Πέμπτη 31 Οκτωβρίου 2013
SociaLMagazinE: Επτά Τροφές Που Οι Ειδικοί Δεν Θα Έτρωγαν Ποτέ!
SociaLMagazinE: Επτά Τροφές Που Οι Ειδικοί Δεν Θα Έτρωγαν Ποτέ!: Επιστήμονες της βιομηχανίας των τροφίμων, ρίχνουν φως σε ορισμένα κατά τ’ άλλα καθημερινά τρόφιμα υπεράνω υποψίας, τα οποία, ωστόσο, στην π...
amethystos: Ο διάβολος παρουσιάζεται και ως άγγελος φωτός
amethystos: Ο διάβολος παρουσιάζεται και ως άγγελος φωτός: Όποιος δεν έχει νιώσει την ανώτερη χαρά, την παραδεισένια, δεν έχει δηλαδή πνευματικές εμπειρίες, εύκολα μπορεί να πλανηθεί, αν δεν προσέξε...
Ἡ θρησκευτικότης τῶν Ἑλλήνων. Τῆς Ἁγίας Σκέπης. (†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Καντιώτης
Ἡ θρησκευτικότης τῶν Ἑλλήνων. Τῆς Ἁγίας Σκέπης (Ἑβρ. 9,1-7)
Ἀδελφοί, «εἶχε μὲν οὖν καὶ ἡ πρώτη σκηνὴ δικαιώματα λατρείας τό τε Ἅγιον κοσμικόν…» (Ἑβρ. 9,1)(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Ν. Καντιώτης
Νομίζουν οἱ ταλαίπωροι, πὼς ἔτσι θὰ ξερριζώσουν τὴ θρησκεία τοῦ Χριστοῦ. Πόσο σφάλλουν! «Ἱνατί ἐφρύαξαν ἔθνη, καὶ λαοὶ ἐμελέτησαν κενά;» (Ψαλμ. 2,1).
Ἡ θρησκεία μας δὲν εἶνε, ὅπως λένε μερικοί, ἐφεύρεσι τῶν παπάδων καὶ δεσποτάδων· εἶνε, ὅπως ἀποδεικνύει ἡ ἔρευνα τῆς ψυχῆς, συναίσθημα ἔμφυτο. Ὅπως ἡ μητρικὴ στοργή· ὁ Θεὸς φύτεψε στὴν καρδιὰ κάθε μάνας τὴν ἀγάπη στὸ παιδὶ καί, ὅσα διατάγματα κι ἂν ἐκδοθοῦν νὰ μὴν τὸ ἀγαπᾷ, αὐτὴ θὰ τὸ ἀγαπᾷ. Ἔτσι καὶ γιὰ τὴ θρησκεία· ὅσα διατάγμα τα κι ἂν ἐκδοθοῦν νὰ μὴ θρησκεύῃ ὁ ἄνθρωπος, αὐτὸς θὰ ἐξακολουθῇ νὰ θρησκεύῃ. Ὁ ἄνθρωπος εἶνε ὂν κατ᾽ ἐξοχὴν θρησκευτικό, ἡ φύσις του εἶνε θρησκευτική.
Αὐτὸ τὸ ἀποδεικνύει ἡ ἱστορία, ποὺ διαπιστώνει ὅτι ἀπὸ τὴν ὥρα ποὺ παρουσιάστηκε πάνω στὴ γῆ, ἀπὸ τότε ἄρχισε νὰ λατρεύῃ τὸ Θεό, νὰ ἐκδηλώνῃ ποικιλοτρόπως τὰ θρησκευτικά του συναισθήματα.
Ὅπως λέει ὁ Πλούταρχος (ἐπιστ. πρὸς Κολώτην ΧΧΧΙ,4), ἂν περιοδεύσῃς τὴ γῆ, μπορεῖ νὰ βρῇς πόλεις χωρὶς κάστρα, χωρὶς δρόμους, χωρὶς πλατεῖες, χωρὶς σχολεῖα, χωρὶς πολιτισμό· ἀλλὰ πόλι χωρὶς θρησκεία δὲν θὰ βρῇς, ἀσχέτως ἂν αὐτὸ ποὺ πιστεύει εἶνε ἀληθινὸ ἢ ὄχι· πάντως δὲν ὑπάρχει λαὸς χωρὶς θρησκεία.
Καὶ αὐτὸ ποὺ λέει ὁ ἀρ χαῖος Πλούταρχος, αὐτὸ ἐπανέλαβε στὶς ἡμέ ρες μας ἕνας μεγάλος ξένος ἱστορικός. Μίλησε στὴν αἴθουσα τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν. Καὶ ἐνῷ δικοί μας καθηγηταὶ ντρέπονται ν᾽ ἀναφέρουν τὴ λέξι Θεός, αὐτὸς κατ᾿ ἐπανά ληψιν εἶπε· Ὅλοι οἱ πολιτισμοὶ ποὺ ἄνθησαν πάνω στὴ γῆ ἔχουν ῥίζα θρησκευτική· δὲν ὑπάρχει πολιτισμὸς ποὺ νὰ μὴν ἔχῃ θρησκευτικὴ ῥίζα.
Ὥστε λοιπὸν παλαιοὶ καὶ νέοι ἱστορικοὶ καὶ ἀρχαιολόγοι καὶ περιηγηταὶ βεβαιώνουν, ὅτι ὁ ἄνθρωπος εἶνε ἐκ φύσεως θρησκευτικός.
* * *
Ὅλοι ἀνεξαιρέτως οἱ λαοὶ θρησκεύουν.
Ἀλλ᾽ ἂν ὑπάρχουν κάποιοι ποὺ διακρίνονται
γιὰ τὴ θρησκευτικότητά τους, λαοὶ ποὺ κατ᾽ ἐξοχὴν θρήσκευαν καὶ
θρησκεύουν, εἶνε δύο· πρῶτος ὁ Ἰουδαϊκὸς καὶ δεύτερος ὁ Ἑλληνικός.⃝ Γιὰ τοὺς Ἰουδαίους δὲν χρειάζεται ἄλλη ἀπόδειξις· διαβάστε τὸν σημερινὸ ἀπόστολο. Κάποτε ὁ λαὸς αὐτὸς δὲν κατοικοῦσε σὲ πόλεις, δὲν εἶχε σπίτια· ζοῦσαν ὡς νομάδες σκηνῖτες. Σαράντα χρόνια περιπλανόνταν στὴν ἔρημο, ὅπως λέει ἡ ἁγία Γραφή (βλ. Ἔξοδος).
Καὶ ὅμως στὸ διάστημα αὐτὸ εἶχαν ναό. Τί ναό; Ὄχι ἀπὸ πέτρες ἢ μάρμαρα, ἀλλὰ φορητό, λυόμενο. Ὅπως ὁ τσοπᾶνος ἔ χει τὴν κάππα του καὶ σκεπάζεται, ὅπως ὁ στρατιώτης λύνει τὴ σκηνή του, τὴ μεταφέρει καὶ τὴ στήνει ὅπου σταθμεύσῃ, ἔτσι κι αὐτοί. Ὁ ναὸς ἐκεῖνος ἦταν ἡ «σκηνὴ» τοῦ μαρτυρί ου (Ἑβρ. 9,1).
Ἦταν φτειαγμένος ἀπὸ βαρύτιμα ὑλικά, δέρματα ζῴων (αἰγῶν καὶ τράγων, προβάτων καὶ κριῶν, δορκάδων), ἀπὸ χοντρὰ ὑφάσμα τα κεντημένα μὲ χρυσάφι καὶ ἀσήμι καὶ στολισμένα μὲ πετράδια. Εἶχε μεγάλη ἀξία· ὑπολογίζουν ὅτι στοίχιζε διακόσες χιλιάδες λίρες!
Γιὰ νὰ γίνῃ αὐτὸς ὁ ναός, συνεισέφεραν ὅλοι, πλούσιοι καὶ φτωχοί. Ἔδωσαν ὅ,τι εἶχαν. Ἡ σκηνὴ διαιρεῖτο σὲ μέρη χωρισμένα μὲ κουρτίνα, τὸ «καταπέτασμα» (Ἑβρ, 9,3). Ἀλλοῦ στεκόταν ὁ λαὸς –καὶ κατόπιν οἱ προσήλυτοι, ὅσοι δηλαδὴ ἐκδήλωναν ἐπιθυμία νὰ εἰσαχθοῦν στὴν ἰουδαϊκὴ θρησκεία καὶ κατηχοῦνταν–, καὶ ἀλλοῦ οἱ ἱερεῖς καὶ οἱ λευῖτες (=ὑ πηρέτες καὶ νεωκόροι).
Μετὰ τὸ πρῶτο καταπέτασμα τὸ πρῶτο μέρος λεγόταν «Ἅγιον κοσμικὸν» ἢ «Ἅγια». Μέσα ἐκεῖ ὑπῆρχαν «ἡ λυχνία», «ἡ τράπεζα» καὶ «ἡ πρόθεσις» ἐπάνω στὴν ὁποία βρίσκονταν οἱ ἄρτοι (Ἑβρ. 9,1-2).
Τὸ σπουδαιότερο ὅμως μέρος τῆς σκηνῆς τοῦ μαρτυρίου ἦταν τὰ «Ἅγια (τῶν) Ἁγίων», ποὺ χωριζόταν ἀπὸ τὰ «Ἅγια» μὲ τὸ «δεύτερον καταπέτασμα» (ἔ.ἀ. 9,3). Ἐκεῖ δὲν ἐπιτρεπόταν ἡ εἴσοδος. Μέσα στὰ Ἅγια τῶν Ἁγίων οἱ Ἑβραῖοι εἶχαν τὰ ἱερώτερα ἀντικείμενα τῆς λατρείας τους· τὸ «χρυσοῦν θυμιατήριον» καὶ τὴν «κιβωτὸν τῆς διαθήκης» καλυμμένη ἀπὸ παντοῦ μὲ φύλλα χρυσοῦ, μέσα στὴν ὁποία φυλάσσονταν μιὰ στάμνα χρυσῆ ποὺ περιεῖχε τὸ μάννα, τὸ ῥαβδὶ τοῦ Ἀαρὼν ποὺ εἶχε βλαστήσει θαυματουργικά, καὶ οἱ δύο πλάκες ποὺ ἐπάνω τους ἦταν γραμμένες οἱ Δέκα Ἐντολές.
Πάνω ἀπὸ τὴν κιβωτὸ ὑπῆρχαν δύο χρυσᾶ Χερουβίμ, «ποὺ ἀνάμεσά τους ἐμφανιζόταν καὶ μιλοῦσε ὁ Θεός» (μτφρ. Τρεμπ.), τὰ ὁποῖα μὲ τὶς ἀγγελικὲς φτεροῦγες τους σκίαζαν «τὸ ἱλαστήριον», τὸ χρυσὸ δηλαδὴ κάλυμμα τῆς κιβωτοῦ (ἔ.ἀ. 9,4-5).
Αὐτὰ ἦταν τὰ ὅσια καὶ ἱερὰ τῶν Ἰουδαίων. Καὶ ἐνῷ στὸ «κοσμικὸν Ἅγιον» ἔμπαιναν κάθε μέρα οἱ ἱερεῖς καὶ προσέφεραν τὶς θυσίες, στὰ «Ἅγια (τῶν) Ἁγίων» ἔμπαινε μόνος του ὁ ἀρχιερεὺς καὶ μόνο μιὰ φορὰ τὸ χρόνο, καὶ τὰ ῥάντιζε ὅλα μὲ αἷμα ἀπὸ σφαγμένο ζῷο. Αὐτὸ ἦταν μιὰ σκιὰ τῆς Μεγάλης Παρασκευῆς, προτύπωσις τῆς μεγάλης θυσίας τοῦ Γολγοθᾶ.
-Μετὰ τοὺς Ἰουδαίους, ὁ ἄλλος λαὸς ποὺ διακρίνεται γιὰ τὴν θρησκευτικότητά του εἶνε ὁ Ἑλληνικός. Οἱ Ἕλληνες, ἀπὸ ἀρχαιοτάτης ἐποχῆς ἐκδηλώνουν ζωηρὸ τὸ θρησκευτικὸ συναίσθημα. Ἔχτισαν ναοὺς λαμπρούς, ὅπως τὸν Παρθενῶνα στὴν Ἀκρόπολι, μνημεῖα τέχνης ποὺ φανερώνουν προχωρημένη ἱκανότητα. Μηχανικοί, τεχνῖτες, γλύπτες, ζωγράφοι ἔστυψαν τὰ μυαλά τους καὶ μὲ τὰ σπάνια χαρίσματά τους ἀποτύπω σαν τὴ δίψα τῆς ψυχῆς τους.
Αὐτὸς ὁ λαός, οἱ εἰδωλολάτρες πρόγονοί μας, πίστευε βαθειά – ἄσχετο ἂν ἡ θρησκεία του δὲν ἦταν ἀληθινή. Δὲν ἔκαναν τίποτα, οὔτε πόλεμο οὔτε εἰρήνη, ἂν δὲν ρωτοῦσαν τοὺς θεούς τους.
Στὴν ἀρχαία Ἀθήνα δὲν ἐπέτρεπαν νὰ βλαστημήσῃ κανεὶς τὰ θεῖα. Ὅποιος τολμοῦσε νὰ ἀσεβήσῃ σὲ κάποιον ἀπὸ τοὺς ψεύτικους θεούς, δὲν μποροῦσε πιὰ οὔτε μιὰ μέρα νὰ ζήσῃ ἀνάμεσά τους· δὲν ἐπέτρεπαν τὴν παραμικρὴ ἀσέβεια. Κι αὐτὸν τὸν Σωκράτη, ἐπειδὴ θεώρησαν ὅτι βλαστήμησε τὸ θεό τους, τὸν καταδίκασαν σὲ θάνατο.
Αὐτοὶ ἦταν οἱ Ἕλληνες στὴν ἀρχαιότητα. Κι ὅταν ὁ λαὸς αὐτὸς ἄκουσε γιὰ τὸν ἀληθινὸ Θεό, τότε βρῆκε αὐτὸ ποὺ ζητοῦσε. Ὁ ἀπόστολος Παῦλος στὸν Ἄρειο πάγο εἶπε στοὺς Ἀθηναίους· «Ἀπ᾿ ὅσους γνώρισα ἐσᾶς βρίσκω πιὸ εὐλαβεῖς σὲ ὅλα» (βλ. Πράξ. 17,22). Κι ἀφοῦ οἱ Ἕλληνες πίστεψαν στὸν ἀληθινὸ Θεό, τὸ θρησκευτικό τους συναίσθημα πῆρε τὸ σωστὸ δρόμο καὶ εἶχε λαμπρὲς ἐκδηλώσεις. Ὁ Ἑλληνικὸς λαὸς εἶνε ἐκεῖνος, ποὺ ἔχτισε τὸν περίλαμπρο ναὸ τῆς Ἁγίας Σοφίας στὴν Κωνσταντινούπολι καὶ στὰ ἐγκαίνιά του ὁ αὐτοκράτορας Ἰουστιανιανὸς εἶπε «Νενίκηκά σε, Σολομῶν».
Ἕλληνες ἔχτισαν στὸ Ἅγιο Ὄρος τὰ περίφημα μοναστήρια, ποὺ ἔχουν ζωὴ πάνω ἀπὸ χίλια χρόνια.
Ἕλληνες ἔχτισαν στὴν κορυφὴ τοῦ Σινὰ τὸ μοναστήρι τῆς Ἁγίας Αἰκατερίνης.
Ἕλληνες γέμισαν τὸν Πόντο καὶ τὴ Μικρὰ Ἀσία μὲ χιλιάδες ναοὺς μικροὺς καὶ μεγάλους.
Κι ὅταν πάλι τὸ 1922 ὁ λαὸς αὐτὸς ἔφευγε ἀπὸ ᾽κεῖ μὲ τὴν ψυχὴ στὰ δόντια κι ἄφηνε τὰ πάντα (σπίτια, χωράφια, περιουσίες), τίποτε ἄλλο δὲν πῆρε μαζί του παρὰ τὶς εἰκόνες καὶ τὰ λείψανα τῶν ἁγίων (π.χ. τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ ῾Ρώ σου, τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Ναζιανζηνοῦ κ.ἄ.).
* * *
Ἡ θρησκευτικότης, ἀδελφοί μου, εἶνε ἡ ἀναπνοὴ τοῦ ἔθνους μας. Τὸ ψάρι δὲν ζῇ ἔξω ἀπὸ
τὴ θάλασσα, κι ὁ Ἕλληνας δὲν ζῇ χωρὶς τὴ θρησκεία του. Ἄλλοι λαοὶ μποροῦν ἴσως νὰ σταθοῦν καὶ κάπως ἀλλιῶς – μολονότι κανένας
δὲν ζῇ χωρὶς θρησκεία· κι αὐτὸς ὁ ῾Ρωσικὸς
λαὸς θρησκεύει βαθύτατα, παρ᾽ ὅλη τὴν ἀθεϊστικὴ προπαγάνδα ποὺ δέχθηκε.Πολὺ περισσότερο ἐμεῖς. Ἡ θρησκεία εἶνε ἡ ἀναπνοή μας, τὸ ζωτικὸ στοιχεῖο, ἡ σκέπη, τὸ ὅπλο, ἡ ζωή μας. Αὐτὴ δημιούργησε τὸ Βυζάντιο μὲ πολιτισμὸ ποὺ βάσταξε χίλια χρόνια. Αὐτὴ μᾶς παρηγόρησε πεντακόσα χρόνια κάτω ἀπὸ τὴ σκλαβιὰ τῶν Τούρκων. Αὐτὴ ἔδωσε τὸ σύνθημα τῆς ἐπαναστάσεως τοῦ ᾿21.
Αὐτὴ τὸ 1912-13 μᾶς ἔδωσε φτερὰ καὶ ἀνήμερα τοῦ ἁγίου Δημητρίου τὰ παιδιὰ τῆς Ἑλλάδος μπῆκαν στὴ Θεσσαλονίκη καὶ ὕψωσαν τὴν ἑλληνικὴ σημαία. Αὐτὴ μᾶς κράτησε τὸ 1940 καὶ στὴν κατοχή.
Νὰ τὴν κρατήσουμε λοιπόν. Νὰ φράξουμε τὰ αὐτιά μας νὰ μὴν ἀκοῦμε τί λένε ἐναντίον της. Βέβαια πρέπει νὰ φροντίσουμε ν᾿ ἀποκτήσουμε κλῆρο, ν᾽ ἀνακαινίσουμε τὴν ἐκκλησία μας, νὰ ἔλθῃ ἀναγέννησις· ἀλλὰ νὰ μὴ φύγουμε ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ μας.
Νὰ ζήσουμε ἀξίως τῆς πίστεως, ἀξίως τῶν προγόνων μας, ἀξίως ὅλου τοῦ ἱστορικοῦ μεγαλείου τῆς φυλῆς μας, γιὰ νὰ μποροῦμε νὰ λέμε «Εἰ ὁ Θεὸς ὑπὲρ ἡμῶν, τίς καθ᾽ ἡμῶν;» (῾Ρωμ. 8,31)· «γνῶτε ἔ θνη καὶ ἡττᾶσθε …ὅτι μεθ᾿ ἡμῶν ὁ Θεός» (Ἠσ. 8,9-10).
(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος
Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία, ἡ ὁποία ἔγινε στὸν ἱ. ναὸ Προφήτου Δανιὴλ Βοτανικοῦ - Ἀθηνῶν τὴν Κυριακὴ 28-10-1962. Καταγραφὴ καὶ σύντμησις 21-9-2013.
Διαβάστε σχετικά
Ἡ σημασία τῶν ἐθνικῶν ἑορτῶν. Ἁγίας Σκέπης καὶ ἐθνικὴ ἑορτὴ 28 Ὀκτωβρίου 2011. (†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Καντιώτης
http://anavaseis.blogspot.gr/2013/10/blog-post_8965.html
Λογοτεχνία (Επιλογές Παν. Βήχος): Ελληνική Εποποιία 1940-1941 – Άγγελος Τερζάκης
Λογοτεχνία (Επιλογές Παν. Βήχος): Ελληνική Εποποιία 1940-1941 – Άγγελος Τερζάκης: Ελληνική Εποποιία 1940-1941 – Άγγελος Τερζάκης
ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ
Στις αρχές του Μάρτη, ο ίδιος ο Μπενίτο Μουσολίνι έφτασε στην ...
ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ
Στις αρχές του Μάρτη, ο ίδιος ο Μπενίτο Μουσολίνι έφτασε στην ...
Οφειλόμενες ταφικές τιμές στους 10.000 νεκρούς του Έπους του 1940, που έπεσαν μαχόμενοι για την ελευθερία της Πατρίδας μας στην Αλβανία. Σωτήριος Γεωργιάδης
Οφειλόμενες
ταφικές τιμές στους 10.000 νεκρούς του Έπους του 1940, που έπεσαν
μαχόμενοι για την ελευθερία της Πατρίδας μας στην Αλβανία
Υποναύαρχος Σωτήριος Γεωργιάδης ΠΝ, ε.α.
Κατά τη διάρκεια της νικηφόρου προελάσεως των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων που κατεδίωκαν τους Ιταλούς μέσα στα Ιταλοκρατούμενα Βορειοηπειρωτικά και Αλβανικά εδάφη κατά το Έπος του 1940, έπεσαν ηρωικά περί τους 10.000 Έλληνες μαχητές.
Στο διάστημα εκείνο οι νεκροί ετάφησαν είτε σε παρακείμενα Ελληνικά Νεκροταφεία, είτε σε άλλους χώρους υπό συνθήκες εκστρατείας. Μετά την επικράτηση του κομμουνιστικού καθεστώτος στην Αλβανία και τη νομοθέτηση του αθεϊσμού στη Χώρα αυτή, οι περισσότεροι Ελληνικοί τάφοι καταστράφηκαν.
Έπειτα από την επικράτηση της Δημοκρατίας στην Αλβανία, θα ανεμένετο ότι ένα από τα πρώτα μελήματα των Ελληνικών Κυβερνήσεων θα ήταν και η αποκατάσταση των εκεί Τάφων των ηρωικών νεκρών του Έπους του ’40. Αυτό όμως δεν ολοκληρώθηκε ακόμη, 73 χρόνια αργότερα.
Όταν περί τον Μάιο του 1997 εστάλη στην Αλβανία Ελληνικό Στρατιωτικό Κλιμάκιο γιά να βοηθήσει στην εμπέδωση της τάξεως, ενώ συγχρόνως είχαν αρχίσει οικονομικές σχέσεις με την γείτονα, οι Ενώσεις Αποστράτων Μονίμων και Εφέδρων Αξιωματικών Στρατού-Ναυτικού-Αεροπορίας απηύθυναν έγγραφη έκκληση στον τότε Υπουργό Εθνικής Άμυνας, γιά να επιδείξει προσωπικό ενδιαφέρον, ώστε να διασφαλιστεί ότι χωρίς άλλη καθυστέρηση θα αποδοθούν οι οφειλόμενες ταφικές τιμές σ’ αυτούς στους ηρωικούς νεκρούς.
Παρά τις πολλές εν συνεχεία τηλεφωνικές οχλήσεις των Αποστράτων προς το Γραφείο του, ο κ. Υπουργός δεν έκρινε ότι πρέπει να απαντήσει. Οι Ενώσεις επανήλθαν με δεύτερη επιστολή τους προς τον Υπουργό Εθνικής Άμυνας, γιά να μάθουν τι θα γίνει ως προς το εν λόγω θέμα. Και αυτή τη φορά ο κ. Υπουργός δεν τους απήντησε.
Μετά πολλά νεώτερα τηλεφωνήματα των Ενώσεων, εδέησε τελικώς το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας να μοιράσει ένα συναφές Δελτίο Τύπου, το οποίο δημοσιεύτηκε σε διάφορες Εφημερίδες την παραμονή της 28ης Οκτωβρίου 1997. Σύμφωνα με αυτό, επετεύχθη Ελληνοαλβανική συμφωνία, βάσει της οποίας ανεμένετο να ρυθμιστεί πολύ σύντομα το θέμα αποδόσεως ταφικών τιμών στους Έλληνες νεκρούς του 1940, που έπεσαν στην Αλβανία.
Γιά το σκοπό αυτό θα συνεκροτούντο Επιτροπές που θα μεριμνούσαν γιά τη συντήρηση και συμπλήρωση της κατασκευής του Στρατιωτικού νεκροταφείου των Βουλιαράτων Αργυροκάστρου, την κατασκευή οδικής προσβάσεως προς αυτό, την κατασκευή Στρατιωτικού νεκροταφείου στη Κορυτσά και την εξέταση της ανεγέρσεως Μνημείου στη Κλεισούρα.
Έχουν περάσει 73 χρόνια, από τότε που οι ηρωικοί αυτοί νεκροί θυσιάστηκαν γιά την Παρτίδα μας και η Πολιτεία οφείλει επί τέλους να τους αποδώσει ταφικές τιμές. Το θέμα δεν είναι μόνο υποχρέωση του εκάστοτε Υπουργού Αμύνης και Εξωτερικών, αλλά πρέπει να απασχολεί προσωπικά τον Πρωθυπουργό, καθ' ένα από τους 300 Βουλευτές και καθ' ένα από εμάς.
Υποναύαρχος Σωτήριος Γεωργιάδης ΠΝ, ε.α.
tideon.org
http://anavaseis.blogspot.gr/2013/10/10000-1940.html
Ἡ Ἑλληνικὴ Ἐποποιΐα 1940-1941
Ἡ Ἑλληνικὴ Ἐποποιΐα 1940-1941
...διότι μόνοι ἐμεῖς, (οἱ
Ἕλληνες) ἀντίθετα ἀπὸ τοὺς βαρβάρους,
δὲν μετροῦμε ποτὲ τὸ πλῆθος τοῦ ἐχθροῦ στὴν μάχη. [Αἰσχύλος]
δὲν μετροῦμε ποτὲ τὸ πλῆθος τοῦ ἐχθροῦ στὴν μάχη. [Αἰσχύλος]
Διάρκεια Ἀντιστάσεως
Ἡ Ἑλλὰς εἶναι ἡ μοναδικὴ χώρα ποὺ ἀναγκάστηκε νὰ ἀντιμετωπίσει τοὺς στρατοὺς τεσσάρων χωρῶν ταυτοχρόνως, Ἰταλίας, Ἀλβανίας, Γερμανίας, καὶ Βουλγαρίας.| Ἑλλάς | 219 |
| Νορβηγία | 61 |
| Γαλλία | 43 [ὑπερδύναμη τῆς ἐποχῆς] |
| Πολωνία | 30 |
| Βέλγιο | 18 |
| Ὁλλανδία | 4 |
| Γιουγκοσλαβία | 3 |
| Δανία* | 0 |
| Τσεχοσλοβακία | 0 |
| Λουξεμβοῦργο | 0 |
Ἀνθρώπινες ἀπώλειες
Οἱ νεκροὶ Ἕλληνες στρατιῶτες ἀνῆλθαν κατὰ τὴν διάρκεια τῶν 219 ἡμερῶν στοὺς 13.676.Κατὰ τὴν διάρκεια τῆς τετραπλῆς κατοχῆς ποὺ ἀκολούθησε τὰ κατοχικὰ στρατεύματα ἐκτέλεσαν:
| Ἀλβανοί | 1165 (Πάργα, Μαργαρίτιο, Παραμυθία) |
| Ἰταλοί | 8000 |
| Boύλγαροι | 25000 |
| Γερμανοί | 50000 |
| Ἑλλάς | 10% (750.000) |
| Σοβ. Ἕνωση | 2,8% |
| Ὁλλανδία | 2,2% |
| Γαλλία | 2% |
| Πολωνία | 1,8% |
| Γιουγκοσλαβία | 1,7% |
| Βέλγιο | 1,5% |
Δηλώσεις Πρωταγωνιστῶν τοῦ Β´ Παγκοσμίου Πολέμου
Πηγή: Ἀνθολόγιον Πατριδογνωσίας, Μενελάου ΠαγουλάτουΚάρολος ντὲ Γκώλ, Charles de Gault 1890-1970
Πρόεδρος τῆς Γαλλικῆς Δημοκρατίας 1958-1969, ἀρχηγὸς τῆς Γαλλικῆς Ἀντίστασης κατὰ τὸν Β' Παγκόσμιο Πόλεμο
«Ἀδυνατῶ νὰ δώσω τὸ δέον εὖρος τῆς εὐγνωμοσύνης ποὺ αἰσθάνομαι γιὰ τὴν ἡρωικὴ ἀντίσταση τοῦ Λαοῦ καὶ τῶν ἡγετῶν τῆς Ἑλλάδος.»
(Ἀπὸ ὁμιλία του στὸ Γαλλικὸ Κοινοβούλιο μετὰ τὴν λήξη τοῦ Β' Παγκοσμίου Πολέμου.)
Μωρὶς Σουμάν, Maurice Schumann 1911-1992
Ὑπουργὸς τῶν ἐξωτερικῶν τῆς Γαλλίας 1969-1973, Μέλος τῆς Γαλλικῆς Ἀκαδημίας 1974
«Ἡ Ἑλλάδα εἶναι τὸ σύμβολο τῆς μαρτυρικῆς ὑποδουλωμένης, ματωμένης, ἀλλὰ ζωντανῆς Εὐρώπης... Ποτὲ μιὰ ἥττα δὲν ὑπῆρξε τόσο τιμητικὴ γιὰ κείνους ποὺ τὴν ὑπέστησαν».
(Ἀπὸ μήνυμά του ποὺ ἀπηύθηνε ἀπὸ τὸ BBC τοῦ Λονδίνου στοὺς ὑποδουλωμένους λαοὺς τῆς Εὐρώπης στὶς 28 Ἀπριλίου 1941, ἡμέρα ποὺ ὁ Χίτλερ κατέλαβε τὴν Ἀθήνα ὕστερα ἀπὸ πόλεμο 6 μηνῶν κατὰ τοῦ Μουσολίνι καὶ ἕξι ἑβδομάδων κάτα τοῦ Χίτλερ.)
Στάλιν, Joseph Vissarionovich Tzougasvili Stalin 1879-1953
Ἀρχηγὸς τῆς Σοβιετικῆς Ἑνώσεως ἀπὸ τὸ 1924 ἕως 1953
«Λυπᾶμαι διότι γηράσκω καὶ δὲν θὰ ζήσω ἐπὶ μακρὸν διὰ νὰ εὐγνωμονῶ τὸν Ἑλληνικὸν Λαόν, τοῦ ὁποίου ἡ ἀντίστασις ἔκρινε τὸν 2ον Παγκόσμιον Πόλεμον.»
(Ἀπὸ ὁμιλία του ποὺ μετέδωσε ὁ ραδιοφωνικὸς σταθμὸς Μόσχας τὴν 31 Ἰανουαρίου 1943 μετὰ τὴν νίκη τοῦ Στάλιγκραντ καὶ τὴν συνθηκολόγηση τοῦ στρατάρχου Paulus.)
Μόσχα, Ραδιοφωνικὸς Σταθμός
«Ἐπολεμήσατε ἄοπλοι καὶ ἐνικήσατε, μικροὶ ἐναντίον μεγάλων. Σᾶς ὀφείλουμε εὐγνωμοσύνη, διότι ἐκερδίσαμε χρόνο γιὰ νὰ ἀμυνθοῦμε. Ὡς Ρῶσοι καὶ ὡς ἄνθρωποι σᾶς εὐχαριστοῦμε.»
(Ὅταν ὁ Χίτλερ ἐπετέθη κατὰ τῆς Ε.Σ.Σ.Δ.)
Γεώργη Ζουκώφ, Georgy Constantinovich Joucov 1896-1974
Στρατάρχης τοῦ Σοβιετικοῦ Στρατοῦ
«Ἐὰν ὁ Ρωσικὸς λαὸς κατόρθωσε νὰ ὀρθώσει ἀντίσταση μπροστὰ στὶς πόρτες τῆς Μόσχας, νὰ συγκρατήσει καὶ νὰ ἀνατρέψει τὸν Γερμανικὸ χείμαρρο, τὸ ὀφείλει στὸν Ἑλληνικὸ Λαό, ποὺ καθυστέρησε τὶς Γερμανικὲς μεραρχίες ὅλον τὸν καιρὸ ποὺ θὰ μποροῦσαν νὰ μᾶς γονατίσουν. Ἡ γιγαντομαχία τῆς Κρήτης ὑπῆρξε τὸ κορύφωμα τῆς Ἑλληνικῆς προσφορᾶς.»
(Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὰ ἀπομνημονεύματά του γιὰ τὸν Β' Παγκόσμιο Πόλεμο)
Μπενίτο Μουσολίνι, Benito Mousolini 1883-1945
Πρωθυπουργὸς τῆς Ἰταλίας 1922-1945
«Ὁ πόλεμος μὲ τὴν Ἑλλάδα ἀπέδειξεν ὅτι τίποτε δὲν εἶναι ἀκλόνητον εἰς τὰ στρατιωτικὰ πράγματα καὶ ὅτι πάντοτε μᾶς περιμένουν ἐκπλήξεις.»
(Ἀπὸ λόγο ποὺ ἐκφώνησε στὶς 10/5/1941)
Ἀδόλφος Χίτλερ, Adolf Hitler 1889-1945
Καγκελλάριος τῆς Γερμανίας 1933-1945
«Χάριν τῆς ἱστορικῆς ἀληθείας ὀφείλω νὰ διαπιστώσω ὅτι μόνον οἱ Ἕλληνες, ἐξ ὅλων τῶν ἀντιπάλων οἱ ὁποῖοι μὲ ἀντιμετώπισαν, ἐπολέμησαν μὲ παράτολμον θάρρος καὶ ὑψίστην περιφρόνησιν πρὸς τὸν θάνατον...»
(Ἀπὸ λόγο ποὺ ἐκφώνησε στὶς 4 Μαΐου 1941 στὸ Ράιχσταγκ.)
Σὲρ Ἄντονυ Ἤντεν, Sir Robert Antony Eden 1897-1977
Ὑπουργὸς Πολέμου καὶ Ἐξωτερικῶν τῆς Βρεταννίας 1940-1945, Πρωθυπουργὸς τῆς Βρεταννίας 1955-1957
«Ἀσχέτως πρὸς ὅτι θὰ ποῦν οἱ ἱστορικοὶ τοῦ μέλλοντος, ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον μποροῦμε νὰ ποῦμε ἐμεῖς τώρα, εἶναι ὅτι ἡ Ἑλλὰς ἔδωσε ἀλησμόνητο μάθημα στὸν Μουσολίνι, ὅτι αὐτὴ ὑπῆρξε ἡ ἀφορμὴ τῆς ἐπανάστασης στὴν Γιουγκοσλαβία, ὅτι αὐτὴ ἐκράτησε τοὺς Γερμανοὺς στὸ ἠπειρωτικὸ ἔδαφος καὶ στὴν Κρήτη γιὰ ἕξι ἑβδομάδες, ὅτι αὐτὴ ἀνέτρεψε τὴν χρονολογικὴ σειρὰ ὅλων τῶν σχεδίων τοῦ Γερμανικοῦ Ἐπιτελείου καὶ ἔτσι ἔφερε γενικὴ μεταβολὴ στὴν ὅλη πορεία τοῦ πολέμου καὶ ἐνικήσαμε.»
(Ἀπὸ λόγο του στὸ Βρετανικὸ κοινοβούλιο στὶς 24/09/1942.)
Οὐίνστον Τσώρτσιλ, Winston Churchil 1874-1965
Πρωθυπουργὸς τῆς Μεγάλης Βρετανίας κατὰ τὸν Β' Παγκόσμιο Πόλεμο
«Ἡ λέξη ἡρωισμὸς φοβᾶμαι ὅτι δὲν ἀποδίδει τὸ ἐλάχιστο ἐκείνων τῶν πράξεων αὐτοθυσίας τῶν Ἑλλήνων, ποὺ ἦταν καθοριστικὸς παράγων τῆς νικηφόρου ἐκβάσεως τοῦ κοινοῦ ἀγώνα τῶν ἐθνῶν, κατὰ τὸν Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, διὰ τὴν ἀνθρώπινη ἐλευθερία καὶ ἀξιοπρέπειαν.»
«Ἐὰν δὲν ὑπῆρχε ἡ ἀνδρεία τῶν Ἑλλήνων καὶ ἡ γενναιοψυχία τους, ἡ ἔκβαση τοῦ Β' Παγκόσμιο Πολέμου θὰ ἦταν ἀκαθόριστη.»
(Ἀπὸ ὁμιλία του στὸ Ἀγγλικὸ κοινοβούλιο στὶς 24 Ἀπριλίου 1941.)
«Μέχρι τώρα λέγαμε ὅτι οἱ Ἕλληνες πολεμοῦν σὰν ἥρωες. Τώρα θὰ λέμε: οἱ ἥρωες πολεμοῦν σὰν Ἕλληνες.»
(Ἀπὸ λόγο ποὺ ἐκφώνησε ἀπὸ τὸ BBC τὶς πρῶτες ἡμέρες τοῦ Ἑλληνοιταλικοῦ πολέμου.)
«Μαχόμενοι οἱ Ἕλληνες ἐναντίον τοῦ κοινοῦ ἐχθροῦ θὰ μοιρασθοῦν μαζί μας τὰ ἀγαθὰ τῆς εἰρήνης.»
(Ἀπὸ λόγο ποὺ ἐξεφώνησε στὶς 28 Ὀκτωβρίου 1940, ὅταν ἐπετέθη ἡ Ἰταλία κατὰ τῆς Ἑλλάδας.)
Σὲρ Χάρολδ Ἀλεξάντερ, Sir Harold Leofric George Alexander 1891-1969
Βρετανὸς Στρατάρχης κατὰ τὸν Β' Παγκόσμιο Πόλεμο
«Δὲν θὰ ἦταν ὑπερβολὴ νὰ ποῦμε ὅτι ἡ Ἑλλὰς ἀνέτρεψε τὸ σύνολο τῶν σχεδίων τῆς Γερμανίας ἐξαναγκάσασα αὐτὴν νὰ ἀναβάλει γιὰ ἕξι ἑβδομάδες τὴν ἐπίθεση κατὰ τῆς Ρωσίας. Διερωτώμεθα ποιὰ θὰ ἦταν ἡ θέση τῆς Σοβιετικῆς Ἑνώσεως χωρὶς τὴν Ἑλλάδα.»
(Ἀπὸ ὁμιλία του στὸ Βρετανικὸ κοινοβούλιο στὶς 28 Ὀκτωβρίου 1941.)
Γεώργιος ΣΤ´ George 6th (1898-1952)
Βασιλεὺς τῆς Μεγάλης Βρετανίας 1936-1952
«Ὁ μεγαλοπρεπὴς ἀγὼν τῆς Ἑλλάδος, ὑπῆρξε ἡ πρώτη μεγάλη καμπὴ τοῦ Β' Παγκοσμίου Πολέμου.»
(Ἀπὸ λόγο του στὸ κοινοβούλιον τὸν Μάιον 1945.)
Φραγκλίνος Ροῦσβελτ, Franklin Delano Roosvelt 1882-1945
Πρόεδρος τῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν Ἀμερικῆς 1932-1945
«Εἰς τὴν Ἑλλάδα παρασχέθη τὴν 28ην Ὀκτωβρίου 1940 χρόνος τριῶν ὡρῶν διὰ ν᾿ ἀποφασίσει πόλεμον ἢ εἰρήνην, ἀλλὰ καὶ τριῶν ἡμερῶν ἢ τριῶν ἑβδομάδων ἢ καὶ τριῶν ἐτῶν προθεσμία νὰ παρείχετο, ἡ ἀπάντησις θὰ ἦτο ἡ ἰδία.»
«Οἱ Ἕλληνες ἐδίδαξαν διὰ μέσου τῶν αἰώνων τὴν ἀξιοπρέπειαν. Ὅταν ὅλος ὁ κόσμος εἶχε χάσει κάθε ἐλπίδα, ὁ Ἑλληνικὸς λαὸς ἐτόλμησε νὰ ἀμφισβητήσει τὸ ἀήττητόν του γερμανικοῦ τέρατος ἀντιτάσσοντας τὸ ὑπερήφανον πνεῦμα τῆς ἐλευθερίας.»
(Ἀπὸ ραδιοφωνικὸ λόγο ποὺ ἐξεφώνησε στὶς 10/6/1943.)
«Ὁ ἡρωικὸς ἀγὼν τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ... κατὰ τῆς ἐπιθέσεως τῆς Γερμανίας, ἀφοῦ τόσον παταγωδῶς ἐνίκησε τοὺς Ἰταλοὺς στὴν ἀπόπειρά τους νὰ εἰσβάλλουν στὸ ἑλληνικὸ ἔδαφος, γέμισε μὲ ἐνθουσιασμὸ τὶς καρδιὲς τοῦ ἀμερικανικοῦ λαοῦ καὶ ἐκίνησε τὴν συμπάθειά του. Πρὸ ἑνὸς καὶ πλέον αἰῶνος, κατὰ τὸν πόλεμον τῆς ἑλληνικῆς ἀνεξαρτησίας, τὸ ἔθνος μας... ἐξέφρασε τὴν φλογερή του συμπάθεια γιὰ τοὺς Ἕλληνες καὶ εὐχότανε γιὰ τὴν ἑλληνικὴ νίκη...»
(Δήλωσή του στὸ Ὕπατο Συμβούλιο τῆς Ἀχέπα στὶς 25/04/1941, ποὺ μεταδώθηκε ραδιοφωνικὰ ἀπὸ τὸν Λευκὸ Οἶκο.)
Παρατηρήσεις
«10 Ἀπριλίου 1941, μετὰ τὴν Συνθηκολόγησι μὲ τὴν Γερμανία παραδίδονται τὰ ὀχυρὰ Παλιουριῶτες καὶ Ροῦπελ. οἱ Γερμανοὶ ἐκφράζουν τὸν θαυμασμό τους στοὺς Ἕλληνες στρατιῶτες, δηλώνουν ὅτι ἀποτελεῖ τιμὴ καὶ ὑπερηφάνεια τὸ ὅτι εἶχαν σὰν ἀντίπαλο ἕναν τέτοιο στρατὸ καὶ ζητοῦν ἀπὸ τὸν Ἕλληνα διοικητὴ νὰ ἐπιθεωρήση τὸν Γερμανικὸ στρατὸ ὡς ἔνδειξι τιμῆς καὶ ἀναγνωρίσεως! Ἡ Γερμανικὴ Σημαία ὑψώνεται μόνο μετὰ τὴν πλήρη ἀποχώρηση τοῦ Ἑλληνικοῦ Στρατοῦ.»«Ἕνας Γερμανὸς ἀξιωματικὸς τῆς ἀεροπορίας ἐδήλωσε στὸν διοικητὴ τῆς ὁμάδος μεραρχιῶν Ἀνατολικῆς Μακεδονίας ἀντιστράτηγον Δέδεν ὅτι ὁ Ἑλληνικὸς Στρατὸς ἦταν ὁ πρῶτος στρατὸς στὸν ὁποῖον τὰ στούκας δὲν προκάλεσαν πανικό. «Οἱ στρατιῶται σας» εἶπε, «ἀντὶ νὰ φεύγουν ἀλλόφρονες, ὅπως ἔκαναν εἰς τὴν Γαλλία καὶ τὴν Πολωνία, μᾶς ἐπυροβόλουν ἀπὸ τὰς θέσεις των.»
Πηγή: ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΓΩΓΗ, τεῦχος Ἀπριλίου 2003.
Ἀναδημοσίευση ἀπό Ἀναβάσεις (27/10/2010)
http://anavaseis.blogspot.gr/2013/10/1940-1941_28.html
ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ (1927-2006): 28 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ : ΟΜΙΛΙΑ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙ...
ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ (1927-2006): 28 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ : ΟΜΙΛΙΑ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙ...: «Ἄν μέ ρωτήσετε ποιά εἶναι ἡ ὑψηλότερη φιλοπατρία πού θά μποροῦσε ἕνας πολίτης νά διαθέτει ὑπέρ τῆς πατρίδας του, θά σᾶς ἔλεγα εἶναι...
Ο ελληνικός στρατός και το Έπος της Βορείου Ηπείρου του 1940-41
Ένα καταπληκτικό βιβλίο 100 σελίδων από την «Στρατιωτική ιστορία» με πλήρη ιστορικό των γεγονότων στο μέτωπο αλλά και στην οργάνωση -διοίκηση, με σπάνιο φωτογραφικό υλικό, αναλύσεις όλων των πολεμικών σεναρίων, που αποδεικνύεται καθαρά ότι δεν ήταν τυχαία η νίκη αλλά προϊόν πέρα από τον ανθρώπινο παράγοντα, την θυσία, το υψηλότατο ηθικό στρατού και αμάχων, αποτέλεσμα και της πολύ σωστής οργάνωσης, ακριβέστατων σεναρίων και εναλλακτικών σχεδίων, αποφασιστικότητας εκτελέσεως, και στρατηγικής εκτιμήσεως.
Αξίζει να το αγοράσετε.
Για να το κατεβάστε σε ηλεκτρονική μορφή από rapidshare : o-ellinikos-stratos-kai-to-epos-tis-b-hpirou-1940-41-pdf
Μερικές εξαιρετικές φωτογραφίες : πατήστε περισσότερα
Πατήστε πάνω στις φωτογραφίες για να τις δείτε μεγαλύτερες
Ἡ Ἁγία Σκέπη, δημοσιευμένα θέματα
Ὁμιλία Μητροπολίτου Κυθήρων Σεραφείμ στήν ἑορτή τῆς Ἁγίας Σκέπης καί 28ης Ὀκτωβρίου 2012
Στὴν ὑπηρεσία τῆς ἀνθρωπότητος. Τῆς Ἁγίας Σκέπης. (†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Καντιώτης
Συγκλονιστικό θαύμα εμφάνισης της Παναγίας μας το ’40 .(Βίντεο)
Ἡ Ἁγία Σκέπη τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου (1/ 28 Ὀκτωβρίου).
http://anavaseis.blogspot.gr/2013/10/blog-post_4062.html
ΕΛΛΗΝΩΝ ΔΙΟΡΑΣΗ: H 28η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940 ΑΦΕΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΗΤΤΑΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ...
ΕΛΛΗΝΩΝ ΔΙΟΡΑΣΗ: H 28η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940 ΑΦΕΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΗΤΤΑΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ...: ΤΙΜΗ ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΔΙΕΛΥΣΑΝ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΝΑΖΙ (ΚΑΙ ΘΑ ΤΟΥΣ ΞΑΝΑΔΙΑΛΥΣΟΥΝ ΣΥΝΤΟΜΑ) Γράφει ο Νίκος Μάρτης Πρώην Υπουργός και βετεράνος του ...
Στο κελλί "ΆΞΙΟΝ ΕΣΤΙ" Άγιο Όρος. (1)
http://www.youtube.com/v/VKonAw3ol7g?version=3&autohide=1&showinfo=1&autohide=1&autoplay=1&feature=share&attribution_tag=d20U_xI32HfJhz2pHWZC4w
ΟΙ ΠΡΩΤΕΣ ΜΕΡΕΣ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ (1940 - Από έκδοση του Πολεμικού Μουσείου Κα...
http://www.youtube.com/v/Yg68-ldSFmY?version=3&autohide=1&feature=share&autoplay=1&autohide=1&attribution_tag=o4IS_98q_JUOugkFpd5B1w&showinfo=1
Λεφτά Tελος: 28η Οκτωβρίου 1940 - 28η Οκτωβρί...
Λεφτά Tελος:
28η Οκτωβρίου 1940 - 28η Οκτωβρί...: 28η Οκτωβρίου 1940 - 28η Οκτωβρίου 2013 Στήν επέτειο τής εποποϊας τού 1940 η χώρα μας δέν εορτάζει αλλά θρηνεί. ...
28η Οκτωβρίου 1940 - 28η Οκτωβρί...: 28η Οκτωβρίου 1940 - 28η Οκτωβρίου 2013 Στήν επέτειο τής εποποϊας τού 1940 η χώρα μας δέν εορτάζει αλλά θρηνεί. ...
Ἡ ἀπληστία καὶ ἡ θεοεγκατάλειψη. Γέροντας Πορφύριος
Ἡ ἀπληστία καὶ ἡ θεο-εγκατάλειψη
Εἴχαμε μία ἑταιρεία εἰσαγωγῆς ὑφασμάτων μαζὶ μὲ κάποιον ἄλλο καὶ κερδίζαμε πολλὰ χρήματα. Μὲ κάθε εἰσαγωγὴ κερδίζαμε πέντε μὲ δέκα χιλιάδες λίρες. Τεράστια ποσά! Κι ἔκανα μεγάλη ζωὴ τότε.
Ὅλα αὐτὰ ὅμως ἦταν χτισμένα ἐπάνω σὲ μεγάλες ἀπάτες, οἱ ὁποῖες μᾶς ὁδηγοῦσαν ὁλοένα καὶ σὲ μεγαλύτερες. Ἦρθε ὅμως κάποια στιγμὴ καὶ ὁ φραγμός. Ποιὸς ἦταν ὁ φραγμός;
[ ...] Πληγώθηκα καὶ ἀπογοητεύτηκα. Καὶ σὰν νὰ μὴν ἔφτανε αὐτό, μοῦ πῆραν καὶ ἕνα μαγαζί. Καὶ ἀμέσως μετὰ δέχτηκα ἕνα χτύπημα ἀπὸ τὴν ἴδια μου τὴν οἰκογένεια. Ἡ στενοχώρια μου ἦταν ἀφόρητη. «Τὶ παντρεύεσαι, ἀφοῦ δὲν εἶσαι ἱκανὸς νὰ συντηρήσεις οἰκογένεια;» σκεφτόμουν. «Σοῦ πῆραν τὸ μαγαζί. Ἔχεις πάθει τόσα πράγματα…». Καὶ ὑπῆρξε καὶ συνέχεια [...]
Κλονίστηκα. Ἡ τράπεζα, τὸ μαγαζί, τὸ συμβόλαιο, τὸ σπίτι, ἀπὸ ὅλα τὰ σημεῖα, ἀλλεπάλληλα χτυπήματα μέσα σὲ ἕνα μήνα. Ἔφτασα σὲ τέτοια κατάσταση, ποὺ ἔβλεπα τὴν ἐλιὰ γιὰ γίγαντα, γιὰ κολοσσό. Χρειάστηκε νὰ βγάλω κάτι φωτογραφίες τότε καὶ συνειδητοποίησα ὅτι εἶχε ἀλλοιωθεῖ τὸ πρόσωπό μου. Ἐκεῖ θυμήθηκα τὸν πολύαθλο Ἰώβ. Πάγωσε τὸ σπίτι. Τὰ παιδιά μου ἔπεσαν σὲ μελαγχολία. [ ...]
Ἐκεῖ κατάλαβα τί θὰ πεῖ ἐγκατάλειψη Θεοῦ. Ἡ τρομερότερη κόλαση εἶναι ἡ ἀπομάκρυνση τοῦ ἀνθρώπου ἀπὸ τὸν Θεό. Ἂν δὲν ἔχανα τὰ λεφτά μου ὅλα καὶ δὲν βίωνα αὐτὴ τὴν ἐγκατάλειψη, δὲν θὰ γνώριζα τὴν παραμυθία τῆς Χάριτος. Διάβαζα ἐκείνη τὴν περίοδο πολλὰ βιβλία καὶ ἰδίως τὶς «παραινέσεις πρὸς Ὀλυμπιάδα» τοῦ Ἱεροῦ Χρυσοστόμου. Μοῦ συνέβαινε αὐτὸ ποὺ διαβάζουμε στὸν Ἰώβ, «θὰ ἔρχεται τὸ πρωὶ καὶ θὰ λὲς πότε νὰ ἔρθει τὸ βράδυ καὶ θὰ ἔρχεται τὸ βράδυ καὶ θὰ λὲς πότε νὰ ξημερώσει». Αὐτὸ πάθαινα. Νομίζω πὼς ἄλλη κόλαση ἀπ’ αὐτὴ δὲν ὑπάρχει. Σὰν νὰ μὲ πονοῦσαν ταυτόχρονα ὅλα μου τὰ δόντια! Τέτοιος πόνος! Ὁ ψυχικὸς πόνος εἶναι τρομακτικός. Δὲν συγκρίνεται μὲ τὸν σωματικὸ πόνο. [...]
Παράλληλα ἔβλεπα πολὺ τρομακτικὰ ὄνειρα! Εἶναι αὐτὸ ποὺ λέει πάλι ὁ Ἰώβ, «κοιμᾶμαι καὶ βλέπω ἐφιάλτες τρομακτικούς». Ἂν ἤμουν ζωγράφος, θὰ μποροῦσα νὰ ζωγραφίσω αὐτὰ τὰ ὁποῖα ἔβλεπα. Νὰ βλέπεις κύματα μαῦρα κι ἐσὺ νὰ εἶσαι μέσα στὴ θάλασσα καὶ νὰ λὲς καταποντίζομαι. Νὰ βουίζει ὁλόκληρη ἡ θάλασσα, καὶ τὰ κύματα νὰ εἶναι τεράστια καὶ μαῦρα. Ὁλόμαυρα κύματα! Καὶ ἡ κατάσταση αὐτὴ δὲν κράτησε μία μέρα ἢ δύο, ἀλλὰ ἕνα ὁλόκληρο χρόνο!
Σιγὰ-σιγὰ ὅμως τὰ κατάφερα. Σὲ αὐτὸ μὲ βοήθησε καθοριστικὰ ἡ γνωριμία μου μὲ τὸν Γέροντα Πορφύριο. Εἶναι αὐτὸ ποὺ λένε, «διήλθομεν διὰ πυρὸς καὶ ὕδατος, καὶ ἐξήγαγες ἡμᾶς εἰς ἀναψυχήν»! Ἀρκεῖ νὰ ἔχουμε τὴν ἀντοχὴ ἢ μᾶλλον τὴν ὑπομονή. Ὅπως λέει ὁ Κύριος, «ἐν τῇ ὑπομονῇ ὑμῶν κτήσασθε τὰς ψυχὰς ὑμῶν». Δὲν τὸ ἔχουμε συλλάβει αὐτό. Εἶναι καθαρὰ θέμα πίστεως. Καὶ ἡ πίστη εἶναι θέμα ἐμπιστοσύνης. Ὄχι πίστης λογικῆς, ἀλλὰ καρδιακῆς. Ἐμπιστοσύνη στὸν Θεὸ Πατέρα.
Ἀπὸ τὸ βιβλίο “Η ΠΡΟΝΟΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ“, του Ἰωάννη Μαρουσιώτη, ἔκδ. Ι.Γ.Η.Μ.Σ. 2013, σελ. 122-125
porphyrios.net
http://anavaseis.blogspot.gr/2013/10/blog-post_28.html
Τετάρτη 30 Οκτωβρίου 2013
Ιπποκράτειος Διατροφή: Χαρούπι: η καταπληκτική, παρεξηγημένη τροφή
Ιπποκράτειος Διατροφή: Χαρούπι: η καταπληκτική, παρεξηγημένη τροφή: Λίγο πολύ όλοι ξέρουμε τα χαρούπια, λίγοι εκτιμούμε όμως την καταπληκτική αυτή τροφή. Το χαρούπι (ή αλλιώς ξυλοκέρατο, στα αρχαία κεράτιον),...
Κατάνυξις: Ο ΑΔΩΝΗΣ ΤΟΥΣ ΔΙΩΧΝΕΙ Η… ΤΟΥΡΚΙΑ ΤΟΥΣ «ΑΓΚΑΛΙΑΖΕ...
Κατάνυξις: Ο ΑΔΩΝΗΣ ΤΟΥΣ ΔΙΩΧΝΕΙ Η… ΤΟΥΡΚΙΑ ΤΟΥΣ «ΑΓΚΑΛΙΑΖΕ...: Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης «Λαμπρό» επαγγελματικό μέλλον για τους Έλληνες γιατρούς, όπως τους κατάντησε η πολιτική του κ. Άδωνη...
Κατάνυξις: Πρωτοπρ. Νικόλαος Μανώλης, Η Αγία Σκέπη και το Έπο...
Κατάνυξις: Πρωτοπρ. Νικόλαος Μανώλης, Η Αγία Σκέπη και το Έπο...: Από το Επετειακό Εορταστικό Πρωινό στις 28 Οκτωβρίου 2013, της Εορτής της Αγίας και φωτοφόρου Σκέπης της Κυρίας Θεοτόκου και της Εθνι...
Κατάνυξις: Διαφωνείς Με Την Ευρωπαϊκή Ένωση; Φυλακή! ΕΥΡΩΔΟΥΛ...
Κατάνυξις: Διαφωνείς Με Την Ευρωπαϊκή Ένωση; Φυλακή! ΕΥΡΩΔΟΥΛ...: Την ψήφισαν τελικά προχτές οι βουλευτές της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ την επαίσχυντη τροπολογία, το άκρον άωτον της ευρωδουλείας: θα χώνουν...
Κατάνυξις: Φωτογραφίες από το Επετειακό Εορταστικό Πρωινό στι...
Κατάνυξις: Φωτογραφίες από το Επετειακό Εορταστικό Πρωινό στι...: Από το Επετειακό Εορταστικό Πρωινό στις 28 Οκτωβρίου 2013, της Εορτής της Αγίας και φωτοφόρου Σκέπης της Κυρίας Θεοτόκου και της Εθνική...
Κατάνυξις: π. Θεόδωρος Ζήσης - Ιωάννης Χαίνης Ομ. Καθηγητού Α...
Κατάνυξις: π. Θεόδωρος Ζήσης - Ιωάννης Χαίνης Ομ. Καθηγητού Α...: π. Θεόδωρος Ζήσης Ομ. καθηγητής Α.Π.Θ - Ι.N. Αγ. Αντωνίου Θεσσαλονίκης - Κυριακή 20 Οκτωβρίου 2013 http://impantokratoros.gr
Κατάνυξις: Εθνική Εγκύκλιος Μητροπολίτου Δρυϊνουπόλεως, Πωγων...
Κατάνυξις: Εθνική Εγκύκλιος Μητροπολίτου Δρυϊνουπόλεως, Πωγων...: ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΔΡYΪΝΟΥΠΟΛΕΩΣ , ΠΩΓΩΝΙΑΝΗΣ & ΚΟΝΙΤΣΗΣ Ἀριθ. Πρωτ. 93 Ἐν Δελ...
Η ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ - Η ΜΑΧΗ ΣΤΟ ΥΨΩΜΑ 731 (1940)
http://www.youtube.com/v/5qGUjamfrpE?version=3&autohide=1&feature=share&autoplay=1&autohide=1&attribution_tag=0y3vHuBlvNRrYfvZa2kIKQ&showinfo=1
Αnalysts for Change: Ο Συριακός στρατός και οι Κούρδοι ξεκίνησαν μεγάλη...
Αnalysts for Change: Ο Συριακός στρατός και οι Κούρδοι ξεκίνησαν μεγάλη...: Ξεκίνησε η σαρωτική επίθεση που ετοίμαζε εδώ και καιρό ο συριακός στρατός και ως αποτέλεσμα απελευθέρωσε το χωριό al – Turkman ...
Ορθόδοξα Θέματα: ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ.
Ορθόδοξα Θέματα: ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ.: 1. Αν ήταν και κουφός…! Η άγνοιά μας, τα πάθη μας και ο Σατανάς πολλές φορές γίνονται εμπόδια στο δρόμο μας...
The Secret Real Truth: Agenda 21 - Codex Alimentarius: Μεταλλαγμένα Τρόφι...
The Secret Real Truth: Agenda 21 - Codex Alimentarius: Μεταλλαγμένα Τρόφι...: Στο βίντεο θα δείτε το τεράστιο διατροφικό σκάνδαλο στην Αμερική και πως με την ανέχεια των τελευταίων κυβερνήσεών της οι πολυεθνικές θέλο...
ΤΡΕΛΟ-ΓΙΑΝΝΗΣ: ΟΙ ΠΡΩΤΕΣ ΜΕΡΕΣ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΤΟΥ 1940 ΚΑΙ Ο ΠΡΩΤΟΣ ...
ΤΡΕΛΟ-ΓΙΑΝΝΗΣ: ΟΙ ΠΡΩΤΕΣ ΜΕΡΕΣ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΤΟΥ 1940 ΚΑΙ Ο ΠΡΩΤΟΣ ...: Από έκδοση του Πολεμικού Μουσείου Καλπακίου Ιωαννίνων (συνοδεύει την απεικόνιση των μαχών στον ειδικό πίνακα που υπάρχει στο Μουσείο). Α...
Κυριακή Ζ' Λουκά. Μητροπολίτου Αντινόης Παντελεήμονος
Κυριακή Ζ' Λουκά
Μητροπολίτου Αντινόης Παντελεήμονος
Το µέλλον είναι άγραφο και άγνωστο, το παρόν γνωστό που γίνεται παρελθόν. Όµως, όλα όσα συµβαίνουν στο χρόνο υπάγονται στη σχετικότητα. Είναι σχετικό, εάν θα µορφωθείς εάν θα επιτύχεις στην επαγγελµατική σου σταδιοδροµία εάν θα γίνεις καλός οικογενειάρχης εάν θα είσαι ευτυχή ς ή δυστυχής, υγιείς ή ασθενής εάν θα ζήσεις πολλά η λίγα χρόνια, όλα αυτά είναι σχετικά. Ένα γεγονός στη ζωή του ανθρώπου είναι αναπόφευκτο και το µόνο βέβαιο και αυτό είναι το γεγονός του θανάτου.
Ο Αρχισυνάγωγος Ιάειρος είχε µονάκριβη δωδεκαετή κόρη η οποία «απένθησκε». Δώδεκα ετών και από κάποια αιτία βρίσκεται στο τέλος της ζωής της.
Ο θάνατος παραµονεύει άπονος, άστοργος, ανηλεής και µε το σκληρό κεντρί του επιφέρει το µοιραίο στο σπίτι του Ιαείρου. Σαν κεραυνός ακούστηκε η είδησις: «Τέθνηκεν η θυγάτηρ σου».
Ο θάνατος από της πτώσης των πρωτοπλάστων έγινε ο αχώριστος σύντροφος και εχθρός του ανθρώπου. «Γη ει και εις την γην απελεύσεις».
Δια του θανάτου τερµατίζεται η ζωή της αµαρτίας και ανοίγεται η ζωή της αιωνιότητος. Ο άνθρωπος δεν σβύνει, δεν χάνεται, δεν εκµηδενίζεται. Η ύπαρξη του ανθρώπου δεν τερµατίζεται στο τάφο. Δια του θανάτου ο άνθρωπος µεταβαίνει σε άλλες καταστάσεις πραγµατικές, αµετάβλητες και αιώνιες, στη Βασιλεία των Ουρανών ή στη Κόλαση.
Ο θάνατος ενός αγαπηµένου µας προσώπου, συγγενούς ή φίλου, προξενεί σύγχυση συναισθηµάτων. Λύπη, φόβο, αγανάκτηση, αγωνία, θλίψη και απογοήτευση κυριαρχούν τη στιγµή εκείνη. Ο άνθρωπος πελαγώνει µέσα στις σκέψεις του και µε δακρυσµένα µάτια, βυθισµένα σ' ένα κόσµο αβέβαιο, αντικρύζει µε αµηχανία το µέλλον του.
Με την είδηση του θανάτου της µονάκριβης κόρης του ο Ιάειρος βρέθηκε άφωνο ς και σε αµηχανία. Και προτού σκεφθεί το παραµικρό παρεµβαίνει ο Χριστός. «Μη φοβού, αλλά πίστευε». Μη φοβάσαι µε τη θλιβερή αυτή είδηση, αλλά πίστευε σε Μένα και θα σωθεί η κόρη σου.
Μόνον κοντά στο Χριστό ο άνθρωπος δεν φοβείται τον θάνατο. Μόνον µε το Χριστό υπάρχει ελπίδα. Μόνον µε την πίστη στο Χριστό υπερνικάται ο θάνατος. Γι' αυτό και οι άγιοι πάντες δια της πίστεως στο Χριστό νίκησαν τις µεθοδίες του διαβόλου και τέλος αυτόν τον έσχατο εχθρό, τον θάνατον.
Η πίστη στο Χριστό είναι η δύναµη που σώζει και ζωογονεί τον άνθρωπο. «ο πιστεύων εις εµέ καν αποθάνει ζήσεται». Ο Κύριος µας Ιησούς Χριστός είναι η µόνη ασφαλής και βέβαια ελπίδα και σωτηρία. Κανείς δεν υπερνίκησε τον θάνατο παρά µόνον ο Σωτήρ του κόσµου, ο οποίος δια του ιδικού θανάτου επάνω στο Σταυρό νίκησε τον θάνατο και χάρισε ζωή σε εκείνους που θα πιστεύσουν στο όνοµα Του. Ο Ιησούς Χριστός, ο Γιός και Λόγος του Θεού, είναι ο Κύριος της ζωής και του θανάτου.
Η ζωή του ανθρώπου πολλές φορές παροµοιάσθη µε τη θάλασσα. Τα προβλήµατα της ζωής εγείρονται σαν πελώρια κύµατα, που προσπαθούν να µας καταποντίσουν στο βυθό της απελπισίας και του χάους της απόγνωσης. Η άβυσσος ανοίγει το στόµα της για να µας καταπιεί. Στις τρικυµίες της ζωής, οπλισµένος µε την πίστη στο Χριστό, ο άνθρωπος βρίσκει τη δύναµη να αντιµετωπίσει και να αντικρούσει τα πολύµορφα κύµατα, που ξεσπούν επάνω στο πλοίο της ζωής, τις θλίψεις, τις αρρώστειες, τους θανάτους και τους πειρασµούς.
Ο Κύριος κάλεσε τον Αρχισυνάγωγο Ιάειρο να µείνει σταθερός στην πίστη του προς Αυτόν. Πίστευε και µη φοβάσαι. Μη χάνεις τις ελπίδες σου. Ο καρπός της πίστης στο Χριστό είναι η νίκη του πιστού κατά του θανάτου. Γι' αυτό και οι άγιοι Μάρτυρες νίκησαν το θάνατο µε τη πίστη στο Χριστό.
Ο άνθρωπος χωρίς πίστη µοιάζει µε πλοίο χωρίς πυξίδα. Η πίστη είναι η κινητήριος δύναµη, που οδηγεί τον άνθρωπο στην ενάρετη ζωή. Εάν χωρίς πίστη δεν µπορεί κανείς όχι µόνον να ανέβει το όρος των αρετών, αλλά και να υπερνικήσει τα παραµικρά προβλήµατα της ζωής, πόσο µάλλον, εάν δεν έχει πίστη, πως θα µπορέσει να αντιµετωπίσει τη φοβερή ώρα του θανάτου και τα όσα επακολουθούν τον θάνατον;
Όταν φθάσει η ώρα του θανάτου, κανείς δεν µπορεί να βοηθήσει, ούτε οι γιατροί, ούτε οι φίλοι, ούτε οι ισχυροί και συγγενείς, ούτε επιστήµες ούτε αξιώµατα, ούτε χρήµατα και πλούτη. Μόνον ο Χριστός δύναται να µας παρηγορήσει και να µας σώσει. Και σώζει ο Κύριος όλους όσους καταφεύγουν σ' Αυτόν, όπως έσωσε τη κόρη του Ιαείρου. Και τούτο διότι η πίστη του ανθρώπου έµεινε σταθερή και ακλόνητος.
Η πίστη µας πρέπει να µένει ορθή και σταθερή από κάθε κλονισµό, από κάθε αµφιβολία. Δέν πρέπει να λυγίζουµε µπροστά στους κινδύνους και τα προβλήµατα της ζωής, όσο κι αν αυτά φαίνονται ανυπέρβλητα. Η πίστη στο Χριστό είναι η κραταιά συµµαχία, που δεν ντροπιάζει εκείνον που πιστεύει.
Η ζωή του ανθρώπου εναλλάσσεται µεταξύ της χαράς και της λύπης. Τα ευχάριστα διαδέχονται δυσάρεστα. Γι’ αυτό και ο Απόστολος Παύλος µας διδάσκει λέγοντας, ότι οφείλοµε να χαίρω µε µε εκείνους που χαίρονται και να συµµετέχωµε στις λύπες των άλλων, διότι η ζωή µας είναι σαν το χορτάρι του αγρού. «Άνθρωπος ωσεί χόρτος αι ηµέραι αυτού, ωσεί άνθος του αγρού ούτως εξανθήσει».
Αγαπητοί µου Χριστιανοί! Τα πάντα γύρω µας µαρτυρούν την µαταιότητα και τη παροδικότητα, το άστατο και εφήµερο, το αβέβαιο και ανωφελές των επιγείων. Τα προβλήµατα της ζωής δεν θα παύσουν να υπάρχουν. Ο Χριστός µας παρέχει τη µόνη λύση. Ας στερεώσουµε βαθειά µέσα στη ψυχή µας τη πίστη προς το Χριστό. Μόνον όταν οπλισθούµε µε τα πνευµατικά όπλα, που µας χαρίζει το Άγιο Πνεύµα, δηλαδή την πίστη, την ελπίδα και την αγάπη, θα µπορέσουµε να στα¬θούµε και να αντικρούσωµε τα πυρακτωµένα βέλη του πονηρού και του θανάτου.
7th Sunday of St Luke
Luke 8:41-56
By
His Eminence
Metropolitan Panteleimon of Antinoes
In man’s life all things are relative. Everything which takes place is relative. In other words, from the moment of man’s birth nothing is absolutely certain. In our daily life, we use the expression: “Everything is written”. But, in reality, nothing is written. Man himself writes his own history, according to his own free will, choices and actions. The future is not written and it remains unknown, the present is known but, yet, it becomes past. But, everything which takes place in time belongs to relativity. For example, it is relative if one will study, or if he will be successful in business; or if one becomes a good parent, or someone will be happy or unfortunate, healthy or ill; if one lives for many years or his life time shall be short; all the previous mentioned fall under the law of relativity. But, one thing is very certain in man’s life and this event is unavoidable and the only certain event in his life which is death. Everything which is born in this life will face death.
The ruler of the synagogue Ja’iros had an only begotten daughter who was dying. She was only twelve years old and she was at the final stage of her life. Death waits without any feelings, without any compassion, without any mercy, and with his painful sting he brings the final strike in Ja’iros’s house. The message: “Your daughter is dead”, was heard as like a lightning.
Death from the time of the Fall of the first created man became an inseparable companion and an enemy of man. The decision of God in the Garden of Delight, “you are earth and to the earth you shall return”, is realized. Through death the life span of sin is terminated and the new way of eternal life is offered. Man is not erased from the face of the earth, he does return to nothingness. Man’s existence is terminated in the grave. But, man through death enters in other conditions, which are real, unchangeable and eternal. He enters either in the Kingdom of Heaven or in the condition of suffering.
The death of one beloved, relative or friend, creates a confusion of feelings. Sadness, fear, anger, anxiousness and many times even disappointment rule those moments. Man is lost in his thoughts and with tears in his eyes, facing the unknown, he stands with helplessness concerning his future.
Ja’iros when he heard about the death of his only beloved daughter, he became speechless and helpless. And before any other thoughts had the chance to enter into his mind, our Lord and Saviour Jesus Christ, the Son of God, interferes and says to Ja’iros: “Do not be afraid, but have faith”! Don’t be afraid because you have heard this sad message, but have faith in Me and your daughter will be saved.
Only when man is closed to Christ he does not fear death. Only with Christ one has hope. Only with the faith to Christ man overcomes death. And for this reason all the Saints through the faith in Christ were victorious against all the methods of Satan and at the end they were victorious over death himself, who is the last enemy.
Faith in Christ is the power which saves and gives life o man. Our Lord and Saviour Jesus Christ, the Son of God, is man’s only certain hope and salvation. No one can overcome death but only the Saviour of the world, Who through His death on the ross overcame the power of death and offered life to all those who will believe in His Name. Jesus Christ, the Son and Word of God, is the Lord of Life and death.
Man’s life many times I described as the sea. The problems of life rise as enormous waves, which struggle to take us down into the ocean’s depths, into despair and hopelessness. The abyss opens its mouth to swallow us. But, when one is armed with the faith in Christ, then in his most difficult moments, man finds the power to face and to confront these difficult moments, which as great waves they break out upon the ship of life in the multiform of tribulations, illnesses, temptations and deaths.
Our Lord and Saviour Jesus Christ, the Son of God, invited Ja’iros to stand well in his faith to Him. Believe and do not be despaired. Do not lose your hopes. The fruit of the faith to Christ is the victory of the faithful against death himself. For this reason the holy Martyrs of our Holy Orthodox Church were able to gain victory over death, because they were steadfast in their faith into Christ.
Man who does not have faith, can be described as a ship without a compass. Faith is the victorious power, which leads man into the virtuous way of life. If one is without faith, he cannot achieve any virtue. If man is without faith, then he cannot only overcome the smallest problems of life, but, neither can he will be able to face the frightful hour of death and everything which follow death!
When the hour of death arrives, no one can help us, neither the best and skilled doctors, nor our friends, nor the powerful and rich, nor our relatives, nor scientists, nor those in authorities, nor those who have money and riches. Only Christ can save and comfort us. And the Lord saves all those who turn to Him, as He saved Ja’iros’s daughter. And this was the result of his solid faith in Jesus Christ, the Son of God.
Our faith must be solid and truthful, we must stand in steadfastness avoiding any form of doubt. We must never bend before the problems of life, no mater how great they might be. The faith in Christ is a strong alliance, which will never disappoint anyone who believes. This is the reason why during the Holy Sacrament of Baptism, the Priest asks the God-parents to confess faith in Christ, by asking them: “Do you join Christ”? And they respond saying: “I do join Him”!
Man’s life intermingles between joy and sadness. The joyful moments are exchanged with sad moments. For this reason St Paul teaches us saying, that one should be joyful with those who are happy, and sad with those who are misfortune, for our life is like the field of lilies, which today they flourish and tomorrow the wither and die.
Everything around us witnesses the vanity and the mortality of all earthly pleasures. The problems of life will never end. Christ is offering the only solution. Let us strengthen within us the faith in Christ. Only, when we have been armed with the spiritual armor of God, which is offered to us by the Grace of the Holy Spirit, in other words faith, hope and love, and we practice these virtues in our daily life, then we shall be able to overcome all adversity powers and finally death itself.
http://anavaseis.blogspot.gr/2013/10/blog-post_27.html
Ἕνας ἡρωϊκὸς ἱερομάρτυς. Μιχαὴλ Μιχαηλίδη
Ἕνας ἡρωϊκὸς ἱερομάρτυς
Μυριάδες οἱ μάρτυρες τοῦ Χριστοῦ σ’ ὅλη τή ρωμαϊκή αὐτοκρατορία. Δέν ἦταν δυνατό νά ἐξαιρεθεῖ καί ἡ ἑλληνική Κύπρος μας, ἡ ὁποία μάλιστα, ὀνομάστηκε "νῆσος τῶν ἁγίων". Στίς μέρες τοῦ φοβεροῦ Διοκλητιανοῦ (284-304), ἐπίσκοπος στό Κούριο, ἦταν ὁ Φιλονείδης.
Ἄξιος ποιμένας, μέ ἀποστολικό ζῆλο καί φλογερή καρδιά. Μέ τό διάταγμα τοῦ αὐτοκράτορα, οἱ φυλακές γέμισαν. Ἦρθε καί τοῦ Φιλονείδη ἡ σειρά. Τό περίμενε. Ἦταν ἕτοιμος γιά τό στίβο. Στό κελλί βρῆκε κι ἄλλους τρεῖς χριστιανούς, πνευματικά του παιδιά.
Εὐκαιρία ν᾽ ἀλληλοστηριχτοῦν στή χριστιανική πίστη. Τούς ἔδινε δύναμη καί κουράγιο: "Ἀδελφοί μου, τούς ἔλεγε ὁ ἐπίσκοπος -πού δέν φαινόταν μεγάλης ἡλικίας- τιμή καί χαρά μας, πού "ὑποφέρουμε γιά τό Χριστό μας, ἕτοιμοι νά δώσουμε καί τή ζωή μας..."
Γιά μιά στιγμή, ἡ πόρτα τῆς φυλακῆς ἔτριξε. Οἱ δεσμοφύλακες ὁδηγοῦν τούς τρεῖς γιά τήν ἐκτέλεση καί τόν τόπο τοῦ μαρτυρίου, ἀφοῦ χαιρετοῦν εὐλαβικά τόν ἐπίσκοπό τους, ὁ ὁποῖος ταυτόχρονα τούς εὐλογεῖ καί προσεύχεται θερμά.
Ὁ εἰδωλολάτρης διοικητής τοῦ Κουρίου, ἄνθρωπος ἀκόλαστος καί πωρωμένος, μηχανεύθηκε τό πιό ἀπαίσιο καί φρικτό μαρτύριο γιά τόν ἐπίσκοπο. Πρίν τόν σκοτώσει μαρτυρικά, βουλήθηκε νά τόν ὑποβάλει σέ ἀνόσιο, αἰσχρό καί ἀνήθικο τῆς ψυχῆς, μαρτύριο. Μεθυσμένοι στρατιῶτες θά ὁρμοῦσαν στό κελλί του καί θά τόν ἀτίμαζαν μέ τόν πιό ἐπαίσχυντο τρόπο!…
Ὁ ἅγιος ἐπίσκοπος ἔφριξε! Δέ μποροῦσε ποτέ νά φανταστεῖ πώς, ἕνας ἐπίσκοπος -ἄντρας- θά δεχόταν τέτοια ἀσέλγεια καί ἀτίμωση ἀπό ἄλλους ἄντρες! Εἶναι στιγμές στήν ἀνθρώπινη ζωή, τόσο δύσκολες, τόσο δραματικές... ἀληθινή τραγωδία.
Γιά παρόμοιες στιγμές, γράφει ὁ ἐθνικός μας ποιητής: «Σέ βυθό πέφτει ἀπό βυθό ὡς πού δέν ἦταν ἄλλος. Ἐκεῖθ᾽ ἐβγῆκε ἀνίκητος». Ὁ ἀντρειωμένος καί ἅγιος Φιλονείδης, τό ἀποφάσισε. Εἶπε μυστικά τό σχέδιό του σέ μερικούς χριστιανούς, μήπως καί σκανδαλιστοῦν οἱ πιστοί ἀπ᾽ τόν τρόπο τοῦ θανάτου του.
Σκέπασε τό πρόσωπό του, ἀνέβηκε σ᾽ ἕνα ψηλό ὕψωμα, καί πρίν ἔρθουν οἱ αἰσχροί καί ἀκόλαστοι στρατιῶτες, ὁ ἐπίσκοπος Φιλονείδης ἔπεσε κάτω, πεθαίνοντας ἡρωϊκά, μαρτυρικά καί ἅγια. Κράτησε ἀμόλυντη τήν πίστη καί τήν ἠθική του ἀκεραιότητα. Ἡ Ἐκκλησία μας τόν ἑορτάζει στίς 17 Ἰουνίου. Τό μικρό αὐτό κείμενο τό ἀφιερώνω στούς ὁμοφυλόφιλους, γιά προβληματισμό.
Ὀρθόδοξος Τύπος ἀρ. φυλ. 1995, 25 Ὀκτωβρίου 2013
http://anavaseis.blogspot.gr/2013/10/blog-post_7407.html
Πῶς στεκόμαστε στὸ ναὸ τοῦ Θεοῦ;
Πῶς στεκόμαστε στὸ ναὸ τοῦ Θεοῦ;
Πῶς ὅμως θὰ πρέπει νὰ στεκόμαστε καὶ νὰ ἀναστρεφόμαστε μέσα στοὺς ναούς, μάλιστα κατὰ τὴν ὥρα κάποιας Ἀκολουθίας, ἰδιαιτέρως τῆς θείας Λειτουργίας; Τὸν σωστὸ τρόπο εἰσόδου καὶ παρουσίας μας μέσα στὸ ναὸ θὰ τὸν συνειδητοποιήσουμε πολὺ καλύτερα, ἂν θυμηθοῦμε τὸ συγκλονιστικὸ ἐκεῖνο γεγονὸς ἀπὸ τὴ ζωὴ τοῦ Μωυσῆ, ὅπου τοῦ ἐμφανίστηκε ὁ Θεὸς ὡς φωτιὰ σὲ μιὰ βάτο (βλ. Ἐξ. γ΄ 2-6). Τὸ φαινόμενο ἦταν ἐκπληκτικό. Ἡ βάτος βρισκόταν μέσα στὶς φλόγες, ἀλλὰ δὲν γινόταν στάχτη, ὅπως θὰ περίμενε κανείς. Παραξενεύτηκε ὁ Μωυσῆς καὶ πλησίασε νὰ ἐρευνήσει τὸ παράδοξο αὐτὸ θέαμα.
Καὶ ἐκεῖ νέα ἔκπληξη τὸν περίμενε:
–Μωυσῆ, Μωυσῆ...!
Ἀπὸ τὸ βάθος τῆς βάτου, χωρὶς νὰ φαίνεται κανένα πρόσωπο, ὁ Μωυσῆς ἀκούει τὸ ὄνομά του. Ἦταν ἡ φωνὴ τοῦ Θεοῦ. –«Τί ἐστι;», ρωτᾶ μὲ εὐλάβεια.
Καὶ ὁ Κύριος τοῦ ἀπαντᾶ:
–«Μὴ ἐγγίσῃς ὧδε. λῦσαι τὸ ὑπόδημα ἐκ τῶν ποδῶν σου· ὁ γὰρ τόπος, ἐν ᾧ σὺ ἕστηκας, γῆ ἁγία ἐστί». Μὴν πλησιάζεις περισσότερο. Βγάλε τὰ παπούτσια ἀπὸ τὰ πόδια σου, διότι ὁ τόπος στὸν ὁποῖο στέκεσαι εἶναι ἅγιος.
Καὶ συνέχισε:
–Ἐγὼ ποὺ σοῦ μιλῶ μέσα ἀπὸ τὴ βάτο, εἶμαι ὁ Θεός. Ὁ ἀληθινὸς Θεός, στὸν Ὁποῖο πίστεψαν οἱ προπάτορές σου, ὁ Ἀβραάμ, ὁ Ἰσαὰκ καὶ ὁ Ἰακώβ. Ὁ Μωυσῆς αἰσθανόταν ἱερὸ δέος στὴν ψυχή του. Μπροστά του βρισκόταν ὁ ἴδιος ὁ Θεός. Ἀπὸ εὐλάβεια καὶ σεβασμὸ ἔστρεψε τὸ πρόσωπό του πρὸς τὰ κάτω.
Τί σημαίνουν ὅμως αὐτὰ γιὰ μᾶς; Ἐνώπιον τῆς «φλεγομένης βάτου» τῆς ἁγίας Τραπέζης, μέσα στὴν «ἁγία γῆ», τὸν ἱερὸ ναό, στεκόμαστε καὶ μεῖς πολλὲς φορές. Μέσα σ’ αὐτὸν φανερώνεται ὁ ἅγιος Θεὸς καὶ συνομιλοῦμε μαζί Του.
Ἐκεῖ τελεῖται ἡ θεία Λειτουργία, οἱ ἱερὲς Ἀκολουθίες καὶ τὰ ἱερὰ Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας μας, ποὺ μᾶς ἁγιάζουν καὶ μᾶς μεταδίδουν τὴ χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Κάθε φορὰ ποὺ τελεῖται θεία Λει τουργία, ἄγγελοι καὶ ἀρχάγγελοι κινοῦνται ἀνάμεσά μας.
Ὁ οὐρανὸς ἀγγίζει τὴ γῆ. Ὁ ναὸς γίνεται οὐρανός. Ἐκεῖ μέσα στὸ ἱερὸ Βῆμα, πάνω στὴν ἁγία Τράπεζα βρίσκεται πάντοτε τὸ ἅγιο Ἀρτοφόριο, ὅπου φυλάσσεται τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα τοῦ Χριστοῦ. Ἄρα εἶναι μυστηριακῶς παρὼν ὁ Κύριος, ἀκόμη καὶ τὶς ὧρες ποὺ δὲν τελεῖται τὸ Μυστήριο τῆς θείας Εὐχαριστίας.
Καὶ μόνο στὰ σκαλιὰ τοῦ ναοῦ νὰ πατήσεις, λέει ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος, αἰσθάνεσαι μιὰ ἀλλαγή. Ξεχνᾶς τὶς φροντίδες καὶ μέριμνες τῆς ζωῆς, καὶ πνευματικὴ αὔρα περιβάλλει τὴν ψυχή σου. Μπαίνεις μέσα καὶ ἡ ἡσυχία ποὺ ἐπικρατεῖ σοῦ προξενεῖ δέος, ἱερὸ φόβο, σὲ διδάσκει νὰ φιλοσοφεῖς, νὰ μελετᾶς δηλαδὴ βαθιὰ τὰ τῆς ζωῆς σου, σοῦ ἀνεβάζει τὴ διάθεση, δὲν σὲ ἀφήνει νὰ θυμᾶσαι τὰ πράγματα αὐτῆς ἐδῶ τῆς ζωῆς, «μεθίστησί σε ἀπὸ γῆς εἰς τὸν οὐρανόν»· σὲ μεταφέρει ἀπὸ τὴ γῆ στὸν οὐρανό» (PG 51, 145).
Γι’ αὐτὸ σὰν τὸν Μωυσῆ καλούμαστε καὶ μεῖς νὰ λύνουμε κατὰ κάποιο τρόπο τὰ «ὑποδήματά» μας, ὅταν μπαίνουμε μέσα στὸ ναὸ τοῦ Θεοῦ. Πρωτίστως ὀφείλουμε ν’ ἀφήνουμε ἔξω ἀπὸ τὴν πόρτα του ὅλες τὶς κοσμικὲς ἔγνοιες, ὑποθέσεις καὶ ὅ,τι παρόμοιο μᾶς ἀπασχολεῖ.
Νὰ σταματοῦμε γιὰ λίγο νὰ σκεπτόμαστε τὶς καθημερινές μας φροντίδες. Πολὺ περισσότερο δὲν ἐπιτρέπεται νὰ ἀφήνουμε τὸ νοῦ μας νὰ ἀπασχολεῖται μὲ εἰκόνες καὶ φαντασίες ποὺ μολύνουν τὴν ψυχή. Ἂς ἀφήνουμε ἔξω κάθε ἔγνοια. «Πᾶσαν τὴν βιοτικὴν ἀποθώμεθα μέριμναν», μᾶς καλεῖ ὁ Χερουβικὸς ὕμνος.
Νὰ εἰσερχόμαστε μὲ τὴν πίστη ὅτι ὁ χῶρος εἶναι ἱερὸς καὶ ἅγιος καὶ ὅτι ἐκεῖ ἡ παρουσία τοῦ Κυρίου γίνεται αἰσθητότερα φανερή. Ἀλλὰ καὶ μὲ εὐλάβεια καὶ φόβο Θεοῦ!
Μέσα στὸν ἱερὸ χῶρο νὰ κινούμαστε ἀθόρυβα. Νὰ πηγαίνουμε στὴ θέση μας καὶ ἐκεῖ νὰ παραμένουμε ἥσυχοι, συγκεντρωμένοι στὸν ἑαυτό μας, μὲ τὸ νοῦ μας ἐνώπιον τοῦ Κυρίου, χωρὶς συζητήσεις, χωρὶς περίεργα βλέμματα, χωρὶς περισπασμούς. Πάντοτε σοβαροί, μὲ μετρημένες κινήσεις καὶ μὲ συναίσθηση τῆς μοναδικῆς ἱερότητας τοῦ χώρου. Ἀκόμη νὰ προσέχουμε τὴ σεμνότητα στὴν ἐμφάνισή μας. Εἶναι ἀσέβεια νὰ μπαίνουμε μέσα στὸ ναὸ καὶ νὰ μετέχουμε στὴ λατρεία μὲ ἄσεμνη καὶ προκλητικὴ ἐνδυμασία.
Ὁ ναὸς δὲν εἶναι χῶρος γιὰ ἐπίδειξη. Ἂν αὐτὸ δὲν τὸ προσέχουμε, καὶ τὴν ψυχή μας βλάπτουμε καὶ τοὺς ἄλλους σκανδαλίζουμε. Ὅλοι μας ἔχουμε ἀντιληφθεῖ πόση ἀταξία ἐπικρατεῖ στὴν ἐποχή μας στὸ ζήτημα αὐτό. Ἀταξία ποὺ φθάνει τὰ ὅρια τῆς ἀσέβειας καὶ τῆς ἀναισχυντίας. Τέλος νὰ συμμετέχουμε συνειδητὰ στὴ θεία Λατρεία.
Νὰ συμμετέχουμε ὁλόψυχα στὰ τελούμενα. Νὰ συμμετέχουμε μὲ θερμότητα ψυχῆς. «Ἐν τῷ ναῷ ἑστῶτες τῆς δόξης σου, ἐν οὐρανῷ ἑστάναι νομίζομεν», ψάλλουμε σὲ ἕνα τροπάριο. Καθὼς στεκόμαστε στὸ ναὸ τῆς δόξης σου, νομίζουμε ὅτι βρισκόμαστε στὸν οὐρανό. Ἂς διατηροῦμε πάντοτε αὐτὴ τὴ συναίσθηση, γιὰ νὰ μὴ συνηθίζουμε καὶ ξεχνιόμαστε καὶ μπαίνουμε μέσα στὸ ναὸ τοῦ Θεοῦ ψυχρὰ καὶ ἀπὸ ὑποχρέωση.
Περιοδικό "Ο ΣΩΤΗΡ", Τεῦχος 2075
http://anavaseis.blogspot.gr/2013/10/blog-post_2522.html
Πόλεμος μέ τή σάρκα. Ὅσιος Νήφων Ἐπίσκοπος Κωνσταντιανῆς
Πόλεμος μέ τή σάρκα
Ὁ βίος τοῦ Ὁσίου Νήφωνος Ἐπισκόπου Κωνσταντιανῆς τῆς κατ’ Ἀλεξάνδρειαν
Ὁ βίος τοῦ Ὁσίου Νήφωνος Ἐπισκόπου Κωνσταντιανῆς τῆς κατ’ Ἀλεξάνδρειαν
Δέν
ἔχασε καιρό ὁ πονηρός. Σέ λίγες μέρες ρίχνεται πάλι στό Νήφωνα,
φλογίζοντας κι ἐρεθίζοντάς τον τώρα μέ πορνικούς λογισμούς. Ὁ ὅσιος
ὅμως, καταλαβαίνοντας πώς ἦταν δαιμονικός πόλεμος μονολόγησε:-Πάλι τά ἴδια, ταλαίπωρε Νήφων! Ἀπ’ τήν ἀρχή πάλι!...
Κι ἀπό κείνη τή μέρα ἄρχισε νά τρώει μονάχα ξερό ψωμί, ἐκτός ἀπ’ τά Σαββατοκύριακα. Ἔπειτα ἔτρωγε μόνο φροῦτα ὁλόκληρη τήν ἑβδομάδα. Καί μετά ἔτρωγε μέρα παρά μέρα. Κάποτε ἔμενε νηστικός μέχρι καί μία ἑβδομάδα, χωρίς νά πίνει οὔτε νερό. Μ’ αὐτόν τόν τρόπο δάμαζε σκληρά καί ταπείνωνε τή σάρκα του. Συνήθιζε μάλιστα νά λέει:
-Ἄς ὑποθέσουμε, πώς ἕνας ἄνθρωπος νηστεύει σαράντα μέρες. Ἕνας ἄλλος πάλι τρώει κανονικά ὅλη τήν ἑβδομάδα, δέν πίνει ὅμως καθόλου νερό. Ἔ, λοιπόν, ὁ δεύτερος κάνει σκληρότερη ἄσκηση ἀπό τόν πρῶτο. Γιατί, ὅποιος τρώει χωρίς νά πίνει νερό, βασανίζεται φοβερά. Καμίνι ἀνάβει στά σπλάχνα του! Ὅποιος ὅμως νηστεύει καί τό ψωμί καί τό νερό, ἔχει ἀγώνα εὐκολότερο. Γι’ αὐτό καί δέν μπορεῖ νά συγκριθεῖ μέ τόν πρῶτο.
Πότε-πότε, παρόλο πού καιγόταν ὁ μακάριος ἀπό τή δίψα, ἤθελε νά περιγελάσει τό διάβολο. Ἔβαζε τότε νερό στό ποτήρι του κι ἔλεγε:
-Ὤ, τί ὡραῖο καί δροσερό νερό θά πιοῦμε, ψυχή μου! Μά μόλις πού ἄγγιζε μέ τή γλώσσα του τό ποτήρι, κι εὐθύς ἔχυνε τό νερό στή γῆ!
Ὁ πονηρός διάβολος, σαστισμένος ἀπό τήν ἐφευρετική ἀγωνιστικότητα τοῦ ὁσίου, ἀπομακρυνόταν γρυλίζοντας.-Ἄχ, Νήφων! Ὅλες μου τίς δυνάμεις τίς τσάκισε ἡ χάρη τοῦ Σταυρωμένου, καί τά τεχνάσματά μου τ’ ἀχρήστεψε ἡ θεϊκή δύναμη, πού ’χεις μέσα σου!
Μ’ ὅλες τίς ἧττες του, δέν τό ἔβαλε κάτω ὁ παγκάκιστος. Ὁπλίστηκε πάλι μέ τούς σαρκικούς πειρασμούς καί ὅρμησε στό ἅγιο τήν ὥρα πού κοιμόταν. Τόν ἐρέθισε μέσα στόν ὕπνο του καί τόν ἔκανε νά δεῖ στ’ ὄνειρό του πώς ἁμάρτησε μ’ ἕνα παιδί!
Ἐκεῖνος ξύπνησε καί πετάχτηκε ὄρθιος. Καταλαβαίνοντας ἀμέσως πώς ἦταν πειρασμός, βάζει φωνή:
-Ἀλίμονο στόν ὑπναρά τό Νήφωνα! Τί νά κάνουμε τώρα; Τίποτ’ ἄλλο ἀπό τό «ἰατρέ, θεράπευσον σεαυτόν»10.
Ζύγιασε μέ τό νοῦ του τό βάρος τῆς ἁμαρτίας, πού διέπραξε τάχα στ’ ὄνειρό του, κι ἔβγαλε τήν ἀπόφαση:
-Θά δοκιμάσεις τώρα δά, ἀντί γιά ἡδονή, πικρή ὀδύνη!
Πιάνει στή στιγμή ἕνα κοντό ξύλο κι ἀρχίζει νά χτυπάει ἄγρια τά πόδια του. Τά χτύπησε τόσο, πού γιά καιρό μετά ἦταν μελανιασμένα.
Ὅταν ἀπόκαμε πιά νά δέρνεται, στράφηκε στό Θεό. Προσευχόταν μέ στεναγμούς κι ἔλεγε:
-Ἐλέησέ με, Κύριε,
πού ἁμάρτησα βαριά.
Συγχώρεσέ με, τόν ἄσωτο,
τόν αἰσχρό, τόν μολυσμένο,
καί ὁδήγησέ με στό δρόμο τῶν ἐντολῶν Σου,
πού τόσο πόθησα11.
Ὡστόσο συνέχισε νά παλεύει πολύ σκληρά μέ τό πνεῦμα τῆς πορνείας, πού δέν ὑποχωροῦσε. Ἀναγκάστηκε κάποτε νά χτυπάει τό σῶμα του καί μέ πέτρες! Μέ τόση μανία πολεμοῦσε τούς γαργαλισμούς τῆς ἀκολασίας.
Δεκατέσσερα ὁλόκληρα χρόνια ἔδωσε φοβερές μάχες μέ τή σάρκα. Ὕστερα πιά ὁ Θεός τόν λύτρωσε ἀπ’ αὐτή τή δοκιμασία, παύοντας τόν πόλεμο. Καί νά πῶς:
Κοιμόταν κάποτε, καί τοῦ φάνηκε πώς βρέθηκε σ’ ἕνα μεγάλο κάμπο. Κι ἤτανε, λέει, τ’ ἀπόκρυφα μέρη του γεμάτα βρωμερές ἀκαθαρσίες πού τόν βάραιναν πολύ. Ἐπιπλέον ἡ ἀφόρητη δυσοσμία τους ἀνέβαινε ὥς τό πρόσωπό του καί τόν ἀηδίαζε. Δέν ἤξερε ὅμως τί νά κάνει.
Ἐκεῖ πού στεκόταν ἀμήχανος, τόν πλησιάζει ξαφνικά ἕνας λευκοντυμένος καί τοῦ λέει:
-Ἔλα μαζί μου.
Ὁ Νήφων τόν ἀκολούθησε, συγκρατώντας μέ τό ἕνα χέρι τό βρωμερό φορτίο –τόσο ἦταν τό βάρος του.
Στάθηκε μπροστά σ’ ἕνα λάκκο γεμάτο βοῦρκο. Στράφηκε τότε ὁ ἄγγελος καί λέει στό Νήφωνα:
-Ἄδειασε ἐδῶ μέσα ὅ,τι ἔχεις στ’ ἀπόκρυφά σου.
Τό ἔκανε, κι ἀμέσως ξαλάφρωσε. Το βρωμερό βάρος ἔφυγε ἀπό πάνω του, μά ταυτόχρονα ἔνιωσε σά νά ξεριζώθηκαν μαζί καί τ’ ἀπόκρυφα μέλη του καί να ’πεσαν κι αὐτά μέσα στό λάκκο. Ἀπ’ τό φρικτό πόνο ξύπνησε. Στό μεταξύ ὁ λευκοντυμένος τοῦ εἶπε:
-Εἰρήνευε, ἐξαίσιε Νήφων!
Κι ἔγινε ἄφαντος.
Τότε μόλις συνειδητοποίησε ὁ μακάριος πώς τόν ἐπισκέφθηκε ἄγγελος Κυρίου, καί δόξασε τόν Πανάγαθο.
Ἀπό τό γεγονός αὐτό καί στό ἑξῆς, καθώς ὁμολογοῦσε ὁ ἴδιος, δέν εἶχε πιά καμιά ἐξουσία ἐπάνω του τό πνεῦμα τῆς πορνείας. Μά κι ὅταν τόν πολεμοῦσε, πάντα ἔβγαινε δυνατότερος ἀπ’ αὐτό λέγοντάς του:
-Ἔννοια σου, πονηρέ, καί ξέρω σέ τί μέ σπρώχνεις. Νά ποθήσω γυναίκα καί ν’ ἁμαρτήσω μαζί της. Ὅμως τί εἶν’ ἡ γυναίκα; Σάρκα, πού φοράει ροῦχα. Σάρκα πού καταλήγει στόν τάφο, ὅπου σαπίζει καί βρωμίζει. Κι ἡ σάρκα αὐτή τί ἔχει! Αἷμα καί λίπη καί νεῦρα. Καί παράμεσα εἶν’ ἡ κοιλιά, γεμάτη δυσοσμία κόπρανα... Ποιά ἡδονή νά βρεῖ κανείς σ’ αὐτά; Ἀδιάντροπε σκύλε! Κοπροφάγε! Τέτοια μέ βάζεις νά ποθήσω; Μά ὅλα τοῦτα εἶναι φθορά κι ἀνυπόφορη δυσωδία. Πῶς μπορῶ λοιπόν νά τά γευθῶ; Χάσου ἀπό μπροστά μου, ἀκάθαρτο πνεῦμα!
Τά ἔχανε ὁ διάβολος μέ τήν ἐξυπνάδα του καί μαζευόταν ἀπό φόβο. Κι ὅταν ὁ Νύφων τόν ἔβλεπε νά φεύγει ντροπιασμένος, στεκόταν καί τόν παρατηροῦσε κοροϊδευτικά, χλευάζοντας τήν ἀδυναμία του. Μολαταῦτα, ὁ πονηρός δέν ἄφηνε ἥσυχο τόν ἅγιο. Πάλι καί πάλι ριχνόταν ἐναντίον του, μέ νέες κάθε φορά ἐπινοήσεις καί ἐπιβουλές.
Μιά μέρα, ἐκεῖ πού καθόταν ἀμέριμνος ἀλλά καί ἄγρυπνος, στράφηκε καί ρώτησε τό Θεό:
-Κύριε, ἔφυγε τάχα ὁλότελα ἀπό κοντά μου ὁ διάβολος;
Μά πρίν ἀποσώσει καλά-καλά τό λόγο του, βλέπει λίγο μακρύτερα ἀπ’ τό κελλί του, πάνω σέ κάτι ἀκαθαρσίες, ξαπλωμένο ἕνα μαῦρο σκύλο.
‟Λές νά ’ναι δαίμονας αὐτός ὁ σκύλος;’’ Συλλογίστηκε, ἐνῶ τόν ἔδειχνε μηχανικά μέ τό δάκτυλό του.
Ἐκεῖνος τότε πετάχτηκε πάνω και χύμηξε στόν ὅσιο, θέλοντας, θαρρεῖς, νά τόν ξεσκίσει. Μά σάν ἔφτασε κοντά του, στάθηκε.
-Ἐμένα θέλεις; τόν ρώτησε μ’ ἀνθρώπινη λαλιά. Νά, λοιπόν, ἦρθα!
Ὁ ἅγιος ὅμως τόν ἔκανε ἄφαντο μ’ ἕνα του φύσημα.
Ἄλλοτε πάλι,καθώς κοιμόταν καθισμένος σ’ ἕνα στασίδι τῆς ἐκκλησίας, ἔρχεται ὁ διάβολος, ἀνεβαίνει στά πόδια του κι ἀρχίζει νά τόν τραντάζει.
Ἔκεῖνος ξύπνησε ἀμέσως καί δοκίμασε νά σηκωθεῖ, μά δέν μποροῦσε. Λές κι ἦταν δεμένος. Κατάλαβε. Ὁ πονηρός εἶχε κάνει πάλι τό ‟θαῦμα’’ του! Τόν ἔφτυσε κατάμουτρα καί τόν ἐπιτίμησε:
-Ὦ ἀδιόρθωτε ἐχθρέ τοῦ Θεοῦ! Τόσα ἔπαθες ἀπό τόν Κύριό μου Ἰησοῦ Χριστό, κι ἀκόμα μυαλό δέν ἔβαλες;
Τότε κατόρθωσε νά κουνήσει λίγο τό δεξί του πόδι. Τό σήκωσε μέ κόπο καί, δίνοντας τάχα μιά κλωτσιά στό σατανά, τοῦ εἶπε:
-Ὁ Θεός, πονηρέ, νά σ’ ἀφανίσει ἐντελῶς! Ὅσο γιά μένα, δέν φοβᾶμαι τίς αἰσχρές ἐπιβουλές σου.
Ἀμέσως σηκώθηκε καί προσευχήθηκε:
-Κύριε ὁ Θεός μου,
Ἐσύ, πού σοφά ὅλα τ’ ἀρίθμησες,
Ἐσύ, πού μέ τήν ἄπειρή Σου δύναμη
ξεδίπλωσες τόν οὐρανό καί κατασκεύασες τή γῆ,
Ἐσύ, πού κρατᾶς ὅλη τήν κτίση μές στή χούφτα Σου,
δῶσε μου ἐξουσία κατά τῶν πονηρῶν πνευμάτων,
γιά ν’ ἀξιωθῶ νά τά συντρίψω
δυναμωμένος ἀπό τ’ Ἅγιό Σου Πνεῦμα.
Μέ σηκωμένα τά χέρια του στόν οὐρανό ὁ δοῦλος τοῦ Θεοῦ, συνέχισε νά προσεύχεται γιά ὥρα....
Ἕνας Ἀσκητής Ἐπίσκοπος
Ὅσιος Νήφων Ἐπίσκοπος Κωνσταντιανῆς
(σελ.43-48)
Ἱερὰ Μονή Παρακλήτου
Ὠρωπος Ἀττικῆς 2004
Ὀκτωβρίου 2013
Διαβάστε τά ὑπόλοιπα πατώντας Ἅγιος Νήφων Κωνσταντιανῆς
http://anavaseis.blogspot.gr/2013/10/blog-post_7961.html
Οἱ πλούσιοι ἐπτώχευσαν καί ἐπείνασαν. (Μέρος Β'). Γέροντος Κλεόπα Ἡλιέ
Οἱ πλούσιοι ἐπτώχευσαν καί ἐπείνασαν. (Μέρος Β')
Ἐκλεκτές διηγήσεις καί προσευχές γιά μικρά παιδιά
Μοναχοῦ Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου
-Στάσου, μήν φεύγης, διότι δέν εἶμαι ἄνθρωπος κακός. Μή φοβᾶσαι ἀπό μένα. Ἐπέρασαν ἀπό ἐδῶ μερικοί ληστές, οἱ ὁποῖοι μοῦ ἐπῆραν τά ροῦχα μου καί γι᾿ αὐτό εἶμαι τώρα ἔτσι, ὅπως μέ βλέπεις. Δός μου σέ παρακαλῶ ἕνα ὑποκάμισο, ἐάν ἔχης, γιά νά μπορέσω νά πάω στό σπίτι μου, διότι πολύ βασανίζομαι ἐδῶ.
Καί ὁ γέροντας ἀσκητής τοῦ ἔδωσε ἕνα παλαιό δικό του ἔνδυμα, γεμᾶτο ἀπό μπαλώματα, ἀλλά ἦταν καλλίτερο ἀπό τό τίποτε γιά νά τόν ζεστάνη καί νά μή περπατᾶ γυμνός. Καί ἐπῆγε ὁ βασιλεύς ντυμένος σάν ἕνας ζητιᾶνος καί ὅσοι τόν ἔβλεπαν γελοῦσαν, μή γνωρίζοντας ποιός εἶναι.
Καί περπατώντας ὁ βασιλεύς γιά τήν πόλι, οἱ ἄνθρωποι ἀπεμακρύνοντο ἀπό κοντά του, διότι τόν θεωροῦσαν κάποιον ληστή, ἄλλοι τόν περιγελοῦσαν καί τά σκυλιά τόν ἀκολουθοῦσαν. Καί μόνο αὐτός ἤξερε πῶς ἔφθασε στό κοντινό χωριό σ᾿ἕνα ὑπάλληλό του, τόν ὁποῖο εἶχε διορίσει ἐκεῖ ὡς φύλακα στά σύνορα τοῦ χωριοῦ του. Αὐτός ἀνῆκε στήν χορωδία τῶν κιθαρωδῶν πού τόν εἶχαν μεταφέρει μέχρι τήν λίμνη. Θέλοντας νά μπῆ ὁ βασιλεύς στήν αὐλή αὐτοῦ τοῦ δικοῦ του ἀνθρώπου, οἱ φύλακες καί οἱ ἐργάτες τόν ἔδιωχναν καί τόν περιγελοῦσαν.
-Τί ζητεῖς ἐσύ, ζητιᾶνε ἐδῶ; Χαμένε!
Θέλω νά συνομιλήσω μέ τόν ἄρχοντά σας, τούς εἶπε ὁ βασιλεύς.
-Ἀλλά ἐσύ δέν κυττάζεις τόν ἑαυτό σου πῶς εἶσαι ντυμένος; Καί τέτοια ὥρα νύκτα ἔρχεσαι στό ἀφεντικό μας! Φῦγε ἀπ᾿ ἐδῶ πρίν νά πάρουμε τά ρόπαλα καί σέ σπάσουμε στό ξύλο!
Δέν ἄφησαν τόν βασιλέα νά μπῆ μέσα. Ἐκεῖνος ὅμως τόν ἔκραζε μέ δυνατή φωνή ἀπό ἔξω. Τόν ἄκουσε τό ἀφετνικό καί ἀνεγνώρισε τήν φωνή τοῦ βασιλέως, ἀλλά δέν ἀντιλαμβανόταν τί ζητοῦσε τέτοια ὥρα ἐκεῖ, διότι αὐτός (μέ τήν μορφή τοῦ ἀγγέλου) εἶχε πάει μέ τήν ἀκολουθία του ἐνωρίτερα στό παλάτι. Καί βγῆκε στό μπαλκόνι νά ἰδῆ ποιός εἶναι. Καί εἶδε ἕνα ζητιᾶνο, πού τόν καλοῦσε μέ τό ὄνομά του. Ὅμως, ὅταν ἐπλησίασε περισσότερο, εἶδε ὅτι ἦταν ὁ βασιλεύς.
-Γιατί ἐκάνατε αὐτό τό παιγνίδι σέ μένα; Τόν ἐρώτησε ὁ βασιλεύς ὀργισμένος. Πῶς μέ ἀφήσατε μέσα στό νερό σχεδόν γυμνόν καί ἐφύγατε ὅλοι σας; Νά ξέρετε ὅτι αὔριο θά κόψω τά κεφάλια ὅλων σας.
Ὁ ἄρχοντας τό χωριοῦ δέν καταλάβαινε τί ἔπαθε ὁ βασιλεύς, διότι ἐγνώριζε ὅτι αὐτός τόν ἔφερε μαζί μέ ὅλους τούς αὐλικούς ἀπό τήν λίμνη στό παλάτι. Ἀλλά δέν ἦταν σίγουρος ὅτι ἦταν αὐτός ὁ βασιλεύς ἤ κάποιος ἄλλος πού τοῦ ὁμοίαζε καί ἤθελε νά τόν διακωμωδίση, διότι εἶχε φορέσει καί τά βασιλικά του ροῦχα!
Σκέφθηκε νά τόν διώξη, ἀλλά φοβήθηκε μήπως αὐτός εἶναι ἀληθινά ὁ βασιλεύς, διότι ἡ φωνή καί ἡ μορφή του ἦταν δικά του, ἀλλά μέ τό ζωστικό αὐτό τό μπαλωμένο τόν ἔβλεπε πρώτη φορά. Δέν ἐγνώριζε τί νά κάνη, διότι ἤξερε πολύ καλά ὅτι τόν συνώδευσε μέ τά μουσικά ὄργανα μέχρι τό παλάτι του καί μέ ἄλλους στρατιῶτες. Καί ἐρώτησε τόν βασιλέα, τόν ὁποῖον καί κατηγοροῦσε:
-Ἔε, βασιλεῦ, δέν ἐπήγαμε ὅλοι μαζί στό παλάτι σου; Δέν ἐφόρεσες τήν πορφύρα σου καί ἔβαλες τό στέμμα καί τό δακτυλίδι σου; Δέν σέ δέχθηκαν καί στά ἄλλα τά χωριά μέ μουσικά ὄργανα καί μέ λουλούδια;
Καί δέν καταλάβαιναν οὔτε ὁ ἕνας, οὔτε ὁ ἄλλος τί συνέβη. Ὁπότε, ὁ σπιτονοικοκύρης, ἄφησε τόν βασιλέα σπίτι του καί ἔτρεξε στό παλάτι νά ἰδῆ τί συμβαίνει. Ὅταν ἔφθασε ἐζήτησε νά συναντηθῆ μέ τόν βασιλέα διότι ἦταν ἐπείγουσα ἀνάγκη. Ἐξῆλθε πρός συνάντησί του ἡ βασίλισσα, πρός τήν ὁποίαν εἶπε:
-Θέλω νά μιλήσω μέ τόν βασιλέα, διότι εἶναι ἕνα θέμα πολύ σοβαρό.
-Δέν γίνεται, ἀναπαύεται τώρα. Τόν ἄφησα ἤδη στό κρεββάτι του.
-Ξυπνῆστε τον, διότι πρέπει ὁπωσδήποτε νά ὁμιλήσω μαζί του.
Τότε ἐπῆγε ἡ βασίλισσα νά τόν ξυπνήση, ἀλλά ὅταν ἐπῆγε ἐκεῖ, δέν ἦταν κανείς στό κρεββάτι, παρά μόνο τά ροῦχα.
-Ἀλλοίμονο, δέν εἶναι ὁ βασιλεύς πουθενά.
Τότε τῆς εἶπε ὁ πρόεδρος καί φύλακας τοῦ χωριοῦ:
-Αὐτό σημαίνει ὅτι εἶναι αὐτός πού ἦλθε σέ μένα στό σπίτι μου, ἀλλά φαίνεται ὅτι ἔχασε τά μυαλά του. Ἦλθε ντυμένος σάν ἕνας ζητιᾶνος καί μοῦ λέγει γιατί δέν τόν περιμέναμε νά βγῆ ἀπό τό μπάνιο του καί τόν ἀφήσαμε μέσα στό νερό.
Τότε ἐπῆγαν ὅλοι στόν βασιλέα καί τόν ἔφεραν στό παλάτι.
Αὐτός, ὅπως ἦταν κουρασμένος, ἀμέσως ἔπεσε στί κρεββάτι. Στόν ὕπνο του τοῦ ἐμφανίσθηκε ἄγγελος Κυρίου καί τοῦ εἶπε:
-Γιατί ἀπηγόρευσες νά διαβάζεται στίς ἐκκλησίες ὁ λόγος τοῦ Κυρίου; «Πλούσιοι ἐπτώχευσαν...»; Ἐσύ δέν γνωρίζεις ὅτι ὁ Θεός σέ ἔκαμε βασιλέα κι Αὐτός σέ μιά στιγμή μπορεῖ νά σέ βγάλη ἀπό τήν βασιλεία σου; Εἶδες πόσο γρήγορα ἐπτώχυνες, ἐάν δέν ἔχης τήν βοήθεια τοῦ Κυρίου;
Καί σωφρονίσθηκε ὁ βασιλεύς καί ἀμέσως ἔδωσε ἐντολή σ᾿ ὅλη τήν ἐπικράτεια τῆς βασιλείας του νά ἐπανέλθη αὐτός ὁ στίχος τοῦ 33 ψαλμοῦ σέ κάθε ἀγρυπνία καί σέ κάθε ἀρτοκλασία. Μάλιστα ἔδωσε ἐντολή νά ψάλλεται τρεῖς φορές καί δυνατά νά ἀκούουν οἱ ἄνθρωποι ὅτι: ««Πλούσιοι ἐπτώχευσαν καί ἐπείνασαν οἱ δέ ἐκζητοῦντες τόν Κύριον, οὐκ ἐλαττωθήσονται παντός ἀγαθοῦ».
Ἐμεῖς νά γνωρίζουμε ὅτι ὅλα ὅσα ἔχουμε: περιουσίες, μυαλό, γνώσεις, βαθμούς, ὑγεία καί τιμή ὅλα εἶναι δωρεές τοῦ Θεοῦ, ὁ Ὁποῖος ὅπως μᾶς τά ἔδωσε, ἔτσι μπορεῖ σέ κάθε στιγμή καί νά μᾶς τά πάρη, ἐάν δέν Τόν εὐχαριστοῦμε γιά ὅλα αὐτά καί γιά τήν πατρική πρόνοιά Του.
Ἀκόμη πρέπει νά ξέρουμε ὅτι δέν φέρει ὁ πλοῦτος τήν εὐτυχία, ἀλλά εὐτυχισμένος εἶναι ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος πού θ᾿ ἀποκτήση τήν σωτηρία τῆς ψυχῆς του, διότι αὐτός θά γίνη μεγαλύτερος ἀπ᾿ ὅλους τούς βασιλεῖς τοῦ κόσμου καί θά ζήση στόν ἄπειρο αἰῶνα μέ τόν Θεό καί μέ τούς Ἁγίους Του πάντοτε.
Μετάφρασις: Μοναχός Δαμασκηνός Γρηγοριάτης 1998
27 Ὀκτωβρίου 2013
Για να διαβάσετε τα υπόλοιπα πατήστε Ιστορίες Γέροντος Κλεόπα
http://anavaseis.blogspot.gr/2013/10/blog-post_6678.html
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)