Ὁ γέροντας Γεώργιος Λαζάρ. Μέρος Ζ'. Τελευταῖο

Ὁ γέροντας Γεώργιος Λαζάρ (1846-1916)

Ἁγιασμένες μορφές τῆς Ὀρθοδόξου Ρουμάνικης Ἐκκλησίας

Μέρος Ζ'

π.Ἰωαννίκιος Μπάλαν

Κάποτε ὁ νεαρός Δημήτριος Τροφίν, μαθητής του, τοῦ εἶπε     
-Γέρο-Γεώργιε, ἀπεφάσισα νά πάω στό μοναστήρι. Ποῦ μέ συμβουλεύεις νά πάω; Ἐγώ θά ἐπιθυμοῦσα νά πάω στό Ἅγιον Ὄρος.
-'Αγαπητέ μου, μή πηγαίνης στό Ἅγιον Ὄρος.
 Ἠμπορεῖς καί ἐδῶ νά γίνης καλός μοναχός. Πήγαινε στήν σκήτη (ἐξαρτηματικό μονύδριο κυριάρχου μονῆς) Συχαστρία. (Τότε ἡ Συχαστρία ὑπαγόταν στήν μονή Νεάμτς). Ἐκεῖ εἶναι ἕνας καλός ἡγούμενος μέ ἀγωνιστές μοναχούς.
Ἔτσι, σύμφωνα μέ τήν ἐντολή του, ἐπῆγε στήν Συχαστρία, ὅπου ἡγούμενος τότε ἦτο ἕνας μαθητής του ὁ π. Ἰωαννίκιος Μορόϊ. Αὐτό συνέβη τό 1911.
Ἐπήγαινε ὁ Γέρο-Γεώργιος συχνά στήν Συχαστρία. Οἱ ἀδελφοί ἔβγαιναν νά τόν προϋπαντήσουν καί τοῦ ζητοῦσαν πνευματικές συμβουλές, διότι τόν θεωροῦσαν ὡς ἕνα ἐκλεκτό σκεῦος τοῦ Θεοῦ. Καί ὁ ταπεινός Γέροντας, ἔκλινε τό κεφάλι του κάτω, ζητοῦσε τήν εὐλογία τοῦ ἡγουμένου καί τούς παρηγοροῦσε μέ τά χαριτωμένα λόγια καί τίς ἐμπειρίες του. Κι ἐδῶ κρατοῦσε τό ἴδιο τυπικό τῶν προσευχῶν του.
'Ενίοτε ἀνέβαινε στό βουνό Τατσιοῦνε, ἀπ᾿ ὅπου ἔβλεπε ὅλο τόν ὁρίζοντα καί ἐκεῖ προσευχόταν μόνος του ὁλόκληρη τήν ἡμέρα. Σ᾿ ἕνα μέρος αὐτοῦ τοῦ βουνοῦ ἔσκαψε μία λακκοῦβα καί ἔμπανε μέσα.
Δέν ἤθελε νά τόν βλέπη κανείς καί γιά περισσότερη αὐτοσυγκέντρωσι, διότι τό θαυμαστό τοπίο τοῦ διασκόρπιζε τόν νοῦ στήν προσπάθειά του νά προσευχηθῆ. Αὐτή ἡ λακκοῦβα φαίνεται μέχρι σήμερα. Τό βράδυ κατέβαινε καί συνωμιλοῦσε μέ τόν ἡγούμενο, καί τοῦ ἔλεγε 
-Σήμερα ἤμουν στόν οὐρανό...,σήμερα ἤμουν στόν οὐρανό! Καί κανείς δέν καταλάβαινε τήν σημασία τῶν θαυμαστῶν λόγων του.
Κάποτε ἀνέβηκε στήν σκήτη Σύχλα μέ πολλούς Πατέρες ἀπό τήν Συχαστρία. Ἐκεῖνος ἐπήγαινε μπροστά λέγοντας μυστικά τήν εὐχή τοῦ Ἰησοῦ. Ξαφνικά ἐσκόνταψε καί κόντεψε νά πέση κάτω. Τότε στράφηκε στούς μοναχούς καί τούς εἶπε           
-Βλέπεπε τί μοῦ συνέβη; Ἄφησα λίγο τήν προσευχή καί ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ ἀμέσως μέ ἄφησε. Κατέβηκα μέ τήν σκέψι μου ἐδῶ στά γήϊνα καί κινδύνευσα νά πέσω. Γι'αὐτό ὁ νοῦς πρέπει πάντοτε νά εἶναι στόν Θεό. Καί ὅλα τά καλά ἔργα πρέπει νά συνοδεύωνται μέ τήν ἀθῶα καί εἰρηνική προσευχή…
Κάποτε συνωμίλησε μέ τόν μαθητή του ἡγούμενο π. 'Ιωαννίκιο καί τοῦ εἶπε 
-Μή χαίρεσαι διότι ἦλθες ἐδῶ στήν Συχαστρία, γιατί ἔχεις νά περάσης ἕνα μεγάλο πειρασμό. Καί ὁ προφητικός αὐτός λόγος του ἐκπληρώθηκε ἀκριβῶς.
Ἐπίσης μετέβαινε καί στό μοναστήρι Νεάμτς, ὅπου οἱ Πατέρες μέ ἐπικεφαλῆς τόν ἡγούμενο, ἐπίσκοπο Νάρκισσο  Γκρετσουλέσκου, τόν ὑπεδέχοντο μέ εὐλάβεια καί τιμή. Ὁ Γέροντας πρᾶος καί ταπεινός ζητοῦσε τίς εὐλογίες τοῦ ἁγίου Ἐπισκόπου καί τοῦ φιλοῦσε τά πόδια.
Κάποτε ἐπισκέφθηκε τρεῖς παλαιούς μαθητές του, ἀδελφούς κατά σάρκα, μοναχούς στήν μονή Νεάμτς, τόν Βενιαμίν, τόν Παμβώ καί τόν Δαμασκηνό, οἱ ὁποῖοι ἦσαν τσοπάνηδες. Τοῦ εἶπαν ταραγμένοι  
-Γέρο-Γεώργιε, ἐμεῖς σήμερα ἀναχωροῦμε ἀπό ἐδῶ, διότι σκανδαλιζόμεθα.
-Γιατί, ἀγαπητοί μου;
-Δέν ὑπάρχει σωτηρία ἐδῶ. Εἴδαμε τόν τάδε νά κάνη τό τάδε ἁμάρτημα, τόν ἄλλον νά λέγη τά τάδε λόγια, τόν ἄλλον νά φωνάζη καί ὑβρίζη, τόν ἄλλον νά εἰρωνεύεται τόν ἀδελφό του...
-Τότε ὁ Γέροντας μέ πολλή πραότητα τούς εἶπε ἀποφασιστικά   
-Μή τό κάνετε αὐτό! Καθένας θά ἀπολογηθῆ γιά τίς πράξεις του. Γιατί ἐσεῖς βλέπετε καί κρίνετε τίς πράξεις τῶν ἄλλων;
Οἰ ἀδελφοί κατάλαβαν τό λάθος τους καί ἡσύχασαν φροντίζοντες μόνο γιά τήν σωτηρία τους.
Ἀρκετοί ἀπό τούς ἡλικιωμένους γέροντες τοῦ χωριοῦ του μᾶς διηγήθηκαν καί ἕνα θαυμαστό περιστατικό πού συνέβη στόν Γέρο-Γεώργιο. Κάποτε ὁ Παπποῦς ἦτο στήν πόλι Πασκάνι. 'Ηθέλησε μέ τό τραῖνο νά πάη στήν πόλι Ρώμαν. Μπῆκε στό τραῖνο, ἀλλά δέν ἀγόρασε εἰσιτήριο, διότι δέν εἶχε χρήματα.
Ὁ ἐλεγκτής τῶν εἰσιτηρίων, ὁ ὁποῖος δέν τόν ἐγνώριζε, τοῦ εἶπε στήν πρώτη στάσι τοῦ τραίνου νά κατέβη. Οἱ ἄλλοι ἄνθρωποι τού ἔλεγαν νά τόν κρατήση, διότι εἶναι ἅγιος ἄνθρωπος, ἀλλά ὁ ὑπάλληλος τοῦ τραίνου δέν τούς ἄκουσε. Ἔτσι στήν πρώτη στάσι ὁ Παπποῦς κατέβηκε καί ἐβάδιζε τό δρομάκι, δίπλα στήν σιδηροδρομική γραμμή λέγοντας               
-'Αγαπητοί μου νά μένετε μέ τόν Θεό καί τήν Μητέρα τοῦ Κυρίου μας!
Ὅταν ὅμως ἠθέλησε νά ξεκινήση τό τραῖνο, δέν ἠμποροῦσε καθόλου νά μετακινηθῆ. Ἐκκύταξαν τήν μηχανή, μά δέν ὑπῆρχε καμμία βλάβη. Ἄλλαξαν τήν ἀτμομηχανή του, ἀντικατέστησαν τόν μηχανοδηγό. Τίποτε. Τό τραῖνο δέν ξεκινοῦσε. Ὅλοι ἀποροῦσαν καί ἄρχισαν νά ἀλαλλάζουν. Ἕνας ἀπό τούς ὑπαλλήλους τοῦ τραίνου τούς εἶπε              
-Τό τραῖνο δέν ξεκινᾶ, διότι κατεβάσατε τόν Γέρο-Γεώργιο κάτω.
Τόν ἐκάλεσαν πίσω. Ἀνέβηκε ὁ Παπποῦς καί τό τραῖνο ξεκίνησε μόνο του, χωρίς κάποια ἐπέμβασι τοῦ ὁδηγοῦ.
Πολύ σπάνια ἐπήγαινε ὁ Γέρο-Γεώργιος στά χρόνια αὐτά στήν Τρανσυλβανία. Τελευταία φορά ἐπῆγε τό καλοκαίρι τοῦ 1914.
Ἕνας ἀπό τούς ἐγγονούς του, ὁ Δημήτριος Μπογδάν Στρίμπου, μᾶς περιγράφει πολύ ὡραῖα τήν προσωπικότητα τοῦ κατά σάρκα παπποῦ του.
"...Σᾶς δίνω κι ἐγώ μερικές πληροφορίες γιά τόν Γέρο-Γεώργιο, τόν ὁποῖο θυμᾶμαι ἀφ᾿ ὅτου ἤμουν μικρό παιδί. Πρίν ἀπό τόν πρῶτο παγκόσμιο πόλεμο, ὁ Γέρο Γεώργιος ἐρχόταν στό χωριό μας, τό Σουγκάγκ, κάθε καλοκαίρι καί ἔμενε μαζί μας, μαζί μέ τούς γονεῖς μου στό σπίτι μας ἐπί ἕνα μῆνα. Κοιμόταν στό μπαλκόνι.
'Απ᾿ ὅσα ἐγώ γνωρίζω, οὐδέποτε ἐπήγαινε στό σπίτι του, πού ἦτο πλέον τῶν 3 χιλιομέτρων μακριά ἀπό τό χωριό μας. Τήν Κυριακή ἤρχοντο σ᾿ αὐτόν,  ἡ γυναῖκα του καί τά παιδιά του καί τούς ἔδινε καί λίγα χρήματα. Διότι μᾶς ἔλεγε ὅτι στήν Μολδαβία πού ζοῦσε, ὑπῆρχαν πολλοί πλούσιοι καί τοῦ ἔδιναν χρήματα τά ὁποῖα ἐμοίραζε στούς πτωχούς.
Ὅσο καιρό ἔμενε σ᾿ ἐμᾶς, τήν νύκτα ἐπήγαινε στήν ἐκκλησία, ὅπου προσευχόταν περισσότερο ἀπό μία ὥρα. Μᾶλλον ἐπιθυμοῦσε νά μένη στό δικό μας σπίτι, διότι ἦτο κοντά στήν ἐκκλησία. Δευτέρα, Τετάρτη καί Παρασκευή δέν ἔτρωγε τίποτε.
Ἐνῶ τίς ἄλλες ἡμέρες, ἐάν ἦτο νηστεία ἐνήστευε, ἐνῶ, ἐάν ἦτο κατάλυσις, ἔτρωγε αὐγά, τυρί, ψωμί καί γάλα. Κρέας δέν ἔτρωγε ποτέ. Ἔλεγε ὅτι ἔκανε προσευχή γιά νά εὐλογῆ ὁ Θεός τά τρόφιμα καί, ὅ, τι τοῦ ἔδιναν,  τά ἐμοίραζε στούς πτωχούς. Δέν τοῦ ἐπέτρεπε ἡ συνείδησίς του νά χορταίνη αὐτούς καί μάλιστα κρέας, τήν στιγμή πού τόσοι πτωχοί τόν περιτριγύριζαν καί τοῦ ζητοῦσαν τρόφιμα καί χρήματα!
Ὅλο τόν καιρό περπατοῦσε ξεσκούφωτος, ξυπόλυτος καί μ᾿ ἕνα γελέκο στίς πλάτες του. Ἦτο τό ἴδιο γελέκο πού φοροῦσε, ὅταν ἔφυγε ἀπό τό χωριό μας γιά τούς ἁγίους Τόπους, πρίς 20 χρόνια. Ἐβάδιζε στόν δρόμο διαβάζοντας τούς Ψαλμούς τοῦ Δαβίδ καί τήν εὐχή τοῦ Ἰησοῦ "Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱέ τοῦ Θεοῦ, ἐλέησον ἡμᾶς τούς ἁμαρτωλούς". Δέν ξέρω ἄν ἦτο τό ἔτος 1913 ἤ τό 1914 ὅταν ἦλθε γιά τελευταία φορά στό χωριό μας. Πάντως τό 1914 ἄρχισε ὁ Πόλεμος καί δέν τοῦ ἔδιναν διαβατήριο νά ἐπισκεφθῆ τό χωριό του. Ἀλλά, ὅταν εἰρήνευσε ὁ κόσμος, πιστεύω, ὅτι αὐτός δέν θά ζοῦσε πλέον. Ἐγώ τόσα γνωρίζω ἀπό τόν παπποῦ μου, τό Γέρο-Γεώργιο".
Αὐτά τά γεγονότα μαρτυροῦν καί ἄλλοι χωρικοί πού ἄκουσαν τόν Γέρο-Γεώργιο νά τούς λέγη τό 1914 μέ φωνή προφητική      
-Ἀπό τώρα καί στό ἑξῆς δέν θά ἔλθω πάλι στό Σουγκάγκ, διότι θά συμβοῦν μεγάλες ταραχές στόν κόσμο.
Συχνά τόν ἐρωτοῦσαν μοναχοί καί μαθητές του          
-Πότε θά πεθάνης, Γέρο-Γεώργιε;
-Ἔε, ἀγαπητοί μου, ἐγώ θά πεθάνω, ὅταν θά γίνουν μεγάλες ἀναταραχές στόν κόσμο, τούς ἀπήντησε ὁ Γέροντας μέ ἱλαρό πρόσωπο, καί στόν θάνατό μου θά εἶναι μεγάλη ἑορτή καί θά κτυποῦν οἱ καμπάνες ὅλης τῆς χώρας.
Πολλοί ἐνόμισαν ὅτι λέγει ἀστεῖα.
Ἀλλ᾿ ὅμως, τά ὅσα εἶπε, ἦταν ἀλήθεια. Ἰδού πῶς συνέβησαν τά γεγονότα           
Στόν καιρό τοῦ πρώτου παγκοσμίου πολέμου, ὁ γέροντας ἔμενε στήν πόλι Πιάτρα Νεάμτς. Σπανίως ἐπήγαινε σέ μοναστήρια καί μαθητές του. Βέβαια, δέν ἦτο καθόλου ἀσθενής. Οὐδέποτε ὑπέφερε ἀπό κάτι σ᾿ ὅλη τήν ζωή του. Οὔτε ἔμεινε ποτέ στό κρεββάτι, οὔτε ἐπῆρε κάποιο χάπι, διότι ὁ Θεός ἐχάριζε στόν δοῦλο Του δυνατή ὑγεία. Τήν τάξι τῆς προσευχῆς καί νηστείας τήν ἐκράτησε μέχρι τόν θάνατό του.
Ἦτο τό ἔτος 1916, στήν Κοίμησι τῆς Κυρίας Θεοτόκου, ὅταν ἡ Ρουμανία ἔμπαινε στόν πόλεμο. Τότε, ὅταν ὁ καμπανάρης τῆς ἐκκλησίας τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου ἀνέβαινε βιαστικά στό καμπαναριό γιά νά κτυπήση τίς καμπάνες γιά τήν γενική ἐπιστράτευσι, βρῆκε τόν Γέρο-Γεώργιο στό πρῶτο αὐτό κελλί του νά ἔχη πάρει τόν αἰώνιο ὕπνο.
Καί ἔτσι ἐπαλήθευσε ὁ λόγος του πού εἶπε, ὅτι στόν θάνατό του, σέ μεγάλη ἑορτή, ὅταν θά κτυπήσουν οἱ καμπάνες ὅλης τῆς χώρας, αὐτός θά φύγη ἀπ᾿αὐτή τήν ζωή.
Ἡ εἴδησις τῆς κοιμήσεως τοῦ Παπποῦ διαδόθηκε τήν ἴδια ἡμέρα σ᾿ ὅλη τήν πόλι Πιάτρα καί τά περίχωρά της. Οἱ πάντες, μικροί μεγάλοι, ἔτρεχαν μέ δάκρυα ν᾿ ἀποχαιρετίσουν τόν καλό τους φίλο καί πατέρα, τόν μεγάλο προσκυνητή καί ἄνθρωπο τῆς προσευχῆς, τόν Γέρο-Γεώργιο.
Στόν ἐνταφιασμό του συγκεντρώθηκαν περίπου  50 ἱερεῖς, ἡγούμενοι, ἐρημῖτες, μοναχοί, μοναχές καί χιλιάδες πιστοί, καθώς καί ἐπίσκοποι τῶν γειτονικῶν ἐπαρχιῶν. Κανείς δέν ἐτόλμησε νά τοῦ φορέση καινούργια ροῦχα. Ἐτάφη μέ τά ροῦχα πού φοροῦσε ἐπί τόσα χρόνια, ξυπόλυτος, ξεσκούφωτος, ἔχοντας δίπλα στό φέρετρό του τό Ψαλτήριο καί τήν μαγκούρα του. Ἐτάφη στό κοιμητήριο τῆς πόλεως Πιάτρα Νεάμτς. Ἦτο ἡ 18η Αὐγούστου τοῦ ἔτους 1916.
Τό ἔτος 1934 ὁ μαθητής του πρωτοσύγκελλος Δαμασκηνός Τροφίν, στάρετς τοῦ μοναστηριοῦ Ρίσκα τῆς ἐπαρχίας Σουτσεάβα, ἤθελε να μετακομίση τά λείψανα τοῦ Γέρου-Γεωργίου στό Ρίσκα.
Ὡς ἐκ τούτου, ἀφοῦ τά τοποθέτησε σ᾿ ἕνα κιβώτιο, τά ἔβαλε ἐπάνω στήν καρότσα καί ξεκίνησε γιά τό χωριό Τίργκου τοῦ νομοῦ Νεάμτς. Στόν δρόμο πού ὁδηγεῖ πρός τό γυναικεῖο μοναστήρι Βαράτεκ, τά ἄλογα σταμάτησαν καί δέν ἤθελαν μέ κανένα τρόπο νά πᾶνε πιό πέρα. Μάταια προσπαθοῦσε ὁ π. Δαμασκηνός γιά νά ξεκινήσουν.
Ξαφνικά τά ἄλογα ξεκίνησαν μόνα τους τρέχοντας πρός τό Βαράτεκ καί δέν σταμάτησαν παρά μόνο, ὅταν ἔφθασαν ἔξω ἀπό τό μοναστήρι. Τότε ὁ π. Δαμασκηνός εἶπε         
-Φαίνεται ὅτι ἐδῶ προτίμησε νά ἔλθη ὁ Γέρο-Γεώργιος καί γιά τίς ἁμαρτίες μου ἀρνήθηκε νά ἔλθη στό μοναστήρι μου, τό Ρίσκα....Τοῦ ἐδιάβασαν καί ἐκεῖ  στήν μονή Βαράτεκ μία ἐπιμνημόσυνη δέησι καί τοποθέτησαν τό λείψανά του, πίσω ἀπό τό Ἱερό Βῆμα τῆς κεντρικῆς ἐκκλησίας τῆς Μονῆς, ὅπου καί εὑρίσκονται μέχρι σήμερα.
Οἱ συγγενεῖς του ἀπό τό χωριό του Σουγκάγκ καί ἡ κόρη του Μάρθα διηγοῦνται ἕνα ἄλλο ἀκόμη θαυμαστό γεγονός. Ἀργότερα, ὅταν ἄκουσαν, ὅτι ὁ Γέρο-Γεώργιος μετέβη στήν αἰώνια ἀνάπαυσι, τοῦ ἔκαναν ἐπιμνημόσυνη δέησι καί στό χωριό του, κατά τά τοπικά τους ἔθιμα.
Ἔτσι ξεκίνησαν ἀπό τό σπίτι γιά τήν ἐκκλησία καί ἀπό ἐκεῖ στό κοιμητήρι μέ πολύ κόσμο, μέ τό Σταυρό μπροστά καί μέ κεριά ἀναμμένα, ἀλλά πρός ἔκπληξι ὅλων, οὔτε ἕνα κερί τῶν Χριστιανῶν, πού τά κρατοῦσαν δέν ἔσβησε, παρότι ὁ ἄνεμος τούς κτυποῦσε δυνατά στό πρόσωπο.
Αὐτό ἦτο ἕνα σημεῖο ὅτι καί ὁ Γέρο-Γεώργιος, πού ἦτο καί θά παραμείνη μία λαμπάδα τῆς πίστεως, δέν εἶναι δυνατόν ποτέ νά σβήση παρά τίς φουρτοῦνες τῶν πειρασμῶν μέ τήν Χάρι τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, στόν Ὁποῖον πρέπει δόξα, τιμή καί προσκύνησις στούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Μετάφρασις ἀπό μοναχό Δαμασκηνό Γρηγοριάτη.

Τό κείμενο προέρχεται ἀπό τά ἀρχεῖα τοῦ πατρός Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου, τόν ὁποῖον καί εὐχαριστοῦμε θερμά γιά τήν παραχώρηση τῶν ἀρχείων, ὅπως ἐπίσης εὐχαριστοῦμε καί τόν γέροντα τῆς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου πατέρα Γεώργιο Καψάνη γιά τήν εὐλογία καί τήν ἄδεια δημοσίευσης.

Ἐπιμέλεια κειμένου και πηγή στο Διαδίκτυο  Ἀναβάσεις

Γιά νά διαβάσετε τα ὑπόλοιπα μέρη πατήστε  Γέροντας Γεώργιος Λαζάρ

http://anavaseis.blogspot.gr/2012/11/blog-post_6477.html

Κρίση τουρκικής ταυτότητος. Μόνο το 55,8% των Τούρκων θέλει τουρκική ταυτότητα στο νέο τουρκικό Σύνταγμα. Νίκος Χειλαδάκης

Κρίση τουρκικής ταυτότητος. Μόνο το 55,8% των Τούρκων θέλει τουρκική ταυτότητα στο νέο τουρκικό Σύνταγμα

Νίκος Χειλαδάκης -Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος

Το καταπληκτικό συμπέρασμα ότι μόνο το 55,8% των κατοίκων της σημερινής Τουρκίας επιθυμεί το νέο τουρκικό σύνταγμα που αναμένετε να συνταχτεί στο άμεσο μέλλον, (και μάλιστα αναμένετε να τεθεί σε δημοψήφισμα), να  αναγνωρίζει μόνο  μια τουρκική ταυτότητα  στους πολίτες της χώρας.

Το ποσοστό αυτό βγαίνει από μια εκτεταμένη έρευνα που έκανε πρόσφατα στην Τουρκία, το «Ίδρυμα Οικονομικών και Κοινωνικών Επιστημών της Τουρκίας», TESEV, για να εκφραστούν οι απόψεις των κατοίκων της χώρας σχετικά με τις διεργασίες που έχουν αρχίσει εδώ και μήνες για την σύνταξη του νέου τουρκικού συντάγματος.
Σύμφωνα λοιπόν με αυτή την έρευνα, που έχει γίνει σε 29 επαρχίες της Τουρκίας με επιλεγμένο δείγμα από 2.699 άτομα, στην πρώτη ερώτηση που ήταν ποια θα πρέπει να αναγνωρίζετε σαν η εθνική ταυτότητα στο νέο τουρκικό σύνταγμα, μόνο το 55,8% των ερωτηθέντων απάντησε πως   η ταυτότητα αυτή θα πρέπει να είναι η τουρκική ταυτότητα.

Το ποσοστό αυτό θέτει για άλλη μια φορά στο επίκεντρο το μεγάλο πρόβλημα ταυτότητας της σύγχρονης Τουρκιάς, το γνωστό ως «Kimlik Meselesi», που απασχολεί από την προηγούμενη δεκαετία σε μεγάλο βαθμό πολλούς επωνύμους Τούρκους και έχει προκαλέσει μια κρίση ταυτότητας σε πολλά επίπεδα.

Το εντυπωσιακό είναι ότι στην ίδια έρευνα το 35,1% δήλωσε πως στο νέο τουρκικό σύνταγμα θα πρέπει να αναγνωρίζονται μαζί  η Τουρκική, Κουρδική , Τσερκέζικη, Αρμενική, Ελληνική, Γεωργιανή και όπια άλλη ταυτότητα μειονότητας ζει στην  Τουρκία.
Σίγουρα το σημαντικό αυτό ποσοστό δείχνει πως υπάρχει μια υποβόσκουσα διασπαστική τάση  στην καθεστωτική άποψη που πρεσβεύει μόνο την ύπαρξη μια καθαρά τουρκικής εθνικής συνείδησης στην Τουρκία. Εκτός όμως από τις δυο αυτές απόψεις, υπήρξε και άλλο ένα ποσοστό του 9,1% που διατύπωσε την επιθυμία του να μην αναγνωρίζετε  καμία εθνική ταυτότητα στο νέο τουρκικό σύνταγμα.
Δηλαδή με λίγα λόγια στην σημερινή Τουρκία να μην…υπάρχει καμία εθνική ταυτότητα. Η άποψη αυτή κλονίζει ακόμα περισσότερο όλες τις καθεστωτικές απόψεις που είχαν επιβάλει από το 1924 και μετά στους κατοίκους της Μικράς Ασίας και της ανατολικής Θράκης μια τεχνητή εθνική συνείδηση και μια τεχνητή τουρκική εθνική ταυτότητα με πρωτοβουλία του Μουσταφά Κεμάλ, του επονομαζόμενου Ατατούρκ.

Ένα άλλο σημείο από την έρευνα του TESEV, που τονίζει αυτή τη κρίση συνείδησης και ταυτότητας στην σημερινή Τουρκία, είναι και αυτό που αφορά την επίσημη μουσουλμανική θρησκεία.
Στην ερώτηση για το ποια γνώμη έχουν οι πολίτες για το μάθημα των θρησκευτικών, δηλαδή για το μάθημα του σουνιτικού Ισλάμ, μόνο το 50,1% διατύπωσε την άποψη ότι θα πρέπει να είναι υποχρεωτικό για τους μαθητές των τουρκικών σχολείων.
Ένα άλλο ποσοστό του 46,3% υποστήριξε ότι δεν πρέπει να είναι υποχρεωτικό, δηλαδή ότι οι μαθητές μόνο αν θέλουν θα παρακολουθούν αυτό το μάθημα ενώ ένα 3,6% ζήτησε την ολοκληρωτική απαλοιφή του μαθήματος αυτού από τα τουρκικά σχολεία.
Οι απαντήσεις αυτές σίγουρα αποτελούν κόλαφο για την ισλαμική κυβέρνηση του Ταΐπ Ερντογάν, η οποία   τα τελευταία χρόνια επιδίωξε την άνοδο του θρησκευτικού φρονήματος με την κατακόρυφη αύξηση των κατηχητικών Λυκείων, τα γνωστά σαν «İmam Hatıp» ενώ δημιούργησε ένα τεράστιο δίκτυο σουνιτικής ισλαμικής προπαγάνδας μέσω ελεγχόμενων από ισλαμικά ιδρύματα ΜΜΕ.
http://anavaseis.blogspot.gr/2012/11/558.html

Μητροπολίτης Πειραιῶς Σεραφείμ γιά τόν θόρυβο περί ἐλέγχου Μητροπόλεων ἀπό τό ΣΔΟΕ

Μητροπολίτης Πειραιῶς Σεραφείμ γιά τόν θόρυβο περί ἐλέγχου Μητροπόλεων  ἀπό τό ΣΔΟΕ

 ᾿Εν Πειραιεῖ τῇ 27ῃ Νοεμβρίου 2012

Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν

Εἰς τόν ἔντυπον καί ἠλεκτρονικόν Τύπον ἔχει ἐγερθεῖ μέγας «θόρυβος» δι’ ἀνωτάτους Κληρικούς τῆς Ἐκκλησίας πού «ἐλέγχονται» γιά τήν οἰκονομική τους κατάσταση ἀπό τό Σῶμα Διώξεως Οἰκονομικοῦ Ἐγκλήματος (ΣΔΟΕ) καί μάλιστα ἀναφέρονται ἐπωνύμως καί ἀνωνύμως Ἱεράρχαι καί δή τοῦ Λεκανοπεδίου μέ πρόδηλο ἀποτέλεσμα νά προκαλεῖται ἱκανή ὄχλησις εἰς τάς συνειδήσεις τῶν πιστῶν καί νά παρουσιάζεται μία ἀνεπέρειστος εἰκόνα γιά τήν ἀγωνιζομένη καί μαχομένη Ἁγιωτάτη ἡμῶν Ἐκκλησία εἰς καιρόν ἰδιαιτάτης κρίσεως.
Ἐπειδή τό θέμα ἔχει οὐσιώδη σημασίαν ὑποχρεοῦμαι ὡς Ἱεράρχης τοῦ Λεκανοπεδίου πού ἐπιθυμῶ ἡ βιοτή μου νά εἶναι ἀπολύτως διαφανής καί ἐγνωσμένη εἰς τούς ὑπ’ ἐμοῦ διαποιμαινουμένους καί διακονουμένους, νά δηλώσω εἰς πάντας ὅτι οὐδένα λογαριασμό προσωπικῶς κέκτημαι εἰς χρηματοπιστωτικό ἵδρυμα τῆς ἡμεδαπῆς καί τῆς ἀλλοδαπῆς, εἰ μή μόνον τόν λογαριασμόν μισθοδοσίας μου εἰς τήν Ἐθνικήν Τράπεζα τῆς Ἑλλάδος (ὑποκατάστημα 191 Ἀκτῆς Κονδύλη Πειραιῶς), ὁ ὁποῖος τήν στιγμή αὐτή διαθέτει τό ποσόν τῶν 387 Εὐρώ.

Ἐξουσιοδοτῶ δέ διά τῆς παρούσης οἱοδήποτε νομικόν ἤ φυσικόν πρόσωπον ὅπως διερευνήση τήν ἀλήθεια τῆς δηλώσεώς μου παραιτούμενος δημοσίᾳ τῆς προστασίας τοῦ προσωπικοῦ μου τραπεζικοῦ ἀπορρήτου δηλώνων ὡσαύτως ὅτι στεροῦμαι ἐγγυτέρων συγγενῶν καί ὅτι οὐδέποτε συμμετεῖχα εἰς οἱανδήποτε ἐγχώριον ἤ ὑπεράκτιον ἑταιρεία.

Τήν ἀκίνητον περιουσίαν πού περιῆλθε εἰς τήν κυριότητά μου ἐκ κληρονομίας τῆς ἀοιδίμου μητρός μου ἐδώρησα εἰς τόν Ἱ. Ναόν Εὐαγγελιστρίας Ἀμαρύνθου Εὐβοίας διά τήν ἀνίδρυσιν Πνευματικοῦ Κέντρου καί κοινωνικοῦ ἰατρείου δυνάμει τοῦ ὑπ’ ἀριθμ. 4918/22.5.2012 Δωρητηρίου Συμβολαίου τῆς Συμβολαιογράφου Ἀθηνῶν Δήμητρας Ἀγγελῆ-Καραχάλιου μεταγραφέντος εἰς τό Ὑποθηκοφυλακεῖον Ἐρετρίας Εὐβοίας (Τομ. 637 ἀρ. μεταγρ. 43) τήν δέ ἀκίνητον περιουσίαν μου ἐν Ἀθήναις πού περιῆλθε εἰς τήν κυριότητά μου ἐκ κληρονομίας τοῦ μακαριστοῦ πατρός μου τήν ἔχω δωρήση διά δημοσίας διαθήκης τοῦ Συμβολαιογράφου Ἀθηνῶν Δημητρίου Μίχου εἰς τήν Ἱ. Μητρόπολιν Πειραιῶς, τυγχάνων ἐλεύθερος οἱουδήποτε κοσμικοῦ βάρους.
Ὅσον ἀφορᾶ εἰς τούς τυχόν «πεπτωκότας» ἀδελφούς εἰς τόν δεινόν πειρασμόν τῆς φιλαργυρίας ἀδυσωπήτως ἀκούεται δι’ αὐτούς τό φρικῶδες ἐρώτημα τῆς ὑμνολογίας τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Ἑβδομάδος: «εἰ γὰρ πλοῦτον ἠγάπας, τί τῷ περὶ πτωχείας διδάσκοντι ἐφοίτας;» (Δοξαστικόν ἀποστίχων ὄρθρου Μ. Πέμπτης)

Ο  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+ ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ
 http://anavaseis.blogspot.gr/2012/11/blog-post_8166.html

Κομμάτια από γυαλιά σε ανώνυμο γενόσημο made in India!

 Κομμάτια από γυαλιά σε ανώνυμο γενόσημο made in India!

Τέτοια φάρμακα ταΐζουν ήδη τον ελληνικό λαό, με τη συνταγογράφηση δραστικής που επέβαλε η τρόικα και αποδέχθηκε η κυβέρνηση!
Κομμάτια από γυαλιά βρέθηκαν σε ανώνυμο γενόσημο ατορβαστατίνης που κατασκευάζει ινδική πολυεθνική γενοσήμων.

Το φάρμακο (γενόσημο του Lipitor της Pfizer) που χρησιμοποιείται για τη μείωση της χοληστερόλης και κατασκευάζει η ινδική Ranbaxy, βρέθηκε στις ΗΠΑ να περιέχει κομμάτια από γυαλί, με αποτέλεσμα η ινδική φαρμακευτική να ανακαλέσει σειρές παρτίδων, μετά από σύσταση του Αμερικανικού Οργανισμού Τροφίμων και Φαρμάκων (FDA).
Αυτή η ανάκληση, ούτε λίγο ούτε πολύ, επιβλήθηκε στην εταιρία Ranbaxy μετά από σωρεία προβλημάτων που έχει δημιουργήσει η συγκεκριμένη εταιρία στις ΗΠΑ.
Και τα προβλήματα αυτά περιλαμβάνουν πολλαπλές ανακλήσεις προϊόντων, ψεύτικα στοιχεία στους φακέλους που υποβάλλονται στο FDA και μια σειρά κατασκευαστικά προβλήματα που αφορούν τα φάρμακά της!

Όπως αναφέρουν διεθνή πρακτορεία ειδήσεων, τα προβλήματα αυτά δείχνουν επίσης τις δυσκολίες που προκύπτουν μετά από εξαγορές φαρμακευτικών εταιριών που έχουν έδρες διαφορετικές χώρες, όπως έγινε με τη Ranbaxy, άρχισαν να γίνονται εντονότερα μετά την εξαγορά του 70% των μετοχών της από την Daichi Sankyo. Η εξαγορά έφερε την τιμή των μετοχών και των δύο εταιρειών σε... ελεύθερη πτώση από τα προβλήματα που δημιουργήθηκαν στην διαχείριση της ινδικής φαρμακευτικής, με αποτέλεσμα η τιμή των μετοχών και των δύο εταιριών να πέσει κάτω από το μισό!

Τα διεθνή πρακτορεία σημειώνουν επίσης και την ολιγωρία του FDA και ενδεχομένως και την αδυναμία του για συνεχείς ελέγχους, που οδηγούν σε εκ των υστέρων αποσύρσεις όπως προ ημερών η ανάκληση του γενοσήμου βουποπριόνης. Πολλοί μάλιστα κατηγορούν τον οργανισμό γιατί εξ αρχής έδωσε άδεια στην ινδική φαρμακευτική, γνωρίζοντας το προηγούμενο ιστορικό των προβλημάτων που έχει δημιουργήσει με τα ανώνυμα γενόσημά της... Και σημειώνουν ότι μπορεί να λειτουργεί το σύστημα καταγραφής των προβλημάτων, όμως αφότου τα φάρμακα έχουν κυκλοφορήσει όχι μόνο στην αγορά, αλλά και στους οργανισμούς των ασθενών!

Στη συγκεκριμένη περίπτωση, αποσύρθηκαν όλες οι παρτίδες, με όλες τις περιεκτικότητες του φαρμάκου.

Το πρόβλημα τώρα που δημιουργείται με το συγκεκριμένο φάρμακο, οδηγεί όλους τους ασθενείς των ΗΠΑ να επιστρέψουν στο φαρμακείο απ’ όπου εκτέλεσαν τις συνταγές τους για να βρει ο φαρμακοποιός ποιάς εταιρείας το ανώνυμο γενόσημο χρησιμοποίησε και να μάθει αν παίρνοντας το χάπι του κατάπιε και σπασμένα γυαλιά ή αν δεν τα έχει χρησιμοποιήσει ακόμη, να τα επιστρέψει και να πάρει άλλα φάρμακα, καλύτερης ποιότητας!

Η είδηση σκάει σαν βόμβα και στη χώρα μας, τη στιγμή που οι ΗΠΑ έχουν αρχίσει τελευταία να διαπιστώνουν τη σωρεία προβλημάτων που τους δημιουργεί η συνταγογράφηση με τη δραστική ουσία των φαρμάκων, αντί της χρήσης του εμπορικού ονόματος του προϊόντος.

Ο λόγος βέβαια είναι προφανής, αφού με τη χρήση της εμπορικής ονομασίας, είναι εύκολη η αναζήτηση του παρασκευαστή του φαρμάκου, όπως και ο έλεγχός του.

Και ενώ αυτό συνέβαινε μέχρι πριν από σχεδόν δύο μήνες στη χώρα μας, τώρα η τρόικα επιβάλλει πλέον τη συνταγογράφηση με δραστική, αφήνοντας τους ασθενείς όχι στον «πατριωτισμό των Ελλήνων», αλλά στην «καλή πίστη» οποιασδήποτε ξένης εταιρίας και πολύ περισσότερο των εταιριών τρίτων χωρών όπως η Ινδία, που είναι γνωστό ότι τα φάρμακά τους είναι εξαιρετικά φθηνά, εξαιτίας των χαμηλών προδιαγραφών ποιότητας.

Και η απόδειξη, έρχεται δυστυχώς, ακόμη και από χώρες όπου οι έλεγχοι θεωρούνταν ως αποτελεσματικοί. Τώρα, στην πράξη, βλέπουμε όλοι, ότι οι μηχανισμοί ελέγχου δεν μπορούν να είναι πανταχού παρόντες, με αποτέλεσμα προβλήματα να δημιουργούνται στις παραγωγές. Και επειδή πρόκειται για φάρμακα, τα οποία οι ασθενείς χρειάζονται για να ζήσουν, με τα ανώνυμα γενόσημα αντί να θεραπευτούν, φορτώνονται με πρόσθετους κινδύνους, αφού οι  ίδιοι δεν είναι σε θέση να ελέγξουν τι είναι αυτό που καταπίνουν!
http://www.newsbomb.gr/politikh/story/256568/kommatia-apo-gyalia-se-anonymo-genosimo-made-in-india#ixzz2DM18eLb3
http://anavaseis.blogspot.gr/2012/11/made-in-india.html

Σχολικά Βιβλία Εθνικής Αποδόμησης. Κωνσταντίνος Χολέβας

Σχολικά Βιβλία Εθνικής Αποδόμησης

 Κωνσταντίνος Χολέβας - Πολιτικός Επιστήμων

    Το Σωματείο Ενωμένη Ρωμηοσύνη που εδρεύει στη Θεσσαλονίκη εξέδωσε ένα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο του δασκάλου Δημήτρη Νατσιού, ο οποίος υπηρετεί σε Δημοτικό Σχολείο του Κιλκίς.
Ο τίτλος του βιβλίου είναι εύγλωττος: «Τα Νεοταξικά βιβλία Γλώσσας του Δημοτικού Σχολείου και του Γυμνασίου».
Ο συγγραφεύς σταχυολογεί απαράδεκτα κείμενα από τα σχολικά βιβλία που διδάσκονται σήμερα και τα οποία είχαν παραγγελθεί και εγκριθεί από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ. Κείμενα τα οποία γκρεμίζουν την εθνική και θρησκευτική συνείδηση των παιδιών μας, καλλιεργούν το πρότυπο του απάτριδος καταναλωτή, απαξιώνουν ιδανικά και ήρωες και τελικά ενισχύουν την ήδη προϊούσα εθνική κατάθλιψη.
    Ο Δημήτρης Νατσιός στον πρόλογό του εντοπίζει πολλά προβλήματα στο «νέο Ψηφιακό Δημοτικό Σχολείο» , το οποίο δοκιμάσθηκε πιλοτικά και είναι έτοιμο να εισβάλει σε όλη τη Στοιχειώδη εκπαίδευση πανελληνίως.
Τονίζει ότι το επτάωρο για παιδάκια 6 και 7 ετών είναι υπερβολικό και εξοντωτικό. Καταγγέλλει την πολυδιαφημισμένη «διαθεματική» προσέγγιση, διότι καλύπτει επιφανειακά και τσαπατσούλικα ένα θέμα (λίγο Ιστορία, λίγο Γεωγραφία, λίγο Καλλιτεχνικά) και δεν εμβαθύνει ούτε διαπαιδαγωγεί. Και αμφιβάλλει σοβαρώτατα για την προβαλλόμενη ανάγκη εισαγωγής των ηλεκτρονικών υπολογιστών από την πρώτη τάξη του Δημοτικού.

Να μην καταντήσουμε το Δημοτικό ένα Ιντερνετ –Καφέ, φωνάζει ο μάχιμος δάσκαλος. Δεν είναι αντίθετος με την χρήση της Πληροφορικής, αλλά εν μέτρω και στην κατάλληλη ηλικία. Παραπέμπει μάλιστα σε σχετική γνώμη του αείμνηστου ελληνοαμερικανού γκουρού της Πληροφορικής Μιχάλη Δερτούζου, ο οποίος τονίζει ότι η παρουσία και η προσωπικότητα του εκπαιδευτικού είναι πολύ σημαντικότερη από την Πληροφορική. Και θυμίζει ότι οι Αμερικανοί μαθητές, που χρησιμοποιούν από τα πρώτα βήματα τους υπολογιστές, είναι πολύ κατώτεροι σε διαγωνισμούς Φυσικής και Μαθηματικών από τους Ασιάτες μαθητές, οι οποίοι χρησιμοποιούν λιγότερο τους Ηλεκτρονικούς υπολογιστές για την απόκτηση γνώσεων.
    Ο Νατσιός επιμένει σε μία Παιδεία, η οποία θα διαπλάθει πρωτίστως χαρακτήρες. Υπενθυμίζει το άρθρο 16, παρ. 2 του Συντάγματος, το οποίο επιτάσσει να καλλιεργούν τα σχολεία μας την εθνική και θρησκευτική συνείδηση των ελληνοπαίδων. Και επαναλαμβάνει συχνά το όραμα του Πατροκοσμά, του Καποδίστρια, και του Διονυσίου Σολωμού: Μία παιδεία ελληνορθόδοξη για την προκοπή του λαού μας.
Ο συγγραφεύς παρουσιάζει συγκεκριμένα κείμενα, τα οποία χλευάζουν τον Χριστό, τον Άγιο Βασίλειο, τον Μέγα Αλέξανδρο, τον Ιω., Καποδίστρια, τον Θ. Κολοκοτρώνη και περιλαμβάνονται είτε στα βιβλία «Η Γλώσσα μου» των έξι τάξεων του Δημοτικού είτε στα Ανθολόγια Νεοελληνικών Κειμένων του Δημοτικού και του Γυμνασίου. Και προχωρεί με κείμενα, τα οποία γκρεμίζουν το πρότυπο της μητέρας, παρουσιάζουν τη γιαγιά να καπνίζει «μαύρο πούρο», διαφημίζουν τον ερωτισμό στην ηλικία των 12 ετών, και αντικαθιστούν τους καταξιωμένους λογοτέχνες με συνταγές μαγειρικής  και με νανούρισμα για ... χταπόδια.
Στα νέα σχολικά βιβλία  το Πάσχα παρουσιάζεται σαν μία ευκαιρία γαστριμαργίας, η περιφορά του Επιταφίου γίνεται «πώς πήγαμε βόλτα τον Επιτάφιο», η σχολική εορτή της 25ης Μαρτίου προβάλλεται σαν μία ευκαιρία... κοπάνας και απώλειας μαθημάτων και η 28η Οκτωβρίου είναι η ημέρα κατά την οποία οι Έλληνες κρύφτηκαν για να μην πολεμήσουν! Τα Χριστούγεννα συνδέονται με μία μάγισσα , η οποία βρίζει τα παιδιά επειδή της λένε τα κάλαντα καθώς και με την παρασκευή μαγικού γλυκού.
Η μαγεία και η παραθρησκεία αντικαθιστούν την Ορθόδοξη Χριστιανική κληρονομιά μας.

Ντροπή και κρίμα! Με τέτοια κείμενα ο εθνομηδενισμός, η πολυπολιτισμικότητα και ο ψευδοπροοδευτισμός  έχουν αλώσει τα σχολικά βιβλία και προσπαθούν να ξεριζώσουν από τη ψυχή των παιδιών μας τις διαχρονικές αξίες του Ελληνισμού. Όπως αποσύρθηκε το «συνωστισμένο» βιβλίο της Ιστορίας και αντικαταστάθηκε από άλλο αξιοπρεπέστερο, είναι απαραίτητο να αναθεωρηθούν όλα τα προβληματικά εγχειρίδια του Δημοτικού και του Γυμνασίου.
Κ.Χ. 24.11.2012- Εφ. Δημοκρατία 27-11-2012
http://anavaseis.blogspot.gr/2012/11/blog-post_6959.html

ΣΥΡΙΖΑ-Τάσος Κουράκης: Μάθημα θρησκειολογίας, κατάργηση εκκλησιασμού και πρωινής προσευχής μαθητών, αποκαθήλωση θρησκευτικών συμβόλων από δημόσιους χώρους!

Αφιερωμένο εξαιρετικά σε όσους "μοχθούν" για την προσέγγιση Εκκλησίας - Αριστεράς!

Τη στιγμή που ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος αλλά και «εκσυγχρονιστές» Θεολόγοι επενδύουν σε μία προσέγγιση Εκκλησίας και Αριστεράς προγραμματίζοντας ακόμη και σχετικά συνέδρια, την ώρα που ο διευθυντής του πολιτικού γραφείου του Αλέξη Τσίπρα Νίκος Παππάς δηλώνει στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ότι «Είμαστε πολύ τυχεροί, που Αρχιεπίσκοπος σε αυτή τη δύσκολη συγκυρία είναι ο Ιερώνυμος», ένας άλλος βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, ο Τάσος Κουράκης που είναι και συντονιστής του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ της Επιτροπής Ελέγχου του Κυβερνητικού Έργου του υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού, με άρθρο του σήμερα (25/11/2012) μας δείχνει με ποια ατζέντα προσέρχεται ο ΣΥΡΙΖΑ στο διάλογο και την προσέγγιση με την Εκκλησία.
Ο Τάσος Κουράκης είναι αποκαλυπτικόττατος για την εμμονή που δείχνει ο ΣΥΡΙΖΑ στις απόψεις του για το χωρισμό Εκκλησίας - Πολιτείας, την αντικατάσταση του μαθήματος των Θρησκευτικών με θρησκειολογία, την κατάργηση του υποχρεωτικού εκκλησιασμού και της πρωινής προσευχής στο σχολείο, την απαγόρευση ανάρτησης θρησκευτικών συμβόλων στα σχολεία και άλλα πολλά.

Συγκεκριμένα μεταξύ άλλων αναφέρει: «Η εγκύκλια εκπαίδευση, πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια, πρέπει ν’ απεμπλακεί από τον στόχο της «μετάδοσης των γνήσιων στοιχείων της ορθόδοξης χριστιανικής παράδοσης», ενώ το μάθημα των θρησκευτικών, με τον σημερινό του ομολογιακό προσανατολισμό, πρέπει ν’ αντικατασταθεί από μάθημα θρησκειολογίας.
Επιπλέον αποτελεί αναγκαιότητα η απαλλαγή του εκπαιδευτικού συστήματος από τον ασφυκτικό εναγκαλισμό της Εκκλησίας, ιδιαίτερα δε από κατηχητικές παραεκπαιδευτικές δραστηριότητες που καθιστούν τα σχολεία παραρτήματα ενοριών και υπονομεύουν τη συνύπαρξη παιδιών με διαφορετικές πολιτισμικές παραδόσεις.
 Κατάργηση του υποχρεωτικού εκκλησιασμού και της πρωινής προσευχής στο σχολείο, και όπου αλλού τελείται. Απαγόρευση ανάρτησης θρησκευτικών συμβόλων στα σχολεία και σε κάθε άλλο δημόσιο κτήριο».
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο του Τάσου Κουράκη στην ΑΥΓΗ (25/11/2012)

Να διεκδικήσουμε τον διαχωρισμό κράτους - Εκκλησίας με συναίνεση και διάλογο

Του Τάσου Κουράκη*
Η παρέμβαση της Εκκλησίας στα πράγματα της δημοκρατικής πολιτείας, καθώς και η στενή διαπλοκή της με το κράτος, συχνά στις χειρότερες στιγμές της ελληνικής ιστορίας, ανάγεται στην ίδρυση του ελληνικού κράτους. Οι παθογένειες αυτής της σύμφυσης ήταν πάντοτε εμφανείς, ωστόσο τα τελευταία χρόνια οξύνθηκαν ιδιαίτερα, όπως με την εθνικιστική και οπισθοδρομική πολιτική παρέμβαση της προηγούμενης ηγεσίας της ελληνικής Εκκλησίας ή με τη σκανδαλώδη οικονομική και παραοικονομική δραστηριότητα της Εκκλησίας και των μοναστηριών.

Σήμερα, λοιπόν, θεωρούμε ότι έχει δικαιωθεί απολύτως και έχει καταστεί ώριμο κοινωνικό αίτημα η θέση ότι για μια σύγχρονη και δημοκρατική πολιτεία είναι αναγκαίος ο διαχωρισμός κράτους - Εκκλησίας και σε θεσμικό επίπεδο. Εξάλλου και στο εσωτερικό της Εκκλησίας πληθαίνουν οι φωνές που υποστηρίζουν ότι η πρόσδεσή της με το κράτος αλλοιώνει τα χαρακτηριστικά της και δυσκολεύει την εκπλήρωση της αποστολής της.

Επιπλέον θα άξιζε να επισημάνουμε ότι άλλο πράγμα είναι το θρησκευτικό συναίσθημα και άλλο η Εκκλησία με τη νομική της υπόσταση (με την οποία το κράτος σχετίζεται). Πολύ συχνά, στις σχετικές συζητήσεις, αυτά τα δύο συγχέονται. Το θρησκευτικό συναίσθημα είναι η προσωπική απάντηση που δίνει ένας άνθρωπος στα μεγάλα ερωτήματα της Ύπαρξης, ενώ η Εκκλησία είναι ένα νομικό πρόσωπο το οποίο εποπτεύει χιλιάδες άλλα νομικά πρόσωπα Δημοσίου ή Ιδιωτικού Δικαίου, διαχειρίζεται πόρους, διαθέτει περιουσία και τελεί νομικές πράξεις.

Επομένως η οριοθέτηση της σχέσης κράτους - Εκκλησίας δεν αφορά την έκφραση της θρησκευτικής πίστης, η οποία είναι ελεύθερη και προστατευόμενη από το Σύνταγμα για κάθε μέλος του κοινωνικού συνόλου και αφορά καθαρά νομικά θέματα.

Θα άξιζε να αναφερθούν δύο αντιφάσεις από την εμμονή της Εκκλησίας να παρεμβαίνει στα του κράτους: Η πρώτη αντίφαση είναι ανάμεσα στην απόλυτη ταύτιση της ελληνικής Εκκλησίας με το ελληνικό έθνος από τη μια και στο οικουμενικό στοιχείο που διεκδικεί για τον εαυτό της η χριστιανική πίστη από την άλλη. Και το δεύτερο, η αντίφαση ανάμεσα στον πνευματικό χαρακτήρα της θρησκείας και στην εμπλοκή των επίσημων φορέων της με την κοσμικότητα και την υλική πραγματικότητα.

Πάντως είναι χρήσιμο να έχουμε κατά νουν ότι σε κάθε συζήτηση για τις σχέσεις κράτους - Εκκλησίας δεν θα πρέπει να έχουμε αναφορά μόνο την Ορθόδοξη Εκκλησία, καθώς το ζήτημα ουσιαστικά είναι ο ρόλος των Εκκλησιών σε ένα σύγχρονο δημοκρατικό πολίτευμα και η ανάδειξή τους σε παράγοντες σταθερότητας της κοινωνικής ζωής. Δεν χρειαζόμαστε εστίες αποσταθεροποίησης ή πηγές εντάσεων.

Να σημειώσουμε ότι η χώρα μας παραμένει μία από τις ελάχιστες ευρωπαϊκές όπου θεσμοθετημένα η Εκκλησία αναμειγνύεται στα του κράτους, και αντιστρόφως. Τούτο συνεπάγεται σωρεία προβλημάτων στην εύρυθμη λειτουργία του κράτους, στη νομοθεσία και στις συναλλαγές των πολιτών μαζί του, κυρίως σε ό,τι αφορά την ελλιπή νομοθεσία περί ατομικών δικαιωμάτων και την περιορισμένη άσκηση των συνταγματικών δικαιωμάτων περί ανεξιθρησκίας, αυτοδιάθεσης, ελευθερίας της έκφρασης, του Τύπου κ.ο.κ.

Στη σημερινή εποχή δεν νοείται οι πολίτες στις συναλλαγές τους με το κράτος να συμμετέχουν σ’ αυτές με την ιδιότητα του πιστού και όχι του πολίτη (θρησκευτικές ορκωμοσίες, αναγραφή θρησκεύματος στους τίτλους απολυτηρίων, πιστοποιητικό βάπτισης, ισοδύναμο με πιστοποιητικό ονοματοδοσίας κ.ο.κ.).

Επιπλέον εγείρονται σοβαρά ερωτήματα σχετικά με το πόσο δίκαιο και ισόνομο είναι να υφίστανται συλλήβδην οι πολίτες φορολογικές επιβαρύνσεις για τη μισθοδοσία των ορθοδόξων ιερέων, ανεξαρτήτως αν οι ίδιοι είναι ορθόδοξοι ή όχι, και κατά πόσον ο χρεωκοπημένος κρατικός προϋπολογισμός οφείλει να παρέχει εξόφθαλμες φοροελαφρύνσεις στις εκκλησιαστικές επιχειρήσεις.

Οι βουλευτές να σηκώνουν το χέρι για να ορκιστούν μπροστά σε ιερείς, οι εικόνες του Χριστού να «κοσμούν» τα δικαστήρια, τα σχολεία και όλες τις δημόσιες υπηρεσίες, το μάθημα των Θρησκευτικών να είναι υποχρεωτικό, η αναγραφή του θρησκεύματος να διατηρείται σε πολλά δημόσια έγγραφα, η «βλασφημία» να αποτελεί ποινικό αδίκημα. Πέραν τούτων, η Εκκλησία και οι μονές να απολαμβάνουν καθεστώς φορολογικού παραδείσου, νομικά όμοιο με αυτό off shore εταιρειών.

Βεβαίως να επισημάνουμε ότι έχουν ήδη συντελεστεί αλλαγές σε ορισμένα σημεία, όπως στα θέματα των ναών άλλων θρησκειών, στην απαλλαγή του κλήρου και των μοναχών από το στράτευμα, στην αναγραφή του θρησκεύματος στις αστυνομικές ταυτότητες, στην καύση των νεκρών (η καύση των νεκρών θεσμοθετήθηκε, αλλά δεν συστήθηκε η δομή ακόμη, με αποτέλεσμα να μην τελείται καύση νεκρών στην Ελλάδα) και στην αποδοχή κατασκευής ισλαμικού τεμένους.

Παρ' όλα αυτά, όμως, όπως ήδη αναφέρθηκε, υπάρχουν ανοιχτά ζητήματα που αφορούν σοβαρά θέματα, όπως αυτά που σχετίζονται με την εκκλησιαστική εκπαίδευση και την εκκλησιαστική περιουσία.

Στο πνεύμα αυτό ακολουθούν προτάσεις για τη διασφάλιση του «κοσμικού» χαρακτήρα του κράτους και τη διασφάλιση της δυνατότητας ίσης μεταχείρισης όλων των δογμάτων.

1) Συνταγματικός χωρισμός κράτους - Εκκλησίας: Αναθεώρηση του άρθρου 3.1 του Συντάγματος προκειμένου να αποσαφηνιστούν οι σχέσεις Πολιτείας και Εκκλησίας και να τυποποιηθεί συνταγματικά ο χωρισμός τους υπό καθεστώς αμοιβαίου σεβασμού. Συνταγματική διατύπωση που να προσδιορίζει τη σύγχρονη εκδοχή της θρησκευτικής ουδετερότητας του κράτους ως υποχρέωσης αφ’ ενός μεν σεβασμού (και όχι απλώς ανοχής) όλων των θρησκευτικών κοινοτήτων και των λειτουργών τους και αφ’ ετέρου ως απαγόρευσης των κάθε είδους διακρίσεων εις βάρος των πολιτών με βάση τις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις. Ρητή εξίσωση όλων των θρησκευτικών δογμάτων, των δικαιωμάτων, αλλά και των υποχρεώσεων που απορρέουν από αυτά ώστε να αποφεύγονται ερμηνευτικές συγχύσεις.

2) Η Εκκλησία της Ελλάδος, όπως άλλωστε και όλες οι άλλες θρησκευτικές κοινότητες, μπορεί να μετατραπεί σε ιδιότυπο Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου, με βάση ειδικές νομοθετικές ρυθμίσεις, που θα εξασφαλίζουν την πλήρη διοικητική της αυτοτέλεια. Αυτονόητη συνέπεια είναι η σταδιακή ανάληψη από την Εκκλησία της αποκλειστικής ευθύνης για τη μισθοδοσία, ασφάλιση και συνταξιοδότηση του κλήρου. Κατάργηση της πλήρους φοροαπαλλαγής των εισοδημάτων της Εκκλησίας από ακίνητα, πλην των ναών.
Θεωρούμε ότι η Εκκλησία θα πρέπει να υπάγεται κανονικά και χωρίς εξαιρέσεις ή χαριστικές ρυθμίσεις στο φορολογικό καθεστώς που ισχύει για όλους τους πολίτες της χώρας, για όσους διαθέτουν περιουσία και αναπτύσσουν οικονομική δραστηριότητα. Θα πρέπει επίσης να επανεξεταστούν τα χρυσόβουλα και όλοι οι συναφείς τίτλοι με τους οποίους δίνονται ιδιοκτησιακά δικαιώματα στην Εκκλησία και στις μονές.

3) Η εγκύκλια εκπαίδευση, πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια, πρέπει ν’ απεμπλακεί από τον στόχο της «μετάδοσης των γνήσιων στοιχείων της ορθόδοξης χριστιανικής παράδοσης», ενώ το μάθημα των θρησκευτικών, με τον σημερινό του ομολογιακό προσανατολισμό, πρέπει ν’ αντικατασταθεί από μάθημα θρησκειολογίας.
Επιπλέον αποτελεί αναγκαιότητα η απαλλαγή του εκπαιδευτικού συστήματος από τον ασφυκτικό εναγκαλισμό της Εκκλησίας, ιδιαίτερα δε από κατηχητικές παραεκπαιδευτικές δραστηριότητες που καθιστούν τα σχολεία παραρτήματα ενοριών και υπονομεύουν τη συνύπαρξη παιδιών με διαφορετικές πολιτισμικές παραδόσεις. Κατάργηση του υποχρεωτικού εκκλησιασμού και της πρωινής προσευχής στο σχολείο, και όπου αλλού τελείται. Απαγόρευση ανάρτησης θρησκευτικών συμβόλων στα σχολεία και σε κάθε άλλο δημόσιο κτήριο.

4) Κατάργηση του θρησκευτικού όρκου με τροποποίηση των σχετικών διατάξεων. Ο όρκος να έχει μόνο περιεχόμενο βεβαίωσης του ορκιζόμενου στην τιμή και τη συνείδησή του.

5) Απαγόρευση αναγραφής του θρησκεύματος σε δημόσια έγγραφα, τίτλους σπουδών ή βεβαιώσεις δημόσιας αρχής.

6) Επιβολή υποχρέωσης στους οικείους ΟΤΑ να διαμορφώσουν στα κοιμητήρια που τους ανήκουν διακεκριμένο χώρο πένθους και περισυλλογής για τον αποχαιρετισμό των νεκρών προτού ενταφιαστούν σε περίπτωση που αυτοί είχαν εκφράσει την επιθυμία να αποφύγουν τη θρησκευτική κηδεία. Δημιουργία χώρων καύσης νεκρών.

7) Κατάργηση του αναχρονιστικού καθεστώτος που διέπει τις σχέσεις κράτους και μουσουλμανικής μειονότητας. Οι μουφτήδες να μην ασκούν δικαιοδοτικές αρμοδιότητες και οι οικογενειακές διαφορές των μουσουλμάνων να υπάγονται μόνον στην τακτική δικαιοσύνη, η οποία θα εφαρμόζει και το μουσουλμανικό δίκαιο κατά μέτρο που αυτό δεν προσκρούει στο ελληνικό Σύνταγμα και το διεθνές δίκαιο της προστασίας των δικαιωμάτων του ανθρώπου.
Κατάργηση της σαρίας (ο ιερός ισλαμικός νόμος) για τα μέλη της μειονότητας της Θράκης, η οποία δεν ισχύει σε καμιά ευρωπαϊκή χώρα, ούτε καν στην Τουρκία, ενώ δεν απορρέει ούτε από τη Συνθήκη της Λωζάννης (1923). Οι διατάξεις της (άγραφης) σαρίας έρχονται ευθέως σε σύγκρουση με το οικογενειακό δίκαιο (διαζύγια, επιμέλειες παιδιών, κληρονομιές) και με θεμελιώδη δικαιώματα, όπως της ισότητας των φύλων, της θρησκευτικής ελευθερίας, του συμφέροντος των ανηλίκων, της πρόσβασης σε δίκαιη δίκη.

8) Η ποινική νομοθεσία πρέπει ν’ απαλλαγεί από αναχρονιστικές διατάξεις, όπως τη διάταξη περί κακόβουλης βλασφημίας ή εξύβρισης θρησκευμάτων.

Εν κατακλείδι είναι κοινός τόπος ότι η πολιτισμική και θρησκευτική σύνθεση της ελληνικής κοινωνίας άλλαξε τα τελευταία χρόνια. Η ελληνική κοινωνία είναι πλέον μια πολυπολιτισμική κοινωνία με διαφορετικούς θρησκευτικούς και πολιτισμικούς προσανατολισμούς. Η πολυπολιτισμικότητα αυτή αποτελεί κοινωνικό πλούτο και όχι «απειλή για το έθνος» και ως εκ τούτου απαιτούνται προσαρμογές που θα αντιστοιχούνται στις κοινωνικές ανάγκες. Οι προσαρμογές αυτές δεν μπορεί παρά να είναι προϊόν διαλόγου και καλόπιστης διάθεσης ώστε να έχουν τη μέγιστη αποδοχή και από τις δύο πλευρές.

* Ο Τάσος Κουράκης είναι βουλευτής και συντονιστής του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ της Επιτροπής Ελέγχου του Κυβερνητικού Έργου του υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού

Αναδημοσίευση από Θρησκευτικά 
 http://anavaseis.blogspot.gr/2012/11/blog-post_234.html

Π.Στέφανος Αναγνωστόπουλος. Για Corpus Crhisti και για τον αόρατο πόλεμο των δαιμόνων

Π.Στέφανος Αναγνωστόπουλος. Για Corpus Crhisti και για τον αόρατο πόλεμο των δαιμόνων

Ομιλία του Πρωτοπρεσβυτέρου π. Στεφάνου Αναγνωστὀπουλου με θέμα "Ο Αόρατος πόλεμος των δαιμόνων" που πραγματοποιήθηκε στις 12/11/2012 στον Ι. Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου Παραλίας Πατρών



Λύχνος - Ι. Μητρόπολη Πατρών
 http://anavaseis.blogspot.gr/2012/11/corpus-crhisti.html

Βιβλίο Δημοτικού προτρέπει τα Ελληνόπουλα να επισκεφθούν το...τζαμί της περιοχής τους!

Βιβλίο Δημοτικού προτρέπει τα Ελληνόπουλα να επισκεφθούν το...τζαμί της περιοχής τους!

  Η συγκεκριμένη εικόνα αποτελεί απόσπασμα από το ανθολόγιο της δ’ τάξης του δημοτικού,  σύμφωνα με τον αναγνώστη που μας έστειλε το θέμα. 

    Προσπαθούν να μυήσουν στον ισλαμισμό 9χρονα παιδιά…;

Ναι, καλά διαβάζετε, το ψευτοπροοδευτικό σύστημα «ελληνικής» παιδείας προτρέπει τα 9χρονα ελληνόπουλα να επισκεφθούν το τζαμί της περιοχής τους για να αντλήσουν πληροφορίες για αυτό…!

Υπό μορφή σχολικής δραστηριότητας λοιπόν εισάγουν τα παιδιά μας σε ένα ανθελληνικό παιχνίδι…! Το παιχνίδι της ισλαμοποίησης του έθνους μας και του γενικότερου αφελληνισμού των παιδιών μας. Και χτυπούν σε αυτήν την τόσο τρυφερή ηλικία των 8-9 ετών, καθώς γνωρίζουν πως ο καλύτερος τρόπος να απεθνικοποιήσεις ένα έθνος είναι να χτυπήσεις τις εξαιρετικά μικρές ηλικίες. Αν μπορούσαν οι προδότες του έθνους θα στοχοποιούσαν ακόμα και τα βρέφη….!


Το μόνο παρήγορο όπως μας πληροφορεί ο αναγνώστης, είναι πως υπάρχουν και δάσκαλοι που δεν ζητούν την πραγματοποίηση της συγγεκριμένης δραστηριότητας, αλλά είναι εξαιρετικά λίγοι! Οι μόνοι που μπορούν να αντιδράσουν είναι οι γονείς! Ξυπνήστε Έλληνες! Αν ζούσαν ένδοξοι Έλληνες όπως ο Μέγας Αλέξανδρος ή ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης πως θα αντιδρούσαν αντικρίζοντας αυτά; Ξυπνήστε επιτέλους!
http://ellinikiafipnisis.blogspot.gr/2012/11/blog-post_7045.html
 http://anavaseis.blogspot.gr/2012/11/blog-post_538.html

῾Η διάκρισις καί ἐπιλογή, ἀποτελεῖ δημιουργία. Αἱρέσεις καί σχίσματα ἐν τῷ χριστιανισμῶ. Κεφάλαιο Β'. Μέρος ΣΤ'. Πέτρος Μοναχός Γρηγοριάτης

«῾Η διάκρισις καί ἐπιλογή, ἀποτελεῖ δημιουργία»

Αἱρέσεις καί σχίσματα ἐν τῷ χριστιανισμῶ

Μέρος ΣΤ'

Μοναχός Πέτρος Γρηγοριάτης

Οἱ ἄκροι ὁπαδοί τοῦ Λουθήρου, ἀπεμακρύνθησαν αὐτοῦ, ὡς συντηρητικοῦ καί ἔφθασαν εἰς ἐνθουσιαστικάς τάσεις, καθώς καί οἱ ὁποδοί τοῦ Ζβιγγλίου. Ἀμφότεροι κατεπολέμουν τόν νηπιοβαπτισμόν, ὡς ἀντιβαῖνον εἰς τήν ἐκ πίστεως σωτηρίαν (τά νήπια δέν ἔχουσι πίστιν).
Οἱ τοῦ Ζβιγγλίου εἰσήγαγον τόν ἀναβαπτισμόν ἀπό τοῦ 1524, δι' αὐτό ὠνομάσθησαν «Ἀναβαπτισταί».
Οἱ ἄλλοι Προτεστάνται, ἐδέχοντο τήν ἀπ' εὐθείας ἕνωσιν μετά τοῦ Θεοῦ (προσωπική θρησευτικότης), καί ὅτι ὁ Θεός ἀπεκάλυψεν ἑαυτόν καί τό θέλημά του ἐν τῇ ῾Αγίᾳ Γραφῇ τήν ἀνωτάτην αὐθεντίαν, ἐν ἀντιθέσει πρός τούς ἀναβαπτιστάς, οἱ ὁποῖοι ἐδέχοντο, ὅτι ὁ Θεός ἀποκαλύπτῃ ἑαυτόν καί τό θέλημά του ἀπευθείας εἰς τόν ἕκαστον πιστόν, διά τῆς Θείας «Ἐλλάμψεως» (ἕκαστος θεόπνευστος), οὖσα ἀνωτέρα, δι' αὐτό καί εἶναι ἡ ἀνωτάτη αὐθεντία, ἐνώ ἡ ῾Αγία Γραφή ἔχει δευτερεύουσα βοηθητική σημασίαν, ὡς ἐξωτερικόν ὑλικόν καί καταστρέφει τό ἄμεσον καί ἐσωτερικόν χαρακτῆρα, εἶναι δηλαδή ὡς ἄλλος νέος Πάπας Οἱ Προτεστάνται ἀφήρεσαν τόν Πάπαν, οἱ ἀναβαπτισταί τήν ῾Αγίαν Γραφήν καί ἔθεσαν τήν ἄμεσον ἀποκάλυψιν. Ἐδέχοντο τήν ἐκ πίστεως σωτηρίαν, ἀλλ' ἐχρειάζετο συμπληρώσεως.
 Ἀπαιτεῖται νά συναισθανθῇ τις τήν δυσκολίαν καί τόν  κίνδυνον τῆς σωτηρίας του, καί πρέπει νά δοκιμάσῃ ἕνεκα τούτου τήν ἀγωνίαν τήν ὁποίαν ὠνόμαζον «Σταυρός», ἀντιστοιχοῦσα τήν ἐπί τοῦ Σταυροῦ ἀγωνίαν τοῦ Χριστοῦ. ῎Εφθασαν εἰς ἀντινομικάς πράξεις (τό κακόν εἶναι ἀγαθόν).

Οἱ ἀναβαπτισταί κατεδιώχθησαν ὑπό τοῦ Προτεσταντισμοῦ. Μερίς τούτων ὑπό τόν ἱερέα «Μένωνα» ἐξ οὗ «Μενωνῖται» ἐπέβαλλον  τάς ἐνθουσιαστικάς τάσεις, δέν ἐδέχοντο τόν νηπιοβαπτισμόν.Ἐξ ἀντιδράσεως τούτων, ἀρχάς ζ΄ ἑκατ/ρίδος προέκυψαν ἐν 'Αγγλίᾳ οἱ «Βαπτισταί».Ἐδέχοντο τήν Θείαν ἔλλαμψιν, ἐπικειμένη τήν δευτέραν παρουσίαν καί χιλιαστικάς ἰδέας.
Τό ἔτος 1545, ἐνεφανίσθη ὁ 'Ισπανός «Μιχαήλ Σερβέτος», ὁ ὁποῖος ἐφρόνει, ὅτι ἡ περί ῾Αγίας Τριάδος διδασκαλία τῶν μεταρρυθμιστῶν, δέν εὑρίσκεται ἐν ἁρμονίᾳ μετά τῆς ῾Αγίας Γραφῆς. ῏Ητο «Πανθεϊστής» ταὐτίζων τόν Θεόν μέ τόν κόσμον, τά μυστήρια εἶναι ἁπλαί τελεταί δυνάμεναι νά παραμείνωσιν ὡς ἀρχαῖα ἔθιμα.῾Η διδασκαλία του ὀμοίαζε πρός τήν διδασκαλίαν τῶν δυναμικῶν Μοναρχιανῶν.
Κατεδικάσθη εἰς τόν διά πυρός θάνατον ὑπό τῆς ῾Ιερᾶς ἐξετάσεως τό 1553. Οἱ ὁποδοί του ὠνομάσθησαν«'Αντιτριαδικοί».Βραδύτερον ἐχωρίσθησαν εἰς δύο μερίδας, τῶν ὁποίων ἡ μία ἠρνεῖτο τό ὁμοούσιον τοῦ Υἱοῦ  πρός τόν Πατέρα (Ἀρειανοί), ἡ δέ ἑτέρα τήν προΰπαρξιν τοῦ Υἱοῦ Λόγου.῾Υπερίσχυσε καί ἤκμασεν ἡ δευτέρα μερίς καί ὠνομάσθησαν «Σωκκιανικοί» ἐκ τοῦ ἀρχηγοῦ των «Φαύστου Σωκκίου 1597. Βραδύτερον διελύθησαν καί ἡνώθησαν μετά τῶν Ἀρμινιανῶν καί Μενωνιατῶν.
Μετά τήν ιστ΄ ἑκατ/ρίδα ἀντιδρασταί καλβινισταί πρός τά καθολικά στοιχεῖα, συνηθροίσθησαν εἰς παρασυναγωγάς καί ὠνομάσθησαν «Πουριτανοί Καθαρεύοντες».
Κατήργησαν τό ἐπισκοπικόν ἀξίωμα γενόμενοι Πρεσβυτεριανοί, διεμόρφωσαν τήν διδασκαλίαν καί λατρείαν κατά τόν καλβινικόν τρόπον. Εἶχον ἐγκόσμιον ἀσκητισμόν. Ἐδιώχθησαν ὑπό τῆς Ἐλισάβετ καί τῆς δυναστείας τῶν Στούαρτ.
Εἰς τἠν Σύνοδον τοῦ Οὐεστμίνστερ 1647, ὑπερίσχυσαν οἱ ἄκροι Πουριτανοί, οἱ «Συνδικαλισταί ἤ ἀνεξάρτητοι» φρονοῦντες, ἐν ἀντιθέσει πρός τούς γνησίους Πουριτανούς, ὅτι ἡ μεταρρύθμισις πρέπει νά προχωρήσῃ πέραν τοῦ Καλβίνου, ὡς καί οἱ ἀναβαπτισταί.῞Ιδρυσαν ἀνεξαρτήτους κοινότητας ἀποφασίζουσαι κατά πληοψηφίαν.῾Εκάστη κοινότης ἐξέλεγε Πάστορα χειροτονούμενον ὑπό γειτονικῶν Παστόρων.
῾Ο Πάστωρ διεκρίνετο τῶν ἄλλων Χριστιανῶν μόνον κατά τόν χρόνον τῆς τελέσεως τῶν μυστηρίων. Κρατεῖ ἀπόλυτος ἰσότης κληρικῶν καί λαϊκῶν. Δέν ἔχουν ὡρισμένας προσευχάς καί ὁμολογίαν πίστεως. Οἱοσδήποτε κυρήττει καί δέχονται τήν Καλβινικήν διδασκαλίαν. Εἶχον καταληφθεῖ ὑπό ἐνθουσιαστικῶν καί ἀναβαπτιστικῶν τάσεων .Οἱ Πουριτανοί καί Συνδικαλισταί διατηροῦνται σήμερον ὡς Προτεσταντικαί αἱρέσεις.
Τό ἔτος 1649, ἐνεφανίσθη ὁ καλβινιστής ἱερεύς «Γεώργιος Φόξ» ἐπί τοῦ ὁποίου εἶχον ἐπιδράσει αἱ ἐνθουσιαστικαί καί ἀναβαπτιστικαί τάσεις. Βάσει τῶν δοξασιῶν αὐτῶν, ἐπεκράτει ἡ ἀντίληψις τῆς Θείας Ἐλλάμψεως. Ἐδείκνυεν ἀδιαφορίαν διά τήν ῾Αγίαν Γραφήν (ὄχι ἄρνησιν). Διά τά δόγματα ἐστερεῖτο ὁμολογίας πίστεως.῞Εκαστος πιστεύει ὅ,τι νομίζῃ ὀρθόν, ὡς θεόπνευστος. Λατρεία εἶναι ἡ ἀναμονή τῆς Θείας Ἐλλάμψεως.
῞Οταν ἔλθῃ ἡ Θεία ῎Ελλαμψις, ἕκαστος ἀνήρ ἤ γυνή κηρύττει ἤ κάμνει αὐτοσχέδια προσευχήν. Αἱ ἐνθουσιαστικαί αὗται τάσεις, φθά-νουσι πολλάκις μέχρι σημείου νευρικῶν κρίσεων καί σπασμῶν, δι' αὐτό ὠνομάσθησαν «Κουάκεροι» (Τρέμοντες). Ἀπέρριπτον τό δι' ὕδατος βάπτισμα, ὡς εὑρισκόμενοι εἰς ἄμεσον μετά τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος ἐπικοινωνίαν, ἡ Θεία Εὐχαριστία δέν εἶναι ἀπαραίτητος, ἀλλά ἁπλός ἀναμνηστικός δεῖπνος. Κύριος σκοπός τά εὐσεβῆ ἔργα καί ἡ φιλανθρωπία.
῾Η ἐκκλησιαστική μεταρρύθμισις τοῦ «'Ιωσήφ Β΄» ἡγεμόνος Αὐστρίας τό 1765, ὠνομάσθη «'Ιωσηφισμός». Οὗτος ἀπέκλεισε το «῎Εκλητον» (ἐφέσεις εἰς τόν Πάπαν), αἱ παπικαί διατάξεις ἔπρεπε νά τύχωσι τῆς ἡγεμονικῆς ἐγκρίσεως, περιώρισε τήν ἐπισκοπικήν ἐξουσίαν καί ὑπήγαγε τά μοναχικά τάγματα ὑπό τῶν ἐντοπίων ἐπισκόπων.
 Ἐπέτρεψε τό διαζύγιον καί τόν γάμον τοῦ τρίτου καί τοῦ τετάρτου βαθμοῦ τῆς ἐξ αἵματος συγγενείας. Ἀπηγόρευσε τά ἅγια λείψανα, λιτανείας καί πολλάς ἑορτάς. Παρεχώρησεν ἀνεξιθρησκείαν εἰς τούς Διαμαρτυρουμένους καί εἰς τούς Ὀρθοδόξους
Αἱ νέα πολιτικαί ἰδέαι τῆς διαφωτίσεως προὐκάλεσαν ἐπανάστασιν, ('Αγγλίας-Γαλλίας). Τό νέο ἐκκλησιαστικόν καταστατικόν τῆς ἐπαναστάσεως, ἐπέφερε τήν διάλυσιν των μοναχικῶν ταγμάτων, ἐβεβυλώθησαν οἱ Ναοί, τά ἄμφια, ἱερά σκεύη, κατηργήθη ἡ ἀπό Χριστοῦ χρονολογία, καί ὥρισαν τήν ἀπό τῆς γαλλικῆς ἐπαναστάσεως τό 1789.
 Κατήργησαν τήν Χριστιανική θρησκείαν καί εἰσήγαγον τήν λατρείαν τοῦ ὀρθοῦ λόγου. Ἀνεγνωρίσθη ἡ ὕπαρξις τοῦ ὑπερτάτου ῎Οντος, τῆς ἀθανασίας τῆς ψυχῆς. ῾Η καλλιτέρα λατρεία εἶναι ἡ ἐκπλήρωσις τῶν ἀνθρωπίνων καθηκόντων (Δεϊσμός), ἐκήρυξαν ἀνεξιθρησκείαν ἀφοῦ ἐπετράπη ἡ Χριστιακή θρησκεία καί λατρεία.
Εἰς την καλβινικήν Προτεσταντικήν Ἐκκλησίαν ἀρχάς τῆς ιζ΄ ἑκατ/ρίδος. ἐπαρουσιάσθη ὁ «Εὐσεβισμός» μέ θρησκευτικώτερον καί θεολογικώτερον χαρακτῆρα καί αὐστηρόν βίον, ὑπό τοῦ «Φιλίππου Σπένερ» τό 1635, ὁ ὁποῖος χωρίς νά ἐγκαταλείψῃ τήν Λουθηριανήν ὁμολογίαν, συνίστα θρησκευτικήν καί ἠθικήν μόρφωσιν, σοβαράν ἐνασχόλησιν μέ τήν ῾Αγίαν Γραφήν, ἀνάγνωσιν μυστικῶν συγγραμμάτων, περισσότερον προσευχήν καί πρότυπον βίον. Οἱ ὀπαδοί τοῦ ὠνομάσθησαν «Εὐσεβισταί» πλησιάζοντες πρός τήν θρησκοληψίαν ἤ ὑποκρισίαν.
Γεννήματα τοῦ Εὐσεβισμοῦ, εἶναι οἱ «Χερρνχούντιοι» ἐκ τοῦ ὀνόματος τῆς πόλεως ὅπου ἐγκατεστάθησαν. Ἀρχηγός των ἦτο ὁ Γερμανός Λουθηριανός Πάστωρ καί μετέπειτα ἐπίσκοπος «Νικόλαος Τσίτσενδόρφ» 1700-1776, μέ ὁμάδα Βοημῶν καί Μοραβῶν, προερχόμενοι ἐκ τῶν «Χουσιτῶν καί Βαλδίων» οἱ ὁποῖοι εἶχον ἀποτελέσει ἰδίαν αὐτοτελῆ αἵρεσιν ὠνομασθεῖσα«῾Ενότης ἀδελφῶν».
 Οὗτοι ἴδρυσαν ἐνιαίαν κοινότητα. Σκοπός των ἦτο ἡ ἕνωσις ὅλων τῶν ἀληθῶν εὐσεβῶν Χριστιανῶν τοῦ κόσμου, ἄνευ λύσεως τῶν μετά τῶν Ἐκκλησιῶν αὐτῶν δεσμῶν, εἰς διεθνῆ καί ὑπεράνω δογματικῶν διαφορῶν, τονίζων τάς κοινάς εἰς ὅ-λους χριστιανικάς ἰδέας.
Ἐδέχθη τήν Αὐγουσταίαν ὁμολογίαν, ὄχι ὡς εἰδικῶς Λουθηριανικήν, ἀλλά γενικῶς προτεσταντικήν καί ἀνεγνωρίσθη ὡς παραφυάς τοῦ Λουθηριανισμοῦ. ῾Η Θεολογία του ἀποτελεῖ ἰδιαίτερον τύπον τῆς Λουθηριανικῆς Θεολογίας. Ἐν τῇ ῾Αγίᾳ Τριάδι, τό ῞Αγιον Πνεῦμα ἐκλαμβάνεται ὡς μήτηρ, (Πατήρ Μήτηρ Υἱός).
῾Ο Θεός Πατήρ, σχεδόν ἐξ ὁλοκλήρου ὑποχωρεῖ ὄπισθεν τοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος εἶναι δημιουργός καί ἰδιαίτερος πατήρ τῶν ἀνθρώπων.
Κεντρικόν δόγμα ἀποτελεῖ ἡ περί τῆς σωτηριώδους θανάτου τοῦ Χριστοῦ διδασκαλία καί ἐκτιμᾶται μεγάλως ἡ Θεία Εὐχαριστία ἅπαξ τοῦ μηνός. Μετά τόν θάνατον τοῦ Τσίντσενδόρφ, οἱ ὁπαδοί του ἀπεμακρύνθησαν τῶν ἀντιλήψεών του. Προσετέθησαν θεοκτιστικαί, μυστικαί καί φιλοτελετουργικαί ἀρχαί (νηστεία Τετάρτης καί Παρασκευῆς, μυστικοπαθής ἐσωτερική εὐσέβεια, συχνή μετάληψις τῆς Θείας Εὐχαριστίας).
 Κύριοι ἐκπρόσωποι τῶν ἀνωτέρω,ἦσαν οἱ ἀδελφοί «Οὐέσλεϋ» ἱερεῖς. Διά τήν συστηματικήν ἐφαρμογήν τῶν ἀρχῶν αὐτῶν, ὠνομάσθησαν «Μεθοδισταί» οἱ ὁποῖοι βραδύτερον προσήγγισαν τόν Λουθηριανισμόν, ἐξ ἐπιδράσεων τῶν Χερρεχουντίων. Βαθμηδόν ἀπεσπάσθησαν τῆς ἀγγλικανικῆς Ἐκκλησίας, καί ἀπέκτησαν πλήρη διοργάνωσιν μέ ἰδιατέραν ἱεραρχίαν, μείναντες πιστοί εἰς τήν ἀγγλικανικήν ὁμολογίαν.
Ἐκ τῶν Μεθοδιστῶν προέκυψεν ἡ «Εὐαγγελική μερίς» τέλη ιη΄ ἑκατ/ρίδος ἀποτελουμένη ἐκ μελῶν μέσης τάξεως (Ταπεινή Ἐκκλησία), ἐν ἀντιθέσει πρός τήν ἐπίσημον (῾Υψηλήν ἀγγλικανικήν Ἐκκλησίαν), στηριζομένην ἐπί τῆς ἀριστοκρατίας. ῾Η Εὐαγγελική μερίς, ἔτεινε πρός τήν ἐνίσχυσιν τῶν Καλβινικῶν στοιχείων πλησιάσαντες πρός τούς Πουριτανούς.
'Αρχάς ιθ΄ ἑκατ/ρίδος. προεκλήθη ἡ «Ὀξφόρδιος κίνησις», ἐκ τῆς ὁποίας προέκυψεν ὁ λεγόμενος «Ρωμαντισμός».
Ἐτόνιζε τήν σημασίαν τῶν μυστηρίων, ἰδιαιτέρως τῆς ἱερωσύνης, τήν διάκρισιν κλήρου καί λαοῦ, καί ἐζήτει τήν ἀνεξαρτησίαν τῆς Ἐκκλησίας ἀπό τῆς πολιτείας.῎Εγραφον διατριβάς, δι' αὐτό ὠνομάσθησαν «Τρακάριοι».Ἐπολεμήθησαν καί τελικά προσῆλθον εἰς τόν παπισμόν μεταξύ τῶν ὁποίων καί ὁ ἀρχηγός των «Νιούμαν».
Συνεχιστής τῆς κινήσεως ταύτης, ἦτο ὁ«'Εδουάρδος Πούσεϋ», ἐκ τοῦ ὀνόματος τοῦ ὁποίου οἱ ὁπαδοί του ὠνομάσθησαν «Πουσεΰται».Ἐπειδή αὐθεραίτως εἰς τήν Θείαν λατρείαν εἰσήγαγον καθολικά στοιχεῖα (ἁγιασμόν ὕδατος, μνημόσυνα, μυστικήν ἐξομολόγησιν, ἐπίκλησιν ἁγίων καί τῆς Θεοτόκου, νηστείας, μοναχικόν βίον), ὠνομάσθησαν «Τελετόφιλοι», ἠγέρθη σφοδρά ἀντίδρασις. Οἱ ὀπαδοί τῆς ῾Υψηλῆς Ἐκκλησίας, διηρέθησαν εἰς δύο ἀντιθέτους μερίδας, εἰς «Ἀγγλοκαθολικούς» καί πραγματικούς «Καθολικούς» δεχόμενοι τόν Πάπαν.
῾Ο Ρωμαντισμός εἶχε συνέπειαν τήν αὔξησιν τῆς ἐπιρροῆς τοῦ Πάπα καί τήν ἐπίσημον ἀνακήρυξιν τοῦ παπικοῦ ἀλαθήτου, διά τῆς Συνόδου τοῦ Βατικανοῦ τό 1870, ὡς ἀντιπρόσωπος τοῦ Χριστοῦ.
Τήν ιβ΄ ἑκατ/ρίδα. ἱδρύθησαν διάφορα ἐπαιτικά μοναχικά τάγματα, ὅπως τῶν «Κεστερσιανῶν, Φραγγισκανῶν καί Δομιτικανῶν».
Σκοπός των τό κήρυγμα καί ὁ αὐστηρός ἀσκητικός βίος (ἀκτημοσύνη, προσευχή). Ἐπίσης συνεπεία τῶν Σταυροφοριῶν, ἱδρύθησαν μᾶλλον διά φιλανθρωπικούς σκοπούς, δύο ἱπποτικά μοναχικά τάγματα, τῶν «'Ιωαννιτῶν» καί τῶν «Ναϊτῶν».
῞Ετερον γέννημα τοῦ Εὐσεβισμοῦ 1855, εἶναι ἡ ἐμφάνισις νέου τάγματος ὁ «Στρατός τῆς σωτηρίας», ὑπό τοῦ «Γουλιέλμου Βούθ». Εἶχον εὐσεβιστικάς ἀρχάς (ἀδιαφορίαν πρός τά δόγματα, ἐκ τῆς συγκεντρώσεως τῆς προσευχῆς εἰς τήν εὐσέβειαν, τῶν ἀγαθῶν ἔργων). Σκοπός ὁ ἀγών κατά τῆς πενίας, ἠθικῆς καί θρησκευτικῆς διαφθορᾶς τῶν κατωτέρων στρωμάτων.
῾Υπῆρχε στρατηγός, γενικόν ἐπιτελεῖον, ἀξιωματικοί, σημαία, στολαί κλπ. Σκοπός τῶν συναθροίσεων, ἡ πρόκλησις ἐσωτερικοῦ κλονισμοῦ καί αἰφνίδιος μεταστροφή τοῦ ἁμαρτωλοῦ.
Μέ κατάλληλα ψυχολογικά μέσα (ἄσματα, χορούς, ἐνθουσιαστικαί προσευχαί μέ αὔξουσα νευρικήν διέγερσιν, προτροπαί εἰς μετάνοιαν). Εἰς τήν διατήρησιν τοῦ ἐνδιαφέροντος, κτυπῶσι τάς χεῖρας, τούς πόδας, ἀνίστανται ταχέως, σείουσι μανδύλια.῞Ολα ἀναμιγνυόμενα μεγαλόφωνα ἄσματα, γεννῶσι συχνά δαιμονιώδη θόρυβον.
'Επί σκηνῆς ἐμφανίζοντο αἱ «Ἀλληλούϊαι», νεάνιδες ἐνδεδυμέναι ἐντυπωσιακά, κρατῶσι τύμπανα καί κρόταλα, ἵνα ση-μάνουν τό ψυχικόν ἐγερτήριον τῶν ἁμαρτωλῶν, μέχρις ὅτου συγκινηθῇ καί κινήσει ὁ ἴδιος νά παρουσιασθῇ εἰς τό ἐδώλιον τῆς μεταννοίας.
Ἐκεί ὑποβοηθεῖται νά προσεύχεται, ἕως ὅτου αἰσθανθῇ ἑαυτόν σεσωσμένον.῎Εγκατέλειψαν τό βάπτισμα καί τήν Θείαν Εὐχαριστίαν. 
῞Ετερα μοναχικά τάγματα εἶναι οἱ «Καπουκῖνοι», ἐκ τῆς ἐνδυμασίας των φέροντες κουκούλαν, ἀπόρροια τῶν Φραγκισκανῶν.'Εν Τράπῃ τῆς Γαλλίας, ἱδρύθη τόν τάγμα τῶν «Τραπιστῶν», μέ αὐστηρόν ἀσκητικόν βίον καί ἀκτημοσύνην. Τό ἔτος 1840, ἱδρύθη τό τάγμα τῶν «'Ασσομψιονιστῶν», ἐκ τῆς ἀναλήψεως τῆς Θεοτόκου. Σκοπός ἡ ἄσκησις καθολικοῦ βίου, διάδοσις τῆς διδασκαλίας των. Ἐξ αὐτῶν προῆλθον οἱ «Μεχιταρνισταί», ἐκ τοῦ ὀνόματος τοῦ ἱδρυτοῦ μοναχοῦ «Μεχιτάρ = παράκλησις».
Σκοπός ἡ ἱεραποστολή καί ἡ διάδοσις τοῦ Χριστιανισμοῦ εἰς ἐθνικά κράτη. 'Αρχάς ιστ΄ ἑκατ/ρίδος ἐνεφανίσθησαν εἰς τήν Ἀνατολικήν Ἐκκλησίαν αἱρέσεις καί θεολογικαί ἔριδες ὡς κάτωθι.
῾Ο «'Ιωάννης Καρτᾶνος» ἱερεύς, ἦτο πανθεϊστής καί ἀντιτριαδικός. Ἐδέχετο, ὅτι ὁ κόσμος δέν ἐδημιουργήθη ὑπό τοῦ Θεοῦ, ἀλλά ἐγεννήθη ἤ ἐξεπορεύθη ἐκ τοῦ Θεοῦ καί δι' αὐτό εἶναι ἔμψυχος. Δέν ἦτο τέλειος πανθεϊστής, διότι διέκρινε Θεόν  καί κόσμον.
Ἠρνεῖτο τά τρία πρόσωπα τῆς ῾Αγίας Τριάδος, τά ὁποῖα καταντῶσι τρία ὀνόματα.Ἐδέχετο ἐν τῷ Χριστῷ ἐνσαρκωθέντα τόν Θεόν, (ἀντίθεσις πρός τόν πανθεϊσμόν Θεός-κόσμος).Ἐδέχετο τά ἐν τοῖς ἀποκρύφοις παιδικά θαύματα τοῦ Χριστοῦ καί ἕκαστος τῶν τριῶν μάγων ἔβλεπεν Αὐτόν ὑπό διάφορον μορφήν (νήπιον, ἄνδρα, γέροντα). Οἱ ὀπαδοί του ὠνομάσθησαν «Καρτανῖται» ἐκ τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ.
Μοναχός «Ματθαῖος» τό 1543, ἐδίδασκεν ὅτι «ὁ Χριστός μετά σώματος κατῆλθεν εἰς τόν ῎Αδην ἀνάγων τόν Ἀδάμ καί τούς ἐξ αὐτοῦ. Ἠρνεῖτο τόν ἐπί τοῦ Σταυροῦ θάνατον τοῦ Χριστοῦ (διδασκαλία Λουθήρου), ἐν ἀντιθέσει πρός τήν διδασκαλίαν τῆς Ἐκκλησίας, Ἀνατολικῆς καί Δυτικῆς, ὅτι τό Σῶμα ἔμεινεν ἐν τῷ τάφῳ καί ὁ Θεῖος Λόγος ἡνωμένος μετά τῆς ψυχῆς (ἀνθρωπίνης) κατῆλθεν εἰς τόν ῎Αδην. (῾Ο Καλβῖνος ἠρνεῖτο τοῦτο παντελῶς, τελικά μετενόησεν).

Ἐπιμέλεια κειμένου   Αναβάσεις

________________________________________________

Τό κείμενο προέρχεται ἀπό τά ἀρχεῖα τοῦ πατρός Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου, τόν ὁποῖον καί εὐχαριστοῦμε θερμά γιά τήν παραχώρηση τῶν ἀρχείων, ὅπως ἐπίσης εὐχαριστοῦμε καί τόν γέροντα τῆς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου πατέρα Γεώργιο Καψάνη γιά τήν εὐλογία καί τήν ἄδεια δημοσίευσης.

Διαβάστε τά ὑπόλοιπα πατῶντας  Αἱρέσεις καί σχίσματα - Μον.Πέτρος Γρηγοριάτης
 http://anavaseis.blogspot.gr/2012/11/blog-post_6886.html

Κατάνυξις: (01.12.2012) Τριετές Μνημόσυνο του Μακαριστού Μητρ...

Κατάνυξις: (01.12.2012) Τριετές Μνημόσυνο του Μακαριστού Μητρ...: Ἐπί τῆ συμπληρώσει τριῶν ἐτῶν ἀπό τῆς εἰς Κύριον ἐκδημίας τοῦ Μακαριστοῦ Μητροπολίτου κυροῦ Σπυρίδωνος, ἀνακοινώνεται ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπ...

Κατάνυξις: Σεβ. Μητροπολίτης Φθιώτιδος, "H πολιτικοποίηση ενό...

Κατάνυξις: Σεβ. Μητροπολίτης Φθιώτιδος, "H πολιτικοποίηση ενό...: "H πολιτικοποίηση ενός Ιερωμένου σημαίνει γι’ αυτόν μεγάλη αποτυχία" Συνέντευξη Σεβασμιωτάτου στον Δημοσιογράφο Σωτήρη Μπότσαρη ...

Κατάνυξις: O Επίσκοπος Μποτσουάνας σε Επιτροπές Διαλόγων

Κατάνυξις: O Επίσκοπος Μποτσουάνας σε Επιτροπές Διαλόγων: Σύμφωνα με Πατριαρχικό Γράμμα του Αλεξανδρινού Προκαθημένου, Μακαριωτάτου Πατριάρχου Θεοδώρου Β', ο Σεβ. Επαρχιούχος Επίσκοπος Μποτσου...

Κατάνυξις: Ύμνοι από την Αγρυπνία του Αγ. Μεγαλομάρτυρος Ιακώ...

Κατάνυξις: Ύμνοι από την Αγρυπνία του Αγ. Μεγαλομάρτυρος Ιακώ...: ΙΕΡΟΣ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΣ ΝΑΟΣ ΠΡΟΦΗΤΟΥ ΗΛΙΟΥ  ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ Ακούστε Ύμνο υς από την Αγρυπνία του Αγ. Μεγαλομάρτυρος ...

Κατάνυξις: Θεσσαλονίκη: Η στάση των εφημερίδων της Θεσσαλονίκ...

Κατάνυξις: Θεσσαλονίκη: Η στάση των εφημερίδων της Θεσσαλονίκ...: Τον τρόπο που οι ημερήσιες εφημερίδες της Θεσσαλονίκης «έβλεπαν» τους πρόσφυγες της Μικρασιατικής Καταστροφής- και όχι μόνο -αλ...

Κατάνυξις: ANTΩΝ ΤΣΕΧΩΦ. ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ. «Η ΔΑΣΚΑΛΑ»

Κατάνυξις: ANTΩΝ ΤΣΕΧΩΦ. ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ. «Η ΔΑΣΚΑΛΑ»: Τις προάλλες φώναξα στο γραφείο μου τη δεσποινίδα Ιουλία, τη δασκάλα των παιδιών. Έπρεπε να της δώσω το μισθό της. - Κάθισε να κάνουμ...

Κατάνυξις: Η Ε.Ε. ζήτησε να αφαιρεθεί το φωτοστέφανο από τους...

Κατάνυξις: Η Ε.Ε. ζήτησε να αφαιρεθεί το φωτοστέφανο από τους...: Γράφει ο Αιμίλιος Πολυγένης Να αφαιρεθούν τα φωτοστέφανα από τούς Αγίους Ισαποστόλους Κύριλλο και Μεθόδιο στη Σλοβακία, αποφάσισαν σύ...

Κατάνυξις: ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ: Η ΜΟΝΗ ΜΥΡΕΛΑΙΟΥ ΜΕ ΤΟΥΣ ΡΑΣΟΦ...

Κατάνυξις: ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ: Η ΜΟΝΗ ΜΥΡΕΛΑΙΟΥ ΜΕ ΤΟΥΣ ΡΑΣΟΦ...: ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ: Η ΜΟΝΗ ΜΥΡΕΛΑΙΟΥ ΜΕ ΤΟΥΣ ΡΑΣΟΦΟΡΟΥΣ ΤΗΣ  ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ    «ΛΥΚΟΣ ΜΕ ΕΝΔΥΜΑ ΠΡΟΒΑΤΟΥ» ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤ...

Κατάνυξις: Ολοκληρώθηκαν οι λατρευτικές εκδηλώσεις προς τιμή ...

Κατάνυξις: Ολοκληρώθηκαν οι λατρευτικές εκδηλώσεις προς τιμή ...:    Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος πανηγύρισε με κάθε λαμπρότητα και Εκκλησιαστική τάξη το Ιερό  Παρεκκλήσιο του Ι.Ν. Κοιμήσεως Θεοτ...

Κατάνυξις: Τελέσθηκε ο Αγιασμός της Τράπεζας Αγάπης, του Ιερο...

Κατάνυξις: Τελέσθηκε ο Αγιασμός της Τράπεζας Αγάπης, του Ιερο...:    Τη Κυριακή 25 Νοεμβρίου 2012 στις 10.30 π.μ., μετά τη Θ. Λειτουργία, τελέσθηκε η Ακολουθία του Αγιασμού της επίσημης επαναλειτο...

Κατάνυξις: Γήρανση εγκεφάλου από το κάπνισμα

Κατάνυξις: Γήρανση εγκεφάλου από το κάπνισμα: Το κάπνισμα βλάπτει σοβαρά τον εγκέφαλο και το νου, κάνοντας ζημιά στη μνήμη, τη μάθηση και γενικότερα τη σκέψη, σύμφωνα με μια νέα βρ...

Κατάνυξις: Εγκόλπιο ημερολόγιο του έτους 2013 μ.Χ., της Ιεράς...

Κατάνυξις: Εγκόλπιο ημερολόγιο του έτους 2013 μ.Χ., της Ιεράς...: Κυκλοφόρησε αυτή την εβδομάδα, επίσημα, το νέο εγκόλπιο Ημερολόγιο της Ιεράς Μητροπόλεως Γλυφάδας, Ε., Β., Β. και Β., για το σωτήριο έτ...

Κατάνυξις: ΑΠΑΝΤΗΣΗ TOY ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΗ Α...

Κατάνυξις: ΑΠΑΝΤΗΣΗ TOY ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΗ Α...: Ἡ Ὀρθόδοξη Κίνηση Πολιτῶν, λάβαμε τήν Δευτέρα 20-11-2012, τήν ὑπ. ἀριθμ. 010139 συστημένη ἐπιστολή τῶν ΕΛΤΑ, μέ ἀποστολέα τήν: ΕΛΛΗΝ...

Κατάνυξις: Ο ΟΗΕ αξιολογεί θετικά τη συμβολή της Τουρκίας στο...

Κατάνυξις: Ο ΟΗΕ αξιολογεί θετικά τη συμβολή της Τουρκίας στο...: Τα Ηνωμένα Έθνη έχουν ετοιμάσει έκθεση με τις πρωτοβουλίες των δύο πλευρών Θετική χαρακτήρισαν οι αξιωματούχοι των Ηνωμένων Εθνών τη...

Κατάνυξις: Πρωτ. Θεόδωρος Ζήσης - Αγία Αικατερίνη, αφιέρωμα.....

Κατάνυξις: Πρωτ. Θεόδωρος Ζήσης - Αγία Αικατερίνη, αφιέρωμα.....: π. Θεόδωρος Ζήσης Ομ. καθηγητής Α.Π.Θ -  Ι.N. Αγ. Αντωνίου Θεσσαλονίκης - Κυριακή 25 Νοεμβρίου 2012

Κατάνυξις: O Συνήγορος του Πολίτη συνεχίζει να προκαλεί το κο...

Κατάνυξις: O Συνήγορος του Πολίτη συνεχίζει να προκαλεί το κο...: Σάλος με τα Θρησκευτικά «Αστραψε και βρόντηξε» η Πανελλήνια Ενωση Θεολόγων με αφορμή έκθεση του Συνηγόρου του Πολίτη προς την Επιτροπ...

Κατάνυξις: ENΘΡΟΝΙΣΗ ΣΕΒ. ΜΗΤΡ. ΙΕΡΙΣΣΟΥ κ. ΘΕΟΚΛΗΤΟΥ (VIDEO)...

Κατάνυξις: ENΘΡΟΝΙΣΗ ΣΕΒ. ΜΗΤΡ. ΙΕΡΙΣΣΟΥ κ. ΘΕΟΚΛΗΤΟΥ (VIDEO)...

ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΒΗΜΑ: ΟΧΙ

ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΒΗΜΑ: ΟΧΙ: 28 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940 ΟΧΙ ΣΤΟΥΣ ΕΙΣΒΟΛΕΙΣ ΚΑΙ ΣΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ 28 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2012 ΟΧΙ ΣΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΥΠΟΤΑΓΗ ΕΚΤΑΚΤΟ ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝ ...

Κατάνυξις: Δεν θα εορτάσει τα ονομαστήριά του ο Σεβασμιώτατος...

Κατάνυξις: Δεν θα εορτάσει τα ονομαστήριά του ο Σεβασμιώτατος...: Εκ της Ιεράς Μητροπόλεως Καστορίας, ανακοινώνεται ότι ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ.κ. Σεραφείμ, λόγω της κρίσιμης οικονομικής ...

Κασιδιάρης: σου δίνω τον λόγο μου ότι θα έχεις νεκρούς- Χ. Παππάς: ύψωσε τη σημαία της χούντας

Νέες προκλήσεις είχαμε την Κυριακή κατά τη δεύτερη ημέρα επίσκεψης βουλευτών της Χρυσής Αυγής στην Κρήτη.
Ο Ηλίας Κασιδιάρης μιλώντας με αστυνομικούς είπε «Λοιπόν για να μην τους γαμ… όλο το βράδυ και έχει νεκρούς, και σου δίνω το λόγο μου θα έχεις νεκρούς» αναφερόμενος στους αντιφασίστες διαδηλωτές που είχαν συγκεντρωθεί για να διαμαρτυρηθούν για την επίσκεψη της Χ.Α. στο νησί (βίντεο 1:40).
Εντός του ξενοδοχείου Belvedere κατά τη διάρκεια της ομιλίας του ο Χρήστος Παπάς έβγαλε τη σημαία της χούντας για να εισπράξει χειροκρότημα από τους παρευρισκόμενους. «Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα να ξεδιπλώσουμε και να δείξουμε αυτή τη σημαία», είπε (βίντεο 7:27).
Οι βουλευτές της Χρυσής Αυγής Ηλίας Κασιδιάρης, Νίκος Μίχος, Γιώργος Μπαρμπαρούσης και Χρήστος Παππάς πραγματοποιούν επίσκεψη στη χερσόνησο της Κρήτης ενώ συνεχίστηκαν για δεύτερη μέρα οι αντιφασιστικές διαδηλώσεις.
Από νωρίς γύρω από το ξενοδοχείο Belvedere όπου θα μιλούσαν οι βουλευτές της Χ.Α. υπήρχαν δυο διμοιρίες των ΜΑΤ ώστε να μην πλησιάσουν οι αντιφασίστες διαδηλωτές. Όπως μετέδωσε το Cretalive ο Ηλίας Κασιδιάρης μαζί με άλλους χρυσαυγίτες αρχικά επιχείρησε να συγκρουστεί με τους διαδηλωτές. Αργότερα μιλώντας με αστυνομικούς ο βουλευτής της Χρυσής Αυγής ακούγεται να λέει «πως να ηρεμήσω όταν βλέπω να τα σπάνε και εσείς καθόσαστε και τον παίζετε» (βίντεο 2:00).
 http://www.youtube.com/watch?v=YwY0QY992YA&feature=player_embedded
 http://www.koutipandoras.gr/?p=29101

ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΒΗΜΑ: ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ

ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΒΗΜΑ: ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ: ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ    Οι λαθρομετανάστες είναι πολίτες μιας άλλης χώρας, οι οποίοι μπήκαν στην πατρίδα μας δημιουργώντας πολλά προβλήμ...

Κατάνυξις: Σοκ στον Καναδά: Παράδεισος των παιδεραστών ιερέων...

Κατάνυξις: Σοκ στον Καναδά: Παράδεισος των παιδεραστών ιερέων...: Σάλος έχει ξεσπάσει στο Κεμπέκ του Καναδά έπειτα από αποκαλύψεις που αφορούν σε πολυετή υπόθεση μαζικής σεξουαλικής παρενόχλησ...

ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΒΗΜΑ: ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΑΓΩΝΙΑΣ

ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΒΗΜΑ: ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΑΓΩΝΙΑΣ:     Λάθος δρόμο ακολουθείτε κύριε Σαμαρά. Συνεχίζετε την καταστροφική πορεία των προκάτοχών σας. Θα περάσετε στην ιστορία ως ο κυβερνήτ...

ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΒΗΜΑ: ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΓΡΑΦΕΙΟ

ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΒΗΜΑ: ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΓΡΑΦΕΙΟ:   Η οργανωτική επιτροπή του ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΥ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ συνήλθε την Κυριακή 16 Σεπτεμβρίου 2012 και εξέλεξε το πολιτικό γραφείο και ...

Κατάνυξις: Κωνσταντίνος Χολέβας, Τα σχολικά βιβλία που αποδομ...

Κατάνυξις: Κωνσταντίνος Χολέβας, Τα σχολικά βιβλία που αποδομ...: Τα σχολικά βιβλία που αποδομούν το Έθνος!   Κωνσταντίνος Χολέβας, Πολιτικός Επιστήμων   Το σωματείο «Ενωμένη Ρωμηοσύνη», που εδρ...

Κατάνυξις: Μητροπολίτης Κυθήρων προς Υπουργό Παιδείας: «Ανακό...

Κατάνυξις: Μητροπολίτης Κυθήρων προς Υπουργό Παιδείας: «Ανακό...: Επιστολή απέστειλε προς τον Υπουργό Παιδείας ο Μητροπολίτης Κυθή ρων Σεραφείμ με σημαντικές επισημάνσεις για το μάθημα των Θρησκευτικών...

Κατάνυξις: ΣΕΒ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ, "ΓΛΥΚΕΙΑ ΜΟΥ ΕΛΛΑΔΑ,...

Κατάνυξις: ΣΕΒ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ, "ΓΛΥΚΕΙΑ ΜΟΥ ΕΛΛΑΔΑ,...: ΓΛΥΚΕΙΑ ΜΟΥ ΕΛΛΑΔΑ, ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΟΥ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ!    ΣΕ ΚΑΤΕΣΤΡΕΨΑΝ!   ΣΕ ΚΑΤΑΝΤΗΣΑΝ ΑΓΝΩΡΙΣΤΗ !   _________ Ελλάδα μου, χρόνια τώρα σε ...

Κατάνυξις: Από 3 Δεκεμβρίου και ο Πάπας Βενέδικτος στο Twitte...

Κατάνυξις: Από 3 Δεκεμβρίου και ο Πάπας Βενέδικτος στο Twitte...: Μπορεί πριν λίγες εβδομάδες να είχε ανακοινωθεί ότι ο Πάπας Βενέδικτος πρόκειται να επικοινωνεί μέσω Twitter με τους πιστούς του, ό...

Κατάνυξις: Η ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΑΣ ΣΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ

Κατάνυξις: Η ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΑΣ ΣΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ: Αν και µε τον όρο ζωγραφική συνήθως εννοούµε την τέχνη που απεικονίζει µορφές στους τοίχους, για το Άγιον Όρος δεν ισχύει το ίδιο. Εδώ ...

Δυσκόλως οἱ τά χρήματα ἔχοντες εἰσελεύσονται εἰς τήν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ. Κυριακή ΙΓ΄ Λουκᾶ. Ἀρχιμ. Μάρκου Μανώλη

«Δυσκόλως οἱ τά χρήματα ἔχοντες εἰσελεύσονται εἰς τήν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ» 

Ἀπόψεις Μ. Βασιλείου περὶ πλούτου

Κυριακή ΙΓ΄ Λουκᾶ. (Λουκᾶ ιη´ 18–27)

Ἀρχιμ. Μάρκου Μανώλη

Ὁ ἄρχων ἢ νεανίσκος τοῦ Εὐαγγελίου τῆς Κυριακῆς δὲν εἶναι ὁ ἴδιος μὲ τὸν νομικόν, ποὺ ἀναφέρεται εἰς τὴν παραβολὴν τοῦ καλοῦ Σαμαρείτου.
 Διότι ἐκεῖνος ἦτο πειραστὴς μὲ τὸ νὰ κάμνη εἰρωνικὰς ἐρωτήσεις, αὐτὸς δὲ τοῦ Εὐαγγελίου τῆς προσεχοῦς Κυριακῆς καλὰ μὲν ἐρωτοῦσεν, ἀλλὰ δὲν ἐδέχετο μὲ ὑπακοήν.
Διότι δὲν θὰ ἔφευγε λυπημένος ἀπὸ τὰς ἀπαντήσεις, ποὺ τοῦ ἔδιδε ὁ Κύριος, ἐὰν περιφρονητικῶς ἐρωτοῦσε.
Διὰ τοῦτο κάπως ἀνάμικτος φαίνεται ἡ συμπεριφορά του. Διότι ἄλλοτε ἡ Γραφὴ μᾶς τὸν δεικνύει ἄξιον ἐπαίνου, ἄλλοτε δὲ ἀθλιώτατον καὶ τελείως ἀπελπισμένον.
Ἦτο ἀξιέπαινος, διότι ἐγνώρισε τὸν ἀληθινὸν διδάσκαλον καὶ περιεφρόνησε τὴν ὑπερηφάνειαν τῶν φαρισαίων καὶ τὴν γνώμην τῶν νομικῶν (=θεολόγων) καὶ τὴν ἐνόχλησιν τῶν γραμματέων καὶ ἀπέδωσε τὴν ὀνομασίαν αὐτὴν εἰς τὸν μόνον ἀληθινὸν καὶ ἀγαθὸν διδάσκαλον.
Ἐκτὸς δὲ τούτου καὶ τὸ ὅτι ἐφάνη ὅτι φροντίζει πῶς θὰ ἠμποροῦσε νὰ κληρονομήση τὴν αἰώνιον βασιλείαν καὶ αὐτὸ πρέπει νὰ τὸ ἀναγνωρίσωμεν. Ἀντιθέτως, ἐκεῖνο κρίνει τὴν ὅλην διάθεσίν του, ποὺ δὲν ἀποβλέπει εἰς τὸ πραγματικῶς καλόν, ἀλλὰ προσέχει αὐτὸ ποὺ ἀρέσει εἰς τοὺς πολλούς. Δηλαδή, ἐδιδάχθη σωτήρια μαθήματα ἀπὸ τὸν ἀληθινὸν διδάσκαλον καὶ δὲν τὰ ἐχάραξε εἰς τὴν καρδίαν του καὶ δὲν ἐφήρμοσεν εἰς τὴν πρᾶξιν τὰ διδάγματα, ἀλλὰ ἀπῆλθε λυπημένος, τυφλωμένος ἀπὸ τὸ πάθος τῆς φιλοπλουτίας.
Τὸν ὀνομάζεις διδάσκαλον καὶ δὲν κάμνεις αὐτά, ποὺ κάμνουν οἱ μαθηταί; Τὸν λέγεις ἀγαθὸν καὶ περιφρονεῖς αὐτά, ποὺ δίδει; Καὶ ὅμως εἶναι φανερὸν ὅτι αὐτός, ποὺ εἶναι ἀγαθός, παρέχει ἀγαθά. Καὶ ἐρωτᾶς μὲν νὰ μάθης διὰ τὴν αἰώνιον ζωήν, ἀποδεικνύεσαι ὅμως ὅτι ὁλόκληρος εἶσαι δεμένος εἰς τὴν ἀπόλαυσιν τοῦ παρόντος βίου.
 Ποῖον δύσκολον, βαρὺ ἢ δυσβάστακτον λόγον σοῦ ἀπηύθυνε ὁ διδάσκαλος; «Πώλησόν σου τὰ ὑπάρχοντα καὶ δὸς πτωχοῖς». Ἐὰν σοῦ ἐπρότεινε γεωργικὰς ἐργασίας ἢ τοὺς κινδύνους τοῦ ἐμπορίου ἢ ὅσα ἄλλα ἐπίπονα συμβαίνουν εἰς ὅσους κερδοσκοποῦν, ἔπρεπε σὺ δυσφορῶν διὰ τὴν προσταγὴν νὰ λυπηθῆς.
 Ἐὰν ὅμως σοῦ ὑπόσχεται νὰ σὲ ἀναδείξη κληρονόμον τῆς αἰωνίου ζωῆς μ᾽ ἕνα τόσον εὔκολον δρόμον, ποὺ δὲν ἔχει κανένα κόπον καὶ ἱδρῶτα, δὲν χαίρεις διὰ τὴν εὐκολίαν τῆς σωτηρίας, ἀλλὰ φεύγεις μὲ ὀδύνην καὶ πένθος εἰς τὴν ψυχὴν καὶ ἀχρηστεύεις διὰ τὸν ἑαυτόν σου ὅλα ὅσα ἔχεις κοπιάσει μέχρι τώρα;
Διότι ἐὰν δὲν ἐφόνευσες, ὅπως σὺ λέγεις, οὔτε ἐμοίχευσες οὔτε ἔκλεψες οὔτε ἐψευδομαρτύρησες ἐναντίον κάποιου, αὐτὰ ὅλα σοῦ εἶναι ἀνώφελα, ἀφοῦ δὲν προσθέτεις τὸ ὑπόλοιπον, μὲ τὸ ὁποῖον θὰ μπορέσης νὰ εἰσέλθης εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ.
Καὶ ἐὰν κάποιος ἰατρός σοῦ ὑπέσχετο νὰ σοῦ διορθώση ἀναπηρίας ἐκ φύσεως ἢ ἀπὸ ἀρρώστιαν, δὲν θὰ ἐχαίρεσο ὅταν τὸ ἄκουες; Τώρα ποὺ ὁ μεγάλος ἰατρὸς τῆς ψυχῆς θέλει νὰ σὲ τελειοποιήση ὡς πρὸς αὐτά, ποὺ κυρίως ὑστερεῖς δὲν δέχεσαι τὴν χάριν, ἀλλὰ πενθεῖς καὶ σκυθρωπάζεις; Εἶναι φανερὸν λοιπὸν ὅτι εἶσαι μακρὰν τῆς ἐντολῆς καὶ ψευδῶς ὡμολόγησες εἰς τὸν ἑαυτόν σου ὅτι ἔχεις ἀγαπήσει τὸν πλησίον σου σὰν τὸν ἑαυτόν σου.
Ἰδοὺ ἡ προσταγὴ τοῦ Κυρίου σὲ ἀποδεικνύει ὅτι ἀπέχεις πάρα πολὺ μακρυὰ ἀπὸ τὴν ἀληθινὴν ἀγάπην. Διότι ἐὰν αὐτό, ποὺ διεβεβαίωσες ἦτο ἀληθινόν, ὅτι δηλαδὴ ἐκ νεότητός σου ἐτήρησες τὴν ἐντολὴν τῆς ἀγάπης καὶ ἔδωκες εἰς τὸν καθένα τόσον ὅσον καὶ εἰς τὸν ἑαυτόν σου, τότε ἀπὸ ποῦ προέρχεται αὐτὴ ἡ χρηματικὴ περιουσία;
Διότι ἡ ἱκανοποίησις τῶν ἀναγκῶν τῶν πτωχῶν καταναλώνει τὸν πλοῦτον, ὅταν δηλαδὴ ὁ καθένας μὲν κρατῆ ὀλίγα διὰ τὴν ἱκανοποίησιν τῶν ἀναγκῶν του, ὅλοι δὲ μαζὶ μοιράζωνται τὰ ὑπάρχοντα, ποὺ ἐξοδεύονται δι᾽ ὅλους.
Ὥστε αὐτὸς ποὺ ἀγαπᾶ τὸν πλησίον σὰν τὸν ἑαυτόν του δὲν κατέχει τίποτε περισσότερον ἀπὸ τὸν πλησίον. Ἀλλὰ φαίνεσαι νὰ ἔχης πολλὰ κτήματα. Ἀπὸ ποῦ αὐτά; Εἶναι φανερὸν ὅτι προτιμοῦσες τὴν ἰδικήν σου ἀπόλαυσιν ἀπὸ τὴν παρηγορίαν τῶν πολλῶν.
Ὅσον ὑπερέχεις κατὰ τὸν πλοῦτον, τόσον ὑστερεῖς κατὰ τὴν ἀγάπην. Διότι πρὸ πολλοῦ θὰ εἶχες σκεφθῆ νὰ ἀπομακρύνης τὰ χρήματα, ἐὰν εἶχες ἀγαπήσει τὸν πλησίον. Τώρα δὲ τὰ χρήματα εἶναι δεμένα μαζί σου περισσότερον ἀπὸ τὰ μέλη τοῦ σώματος, καὶ ὁ χωρισμὸς ἀπὸ αὐτὰ σὲ λυπεῖ σὰν τὸν ἀκρωτηριασμὸν τῶν χρησιμωτέρων μελῶν.
Διότι, ἐὰν εἶχες ἐνδύσει τὸν γυμνόν, ἐὰν εἶχες δώσει τὸν ἄρτον σου εἰς αὐτὸν ποὺ πεινᾶ, ἐὰν ἡ πόρτα σου εἶχεν ἀνοιγῆ εἰς κάθε ξένον, ἐὰν εἶχες γίνει πατέρας τῶν ὀρφανῶν, ἐὰν συνέπασχες μὲ κάθε ἀδύνατον, διὰ ποῖα τώρα χρήματα θὰ ἐδοκίμαζες λύπην; Ποῦ δὲ θὰ ἐδυσκολευόσουν νὰ διαθέσης τὰ ὑπόλοιπα, ἐὰν ἀπὸ πολλοῦ εἶχες σκεφθῆ νὰ τὰ μοιράζης εἰς τοὺς ἐνδεεῖς;
Ἔπειτα, εἰς μὲν τὰς πανηγύρεις κανένας δὲν λυπεῖται νὰ πωλῆ τὰ ὑπάρχοντά του καὶ νὰ ἀποκτᾶ ἀντ᾽ αὐτῶν αὐτά, ποὺ χρειάζεται. Ἀλλὰ μὲ ὅσον μικροτέραν τιμὴν ἀγοράζει τὰ πολυτίμητα πράγματα, τόσο περισσότερον χαίρει, διότι ἡ συναλλαγή του ὑπῆρξε λαμπρά. Ἐσὺ δὲ λυπεῖσαι μὲ τὸ νὰ δίδης χρυσίον καὶ ἀργύριον καὶ κτήματα, δηλαδὴ μὲ τὸ νὰ προσφέρῃς λίθους καὶ χῶμα, διὰ νὰ ἀποκτήσῃς τὴν αἰώνιον ζωήν.

2. Ἀλλὰ τί τὸν χρειάζεσαι τὸν πλοῦτον; Θὰ ἐνδυθῆς μὲ ἔνδυμα; Δύο ποὺ ᾽χεις σοῦ ἀρκοῦν. Μήπως θὰ ἐξοδεύσης τὸν πλοῦτον εἰς τὴν διατροφήν; Ἕνας ἄρτος εἶναι ἀρκετός, διὰ νὰ γεμίσης τὴν κοιλίαν σου. Διατὶ λοιπὸν λυπεῖσαι; Σὰν τί νὰ στερῆσαι; τὴν δόξαν τοῦ πλούτου;
Ἀλλ᾽ ἐὰν δὲν ἀναζητήσης τὴν ἐπίγειον δόξαν, θὰ εὕρης τὴν πραγματικὴν ἐκείνην καὶ λαμπράν, ποὺ σὲ προάγει εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν. Ἀλλὰ τὸ νὰ ἔχης ἁπλῶς τὸν πλοῦτον εἶναι πρᾶγμα ἀγαπητόν, ἔστω καὶ ἂν δὲν προκύπτη κανένα ὄφελος ἀπ᾽ αὐτόν.
Ὅτι λοιπὸν εἶναι ἀνόητος ἡ φροντίδα δι᾽ ἄχρηστα πράγματα, εἶναι εἰς ὅλους γνωστόν. Ἴσως σοῦ φανῆ παράδοξον αὐτό, ποὺ σκοπεύω νὰ εἴπω, εἶναι ὅμως ἀπὸ ὅλα τὸ πιὸ ἀληθινόν. Ὅταν ὁ πλοῦτος σκορπίζεται, κατὰ τὸν τρόπον, ποὺ ὁ Κύριος παραγγέλλει, εἶναι φυσικὸν νὰ παραμένη, ὅταν ὅμως φυλάσσεται εἶναι φυσικὸν νὰ ἀποξενώνεται.
Ἐὰν τὸν φυλάσσης, δὲν θὰ τὸν ἔχης, ἐὰν τὸν σκορπίσης, δὲν θὰ τὸν χάσης. Διότι «ἐσκόρπισε, ἔδωκε τοῖς πένησιν· ἡ δικαιοσύνη αὐτοῦ μένει εἰς τὸν αἰῶνα». Ὁ πλοῦτος διὰ τοὺς περισσοτέρους εἶναι ἀφορμὴ διὰ δαπάνας ματαίας. Φυλάττουν διὰ τοὺς ἑαυτούς των καὶ τὸ ὑπόλοιπον διὰ τὰ παιδιά τους. Χρῆσις  ἀπό θεμα πολυτέλεια σπιτιῶν, κοσμικαὶ ἐπιδείξεις.
Ἄνεσιν εἰς τὰς πορείας (αὐτοκίνητα), ἄνετον ζωὴν εἰς τὸ σπίτι. Χίλια ἁμάξια, ὑπηρέται – προσωπικὸν καὶ μάγειροι κ.λπ. Λουτρὰ εἰς πόλιν, λουτρὰ ἐξοχικά, σπίτια περίλαμπρα,

3. Ὅταν ὁ πλοῦτος, ποὺ διαμοιράζεται εἰς ἀπείρους ἀνάγκας περισσεύῃ, παραχώνεται εἰς τὴν γῆν καὶ φυλάσσεται εἰς μέρη μυστικά. (Περιστατικὸν μὲ πλούσιον, ποὺ ἐκλείσθη μέσα). Ἀπρόβλεπται ἀνάγκαι. Τὸ πάθος τοῦ νεανίσκου ὁμοιάζει μὲ ὁδοιπόρον, ποὺ κατέλυσε πρὸ τῆς πόλεως.
 Ὅλα τὰ ἄλλα τὰ κάμνουν, ὄχι ὅμως εἰς ἀπομάκρυνσιν ὑπαρχόντων. Ἀνέξοδος εὐλάβεια (νηστεύουν, προσεύχονται, στενάζουν, δὲν ἀφήνουν ὅμως οὔτε ἕνα ὀβολόν). Ποῖον τὸ ὄφελος; Δὲν τοὺς δέχεται ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν. «Εὐκοπώτερον κάμηλον διὰ τρυμαλιᾶς ραφίδος διελθεῖν ἢ πλούσιον εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν».
Πῶς θὰ ζήσωμεν; Ποία ἡ μορφὴ τοῦ κόσμου, ὅταν ὅλοι πωλοῦν καὶ ὅλα ἐγκαταλείπωνται; Μὴ μὲ ἐρω τᾶς διὰ τὸ νόημα τῶν ἐντολῶν τοῦ Δεσπότου. Συνδυασμὸς ἀ δυ νάτου καὶ νόμου. Ζυγίζεται ὁ καθείς: πρὸς τὴν ἀληθινὴν ζωὴν ἢ πρὸς τὴν προσωρινὴν ἀπόλαυσιν. Διατὶ λυπεῖσαι ὅταν ἀκοῦς: «Πώλησον τὰ ὑπάρχοντά σου»; Εἰς τὸ μέλλον δὲν σὲ συνοδεύουν.
Ἐὰν μένουν, διατὶ νὰ μὴ ἔχωμεν κέρδος. Κάμνεις συναλλαγὴ (Χρυσάφι καὶ Αὐτοκίνητο). Μὲ φθαρτὰ νὰ ἀγοράζης οὐράνιον βασιλείαν. Δακρύζεις καὶ ἀρνεῖσαι καὶ δὲν δίδεις μὲ μυρίας προφάσεις.

4. Ἐνδύεις τοίχους καὶ ὄχι ἀνθρώπους. Στολίζεις ἄλογα, ἀλλὰ περιφρονεῖς γυμνοὺς ἀδελφούς σου. Καταμουχλιάζει τὸ σιτάρι καὶ δὲν τρέφεις πεινῶντας.
Κρύπτεις χρυσὸν καὶ καταφρονεῖς τὸν ἔχοντα ἀνάγκην. Ἀπαιτήσεις γυναικός, ποὺ ἀγαπᾶ πλοῦτον, ἀρρώστια διπλασία. Τέρψεις, φιληδονίαι, ἐπιθυμίαι. Ἀναπνοὴ δὲν παίρνει ὁ ἄνδρας ἀπὸ τὰς παραγγελίας τῆς γυναικός.
Κανένας πλοῦτος δὲν εἶναι ἀρκετὸς νὰ ἐξυπηρετήση τὰς γυναικείας ἐπιθυμίας, οὔτε καὶ ἐὰν ἀκόμη ρέη ἀπὸ ποταμούς. Διὰ πονηρὰς γυναικείας ἐπιθυμίας προθύμως δίδονται. Διὰ πτωχοὺς ὄχι. Δὲν ἠλέησες. Δὲν θὰ ἐλεηθῆς.

5. Ὁ ἅδης δὲν εἶπεν ἀρκεῖ· οὔτε ὁ πλεονέκτης εἶπε ποτὲ ἀρκετό.
6. Διὰ ποῖον σκοπὸν ἔγινε ἡ μελέτη τῶν πραγμάτων. Γιατί τὰ κάνεις; Κριτήριον Χριστοῦ. Θὰ παρα- στοῦν ὅλοι οἱ ἀδικηθέντες. Πῶς θὰ συγκινηθῆ ὁ πλούσιος. Λίθινη καρδιά.

7. Ὁ χρυσὸς εἶναι πέτρα. Ποῖον ἐλυπήθη ὁ θάνατος διὰ τὰ πλούτη του; Ἀρρώστιαι καὶ χρήματα. Ὡς πότε ὁ χρυσὸς θὰ εἶναι ἡ ἀγχόνη τῶν ψυχῶν, τὸ ἀγκίστρι τοῦ θανάτου; Τὸ δόλωμα τῆς ἁμαρτίας; Ὡς πότε ὁ πλοῦτος θὰ εἶναι ἡ αἰτία τοῦ πολέμου, διὰ τὸν ὁποῖον κατασκευάζονται ὅπλα καὶ ἀκονίζονται τὰ ξίφη;
 Ἐγκλήματα – Μίση – διὰ τὸν πλοῦτον. Ὁ πλοῦτος διὰ τὰ παιδιά. Ἐζητοῦσες παιδιά, διὰ νὰ παραβιάσης ἐντολὰς τοῦ Θεοῦ; Διὰ νὰ μὴ φθάσης εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν.

8. Ἄτεκνοι ποίαν δικαιολογίαν. Λόγῳ τῶν ἀναγκῶν τῆς ζωῆς. Φρονιμώτερος ἀπὸ τὸν Δεσπότην. Μετὰ θάνατον. Κανένας μετὰ τὴν διάλυσιν τῆς πανηγύρεως δὲν ἐμπορεύεται. Οὔτε στεφανώνεται κανείς, ὅταν ἔλθη μετὰ τοὺς ἀγῶνας. Οὔτε ἀνδραγαθεῖ κανεὶς μετὰ τὸν πόλεμον.
9. Νὰ προσφέρης ζωντανὴν τὴν θυσίαν. Κάμετα ὅλα ἰδικά σου, κουβάλησέτα ὅλα, νὰ μὴ ἐγκαταλείψη εἰς ἄλλους τὸν πλοῦτον. Ἐκ τῶν προτέρων νὰ ἑτοιμάσης τὰ ἐντάφια ἐφόδια. Ἡ εὐσέβεια εἶναι καλὸν ἐντάφιον.
Ἀφοῦ ἐνδυθῆς ὅλα, φύγε ἀπὸ τὴν ζωήν. Ἔχετον μαζί σου. Νὰ ὑπακούσης εἰς τὸν καλὸν σύμβουλον τὸν Χριστόν, ποὺ σὲ ἠγάπησε, ποὺ ἐπτώχευσε πρὸς χάριν μας, διὰ νὰ πλουτίσωμεν ἡμεῖς μὲ τὴν πτωχείαν του.
Εἰς αὐτὸν ποὺ ἔδωκε τὸν ἑαυτόν του, διὰ νὰ μᾶς λυτρώση. Ἢ νὰ τὸν πιστεύσω μεν ὡς σοφόν, ποὺ ἀποβλέπει εἰς τὸ συμφέρον μας ἢ νὰ τὸν ὑπομείνωμεν, διότι μᾶς ἀγαπᾶ ἢ νὰ τὸν ἀνταμείψωμεν ὡς εὐεργέτην. Ἐξάπαντος νὰ κάμνωμεν ὅσα μᾶς ἔχουν διαταχθῆ, διὰ νὰ γίνωμεν κληρονόμοι τῆς αἰωνίου ζωῆς, ποὺ εἰς τὸν ἴδιον τὸν Χριστὸν ὑπάρχει, εἰς τὸν ὁποῖον πρέπει ἡ δόξα καὶ ἡ δύναμις εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

 Ὀρθόδοξος Τύπος ἀρ. φύλ. 1951 23 Νοεμβρίου 2012
Διαβάστε σχετικά  πατῶντας   Κυριακή ΙΓ΄ Λουκᾶ
 http://anavaseis.blogspot.gr/2012/11/blog-post_9248.html

Ὁ γέροντας Γεώργιος Λαζάρ. Μέρος Ε'

 Ὁ γέροντας Γεώργιος Λαζάρ (1846-1916)

 Ἁγιασμένες μορφές τῆς Ὀρθοδόξου Ρουμάνικης Ἐκκλησίας

Μέρος Ε'

π.Ἰωαννίκιος Μπάλαν

Ὅταν ἐπήγαινε στό χωριό του ὁ Γέρο-Γεώργιος δέν λησμονοῦσε νά ἐξοικειώνη τά παιδιά του μέ τόν φόβο τοῦ Θεοῦ. Τούς ἐδίδασκε τούς ψαλμούς, τήν προσευχή τοῦ Ἰησοῦ καί ἄλλα ἀγαθά ἔργα.
Περίπου τό ἔτος 1895 ὁ Γέρο-Γεώργιος ἀκούοντας ὅτι ὑπάρχουν πολλά μοναστήρια στήν Μολδαβία, ὅπου διετηρεῖτο μία μακραίωνη πνευματική ζωή, τό Ἅγιο Πνεῦμα τόν προέτρεψε νά πάη πρός ἐκεῖνα τά μέρη.
 Ἐγκαταστάθηκε στήν πόλι Πιάτρα Νεάμτς. Ἀπό τώρα ἀρχίζει μία καινούργια ἐποχή πού εἶναι καί ἡ τελευταία τῆς ζωῆς του. Ἐδῶ ἄρχισε νά ἐπισκέπτεται ὅλες τίς ἐκκλησίες τῆς πόλεως καί τῶν περιχώρων. Ἔγινε γνωστός σ᾿ ὅλους τούς ἱερεῖς, μοναχούς καί εὐσεβεῖς χριστιανούς, οἱ ὁποῖοι τόν τιμοῦσαν σάν ἕνα ὅσιο τοῦ Θεοῦ.
 Ἡ  πόλις Πιάτρα τοῦ νομοῦ Νεάμτς θά παραμένη ἔκτοτε δεμένη μέ τό ὄνομα καί τούς ἀγῶνες αὐτοῦ τοῦ ἐκλεκτοῦ σκεύους τοῦ Θεοῦ.
Ἀπό τήν πρώτη κιόλας χρονιά ἐγκαταστάθηκε δίπλα στήν ἐκκλησία τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου, πού εἶναι κτιτορικό ἔργο τοῦ ἁγίου ἡγεμόνος Στεφάνου τοῦ Μεγάλου. Ὁ ἱερεύς εἶχε κατανοήσει τόν ἀγῶνα του καί τοῦ ἔδωσε εὐλογία νά κατοικήση στό καμπαναριό τῆς ἐκκλησίας, ὅπου ὑπῆρχε ἕνα δωμάτιο γιά τόν ἐκκλησιαστικό.
Ἀκόμη τοῦ ἔδωσε καί τό κλειδί τῆς ἐκκλησίας γιά νά ἠμπορῆ τίς νύκτες νά κατεβαίνη καί νά προσεύχεται μέσα στήν ἐκκλησία, κατά τήν συνήθειά του. Ὁ Γέρο-Γεώργιος αἰσθανόταν πολύ εὐτυχισμένος ἐκεῖ. Δέν τοῦ ἔλειπε τίποτε. Εἶχε δίπλα τήν ἐκκλησία, τό κελλάκι μέσα στό καμπαναριό, τήν ἡσυχία του, τόν Πνευματικό του.
Δέν ζητοῦσε τίποτε ἄλλο. Στήν ἐκκλησία αὐτή ἔζησε ὁ καλός ἀγωνιστής τοῦ Χριστοῦ 12 χρόνια. Και σ᾿ ὅλο αὐτό τό διάστημα δέν ἄλλαξε καθόλου τό τυπικό τῆς ἀσκήσεώς του. Κάθε νύκτα ἐπήγαινε μέχρι τό πρωί στήν ἐκκλησία γιά τήν ἀδιάκοπη προσευχή του καί αἰσθανόταν μεγάλη πνευματική χαρά. Στεκόταν ὄρθιος καί ξυπόλυτος ἐπάνω στό παγερό δάπεδο ἐπό 3 ὧρες καί μέ τά χέρια ὑψωμένα προσευχόταν.
 Κατόπιν ἔκανε μετάνοιες ἐπί μία ὥρα, ἐπικαλούμενος τούς ἁγίους τοῦ συναξαρίου τῆς ἡμέρας. Ἔτσι συνέχιζε άπό τίς 12 τά μεσάνυκτα μέχρι τίς 4 τό πρωΐ. Ὅταν ἄρχιζε νά ξημερώνη, ἔβγαινε μυστικά καί ἀθόρυβα ἀπό τήν ἐκκλησία καί ἀνέβαινε στόν πύργο, ξεκουραζόταν μία ὥρα καί ξυπνοῦσε κατόπιν μαζί μέ ὅλο τόν κόσμο. Κανείς, ἐκτός ἀπό μερικούς, δέν ἐγνώριζε τήν ἄσκησι τοῦ Γέρου-Γεωργίου.
Τό πρωΐ ἔλεγε μερικές προσευχές, κατόπιν ἔπαιρνε τό Ψαλτήρι στήν μασχάλη του καί ξεκινοῦσε μέσα στά μονοπάτια ξυπόλυτος καί ἀσκεπής ἀπαγγέλλοντας τούς ψαλμούς ἀπό στήθους. Ἐπήγαινε σέ ἄλλες ἐκκλησίες, ὅπου τόν προέτρεπε τό Ἅγιο Πνεῦμα. Ἐπήγαινε καί σέ οἰκογένειες πού τόν καλοῦσαν καί σέ μερικούς ἱερεῖς. Καί δέν ἐπέστρεφε στόν πύργο, μέχρις ὅτου τελειώση τήν ἀπαγγελία τοῦ Ψαλτηρίου.
-"Καί τώρα ἄς ἀρχίσουμε, ἀγαπητοί μου, μέ τήν προσευχή τοῦ πρώτου Καθίσματος, ἔλεγε ὁ Γέροντας μέ πραεῖα φωνή. Τούς ἔλεγε μέ κατάνυξι, ἀργά-ἀργά καί λίγο μελωδικά καί μέ ἴσον. Καί οἱ ψαλμοί ἐγένοντο στό στόμα του μία διαρκής ἀγγελική ψαλμωδία.
Ἑνώνοντο μέ τήν ψυχή του! Ἐγένοντο ἕνα μέ τό πνεῦμα του! Σχεδόν πάντοτε ἀπήγγελλε τό ψαλτήρι μέ ὑψωμένη τήν φωνή, διότι τόν ἀκολουθοῦσαν πάντοτε παιδιά, νέοι, περαστικοί χριστιανοί, ἀκόμη καί ἑβραῖοι. Μερικοί ἤθελαν νά τόν ἰδοῦν  καί νά ἀσπασθοῦν τό Ψαλτήριο.
Ἄλλοι νά τόν ἀκούσουν πῶς προσηύχετο. Ἐνῶ ἄλλοι τόν ἐπλησίαζαν γιά νά ἀκουμπήσουν ἔστω μέ τό χέρι τους τόν γελέκο του. Καί συμπεριφέροντο ἔτσι, διότι εἶχε ἐπάνω του τό Ἅγιο Πνεῦμα. Γι᾿ αὐτό ὅλοι τόν ἐσέβοντο, τόν καλοῦσαν στά σπίτια τους γιά εὐλογία, τοῦ ζητοῦσαν συμβουλές καί ἄκουγαν τούς ἁγιασμένους λόγους του.
Τόν ἐσέβοντο ἀκόμη καί τά σκυλιά, διότι δέν ἐγαύγιζαν πίσω του, ὅσο ἄγρια καί νά ἦσαν. Ὅταν περνοῦσε μέσα ἀπό τά καλντερίμια καί ἀνάμεσα στά χωριά, τά σκυλιά ἐβουβαίνοντο, τά παιδιά σταματοῦσαν νά παίζουν, οἱ νέοι ἔτρεχαν νά ἀσπασθοῦν τό βιβλίο τοῦ Ψαλτηρίου, ἐνῶ οἱ γέροντες στήν ἡλικία ἐστέκοντο στίς πόρτες μέ εὐλάβεια.
-Σιωπᾶτε, διότι ἰδού ἔρχεται ὁ ἀσκητής Γέρο-Γεώργιος!
Ἦτο μία ἀληθινή πνευματική  πομπή, μία χαρούμενη ἡμέρα, τό πέρασμα τοῦ Γέρου-Γεωργίου ἀπό κάποια περιοχή. Ἔτσι τόν ἀγαποῦσαν καί τόν τιμοῦσαν παντοῦ ὅλοι οἱ πιστοί.
Ὅταν ἐτελείωνε τό ἕνα Κάθισμα, ἔλεγε                
Τώρα ἀρχίζουμε, ἀγαπητοί μου, τήν προσευχή τοῦ δευτέρου Καθίσματος!...Καί ἔτσι προχωροῦσε μέχρι τό τέλος τοῦ Ψαλτηρίου. Τό ἀπήγγελλε δυνατά γιά νά τόν ἀκούουν, ὅσοι τόν ἀκολουθοῦσαν, ἐνῶ, ὅταν ἦτο μόνος, τό ἐδιάβαζε μέσα του, ἀπό τήν καρδιά του.
Στόν δρόμο, στίς γωνίες τῆς πόλεως, παντοῦ ἔτρεχαν Χριστιανοί νά τοῦ δώσουν κάποιο νόμισμα γιά νά ἔλθη εὐλογία στά σπίτια τους.
-Προσευχήσου Γέρο-Γεώργιε, γιά μένα, τήν σύζυγο καί τά παιδιά μου.
Ἐάν τοῦ ἔδιναν περισσότερο ἀπό ἕνα νόμισμα, δέν τό ἐδέχετο.
-Ἀγαπητέ μου, δός το στούς πτωχούς, ὅπως μᾶς παραγγέλλει ὁ Χριστός μας.
Καί ἕνα θαυμαστό γεγονός. Αὐτός οὐδέποτε ἔγραφε τά ὀνόματα αὐτῶν πού ἐλεοῦσε. Καί τήν νύκτα, ἀφοῦ τελείωνε τήν μυστική προσευχή του, προσέθετε καί μία ὥρα γι᾿ αὐτούς πού τήν ἡμέρα ἐλεοῦσε, μνημονεύοντας ἑκατοντάδες ὀνόματα, ἔτσι ὅπως τοῦ ζητοῦσαν.
Ἀφοῦ ἐτελείωνε τήν ἀπαγγελλία τοῦ Ψαλτηρίου ἐπέστρεφε στό καμπαναριό του. Κάποτε στόν δρόμο σταμάτησε σ᾿ ἕνα φοῦρνο καί μέ τά χρήματα πού τοῦ ἔδωσαν ἀγόρασε ἕνα σακκί ψωμιά. Κάποιος τοῦ τό ἔφερε στόν πύργο. Ἐκεῖ δεκάδες ζητιᾶνοι ἀπό τήν πόλι, πτωχοί, χῆρες, ἄνθρωποι βασανισμένοι συγκεντρώνοντο κάποια συγκεκριμένη ὥρα ἔξω ἀπό τό καμπαναριό τῆς ἐκκλησίας καί τόν περίμεναν νά γυρίση ἀπό τήν πόλι.
Ὅλοι τόν ἐπερίμεναν νά τούς ἐλεήση. Καί ὁ καλός στρατιώτης τοῦ Χριστοῦ, σάν ἕνας καλός Σαμαρείτης, ἄνοιγε τόν σάκκο μέ τά ψωμιά, τά ἔκοβε κομμάτια καί τό ἐμοίραζε σέ ὅλους. Ποτέ δέν ἀπέμενε ψωμί περισσότερο ἤ λιγώτερο. Σάν νά ἦταν ἀπό πρίν μετρημένο. Οἱ πιό πτωχοί τοῦ ζητοῦσαν καί χρήματα. Κάποια γυναῖκα τόν παρεκάλεσε                  
-Γέρο-Γεώργιε, εἶμαι χήρα καί ἔχω πέντε παιδιά στό σχολεῖο καί...
-Ἀπό τί ἔχεις ἀνάγκη; Τήν ἐρώτησε ὁ Γέροντας μέ πραεῖα φωνή.
-'Από 100 λέϊ...
Ἀμέσως ἔβαζε τό χέρι του στό σακκουλάκι καί ἔβγαζε, ὅσα ἔπιανε τό χέρι του. Τῆς τά ἔδινε, χωρίς νά τά μετράη. Διότι ποτέ δέν μετροῦσε πόσα χρήματα τοῦ ἔδωσαν οἱ Χριστιανοί καί πόσα ἐμοίραζε στούς πτωχούς κάθε ἡμέρα.
-Δωρεάν ἐλάβαμε, δωρεάν πρέπει καί νά δώσουμε", ἐπανελάμβανε κι αὐτός.
Τίποτε δέν ἔκανε μέ τσιγκουνιά, τίποτε μέ ἀπληστία, τίποτε μέ ἐμπάθεια, οὔτε μετροῦσε, οὔτε ἤξερε τί ἔδινε. Καί πόση χαρά ἔνοιωθε αὐτός ὁ πτωχός ἀνάμεσα στούς πτωχούς, ὁ πεινασμένος ἀνάμεσα στούς πεινασμένους, ὁ γυμνός ἀνάμεσα στούς γυμνούς!
Ὅταν ἐμοίραζε τά ψωμιά, ἔμπαινε στόν πύργο του μόνο μέ ἕνα ψωμί, τό ὁποῖο ἔτρωγε τό βράδυ.  Ἐάν ἦτο, ὅπως εἴπαμε Δευτέρα, Τετάρτη καί Παρασκευή, δέν ἔτρωγε τίποτε μέχρι τήν ἑπόμενη ἡμέρα.
Οἱ γέροντες τῆς πόλεως ἐδιηγοῦντο ὅτι, τήν περίοδο τοῦ χειμῶνος, ὅπου ἐκεῖ τό θερμόμετρο κατεβαίνει στούς 20-25 βαθμούς κάτω ἀπό τό μηδέν, ὁ Γέρο-Γεώργιος δέν κοιμόταν στόν πύργο, ἀλλά ἐπήγαινε ἐπλάγιαζε δίπλα σ᾿ ἕνα φοῦρνο τῆς πόλεως. Ὅμως δέν ἄφησε ποτέ τό τυπικό του νά προσεύχεται κάθε νύκτα ἐπί 3-4 ὧρες στήν ἐκκλησία τοῦ Τιμίου Προδρόμου.
-Κάποια παγερή ἡμέρα, ἔλεγε ἕνας γέροντας τῆς πόλεως, εἶδα τόν Γέρο-Γεώργιο ξυπόλυτο στόν δρόμο. Ἐμεῖς ἐθαυμάζαμε τήν τόση ὑπομονή καί καρτερία του. Περπατοῦσε μέ τό στῆθος του, ὅπως πάντα, ἀνοικτό, χωρίς σκοῦφο στό κεφάλι του καί τό χιόνι μέ τόν δυνατό ἀέρα τόν ἐσκέπαζε. Περπατοῦσε εἰρηνικός, χωρίς βιασύνη καί ἔλεγε ψαλμούς καί προσευχές. Ὅταν ἔμπαινε στά ἀρτοπωλεῖα, ἅπλωνε τά πόδια του ἐπάνω στήν ἀνθρακιά. Ξεμούδιαζαν λίγο μέχρι νά φύγη ἡ παγωνιά ἀπό τά δάκτυλά του.

Μετάφρασις ἀπό μοναχό Δαμασκηνό Γρηγοριάτη.

Τό κείμενο προέρχεται ἀπό τά ἀρχεῖα τοῦ πατρός Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου, τόν ὁποῖον καί εὐχαριστοῦμε θερμά γιά τήν παραχώρηση τῶν ἀρχείων, ὅπως ἐπίσης εὐχαριστοῦμε καί τόν γέροντα τῆς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου πατέρα Γεώργιο Καψάνη γιά τήν εὐλογία καί τήν ἄδεια δημοσίευσης.

Ἐπιμέλεια κειμένου και πηγή στο Διαδίκτυο  Ἀναβάσεις

Γιά νά διαβάσετε τα ὑπόλοιπα μέρη πατήστε  Γέροντας Γεώργιος Λαζάρ

 http://anavaseis.blogspot.gr/2012/11/blog-post_7648.html

Ὁ Ἀθηναγόρειος θρύλος Τεσσαράκοντα ἔτη μετά τήν κοίμησιν μιᾶς ἀξιοθρηνήτου προσωπικότητος. Ἀρχιμ. Παύλου Δημητρακοπούλου

Ὁ Ἀθηναγόρειος θρύλος Τεσσαράκοντα ἔτη μετά τήν κοίμησιν μιᾶς ἀξιοθρηνήτου προσωπικότητος

Ἀρχιμανδρίτου Παύλου Δημητρακοπούλου,   Πρ. Ἱεροῦ Ναοῦ Παναγίας Μυρτιδιωτίσσης Πειραιῶς

Συμπληρώνονται ἐφέτος 40 χρόνια ἀπὸ τὴν κοίμηση τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. Ἀθηναγόρου καὶ τὸ γεγονὸς αὐτὸ ἔδωσε τὴν ἀφορμή, νὰ διατυπωθοῦν καὶ νὰ γραφοῦν καὶ πάλι πολλὰ ἐγκωμιαστικὰ σχόλια σχετικὰ μὲ τὸ πρόσωπο καὶ τὴν πατριαρχεία του, ἀπὸ διάφορα πρόσωπα, κυρίως προερχόμενα ἀπὸ τὸν χῶρο τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.
Καὶ τοῦτο βέβαια ἦταν φυσικὸ καὶ ἑπόμενο, ἀφοῦ ὁ ἐκλιπὼν Πατριάρχης ὑπῆρξε κατὰ κοινὴν ὁμολογίαν ὡς τὸ πρόσωπο ἐκεῖνο, ποὺ κατʼ ἐξοχὴν προώθησε τὴν φοβερὴ αὐτὴ αἵρεση μέσα στὰ σπλάγχνα τῆς Ὀρθοδοξίας.
Ἰδιαιτέρως ὑπογραμμίστηκε ἀπὸ τοὺς ὑμνητές του ἡ ὑπʼ αὐτοῦ προβολὴ τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ τοῦ Οἰκουμενι- κοῦ Πατριαρχείου σὲ παγκόσμια κλίμακα, οἱ διπλωματικές του ἱκανότητες, ἡ παγκόσμια πολιτικὴ καὶ κοινωνική του καταξίωση, ἡ διεθνὴς ἀκτινοβολία καὶ ἀναγνώρισή του καὶ ἄλλα παρόμοια.

Ἤδη ἀμέσως μετὰ τὴν κοίμησή του τὸ ἐπίσημο δελτίο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος «Ἐκκλησία» ἔγραφε: «Ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης Ἀθηναγόρας, θὰ γραφῆ εἰς τὰς δέλτους τῆς ἱστορίας ὡς Μέγας… μετὰ τὴν αἰφνιδίως καὶ πανταχόθεν ἐκ πάντων τῶν σημείων τῆςΟἰκουμένης διασαλπισθεῖσαν καὶ ὡς φωνὴν ὑδάτων πολλῶν καὶ πλῆθος βροντῶν ἐκσπάσασαν περὶ αὐτοῦ συνείδησιν καὶ μαρτυρίαν, ἥτις κυριολεκτικῶς κατεβρὸντησε καὶ αὐτοὺς τοὺς καλῇ ἢ κακῇ τῇ πίστει ἐπικριτάς του»1.

Ὁ τότε Πάπας τῆς Ρώμης Παῦλος ὁ ΣΤ΄, ἐπιστήθιος καὶ ἀγαπητὸς φίλος τοῦ κοιμηθέντος Πατριάρχου, ἐχαρακτήρισε αὐτὸν ὡς «μέγαν ἄνδρα μιᾶς ἐκκλησίας σεβασμίας, ἀλλʼ ὄχι ἀκόμη τελείως ἡνωμένης μετὰ τῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας ἡμῶν.
Τὸν συνιστῶμεν, διότι ὑπῆρξε σταθερὸς ὀπαδὸς καὶ ἀπόστολος τῆς ἐπανενώσεως τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μετὰ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρώμης, καθὼς καὶ μετὰ τῶν ἄλλων Ἐκκλησιῶν καὶ χριστιανικῶν κοινοτήτων, αἵτινες δὲν ἐνεσωματώθησαν ἀκόμη εἰς τὴν μοναδικὴν κοινωνίαν τοῦ μυστικοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ»2.
Τὸ παραλήρημα τοῦ λιβανωτοῦ τῶν ἐγκωμίων ἔφθασε στὸ ἀποκορύφωμά του, ὅταν κάποιοι οἰκουμενιστικοὶ κύκλοι τῆς ἐποχῆς ἐκείνης ἐπεχείρησαν, νὰ συντάξουν προσευχὴ πρὸς αὐτὸν (ἀνάλογη μὲ τὰ τροπάρια, ποὺ τολμοῦν νὰ συντάξουν κάποιοι ἄφρονες οἰκουμενιστὲς τῆς ἐποχῆς μας καὶ μάλιστα δυστυχῶς καὶ ἁγιορεῖτες (!) ἀπʼ ὅτι πληροφορούμεθα, πρὸς τὸν νῦν Οἰκουμενικὸν Πατριάρχην κ. Βαρθολομαῖον), ἡ ὁποία κατέληγε ὡς ἑξῆς: «Μὴ κατολιγωρήσης ἡμῶν, ἀλλʼ ἐπίβλεψον λαμπρῷ καὶ ἱλέῳ ὄμματι, ὡς ἐν ζωῇ ὧν ἔπραττες, καὶ κράτυνον τὸ τῆς Ὀρθοδοξίας ποίμνιον, χειραγωγῶν αὐτὸ πρὸς τὸ καλόν τῆς ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας, ὑποδεικνύων αὐτῷ τὴν εὐθεῖαν ὁδόν, τὴν φέρουσαν ἀπλανῶς πρὸς τὸν Θεὸν καὶ τέλος ποδηγετῶν τὸν Σεπτόν Σου διάδοχον πρῶτον ἵνα τέμνη τὸν Λόγον τῆς Ἀληθείας τοῦ Εὐαγγελίου ὀρθῶς καὶ δικαίως πᾶσι τοῖς ἐκζητοῦσι τὸν Κύριον.

Τέλος χορήγησον πνεῦμα εὐθὲς καὶ δίκαιον πᾶσι τοῖς Ἡγουμένοις τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν»3. ΜΕ ἐπαινετικοὺς καὶ ἐγκωμιαστικοὺς λόγους ἀναφέρθηκε στὸ πρόσωπο τοῦ ἐκλιπόντος Πατριάρχου, ὁ νῦν Οἰ κουμενικὸς Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος, ἐπʼ εὐκαιρίᾳ τῆς συμπληρώσεως 40 ἐτῶν ἀπὸ τῆς κοιμήσεώς του κατὰ τὴν διάρκεια μνημοσύνου ὑπὲρ ἀναπαύσεως τῆς ψυχῆς του.
Σύμφωνα μὲ πρόσφατη εἰδησεογραφία ἀπὸ τὸν «Ὀρθόδοξο Τύπο»: «Τὸ ἐγκώμιο τοῦ Οἰκουμενιστοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κυροῦ Ἀθηναγόρου ἔπλεξε ὁ νῦν Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος κατὰ τὴν διάρκεια ἱεροῦ Μνημοσύνου ἐπὶ τῇ ἐπετείῳ τεσσαράκοντα ἐτῶν ἀπὸ τὴν ἐκδημίαν του πρὸς Κύριον.
Τὸ ἐγκώμιο τὸ ἔπλεξε, διότι προέβη στὴν ἄρσιν τῶν ἀναθεμάτων καὶ προσπάθησε, παραθεωρῶν τὰ δόγματα, τὴν καταλλαγὴ καὶ τὴν Ἕνωση μετὰ τῶν Παπικῶν, τοὺς ὁποίους ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης χαρακτηρίζει “Ἐκκλησίαν”, ὅταν καὶ ὁ τελευταῖος Ὀρθόδοξος πιστὸς γνωρίζει, ὅτι ὁ Παπισμὸς οὐδεμία σχέση ἔχει μὲ τὴν Ἐκκλησία.
Ἐν συνεχείᾳ ἀνεφέρθη ἀορίστως στὶς προσπάθειες, τὶς ὁποῖες κατέβαλεν ὁ ἀοίδιμος Πατριάρχης γιὰ τὴν Ἕνωση καὶ οἱ ὁποῖες ἔχουν συναντήσει τὴν δυναμικὴ ἀντίδραση ὅλων τῶν Ὀρθοδόξων θεολόγων, Μητροπολιτῶν, Καθηγουμένων Ἱερῶν Μονῶν, ἐν τίμων Κληρικῶν καὶ προσωπικοτήτων ἀπὸ τὸ 1965 ἕως σήμερον.
Ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης ἀνεφέρθη καὶ στὸ ἔργο τοῦ ἀοιδίμου Ἀθηναγόρου γιὰ τὸ ποίμνιό του στὴν Τουρκία»4.
Κατὰ τὸν κ. Βαρθολομαῖο ὁ ἐκδημήσας Πατριάρχης εἶναι ἐπαινετός, ὄχι μόνον διότι ἦρε τὰ ἀναθέματα παρανόμως καὶ ἀντικανονικῶς, ἀλλὰ καὶ διότι παραθεώρησε τὰ δόγματα, γιὰ τὰ ὁποῖα, ὅπως γνωρίζουμε, οἱ ἅγιοι Πατέρες μας πολλοὺς ἀγῶνες ἔκαμαν, γιὰ νὰ τὰ διαφυλάξουν ἀκέραια καὶ ἀνόθευτα ἀπὸ κάθε αἵρεση καὶ πλάνη.
Ὁ Καθηγητὴς τοῦ Πανεπιστημίου τοῦ Graz κ. Γρηγόριος Λαρεντζάκης, σὲ πρὸσφατο ἄρθρο του (24.9. 2012) στὴν ἱστοσελίδα amen.gr, φέρνει ξανὰ στὴν μνήμη του «τὸν μεγάλο ἐκεῖνο ἡγέτη, τὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη Ἀθηναγόρα σχετικὰ μὲ ἕνα σημαντικὸ θέμα, τὸ ὁποῖον ἀποδεικνύει, ὅτι ἦταν πιστὸς τηρητὴς τῆς Ὀρθοδόξου διδασκαλίας καὶ παραδόσεως…», ἐκφράζει δὲ τὴν πεποίθηση ὅτι «ἡ ἱστορία τὸν ἔχει καταγράψει μέγα καὶ ἡ Ἐκκλησία μας εἶναι εὐγνώμων».
Ὡστόσο τὰ κριτήρια τῆς μεγαλωσύνης μέσα στὸ χῶρο τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας εἶναι τελείως διαφορετικὰ καὶ δὲν ἔχουν καμιὰ σχέση μὲ τὰ κοσμικὰ κριτήρια, μὲ τὰ ὁποῖα συνήθως κρίνουν καὶ ἀξιολογοῦν τὰ πρόσωπα κοσμικοὶ ἄνθρωποι, ἄμοιροι ἐκκλησιαστικῆς παιδείας καὶ ἤθους, μὲ τὰ ὁποῖα προφανῶς ἐκρίθηκε καὶ ἀξιολογήθηκε ὁ ἐκλιπὼν Πατριάρχης.
Τὸν χαρακτηρισμὸ «Μέγας» ἔδωσε ἡ Ἐκκλησία σὲ ὁρισμένους ἁγίους (Μέγας Ἀθανάσιος, Μέγας Ἀντώνιος κ.λπ.), ὄχι ἁπλῶς μόνον διότι ἀνέβηκαν τὴν κλίμακα τῶν ἀρετῶν καὶ ἔφθασαν στὴν θέωση, ὅπως βέβαια ὅλοι οἱ ἅγιοι, ἀλλὰ ἐπὶ πλέον γιὰ μιὰ ἰδιαίτερη προσφορὰ καὶ διακονία τους μέσα στὸν χῶρο τῆς Ἐκκλησίας.
Ὁ Μέγας Ἀθανάσιος, γιὰ παράδειγμα, χαρακτηρίστηκε «Μέγας» καὶ «Στῦλος Ὀρθοδοξίας», σύμφωνα μὲ τὸ ἀπολυτίκιό του «Στῦλος γέγονας Ὀρθοδοξίας…», κυρίως γιὰ τοὺς μεγάλους ἀγῶνες του ἐναντίον τῆς αἱρέσεως τοῦ Ἀρειανισμοῦ.
Εἶναι μεγάλο ἐκκλησιολογικὸ λάθος, προδίδει δὲ πολλὴ προχειρότητα καὶ ἐπιπολαιότητα, νὰ σπεύδουν οἱ συντάκτες ἑνὸς ἐκκλησιαστικοῦ περιοδικοῦ (καὶ μάλιστα τοῦ ἐπισήμου δελτίου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος), νὰ ἀποδώσουν ἕνα τέτοιο χαρακτηρισμό, τὸν ὁποῖον μόνον ἡ Ἐκκλησία, δηλαδὴ ἡ καθολικὴ ἐκκλησιαστικὴ συνείδηση, μπορεῖ νὰ ἀποδώσει ἀλάνθαστα, βασιζομένη στὴν ἄνωθεν μαρτυρία τοῦ ἁγίου Πνεύματος, στὴν μαρτυρία δηλαδή, ποὺ δίδει ὁ Θεὸς γιὰ τὸ πρόσωπο αὐτό, μὲ θαύματα, ποὺ ἐνεργεῖ διὰ μέσου αὐτοῦ, εἴτε ἐν ζωῇ εἴτε μετὰ θάνατον (διὰ τοῦ ἁγίου λειψάνου του).
Εἶναι δὲ ἀκόμη πιὸ λυπηρὸ καὶ τραγικό, τὸ νὰ ἐπιχειρεῖται ἡ ἐξύψωση μέχρι τῶν οὐρανῶν καὶ ἡ σχεδὸν ἁγιοποίηση ἑνὸς προσώπου (μὲ ὕμνους καὶ προσευχές), γιὰ τὸ ὁποῖο πολλὲς ἀποδοκιμασίες ἐκφράστηκαν τόσον ἀπὸ τὴν τότε Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ὅσον καὶ ἀπὸ πνευματικὰ ἀναστήματα ἐγνωσμένης ἁγιότητος, ὅπως ὁ Γέροντας Παΐσιος κ.ἄ., στὰ ὁποῖα θὰ ἀναφερθοῦμε εὐθὺς ἀμέσως.

Ὅσο δὲ γιὰ τὰ ἐγκώμια τοῦ Πάπα Παύλου τοῦ Στ΄, θὰ μπορούσαμε νὰ ἐπαναλάβουμε μὲ κάποια παραλλαγὴ τὸν ψαλμικὸ στίχο «Ἔπαινος δὲ αἱρετικοῦ μὴ λιπανάτω τὴν κεφαλήν μου!».
Η ἀντικανονική ὑπὸ τοῦ Πατριάρχου Ἀθηναγόρου καὶ τῶν Ἱεραρχῶν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου «ἄρση τῶν ἀναθεμάτων» προκάλεσε θύελλα διαμαρτυριῶν ἀπὸ τόν τότε ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν Χρυσόστομο Β΄ (Χατζησταύρου), καὶ ἀπὸ τὴν Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἡ ὁποία σὲ δήλωσή της «μὲ πολλὴν δυσμένειαν ἐπληροφορήθη τὴν πρωτοβουλίαν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου Κων σταντινουπόλεως Παν. Ἀθηναγόρα.
Οὐδεὶς ἔχει τὸ δικαίωμα νὰ προβαίνη εἰς παρομοίας πράξεις. Τὸ δικαίωμα ἔχει μόνον ὁλόκληρος ἡ Ὀρθοδοξία»5.
Κατὰ παρόμοιο τρόπο ἀποδοκιμάστηκε ἡ πρωτοβουλία τοῦ ἐκλιπόντος Πατριάρχου, νὰ συγκαλέση τὴν Β΄ Πανορθόδοξη Διάσκεψη τῆς Ρόδου τὸ 1963, ἀπὸ τὴν Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἡ ὁποία μὲ Συνοδικὴ ἀπόφαση ἐδήλωσε τὰ ἑξῆς: «Ἐκτιμῶσα πρεπόντως ἀφιλαδέλφους, ἀντιευαγγελικάς καὶ κατακρίτους ἐνεργείας καὶ μηχανορραφίας, ἀπαραλλάκτως πάντοτε γινομένας ἐκ μέρους τοῦ Παπισμοῦ εἰς βάρος τῆς Ἁγίας Καθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, μὴ ἀποβαλόντος τοῦ Παπισμοῦ τὸν παλαιὸν ἄνθρωπον, οὐδὲ τὰς ἀνεντίμους μεθόδους του μέσῳ τῆς οἰκτρᾶς Οὐνίας ἐπιδιωκομένου δολίου προσηλυτισμοῦ, ἀπέληξεν εἰς τὴν ἀμετάτρεπτον ἀπόφασιν, ὅπως μὴ μετάσχη τῆς ὑπὸ τῆς Ὑμετέρας Παναγιότητος καὶ μόνον ἀποφασισθείσης Διορθοδόξου ταύτης Διασκέψεως, ἧς αἱ ἐπιπτώσεις θέλουν ἀσφαλῶς κατεργασθῆ τὴν καταρράκωσιν τῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας ἡμῶν.
Εἰς τὴν ἀπόφασίν της ταύτην ἡ Ἱ. Σύνοδος σύμμαχον ἔχει καὶ ἅπασαν τὴν Γερασμίαν χορείαν τῶν Ἱεραρχῶν τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, σπεύσασαν τηλεγραφικῶς νὰ καταδικάση τὸ περὶ οὗ πρόκειται ἀκαίρως καὶ ἐν σπουδῇ ἀποφασισθὲν τοῦτο Συνέδριον»6.
Σὲ ἄλλη δήλωση τοῦ Ἀθηνῶν Χρυσοστόμου τοῦ Β΄, ποὺ ἔχει καταχωρηθῆ στὰ «Πεπραγμένα» του (τόμ. Β΄, Ἀθῆναι 1967, σελ. 197), ἀναφερὸμενος στὸν κ. Ἀθηναγόρα λέγει: «Ὁ Ἀθηνα γόρας Α΄ οὐδὲν πρεσβεύει, εἰς οὐδὲν πιστεύει, εἰ μὴ μόνον ἑαυτῷ δουλεύει καὶ τὴν ἀπαθανάτισιν τοῦ ὀνόματός του ἐπιδιώκει, ἔστω κατὰ Ἡρόστρατον, διὰ τῆς καταστροφῆς τῆς Ἐκκλησίας».
Ο μεγάλος χαρισματοῦχος Γέροντας Παΐσιος, τοῦ ὁποίου ἡ ἁγιότης μαρτυρεῖται ἀπὸ ὅλους πανορθοδόξως, σύγχρονος τοῦ κοιμηθέντος Πατριάρχου, παρακολουθοῦσε μὲ πολὺ πόνο τὰ ἐπικίνδυνα οἰκουμενιστικὰ ἀνοίγματά του, τὴν ἀκατάσχετη κοσμικοῦ τύπου ἀγαπολογία του, ἰδίως δὲ τὴν παράτολμη καὶ παράνομη ἀπὸ νομοκανονικῆς ἀπόψεως ἐνέργειά του νὰ ἐπιχειρήση μονομερῶς καὶ χωρὶς τὴν σύμφωνη γνώμη τῶν ἄλλων Πατριαρχείων καὶ Αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν, ἄρση τῶν ἀναθεμάτων (τὸ Δεκέμβριο τοῦ 1965), πράγμα ποὺ προκάλεσε μεγάλο σάλο καὶ σκάνδαλο μέσα στὴν Ἐκκλησία.

Σκέφθηκε λοιπὸν νὰ στείλη μιὰ ἐπιστολὴ στὶς 23 Ἰανουαρίου 1969, στὸν π. Χαράλαμπο Βασιλόπουλο, ἱδρυτὴ τῆς Π.Ο.Ε. καὶ τῆς μαχητικῆς ἐφημερίδος «Ὀρθόδοξος Τύπος», ποὺ ἀφοροῦσε τὸν κ. Ἀθηναγόρα.
Σʼ αὐτὴ μεταξὺ ἄλλων γράφει τὰ ἑξῆς: «…Φαντάζομαι ὅτι θὰ μὲ καταλάβουν ὅλοι, ὅτι τὰ γραφόμενὰ μου δὲν εἶναι τίποτε ἄλλο, παρὰ ἕνας βαθύς μου πόνος διὰ τὴν γραμμὴν καὶ κοσμικὴν ἀγάπην δυστυχῶς τοῦ πατέρα μας κ.κ. Ἀθηναγόρα.
Ὅπως φαίνεται ἀγὰπησε μίαν ἄλλην γυναίκα μοντέρνα, ποὺ λέγεται Παπικὴ Ἐκκλησία, διότι ἡ Ὀρθόδοξος μητέρα μας δὲν τοῦ κάμνει καμμίαν ἐντύπωση, ἐπειδὴ εἶναι πολὺ σεμνή…Τὸ ἀποτέλεσμα ἦταν, νὰ ἀναπαύση μὲν ὅλα τὰ κοσμικὰ παιδιά, ποὺ ἀγαποῦν τὸν κόσμο, νὰ κατασκανδαλίση ὅμως ὅλους ἐμᾶς, τὰ πιστὰ τέκνα τῆς Ὀρθοδοξίας, μικρὰ καὶ μεγάλα, ποὺ ἔχουν φόβο Θεοῦ».
Κατὰ παρόμοιο τρόπο ἀποδοκιμάζεται ὁ πρώην Πατριάρχης καὶ ἀπὸ μιὰ ἄλλη μεγάλη ἐκκλησιαστικὴ φυσιογνωμία τῶν ἡμερῶν ἐκείνων, ἀπὸ τὸν ἀρχιμ. π. Ἐπιφάνιο Θεοδωρόπουλο. Σὲ ἐπιστολή του πρὸς αὐτὸν γράφει μεταξὺ ἄλλων τὰ ἑξῆς: «Παναγιώτατε: Προυχωρήσατε ἤδη πολύ. Οἱ πόδες Ὑμῶν ψαύ ουσι πλέον τὰ ρεῖθρα τοῦ Ρουβίκωνος. Ἡ ὑπομονὴ χιλιάδων εὐ σε βῶν ψυχῶν, Κληρικῶν καὶ λαϊκῶν, συνεχῶς ἐξαντλεῖται. Διὰ τὴν ἀγάπην τοῦ Κυρίου, ὀπισθοχωρήσατε!
Μὴ θέλετε νὰ δημιουργήσητε ἐν τῇ Ἐκ κλησίᾳ σχίσματα καὶ διαιρέσεις. Πειρᾶσθε νὰ ἑνώσητε τὰ διεστῶτα καὶ τὸ μόνον ὅπερ θὰ κατορθώσητε, θὰ εἶναι νὰ διασπάσητε τὰ ἡνωμένα καὶ νὰ δημιουργήσητε ρήγματα εἰς ἐδάφη ἕως σήμερον στερεὰ καὶ συμπαγῆ. Σύνετε καὶ συνέλθετε!
Ἀλλὰ φεῦ! Διηνύσατε πολλὴν ὁδόν. Ἤδη “πρὸς ἑσπέραν ἐστι καὶ κέκλικεν ἡ ἡμέρα…”.
Πῶς θὰ ἰδῆτε τὰς χαινούσας ἀβύσσους, ἀφʼ ὧν θὰ διέλθη μετʼ ὀλίγον ἡ ἀτραπὸς ἧν ὁδεύετε;
Εἴθε, εἴθε ὁ πάλαι ποτὲ “στήσας τὸν ἥλιον κατὰ Γαβαῶν καὶ τὴν σελήνην κατὰ φάραγγα Αἰλῶν”, νὰ δευτερώση τὸ θαῦμα καὶ νὰ παρατείνη ἅπαξ ἔτι τὸ μῆκος τῆς ἡμέρας, νὰ ἐνισχύση ἔτι πλέον τὸ φῶς αὐτῆς καὶ νὰ διανοίξη τοὺς ὀφθαλμοὺς Ὑμῶν, ἵνα ἴδητε, κατανοήσητε, ἐπιστρέψητε. Ἀμήν»9.

Καθολική σχεδὸν ὑπῆρξε ἡ ἀποδοκιμασία τῶν ἁγιορειτῶν Πατέρων ἀπέναντι στὸν ἐκδημήσαντα Πατριάρχη. Μετὰ τὴν δημιουργία ὑπʼ αὐτοῦ διπλωματικῶν σχὲσεων μὲ τὸ Βατικανὸ καὶ ἰδίως μετὰ τὴν ἄρση τῶν ἀναθεμάτων, σάλος μέγας δημιουργήθηκε μέσα στὸ Ἅγιον Ὄρος.
Ὅλοι σχεδὸν οἱ ἁγιορεῖτες μοναχοί, τόσο ἀπὸ τὶς Ἱερὲς Μονές, ὅσο καὶ ἀπὸ τὶς Σκῆτες καὶ τὰ Κελλιά, ἐξέφρασαν τὴν πικρία, τὴν λύπη καὶ τὴν ἀπογοήτευσή τους, ὅταν πληροφορήθηκαν τὶς παρὰ πάνω ἐνέργειές του.
Ὁρισμένες μάλιστα ἐκ τῶν Ἱερῶν Μονῶν, ὀκτὼ τὸν ἀριθμόν, ὄχι ἁπλῶς ἀποδοκίμασαν τὸν κ. Ἀθηναγόρα, ἀλλὰ ἀπεφάσισαν νὰ διακόψουν τὴν μνημόνευση τοῦ ὀνόματός του, ἡ ὁποία συνεχίστηκε καὶ ἐπὶ Πατριαρχείας τοῦ διαδόχου του κ. Δημητρίου, κατὰ τὴν τριετία ἀπὸ τὸ 1970 ἕως τὸ 1973.
Μία ἀπὸ αὐτὲς τὶς Ἱ. Μονές, ἡ Ἱερὰ Μονὴ Καρακάλλου, σὲ ἐπιστολή της πρὸς τὴν Ἱερὰ Κοινότητα τοῦ Ἁγίου Ὄρους ἔγραφε σχετικὰ μὲ τὸ θέμα αὐτὸ μεταξὺ ἄλλων τὰ ἑξῆς: «Ἐπιθυμοῦμεν νὰ ἐπαναλά- βωμεν τὴν ἐν πεποιθήσει καὶ ἀμετάθετον ἀπόφασιν ἡμῶν περὶ συνεχίσεως τῆς διακοπῆς τοῦ πατριαρχικοῦ μνημοσύνου εἰς ἔνδειξιν διαμαρτυρίας, ἐφʼ ὅσον ὁ νέος Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης κ. Δημήτριος ὁ Α΄ θὰ συνεχίση τὴν τηρουμένην ὑπὸ τῆς Ἱερᾶς Συνόδου γραμμήν, τὴν ὁποίαν εἶχε χαράξει ὁ Ἀθηναγόρας…
Θὰ πειθώμεθα εἰς τὸν νέον Πατριάρχην, ὅταν διαπιστώσωμεν, ὅτι οὗτος θὰ ἀναθεωρήση τὰς αἱρετικάς ὁμολογίας τοῦ προκατόχου του καὶ δὲν θὰ συνεχίση τὴν φιλοπαπικὴν γραμμήν»10.
Ἀνάλογες ἦταν καὶ οἱ ἐπιστολὲς τῶν ἄλλων Ἱερῶν Μονῶν, ποὺ εἶχαν διακόψει τὸ μνημόσυνο τοῦ Πατριάρχου. Ὡστόσο γιὰ τὸν κ. Ἀθηναγόρα ἡ καθολικὴ ἀντίδρασις καὶ διαμαρτυρία τοῦ Ἁγίου Ὄρους, οἱ εὐλαβικὲς παρακλήσεις καὶ ἱκεσίες τόσων ἁγιασμένων καὶ φωτισμένων Γερόντων, ποὺ ἔλειωσαν μέσα στὴν ἄσκηση καὶ στὴν προσευχή, δὲν ἐσήμαιναν τίποτε γιʼ αὐτόν.
Ὁ παράνομος καὶ ἀξιοθρήνητος Πατριάρχης «οὐκ ἠβουλήθη συνιέναι». Τίποτε δὲν στάθηκε ἱκανό, οὔ τε καὶ αὐτὸ ἀκόμη τὸ προπύργιο τῆς Ὀρθοδοξίας τὸ Ἅγιον Ὄρος, νὰ τὸν ἀναχαιτίσει στὸ ξέφρενο κατρακύλισμά του στὸν ὀλισθηρὸ κατήφορο τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.
Πῶς λοιπὸν μπορεῖ νὰ θεωρεῖται «Μέγας» ἕνας Πατριάρχης, ποὺ ὄχι μόνον προκάλεσε σάλο, ταραχή, ἀνα- στάτωση καὶ σκάνδαλο οἰκουμενικῶν διαστάσεων μέσα στὴν Ὀρθοδοξία, ἀλλὰ καὶ ἀποδείχθηκε πρωτοπόρος καὶ συνήγορος τῆς αἱρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ὅσο κανένας ἄλλος;
Πῶς μπορεῖ νὰ θεωρεῖται «Μέγας» ἕνας Πατριάρχης, γιὰ τὸν ὁ ποῖ ον ἂν ἐφαρμόζονταν οἱ Ἱεροὶ Κανόνες, θὰ ἔπρεπε νὰ εἶχε καθαιρεθῆ πολλαπλῶς, ὄχι μόνον γιὰ τὴν ἀντικανονικὴ καὶ παράνομη ἄρση τῶν ἀναθεμάτων, γιὰ τὶς παράνομες συμπροσευχές του μὲ τοὺς Παπικούς, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὶς ἀντορθόδοξες καὶ αἱρετικὲς δοξασίες του, (γιὰ τὶς ὁποῖες θὰ ἀναφερθοῦμε παρακάτω);
Μία ἄλλη μεγάλη ἐκκλησιαστικὴ φυσιογνωμία, ἀπὸ τὸν χῶρο τῆς ἀκαδημαϊκῆς θεολογίας, ὁ ἀείμνηστος Καθηγητὴς τοῦ Κανονικοῦ Δικαίου κ. Κων. Μουρατίδης, σύγχρονος καὶ αὐτὸς τοῦ κ. Ἀθηναγόρου, σχολιάζων τὸ πρόσωπο καὶ τὸ ἔργο του, παρατηρεῖ: «Διὰ τὸν κοιμηθέντα Πατριάρχη ἡ τραγωδία τῆς διασπάσεως τῆς Χριστιανοσύνης ὑπῆρξε ὁ μέγας πειρασμὸς καὶ ἡ μεγάλη δοκιμασία, ἐν τῇ ἐννοίᾳ ὅτι τὴν ἐπίλυσιν ἑνὸς θέματος, τὸ ὁποῖον ἐντάσσεται εἰς τὸ μέγα μυστήριον τῆς ἐνσάρκου οἰκονομίας καὶ τῆς προνοίας τοῦ Θεοῦ διὰ τὴν σωτηρίαν τῶν ἀνθρώπων καὶ συνυφαίνεται τόσον ἀπόλυτα μὲ τὴν διαφθαρεῖσαν ἀνθρωπίνην φύσιν καὶ τὸν συνεχῆ καὶ ἀδιάκοπον ἀγῶνα τῆς ἐν τῷ κόσμῳ στρατευομένης Ἐκκλησίας κατὰ τῶν μεθοδιῶν τοῦ ἀνθρωποκτόνου, κατέστησεν σχεδὸν ἀτομικήν του ὑπόθεσιν, τὴν ἐπίλυσιν μάλιστα τῆς ὁποίας δὲν ἐπεδίωξεν ὡς ὤφειλεν ἐντὸς τῶν πλαισίων τῆς διακονίας του ὡς “ὑπηρέτου Χριστοῦ καὶ οἰκονόμου μυστηρίων Θεοῦ”, συμφώνως δηλονότι πρὸς τὴν Ἱερὰν Παράδοσιν, τὴν δογματικὴν καὶ κανονικὴν τάξιν τῆς μίας ἁγίας καθολικῆς καὶ ἀποστολικῆς Ὀρθοδόξου τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας.

Συνεπαρμένος ἀπὸ τὸ ὅραμα τῆς ἑνώσεως τῶν “Ἐκκλησιῶν”, ἐνόμισεν ὅτι θὰ ἠδύνατο νὰ παρακάμψη τὰ μέχρι τοῦδε ἀνθρωπίνως ὡς ἀνυπέρβλητα ἐμφανιζόμενα ἐμπόδια καὶ νὰ καταλύσει τοὺς φραγμούς, ἐπικαλούμενος ὡς πανάκειαν τὴν “ἀγάπην”!
Μίαν ἀγάπην, τὴν ὁποίαν ἐθε- ώρει ὡς δεδομένην καὶ ἐπὶ τῇ βάσει αὐτῆς ὠκοδόμει τὴν προσπάθειάν του! Ἀλλὰ βεβαίως ἡ ἀγάπη εἶναι ἐντός τοῦ μυστικοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ τὸ συνεχῶς τελεσιουργούμενον καὶ τελειούμενον εἰς τοὺς κοινωνοὺς τῆς θυσίας τοῦ ἐσταυρωμένου Θεοῦ τῆς ἀγάπης.
Εἶναι ὁ πολύτιμος ἔσχατος καρπὸς τῶν ὁδοιπόρων τῆς στενῆς πύλης καὶ τῆς τεθλιμμένης ὁδοῦ τοῦ Κυρίου, ἡ ὁποία διέρχεται μόνον διὰ τῶν πλαισίων ἀσφαλείας τῆς Ἐκκλησίας, τὰ Δόγματα καὶ τοὺς Ἱεροὺς Κανόνας, οὐδέποτε δὲ διὰ τῆς ἐνσυνειδήτου περιφρονήσεως αὐτῶν, ἐκτὸς ἢ ἀντιθέτους πρὸς αὐτούς!
Ὁ Πατριάρχης Ἀθηναγόρας ὑπεστήριξεν ὅτι ἡ τραγωδία τῆς διασπάσεως τῆς Χριστιανοσύνης θὰ ἠδύνατο διʼ ὁρισμένων παραχωρήσεων καὶ ὑποχωρήσεων καὶ συμβιβασμῶν ἐν πνεύματι ἀγάπης νὰ ὑπερνικηθῆ καὶ νὰ ἀποκατασταθῆ ἡ χριστιανικὴ ἑνότης!
Ἔτι μᾶλλον! Ἐπίστευεν ὅτι ἀρκεῖ ἡ συμ μετοχὴ εἰς τὸ κοινὸν ποτήριον, διὰ νὰ ἀποκατασταθῆ “ντὲ φάκτο” ἡ ἕνωσις τῶν Ἐκκλησιῶν καὶ νὰ λησμονηθοῦν ἐν συνεχείᾳ αἱ μεταξὺ αὐτῶν διαφοραί!
Ὁ ἴδιος, προτρέχων κατὰ πολὺ τῶν γεγονότων, δὲν ἐδίσταζε νὰ διακηρύττη ὅτι “ἀνήκει εἰς ὅλας τὰς Ἐκκλησίας…”!11

Ἔβλεπε τὸν ἑαυτὸν του οὐχὶ τόσον ὡς τὸν κορυφαῖον τῆς Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας, ἀλλʼ ὡς τὴν ζῶσαν ἐνσάρκωσιν καὶ συνισταμένην, ὡς τὸν φορέα καὶ ἀπόστολον πασῶν τῶν χριστιανικῶν ὁμολογιῶν ἐν τῷ συνόλῳ αὐτῶν.
Καὶ χάριν αὐτῆς τῆς ἑνώσεως ἦτο πρόθυμος νὰ προβῆ εἰς πᾶσαν ὑποχώρησιν, παραχώρησιν ἢ καὶ παράκαμψιν τῆς ἀληθείας (ὡς π.χ. εἰς τὴν περίπτωσιν τοῦ Παπικοῦ Πρωτείου).
Ἡ προβολὴ τῆς Ὀρθοδοξίας ἐν ἄλλαις λέξεσιν, δὲν ἦτο τὸ προέχον εἰς τὴν σκέψιν καὶ τὰς ἐπιδιώξεις τοῦ Πατριάρχου Ἀθηναγόρου, ἀλλὰ ἡ ἕνωσις τῶν χριστιανικῶν ὁμολογιῶν, χάριν τῆς ὁποίας ἐπίστευεν ὅτι ἐπιβάλλεται ἡ παράκαμψις παντὸς φραγμοῦ (οὕτως ἐθεώρει καὶ τοὺς σχετικοὺς Ἱεροὺς Κανόνας κ.λπ). τῆς Ἱερᾶς Παραδόσεως τῆς Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας καὶ πάσης θυσίας ἐκ μέρους τῆς Ὀρθοδοξίας!»12.
Μία ἄλλη σύγχρονος ἐκκλησιαστικὴ προσωπικότης ὁ ὁμ. καθηγητὴς τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν, ὁ πρωτ. π. Γεώργιος Μεταλληνός, στὴν περισπούδαστη ἐργασία του «Οἱ διάλογοι χωρὶς προσωπεῖο», γράφει σχετικὰ μὲ τὸν κ. Ἀθηναγόρα: «Ὁ Πατριάρχης Ἀθηναγόρας συνέδραμε χωρὶς ἀναστολὲς τὴν προώθηση τῶν στόχων τῆς Β΄ Βατικανῆς Συνόδου (1962-1965), ποὺ δὲν ἦταν ἄλλοι ἀπὸ τὴν ὑποταγὴ τῆς Ὀρθοδοξίας στὸν Παπισμό, ὑπὸ τὸ πρόσχημα τῆς ἑνώσεως…
Ἀπὸ τὸν Πατριάρχη Ἀθηναγόρα, πεπεισμένο κήρυκα αὐτῆς τῆς πορείας, μὲ τὶς Πανορθόδοξες Διασκέψεις τῆς Ρόδου (1961 καὶ 1963) καὶ μιὰ σειρὰ προσωπικῶν του ἐνεργειῶν (ὅπως ἡ περίφημη συνάντησή του μὲ τὸν Πάπα Παῦλο τὸν ΣΤ΄ στὰ Ἱεροσόλυμα τὸ 1964) καὶ παρὰ τὶς ἀντιδράσεις κυρίως τοῦ Ἀθηνῶν Χρυσοστόμου Β΄, τὸ καθορισμένο σὲ συνεργασία μὲ τὸ Βατικανὸ σχέδιο, προωθήθηκε καὶ ἐπεβλήθη, ὁδηγώντας στὴν κατάσταση τῶν ἡμερῶν μας.
Ἀπὸ τὸν “Διάλογο τῆς ἀγάπης”, ἐφεύρημα παραπλανητικό τῆς Β΄ Βατικανῆς Συνόδου καὶ τοῦ ὁποίου ὁ μεγαλύτερος προπαγανδιστὴς ὑπῆρξε ὁ Ἀθηναγόρας, προχωρήσαμε βεβιασμένα στὸν Θεολογικὸ Διάλογο, χωρὶς ὅμως νὰ ἐκπληρωθῆ ὁ βασικὸς ὅρος τῆς Ὀρθοδοξίας, ἡ ἄρση δηλαδὴ τοῦ Παπικοῦ Πρωτείου καὶ Ἀλαθήτου, δεδομένου ὅτι ὁ Παπικὸς θεσμὸς συνιστᾶ τὴν τραγικότερη ἀλλοίωση τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ καὶ τὸ σημαντικότερο ἐμπόδιο στὴν ἐν ἀληθείᾳ συνάντηση Ρωμαιοκαθολικισμοῦ καὶ Ὀρθοδοξίας»13.
Τέλος ὁ ὁμ. Καθηγητὴς τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Α.Π.Θ. πρωτ. π. Θεόδωρος Ζήσης σὲ ὁμιλία του σὲ ἡμερίδα μὲ θέμα «Γένεση καὶ ἐξέλιξη τῆς πατρομαχικῆς Μεταπατερικότητος» ἐπισημαίνει τὰ ἑξῆς: «Ἡ αἵρεση τοῦ Filioque γιὰ τὸν Ἀθηναγόρα δὲν ἀποτελεῖ ἐμπόδιο γιὰ τὴν ἕνωση τῶν Ἐκκλησιῶν.
Ἡ ἀντιρρητικὴ θεολογία τῶν Ἁγίων Πατέρων δὲν χρειάζεται στοὺς καιρούς μας. Ἐπὶ λέξει εἶπε: “Τί μελάνι χύθηκε καὶ τί μῖσος γιὰ τὸ Filioque!
Ἦλθεν ἡ ἀγάπη καὶ ὅλα ὑποχωροῦν στὸ πέρασμά της”»14. Θὰ μπορούσαμε νὰ προσθέσουμε ἀποδοκιμαστικὰ σχόλια καὶ ἄλλων προσώπων σχετικὰ μὲ τὸν κοιμηθέντα Πατριάρχη. Ὡστόσο θεωροῦμε ὅτι εἶναι ἀρκετὰ τὰ παραπάνω, γιὰ νὰ πάρει μία γεύση ὁ ἀναγνώστης, ποιὸς πράγματι ἦταν ὁ Πατριὰρχης  Ἀθηναγόρας, ἔτσι ὥστε νὰ ἀπομυθοποιηθῆ κατὰ τὸ δυνατὸν τὸ πρόσωπόν του.
Θὰ συμπληρώσουμε τὸ προφὶλ τοῦ ἀνδρὸς μὲ ὁρισμένες αἱρετικὲς καὶ βλάσφημες δηλώσεις του, τὶς ὁποῖες διετύπωσε δημοσίως κατὰ τὴν διάρκεια τῆς Πατριαρχείας του: «Ἀπατώμεθα καὶ ἁμαρτάνομεν (ἔλεγε), ἐὰν νομίζωμεν, ὅτι ἡ Ὀρθόδοξος πίστις κατῆλθεν ἐξ οὐρανοῦ καὶ ὅτι τὰ ἄλλα δόγματα εἶναι ἀνάξια.
Τριακόσια ἑκατομμύρια ἀνθρώπων ἐξέλεξαν τὸν Μουσουλμανισμὸν, διὰ νὰ φθάσουν εἰς τὸν Θεὸν των καὶ ἄλλαι ἑκατοντάδες ἑκατομμυρίων εἶναι Διαμαρτυρόμενοι, Καθολικοί, Βουδδισταί.
Σκοπὸς κάθε θρησκείας εἶναι νὰ βελτιώση τὸν ἄνθρωπον»15.
«Εἰς τὴν κίνησιν πρὸς τὴν ἕνωσιν, δὲν πρόκειται ἡ μία Ἐκκλησία νὰ βαδίση πρὸς τὴν ἄλλην, ἀλλʼ ὅλαι ὁμοῦ νὰ ἐπανιδρύσωμεν τὴν Μίαν, Ἁγίαν, Καθολικήν, καὶ Ἀποστολικὴν Ἐκκλησίαν, ἐν συνυπάρξει εἰς τὴν Ἀνατολὴν καὶ τὴν Δύσιν, ὅπως ἐζῶμεν μέχρι τοῦ 1054, παρὰ καὶ τὰς τότε ὑφισταμένας θεολογικάς διαφοράς»16. «Ὁ αἰὼν τοῦ δόγματος παρῆλθε»17.
«Καλούμεθα νʼ ἁπαλλαγῶμεν τοῦ πλέγματος τῆς πολεμικῆς καὶ τῆς ἀντιρρήσεως ἐν τῇ Θεολογίᾳ καὶ νὰ ἐφοδιάσωμεν αὐτὴν διὰ τοῦ πνεύματος τῆς ζητήσεως καὶ τῆς διατυπώσεως τῆς ἀληθείας ἐν τῇ ἀγάπῃ καὶ τῇ ὑπομονῇ. Ὁ Χριστιανισμὸς ἔχει ἀνάγκη σήμερον μιᾶς Θεολογίας τῆς καταλλαγῆς»18.

Ὑποσημειώσεις:

1.«Ἐκκλησία», 15 Αὐγούστου 1972, σελ. 451.
2. «Ἐπίσκεψις», 12 Ἰουλίου 1975, σελ. 3.
3.«Ἐκκλησία», 15 Αὐγού- στου 1972, σελ. 408-409.
4. «Ὕμνοι διὰ τὴν φιλοπαπικὴν πορείαν τοῦ ἀοιδίμου Οἰκ. Πατριάρχου Ἀθηναγόρου», Ὀρθόδοξος Τύπος (20-7-2012), σελ. 8.
5.Ἀρχιμ. Ἰωάσαφ Μακρῆ, Ἱερᾶς Μονῆς Μεγάλου Μετεώρου, Ἱστορικὴ ἀναδρομὴ τῆς προσεγγίσεως Ὀρθοδόξων καὶ Ρωμαιοκαθολικῶν κατὰ τὸν 20 ὁ αἰώνα: «Ἐν Συνειδήσει», Οἰκουμενισμὸς Ἱστορικὴ καὶ κριτικὴ προσέγγιση», Ἔκδ. Ἱερᾶς Μονῆς Μεγ. Μετεώρου, Ἰούνιος 2009, σελ. 55. Βλ. καὶ δήλωση τοῦ ἀρχ. Ἀθηνῶν Χρυσοστόμου στὸν «Ὀρθόδοξο Τύπο», Νοέμβριος 1965.
6. Ἀρχιμ. Ἰωάσαφ Μακρῆ, Ἱερᾶς Μονῆς Μεγάλου Μετεώρου, Ἱστορικὴ ἀναδρομή…ὅ.π. σελ. 62.
7.Ἀρχιμ. Μάρκου Μανώλη, Αἱρετικὸς ὁ Ἀθηναγόρας, Ἐφ. «Ὀρθόδοξος Τύπος», 30 Μαρτίου 2012, σελ. 1,7. Βλ. καὶ ἄρθρο τῆς ἐφ. «Ἐκκλησιαστικὸς ἀγών», ἀδελφότητος «Ὁ Σταυρός», Μάϊος 1970, φ. 48, σελ. 3,4, μὲ τίτλο «Ὁμιλεῖ ὁ Ἀθηναγόρας. Αἱ κατὰ καιροὺς δηλώσεις. Τὰ μηνύματα καὶ αἱ ἐνέργειαι αὐτοῦ».
8. Ἀπόσπασμα ἐπιστολῆς, ποὺ στάλθηκε στὶς 23 Ἰανουαρίου 1969 στὸν ἀρχιμ. π. Χαράλαμπο Βασιλόπουλο καὶ δημοσιεύθηκε στὸν «Ὀρθόδοξο Τύπο».
9. Ἀρχιμ. Ἐπιφανίου Θεοδωροπούλου, Ἄρθρα-Μελέται, Ἐπιστολαί, τ. Α΄, Ἀθῆναι 1981, σσ. 152-153.
10. Εὐθυμίου Τρικαμηνᾶ, Ἡ διαχρονικὴ συμφωνία τῶν Ἁγίων Πατέρων γιὰ τὸ ὑποχρεωτικό τοῦ 15ου Κανόνος τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου περὶ διακοπῆς μνημονεύσεως Ἐπισκόπου κηρύσσοντος ἐπ’ Ἐκκλησίας αἵρεσιν, Ἐκδ. Degiorgio, Τρίκαλα 2012, σελ. 263.
11. O. Klemend, Dialogues avec le Patriarch Athenagoras, σελ.16-17.
12. Κων. Μουρατίδου, Καθ. Θεολογικῆς Σχολῆς Παν. Ἀθηνῶν, Οἰκουμενικὴ Κίνησις, ὁ σύγχρονος μέγας πειρασμὸς τῆς Ὀρθοδοξίας, Ἀθῆναι 1972, σελ. 30.
13. Πρωτ. Γεωρ. Μεταλληνοῦ, Οἱ διάλογοι… ὅ.π. σελ. 1.
14. Πρωτ. Θεοδώρου Ζήση, Γένεση καὶ ἐξέλιξη τῆς πατρομαχικῆς Μεταπατερικότητος, ἐν: «Θεοδρομία», ἔτος ΙΔ, τεῦχ. 1, Ἰανουάριος-Μάρτιος 2012, σελ. 44. Βλ. καὶ Ἀριστείδου Πανώτη, Παῦλος ΣΤ΄ Ἀθηναγόρας Α΄, Εἰρηνοποιοί, Ἀθῆ ναι 1971 εἰς Ἀρχιμ. Σπυρίδωνος Μπιλάλη, Ἡ αἵρεση τοῦ Filioque, Ἀθῆναι 1972, τόμ. Α΄ σελ. 476.
15. Βλ. «Ὀρθόδοξος Τύπος», φ. 94, Δεκέμβριος 1968.
16.Ἐκ τοῦ μηνύματός του ἐπὶ τῆς ἑορτῆς τῶν Χριστουγέννων τοῦ 1967, ιδ. «Ἀπὸ τὴν πορείαν τῆς ἀγάπης», σέλ. 87
17.Βλ. ἐφ. «Ἀκρόπολις», 29 Ἰουνίου 1963.
18.Ἐξ ὁμιλίας τουεἰς τὴν ΘεολογικὴνΣχολὴν Βελιγραδίου τὴν 12ην Ἰουλίου 1967, Βλ. «Ἔθνος», 13 Ὀκτωβρίου 1967.

Ὀρθόδοξος Τύπος  ἀρ. φύλ. 1951  23 Νοεμβρίου 2012
http://anavaseis.blogspot.gr/2012/11/blog-post_198.html