Τά συγγράμματα τοῦ Γέροντος
π. Κωνσταντίνου Γαλερίου
Ὁ Γέροντας ἔγραψε ἕξι βιβλία.
1.Κατά τῆς πορνείας.
2.Κατά τῆς ἀγοραπωλησίας τοῦ ἀνθρώπου.
3. Ἡ φροντίδα γιά τήν σωτηρία μας.(Διατριβή γιά τήν παραλαβή τοῦ πτυχίου του).
5. Οἱ λειτουργικές πράξεις τοῦ Ἁγίου Βήματος, καί
6.Ἀναμνήσεις ἀπό τίς φυλακές.
Ὅλα αὐτά τά ἔγραψε τίς νύκτες, ὅταν οἱ ἄλλοι ἐκοιμοῦντο. Τό πρωΐ, ὅταν ἡ πρεσβυτέρα καί τά παιδιά του ἐσηκώνοντο, τόν εὕρισκαν ἀκόμη νά γράφη.
Τό βιβλίο του. " Ἡ φροντίδα γιά τήν σωτηρία μας" δημοσιεύθηκε τό 1993 ἀπό τίς ἐκδόσεις ΕΛΠΙΣ, ἐνῶ τό ἔργο του. "Ἀναμήσεις ἀπό τίς φυλακές" ἐκτυπώθηκε ἀπό τυπογραφεῖο τῆς ἐπαρχίας Ἄρντζες τό ἔτος 1998.
Ὅταν ἦτο φυλακισμένος τέτοια ἔργα ἀπαγορευόταν νά κυκλοφορήσουν. Στό ἔργο του. "Κατά τῆς ἀγοραπωλησίας τοῦ ἀνθρώπου" ἐλέγχει σκληρά τίς δραστηριότητες τῆς κομμουνιστικῆς ἐξουσίας. Παρ᾿ ὅλα αὐτά, ὅταν κάποτε εὑρισκόταν στήν φυλακή, ἕνας ἀξιωματικός τῆς Ἀσφαλείας τόν ἐκάλεσε καί τοῦ εἶπε. " Ἐδιάβασα τό ἔργο σου. Ὅσα γράφεις, εἶναι ἀληθινά".
Ὅσο καιρό ζοῦσε δέν τά ἔδωσε στούς μαθητές του νά τά διαβάσουν. Μερικοί ἀπό τούς μαθητές του ἦσαν κἄπως ζωηροί δέν ἔδιναν καί πολλή σημασία στίς συμβουλές του. Τότε ἐκεῖνος τούς ἔλεγε: "Δέν θά γνωρίσετε ποτέ ἐμένα. Μπορεῖ αὐτοί πού θά διαβάσουν τά ἔργα μου, νά καταλάβουν κάτι ποιός ἤμουν".
Στίς 8 Ἰουνίου τοῦ 1996 εἶπε στούς μαθητές του πῶς θά τόν ἐνταφιάσουν. "Τά ροῦχα τῆς κηδείας μου τά ἔχω κάτω ἀπό τό κρεββάτι μου, εἶναι ὅλα παλαιά, ἀλλά μέ αὐτά νά μέ ἐνδύσετε. Φέρετρο νά μή μοῦ κάνετε, ἀλλά νά μέ περιτυλίξετε μέ τήν ψάθα μου.
Τούς δύο σταυρούς πού θά βάλετε στόν τάφο μου, τόν ξύλινο καί τόν πέτρινο, ἤδη εἶναι ἕτοιμοι. Ὁμοίως ἔχω ἕτοιμα μερικά κεριά καί πετσετάκια. Ὅταν θά πεθάνω, νά μή μέ κρατήσετε πολύ, ἀλλά νά μέ θάψετε γρήγορα, τήν δεύτερη ἡμέρα.
Τό βράδυ νά μέ φέρετε στήν ἐκκλησία τοῦ ἁγίου Λαζάρου, ἀλλά νά μή μέ βάλετε ἐπάνω σέ τραπέζι ἤ σέ κάποιο ἄλλο κάθισμα, ἀλλά κάτω στό τσιμέντο, μετά τήν πόρτα τῆς ἐκκλησίας. Στό κεφάλι μου νά μοῦ ἀνάψετε ἕνα κανδήλι. Ὁ τάφος μου νά εἶναι στήν ἄκρη τῆς λίμνης, μαζί μέ τούς νεκρούς τοῦ λαοῦ καί νά μή τόν περιφράξετε μέ κιγκλίδωμα ἤ κάτι ἄλλο. (Στό Κοιμητήριο τῆς μονῆς Τσερνίκα, θάπτονται, κατά παράδοσιν, καί πολλοί Χριστιανοί ἀπό τό Βουκουρέστι. Αὐτό συμβαίνει καί σ᾿ ἄλλα μοναστήρια πού εἶναι δίπλα σέ οἰκισμούς).
Στίς 2 Ὀκτωβρίου τοῦ ἰδίου ἔτους, ἔγραψε τήν διαθήκη του. Ἰδού τό περιεχόμενό της.
"Στό Ὄνομα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἀμήν.
Ἐγώ ὁ δοῦλος τοῦ Θεοῦ, ὁ ταπεινός ἱερομόναχος Ἠλίας, στήν ἡλικία τῶν 87 ἐτῶν ἔχοντας πλήρη διαύγεια τοῦ νοῦ καί τήν ὀρθόδοξη πίστι ἀκλόνητη μέσα μου, μέ φόβο Θεοῦ καί τῶν ἁγίων ἐντολῶν Του, μέ ταπείνωσι καί σεβασμό ἀπέναντι στούς ἀνωτέρους μου καί ἀδελφούς μου ἱερεῖς, μέ πολλή ἐπαγρύπνησι σκεπτόμενο;ς τό ἐρχόμενο τέλος μου καί προπαντός τήν ἀπολογία μου, ἔγραψα αὐτή τήν Διαθήκη μέ προσευχή καί δάκρυα, ὅπως εἶναι γραμμένη στήν συνέχεια:
•Νά μοῦ ἑτοιμασθῆ ὁ πιό ἀπέριττος καλογερικός τάφος, νά εἶμαι περιτυλιγμένος μέ τό ψαθί μου, τό παλιότερο στρῶμα πού εἶχα στήν ζωή μου.
•Νά μεταφερθῶ στήν ἐκκλησία τοῦ ἁγίου Λαζάρου καί νά τοποθετηθῶ στό δάπεδο, ἐνῶ τήν δεύτερη ἡμέρα νά μοῦ διαβάση μόνο ἕνας ἱερεύς τήν νεκρώσιμη ἀκολουθία. Ὅποιος θέλει.
•Ὁ τάφος μου νά εἶναι κάτω, κοντά στό νερό τῆς λίμνης, δίπλα στούς τάφους τῶν ἄλλων Χριστιανῶν.
•Ὁ κόσμος πού βλέπετε ἐδῶ, αὐτοί νά μοῦ ἀνοίξουν τόν τάφο.
•Μέ καλογερική καί ἀδελφική ὑπόσχεσι, μέ ὅρκο καί μέ τήν γλῶσσα τοῦ θανάτου σᾶς ἀφήνω καί σᾶς παρακαλῶ νά ἐκτελέσετε τά παρακάτω ἀπαρεγκλίτως.
•Τό κελλί μου μέ ὅ,τι περιέχει μέσα νά δοθῆ σ᾿ ἕνα ἀδελφό, ὅπως θά ἀποφασίση ἡ ἀξιότιμη Γεροντία μαζί μέ τόν ἡγούμενο.
•Χρήματα δέν ἐζήτησα ἀπό τόν λαό καί δέν θά βρῆτε οὔτε ἕνα λεπτό.
•Ἀπό τήν νεότητά μου προσέφερα στά μοναστήρια, στίς σκῆτες καί στίς ἐκκλησίες τῶν ἐνοριῶν πολύ λίγα πράγματα, ἐνῶ ὁ λαός πολύ περισσότερα καί μέ πολλή ἀγάπη.
•Κατά τήν τάξι τῆς Ἐκκλησίας μας, ὅποιος ἀπό τούς Χριστιανούς θέλει, ἄς μέ γράψη στόν κατάλογο τῶν ὀνομάτων τῶν νεκρῶν γιά μνημόνευσι.
•Γιά τελευταία φορά γονατίζω μέ δάκρυα καί ταπείνωσι μπροστά στά πόδια τῶν ἀδελφῶν μου ἱερομονάχων καί μοναχῶν. Μέ ξέρουν οἱ ἀδελφοί, μέ γνωρίζει ὁ λαός, ὅτι δέν προσέβαλα καί δέν ἐλύπησα κανέναν.
Γι' αὐτούς οἱ ὁποῖοι μ᾿ ἐμίσησαν, μ᾿ ἐδίωξαν, μέ ὕβρισαν, προσεύχομαι πάντοτε νά τούς συγχωρέση ὁ Θεός.
Συνεχώρησα καί συγχωρῶ αὐτούς πού μ᾿ ἔδιωξαν ἀπό τό Ἅγιο Βῆμα, τήν ἡμέρα τοῦ Ἁγίου Πάσχα.
Συνεχώρησα καί συγχωρῶ αὐτούς πού μέ γελοιοποίησαν καί ἔτριζαν τά δόντια τους ἐναντίον μου.
Συνεχώρησα καί συγχωρῶ αὐτούς πού μέ λιθοβόλησαν.
Συνεχώρησα καί συγχωρῶ αὐτούς πού μέ ραδιουργίες μέ κατήγγειλλαν στίς Ἀρχές καί μ᾿ ἔριξαν στίς φυλακές.
Ὅπως ὁ καθένας μας, εἶδα τό ἔργο τοῦ Θεοῦ, τό ἔργο τῶν Ἀγγέλων, τό ἔργο τῶν Ἁγίων, τό ἔργο τῶν εὐσεβῶν Χριστιανῶν γεμᾶτα μέ σημεῖα καί θαύματα. Καί σέ μένα τόν πιό εὐτελῆ καί ταπεινό μοῦ ἔδωσε ὁ Θεός, ὅσα ἐζήτησα καί περισσότερο ἀπ᾿ αὐτά.
Ἔγραψα ἕξι βιβλία.
1.Κατά τῆς πορνείας.
2.Κατά τῆς ἀγοραπωλησίας τοῦ ἀνθρώπου.
3. Ἡ φροντίδα γιά τήν σωτηρία μας.(Διατριβή γιά τήν παραλαβή τοῦ πτυχίου του).
5. Οἱ λειτουργικές πράξεις τοῦ Ἁγίου Βήματος, καί
6.Ἀναμνήσεις ἀπό τίς φυλακές.
Εἶναι ὅλα χειρόγραφα καί διατηροῦνται ἀπό τόν π. Νικόλαο Τανάσε τῆς ἐνορίας Βάλεα Πλόπου.
Παρακαλῶ ὅλους σας νά μή δώση κανείς χρήματα γιά τόν ἐνταφιασμό μου.
Τέλος, παρακαλῶ νά μέ συγχωρέσετε. Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ἐλεησέ με καί συγχώρεσέ με. Ἀμήν. Ἔλεος καί συγχώρησι!
Ἐγώ εἶμαι ὁ ἱερομόναχος Ἠλίας ὁ ἁμαρτωλός. Ὀκτώβριος τοῦ 1996.
Ὁ π. Ἠλίας ἐγνώριζε ἀπό πρίν τήν ἡμέρα τοῦ θανάτου του. Ἕνας μαθητής του, ὁ Κωνσταντῖνος, ἀπό τό Βουκουρέστι, διηγεῖται. "Στίς 26 Δεκεμβρίου 1996 ἤμουν στόν Γέροντα. Ἦτο πολύ ἀδύνατος. Μοῦ εἶπε ὅτι δέν ἔχει φάει σχεδόν τίποτε ὁλόκληρη τήν περίοδο τῆς νηστείας τῶν Χριστουγέννων.
Συνωμίλησα μαζί του περίπου μία ὥρα. Πρίν ἀναχωρήσω τοῦ εὐχήθηκα. "Νά δώση ὁ Θεός καί πάλι τήν ὑγεία σου, Γέροντα, καί γιά πολλά ἀκόμη χρόνια".Ὁ Γέροντας μ᾿ ἐκύτταξε καί μοῦ εἶπε. "Ναί, ἀλλά πῶς τό λέγεις ἐσύ, ἐάν ἔλθη τό βιβλίο νά γραφτῶ γιά μετά ἀπό δύο ἑβδομάδες; Δέν ὑπάρχουν ἄλλα περιθώρια!" Καί ἀκριβῶς μετά ἀπό δύο ἑβδομάδες, δηλ. στίς 8 Ἰανουαρίου 1997 ἐκοιμήθη ὁ Γέροντας.
Λίγες ἡμέρες πρίν ἀπό τόν θάνατό του ἐκάλεσε τόν ἀποθηκάριο τῆς Μονῆς, τοῦ ἔδωσε ὅ,τι εἶχε στό κελλί του (λίγο ρύζι, λάδι καί παξιμάδι) καί τοῦ εἶπε: "Ἀπό τώρα δέν θά ἔχω ἀνάγκη ἀπ᾿ αὐτά, ἐπειδή σέ λίγες ἡμέρες θά πεθάνω!"
Στίς 5 Ἰανουαρίου 1997 ἔγραψε σ᾿ ἕνα σημείωμα καί τό ἔβαλε σέ μιά περίοπτη θέσι γιά νά τό διαβάσουν ὅλοι οἱ μοναχοί. Ἔγραφε. "Ἀδελφοί μου, ἐγώ πεθαίνω, ἐλᾶτε νά συμφιλιωθοῦμε". Τήν ἴδια ἡμέρα ἐζήτησε συγχώρησι ἀπό τόν Ἡγούμενο καί τόν Ἐκκλησιαστικό.
Ἡ 8η Ἰανουαρίου συνέπεσε νά εἶναι Τετάρτη. Τήν ἡμέρα αὐτή στό μοναστήρι Τσερνίκα τελεῖται τό Ἅγιο Εὐχέλαιο. Ἡ Ἑλένη, μιά μαθήτριά του, ἦλθε ἀπό τό πρωΐ στόν Γέροντα, τοῦ φίλησε τό χέρι κι ἐκεῖνος τῆς εἶπε. "Πήγαινε στήν ἐκκλησία, στό Ἅγιο Εὐχέλαιο καί μετά νά ἔλθης ἀπό μένα, διότι σήμερα πρέπει νά ἀναχωρήσω".
Μετά τό Εὐχέλαιο, μαζί μέ δύο ἄλλες μαθήτριές του, ἐπέστρεψαν στόν Γέροντα. Τόν εὑρῆκαν νά κάθεται σ᾿ ἕνα κάθισμα, μπροστά ἀπό τό κελλί του καί συνωμίλησαν μαζί του. Τούς εἶπε πολλές φορές: "Βλέπω ἕνα μεγάλο φῶς, βλέπω ἕνα μεγάλο φῶς!" Οἱ κοπέλλες, ἀκούοντας αὐτά τά λόγια του, ἄρχισαν νά διαβάζουν προσευχές.
Μεταφέρθηκε μέσα στό κελλί του, ὅπου μετά ἀπό τρεῖς ὧρες ἐξέπνευσε καί παρέδωσε τό πνεῦμα του στόν Χριστό, πού ἀγάπησε καί ἐργάσθηκε μέχρι τήν ὁσία κοίμησί του. Ἀπέθανε κρατῶντας ἀναμμένο τό κερί στό χέρι του. Ἐκοινώνησε τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων τήν προηγούμενη ἡμέρα. Τό πρόσωπό του ἦτο λαμπρό μέχρι τήν στιγμή πού τόν ἔβαλαν στόν τάφο.
Ἐνταφιάσθηκε, ὅπως τό ἐζήτησε, χωρίς φέρετρο, τυλιγμένος μέ τήν ψάθα του. Κατά τήν ὥρα πού μετέφεραν τό σκήνωμα του στό Κοιμητήριο, ἔβγαινε ἀπό τό σῶμα του μία θαυμάσια εὐωδία, ὅπως ὡμολόγησαν πολλοί Χριστιανοί καί ἰδιαίτερα αὐτοί πού τόν ἐνεταφίασαν.
Ἡ ταπείνωσις ἦτο ἐκείνη πού τόν συνώδευσε μέχρι τό κατώφλιο τοῦ θανάτου του. Ἰδού τί γράφθηκε ἐπάνω στόν τάφο του καί στόν ξύλινο σταυρό. "Ἐπέρασα αὐτή τήν ζωή μέ φαινομενική καλωσύνη καί μέ πολλή κακία". Τά λόγια αὐτά τά ἔγραψε ὁ ἴδιος καί ζήτησε νά γραφθοῦν στόν τάφο καί στόν σταυρό του.
Ὅσιε Γέροντα Ἠλία, παρακάλεσε τόν Θεό καί γιά ἐμᾶς τούς ἁμαρτωλούς!
Ἐπιμέλεια κειμένου και πηγή στο Διαδίκτυο Ἀναβάσεις
Διαβάστε περισσότερα πατώντας Ἱερομόναχος Ἠλίας Τσιορούτσα
http://anavaseis.blogspot.gr/2012/12/blog-post_9798.html
Ἁγιασμένες μορφές τῆς Ὀρθοδόξου Ρουμάνικης Ἐκκλησίας
π. Κωνσταντίνου Γαλερίου
1.Κατά τῆς πορνείας.
2.Κατά τῆς ἀγοραπωλησίας τοῦ ἀνθρώπου.
3. Ἡ φροντίδα γιά τήν σωτηρία μας.(Διατριβή γιά τήν παραλαβή τοῦ πτυχίου του).
5. Οἱ λειτουργικές πράξεις τοῦ Ἁγίου Βήματος, καί
6.Ἀναμνήσεις ἀπό τίς φυλακές.
Ὅλα αὐτά τά ἔγραψε τίς νύκτες, ὅταν οἱ ἄλλοι ἐκοιμοῦντο. Τό πρωΐ, ὅταν ἡ πρεσβυτέρα καί τά παιδιά του ἐσηκώνοντο, τόν εὕρισκαν ἀκόμη νά γράφη.
Τό βιβλίο του. " Ἡ φροντίδα γιά τήν σωτηρία μας" δημοσιεύθηκε τό 1993 ἀπό τίς ἐκδόσεις ΕΛΠΙΣ, ἐνῶ τό ἔργο του. "Ἀναμήσεις ἀπό τίς φυλακές" ἐκτυπώθηκε ἀπό τυπογραφεῖο τῆς ἐπαρχίας Ἄρντζες τό ἔτος 1998.
Ὅταν ἦτο φυλακισμένος τέτοια ἔργα ἀπαγορευόταν νά κυκλοφορήσουν. Στό ἔργο του. "Κατά τῆς ἀγοραπωλησίας τοῦ ἀνθρώπου" ἐλέγχει σκληρά τίς δραστηριότητες τῆς κομμουνιστικῆς ἐξουσίας. Παρ᾿ ὅλα αὐτά, ὅταν κάποτε εὑρισκόταν στήν φυλακή, ἕνας ἀξιωματικός τῆς Ἀσφαλείας τόν ἐκάλεσε καί τοῦ εἶπε. " Ἐδιάβασα τό ἔργο σου. Ὅσα γράφεις, εἶναι ἀληθινά".
Ὅσο καιρό ζοῦσε δέν τά ἔδωσε στούς μαθητές του νά τά διαβάσουν. Μερικοί ἀπό τούς μαθητές του ἦσαν κἄπως ζωηροί δέν ἔδιναν καί πολλή σημασία στίς συμβουλές του. Τότε ἐκεῖνος τούς ἔλεγε: "Δέν θά γνωρίσετε ποτέ ἐμένα. Μπορεῖ αὐτοί πού θά διαβάσουν τά ἔργα μου, νά καταλάβουν κάτι ποιός ἤμουν".
Τό ἅγιο τέλος του
Στίς 8 Ἰουνίου τοῦ 1996 εἶπε στούς μαθητές του πῶς θά τόν ἐνταφιάσουν. "Τά ροῦχα τῆς κηδείας μου τά ἔχω κάτω ἀπό τό κρεββάτι μου, εἶναι ὅλα παλαιά, ἀλλά μέ αὐτά νά μέ ἐνδύσετε. Φέρετρο νά μή μοῦ κάνετε, ἀλλά νά μέ περιτυλίξετε μέ τήν ψάθα μου.
Τούς δύο σταυρούς πού θά βάλετε στόν τάφο μου, τόν ξύλινο καί τόν πέτρινο, ἤδη εἶναι ἕτοιμοι. Ὁμοίως ἔχω ἕτοιμα μερικά κεριά καί πετσετάκια. Ὅταν θά πεθάνω, νά μή μέ κρατήσετε πολύ, ἀλλά νά μέ θάψετε γρήγορα, τήν δεύτερη ἡμέρα.
Τό βράδυ νά μέ φέρετε στήν ἐκκλησία τοῦ ἁγίου Λαζάρου, ἀλλά νά μή μέ βάλετε ἐπάνω σέ τραπέζι ἤ σέ κάποιο ἄλλο κάθισμα, ἀλλά κάτω στό τσιμέντο, μετά τήν πόρτα τῆς ἐκκλησίας. Στό κεφάλι μου νά μοῦ ἀνάψετε ἕνα κανδήλι. Ὁ τάφος μου νά εἶναι στήν ἄκρη τῆς λίμνης, μαζί μέ τούς νεκρούς τοῦ λαοῦ καί νά μή τόν περιφράξετε μέ κιγκλίδωμα ἤ κάτι ἄλλο. (Στό Κοιμητήριο τῆς μονῆς Τσερνίκα, θάπτονται, κατά παράδοσιν, καί πολλοί Χριστιανοί ἀπό τό Βουκουρέστι. Αὐτό συμβαίνει καί σ᾿ ἄλλα μοναστήρια πού εἶναι δίπλα σέ οἰκισμούς).
Στίς 2 Ὀκτωβρίου τοῦ ἰδίου ἔτους, ἔγραψε τήν διαθήκη του. Ἰδού τό περιεχόμενό της.
"Στό Ὄνομα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἀμήν.
Ἐγώ ὁ δοῦλος τοῦ Θεοῦ, ὁ ταπεινός ἱερομόναχος Ἠλίας, στήν ἡλικία τῶν 87 ἐτῶν ἔχοντας πλήρη διαύγεια τοῦ νοῦ καί τήν ὀρθόδοξη πίστι ἀκλόνητη μέσα μου, μέ φόβο Θεοῦ καί τῶν ἁγίων ἐντολῶν Του, μέ ταπείνωσι καί σεβασμό ἀπέναντι στούς ἀνωτέρους μου καί ἀδελφούς μου ἱερεῖς, μέ πολλή ἐπαγρύπνησι σκεπτόμενο;ς τό ἐρχόμενο τέλος μου καί προπαντός τήν ἀπολογία μου, ἔγραψα αὐτή τήν Διαθήκη μέ προσευχή καί δάκρυα, ὅπως εἶναι γραμμένη στήν συνέχεια:
•Νά μοῦ ἑτοιμασθῆ ὁ πιό ἀπέριττος καλογερικός τάφος, νά εἶμαι περιτυλιγμένος μέ τό ψαθί μου, τό παλιότερο στρῶμα πού εἶχα στήν ζωή μου.
•Νά μεταφερθῶ στήν ἐκκλησία τοῦ ἁγίου Λαζάρου καί νά τοποθετηθῶ στό δάπεδο, ἐνῶ τήν δεύτερη ἡμέρα νά μοῦ διαβάση μόνο ἕνας ἱερεύς τήν νεκρώσιμη ἀκολουθία. Ὅποιος θέλει.
•Ὁ τάφος μου νά εἶναι κάτω, κοντά στό νερό τῆς λίμνης, δίπλα στούς τάφους τῶν ἄλλων Χριστιανῶν.
•Ὁ κόσμος πού βλέπετε ἐδῶ, αὐτοί νά μοῦ ἀνοίξουν τόν τάφο.
•Μέ καλογερική καί ἀδελφική ὑπόσχεσι, μέ ὅρκο καί μέ τήν γλῶσσα τοῦ θανάτου σᾶς ἀφήνω καί σᾶς παρακαλῶ νά ἐκτελέσετε τά παρακάτω ἀπαρεγκλίτως.
•Τό κελλί μου μέ ὅ,τι περιέχει μέσα νά δοθῆ σ᾿ ἕνα ἀδελφό, ὅπως θά ἀποφασίση ἡ ἀξιότιμη Γεροντία μαζί μέ τόν ἡγούμενο.
•Χρήματα δέν ἐζήτησα ἀπό τόν λαό καί δέν θά βρῆτε οὔτε ἕνα λεπτό.
•Ἀπό τήν νεότητά μου προσέφερα στά μοναστήρια, στίς σκῆτες καί στίς ἐκκλησίες τῶν ἐνοριῶν πολύ λίγα πράγματα, ἐνῶ ὁ λαός πολύ περισσότερα καί μέ πολλή ἀγάπη.
•Κατά τήν τάξι τῆς Ἐκκλησίας μας, ὅποιος ἀπό τούς Χριστιανούς θέλει, ἄς μέ γράψη στόν κατάλογο τῶν ὀνομάτων τῶν νεκρῶν γιά μνημόνευσι.
•Γιά τελευταία φορά γονατίζω μέ δάκρυα καί ταπείνωσι μπροστά στά πόδια τῶν ἀδελφῶν μου ἱερομονάχων καί μοναχῶν. Μέ ξέρουν οἱ ἀδελφοί, μέ γνωρίζει ὁ λαός, ὅτι δέν προσέβαλα καί δέν ἐλύπησα κανέναν.
Γι' αὐτούς οἱ ὁποῖοι μ᾿ ἐμίσησαν, μ᾿ ἐδίωξαν, μέ ὕβρισαν, προσεύχομαι πάντοτε νά τούς συγχωρέση ὁ Θεός.
Συνεχώρησα καί συγχωρῶ αὐτούς πού μ᾿ ἔδιωξαν ἀπό τό Ἅγιο Βῆμα, τήν ἡμέρα τοῦ Ἁγίου Πάσχα.
Συνεχώρησα καί συγχωρῶ αὐτούς πού μέ γελοιοποίησαν καί ἔτριζαν τά δόντια τους ἐναντίον μου.
Συνεχώρησα καί συγχωρῶ αὐτούς πού μέ λιθοβόλησαν.
Συνεχώρησα καί συγχωρῶ αὐτούς πού μέ ραδιουργίες μέ κατήγγειλλαν στίς Ἀρχές καί μ᾿ ἔριξαν στίς φυλακές.
Ὅπως ὁ καθένας μας, εἶδα τό ἔργο τοῦ Θεοῦ, τό ἔργο τῶν Ἀγγέλων, τό ἔργο τῶν Ἁγίων, τό ἔργο τῶν εὐσεβῶν Χριστιανῶν γεμᾶτα μέ σημεῖα καί θαύματα. Καί σέ μένα τόν πιό εὐτελῆ καί ταπεινό μοῦ ἔδωσε ὁ Θεός, ὅσα ἐζήτησα καί περισσότερο ἀπ᾿ αὐτά.
Ἔγραψα ἕξι βιβλία.
1.Κατά τῆς πορνείας.
2.Κατά τῆς ἀγοραπωλησίας τοῦ ἀνθρώπου.
3. Ἡ φροντίδα γιά τήν σωτηρία μας.(Διατριβή γιά τήν παραλαβή τοῦ πτυχίου του).
5. Οἱ λειτουργικές πράξεις τοῦ Ἁγίου Βήματος, καί
6.Ἀναμνήσεις ἀπό τίς φυλακές.
Εἶναι ὅλα χειρόγραφα καί διατηροῦνται ἀπό τόν π. Νικόλαο Τανάσε τῆς ἐνορίας Βάλεα Πλόπου.
Παρακαλῶ ὅλους σας νά μή δώση κανείς χρήματα γιά τόν ἐνταφιασμό μου.
Τέλος, παρακαλῶ νά μέ συγχωρέσετε. Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ἐλεησέ με καί συγχώρεσέ με. Ἀμήν. Ἔλεος καί συγχώρησι!
Ἐγώ εἶμαι ὁ ἱερομόναχος Ἠλίας ὁ ἁμαρτωλός. Ὀκτώβριος τοῦ 1996.
Ὁ π. Ἠλίας ἐγνώριζε ἀπό πρίν τήν ἡμέρα τοῦ θανάτου του. Ἕνας μαθητής του, ὁ Κωνσταντῖνος, ἀπό τό Βουκουρέστι, διηγεῖται. "Στίς 26 Δεκεμβρίου 1996 ἤμουν στόν Γέροντα. Ἦτο πολύ ἀδύνατος. Μοῦ εἶπε ὅτι δέν ἔχει φάει σχεδόν τίποτε ὁλόκληρη τήν περίοδο τῆς νηστείας τῶν Χριστουγέννων.
Συνωμίλησα μαζί του περίπου μία ὥρα. Πρίν ἀναχωρήσω τοῦ εὐχήθηκα. "Νά δώση ὁ Θεός καί πάλι τήν ὑγεία σου, Γέροντα, καί γιά πολλά ἀκόμη χρόνια".Ὁ Γέροντας μ᾿ ἐκύτταξε καί μοῦ εἶπε. "Ναί, ἀλλά πῶς τό λέγεις ἐσύ, ἐάν ἔλθη τό βιβλίο νά γραφτῶ γιά μετά ἀπό δύο ἑβδομάδες; Δέν ὑπάρχουν ἄλλα περιθώρια!" Καί ἀκριβῶς μετά ἀπό δύο ἑβδομάδες, δηλ. στίς 8 Ἰανουαρίου 1997 ἐκοιμήθη ὁ Γέροντας.
Λίγες ἡμέρες πρίν ἀπό τόν θάνατό του ἐκάλεσε τόν ἀποθηκάριο τῆς Μονῆς, τοῦ ἔδωσε ὅ,τι εἶχε στό κελλί του (λίγο ρύζι, λάδι καί παξιμάδι) καί τοῦ εἶπε: "Ἀπό τώρα δέν θά ἔχω ἀνάγκη ἀπ᾿ αὐτά, ἐπειδή σέ λίγες ἡμέρες θά πεθάνω!"
Στίς 5 Ἰανουαρίου 1997 ἔγραψε σ᾿ ἕνα σημείωμα καί τό ἔβαλε σέ μιά περίοπτη θέσι γιά νά τό διαβάσουν ὅλοι οἱ μοναχοί. Ἔγραφε. "Ἀδελφοί μου, ἐγώ πεθαίνω, ἐλᾶτε νά συμφιλιωθοῦμε". Τήν ἴδια ἡμέρα ἐζήτησε συγχώρησι ἀπό τόν Ἡγούμενο καί τόν Ἐκκλησιαστικό.
Ἡ 8η Ἰανουαρίου συνέπεσε νά εἶναι Τετάρτη. Τήν ἡμέρα αὐτή στό μοναστήρι Τσερνίκα τελεῖται τό Ἅγιο Εὐχέλαιο. Ἡ Ἑλένη, μιά μαθήτριά του, ἦλθε ἀπό τό πρωΐ στόν Γέροντα, τοῦ φίλησε τό χέρι κι ἐκεῖνος τῆς εἶπε. "Πήγαινε στήν ἐκκλησία, στό Ἅγιο Εὐχέλαιο καί μετά νά ἔλθης ἀπό μένα, διότι σήμερα πρέπει νά ἀναχωρήσω".
Μετά τό Εὐχέλαιο, μαζί μέ δύο ἄλλες μαθήτριές του, ἐπέστρεψαν στόν Γέροντα. Τόν εὑρῆκαν νά κάθεται σ᾿ ἕνα κάθισμα, μπροστά ἀπό τό κελλί του καί συνωμίλησαν μαζί του. Τούς εἶπε πολλές φορές: "Βλέπω ἕνα μεγάλο φῶς, βλέπω ἕνα μεγάλο φῶς!" Οἱ κοπέλλες, ἀκούοντας αὐτά τά λόγια του, ἄρχισαν νά διαβάζουν προσευχές.
Μεταφέρθηκε μέσα στό κελλί του, ὅπου μετά ἀπό τρεῖς ὧρες ἐξέπνευσε καί παρέδωσε τό πνεῦμα του στόν Χριστό, πού ἀγάπησε καί ἐργάσθηκε μέχρι τήν ὁσία κοίμησί του. Ἀπέθανε κρατῶντας ἀναμμένο τό κερί στό χέρι του. Ἐκοινώνησε τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων τήν προηγούμενη ἡμέρα. Τό πρόσωπό του ἦτο λαμπρό μέχρι τήν στιγμή πού τόν ἔβαλαν στόν τάφο.
Ἐνταφιάσθηκε, ὅπως τό ἐζήτησε, χωρίς φέρετρο, τυλιγμένος μέ τήν ψάθα του. Κατά τήν ὥρα πού μετέφεραν τό σκήνωμα του στό Κοιμητήριο, ἔβγαινε ἀπό τό σῶμα του μία θαυμάσια εὐωδία, ὅπως ὡμολόγησαν πολλοί Χριστιανοί καί ἰδιαίτερα αὐτοί πού τόν ἐνεταφίασαν.
Ἡ ταπείνωσις ἦτο ἐκείνη πού τόν συνώδευσε μέχρι τό κατώφλιο τοῦ θανάτου του. Ἰδού τί γράφθηκε ἐπάνω στόν τάφο του καί στόν ξύλινο σταυρό. "Ἐπέρασα αὐτή τήν ζωή μέ φαινομενική καλωσύνη καί μέ πολλή κακία". Τά λόγια αὐτά τά ἔγραψε ὁ ἴδιος καί ζήτησε νά γραφθοῦν στόν τάφο καί στόν σταυρό του.
Ὅσιε Γέροντα Ἠλία, παρακάλεσε τόν Θεό καί γιά ἐμᾶς τούς ἁμαρτωλούς!
Μετάφρασις – Ἐπιμέλεια
Ὑπό Ἀδελφῶν Ἱερᾶς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου
Ἁγίου Ὅρους Ἄθω
2002
Τό κείμενο προέρχεται ἀπό τά ἀρχεῖα τοῦ πατρός Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου, τόν ὁποῖον καί εὐχαριστοῦμε θερμά γιά τήν παραχώρηση τῶν ἀρχείων, ὅπως ἐπίσης εὐχαριστοῦμε καί τόν γέροντα τῆς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου πατέρα Γεώργιο Καψάνη γιά τήν εὐλογία καί τήν ἄδεια δημοσίευσης.
Ἐπιμέλεια κειμένου και πηγή στο Διαδίκτυο Ἀναβάσεις
Διαβάστε περισσότερα πατώντας Ἱερομόναχος Ἠλίας Τσιορούτσα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου