Μία επιστολή του 1907
Η επιστολή αυτή αποστέλλεται «Προς τον τελειόφοιτον της εν Χάλκη θεολογικής Σχολής κ. Γεώργιον Παπαγεωργιάδην, Διδάσκαλον της Βατοπεδίου Σχολής».
«Τω λίαν μοι αγαπητώ κ. Γεώργιω Παπαγεωργιάδη εκ ψυχής κατασπαζόμενος ήδιστα προσαγορεύω!»
Υπτίαις χερσί κομισάμενος και αναγνούς μετά προσοχής και άκρας μου ευχαριστήσεως την περισπούδαστόν μοι Αυτής επιστολήν, ου μην δε, και τους εν τοις εσωκλείστοις φύλλοις, επί τη κηδεία του αειμνήστου Δ. Βερναρδάκη, εκφωνηθέντας λόγους, υπερήσθην τω Πνεύματι, ειδώς μετ’ εκλπήξεως και άκρας ευχαριστήσεως τα υπερφυή, ούτως ειπείν, πλεονεκτήματα της εξόχου ευφυΐας του μεγάλου τούτου ανδρός, τον οποίον η θεία πρόνοια επαρουσίασεν εις την καθ’ ημάς γενεάν όπως κλείση τα Ελληνικά γράμματα και αναδείξη αυτόν άλλον Ευριπίδη και κριτικώτατον Φώτιον, κατά την φαντασίαν, κρίσιν και εμβρίθειαν και διεγείρη πάντας τους φιλοθέους και ευσεβείς αυτού εγκωμιαστάς εις δόξαν και έπαινον Αυτού του Πανάγαθου Θεού, όστις κατά καιρούς ανατέλλει τοιούτους φωστήρας, οίτινες ομολογουμένως λαμβάνουσι τας μαρμαρυγάς της σοφίας παρ’ Αυτού του χορηγού των φώτων, κατά το «παν δώρημα τέλειον, άνωθεν εστί καταβαίνον εκ του Πατρός των φώτων».
Εάν, αγαπητέ μου, η απαράμιλλος γονιμότης του πνεύματος και έξοχος ευφυΐα και όσα άλλα υπερφυή πλεονεκτήματα εκόσμουν τον αοίδιμον τούτον άνδρα ήτο της παρομαρτούσης φύσεως πλεονεκτήματα, τότε ήθελον πολλοί τοιούτοι αναφαίνεσθαι, καθόσον, πόσοι ερασταί της σοφίας και των γραμμάτων καταβάλλωσιν άπειρους αγώνας και προσπαθείας όπως αναδειχθώσι τοιούτοι φιλόσοφοι; Εν τούτοις όμως ουδείς εξ αυτών ικανοποιεί τας προσδοκίας του.
Εκ των ειρημένων κατάδηλον γίνεται ότι η πλουτοποιός χάρις του Παναγίου Πνεύματος, εις έκτακτα τοιαύτα πρόσωπα επιδαψιλεύει από μικράς ηλικίας τοιαύτην σοφίαν και γονιμότητα Πνεύματος, προνοών πανσόφως τας κατ’ ακολουθίαν ωφελείας ας θα μεταδώσωσιν ούτοι ως θεόσοφοι άνδρες εις τα γράμματα και την Εκκλησίαν.
Και επειδή ο αείμνηστος ούτος διδάσκαλος επλεόνασε το τάλαντον της σοφίας του διά μέσου των ορθοδόξων φρονημάτων, και υπερήλασε και αυτούς σοφωτέρους των Ευρωπαίων τους εγκαυχωμένους επί προόδω, κατά τε την μάθησιν και εμβρίθειαν, διά τούτο οφείλομεν άπαντες ημείς οι Έλληνες και ευσεβείς Χριστιανοί γεραίρειν αυτόν και παρακαλείν τον Ύψιστον υπέρ αναπαύσεως της μακαρίας αυτού ψυχής, ην, είθε κατατάξη ο Κύριος μετά των θεραπόντων δούλων Αυτού. Αμήν.
Συν τούτοις παρακαλώ, όπως μοι αποστείλητε εν καιρώ τω προσήκοντι, και τους λοιπούς εγκωμιαστικούς λόγους, όταν, καθ’ α μοι γράφετε τους οικονομίσητε…
Κατά συνέπειαν δεν είδον να μοι γράφητε, εάν η Εκκλησία και η οικία ετελείωσαν. Εις απάντησιν σπεύδω εμπιστευτικώς να Σας γνωρίσω ότι ένεκα του επικειμένου χρέους και της δυσχερείας των οικονομικών μου, εις αυτήν ταύτην την κατάστασιν ευρίσκεται η οικοδομή καθώς την είδατε, εκτός τριών μόνο δωματίων και της τραπέζης, τα οποία μόλις ο Στέφανος ετελείωσε, και δια το σουβάτισμα αυτών του τε νάρθηκος της Εκκλησίας και των ταβανίων ηναγκάσθην να προσκαλέσω δύο μαστόρους, εις ους εκτός των φαγητών όπου τους έτρεφον, τους εμέτρησα συγχρόνως και δέκα οθωμανικάς λίρας.
Υπό το κράτος τοιαύτης στεναχωρίας διατελών αναγκάζομαι δι’ όλης της ημέρας να εργάζωμαι και μόνος μου, τούτο μεν προς απότισιν του χρέους, τούτο δε και προς εξοικονόμησιν των προς τροφήν και συντήρησιν της συνοδείας μου και πολλών άλλων φιλοξενουμένων αδελφών, απολύτως αναγκαίων μέσων.
Πλην ας έχη μυριάκις δόξαν ο Πανυπεράγαθος Κύριος, και μολονότι διατελώμεν εις μέρος απαράκλητον και δεν έχομεν την ελάχιστην απολαβήν ή εξωτερικήν παραμυθίαν, ούτε από το ησυχαστήριόν μας ούτε αλλαχόθεν, πάλιν εφέτος εξώφλησα εκτός των εξόδων, 42 λίρας οθωμανικάς, και τούτο βεβαίως εκ του ταπεινού εργοχείρου ημών.
Η απασχόλησις αυτή με θλίβει περισσότερον, διότι ήδη ήτο καιρός να ησυχάσω και χρησιμοποιήσω τον καιρόν μου, τώρα μοι παρουσιάσθησαν οι τοιούτοι πειρασμοί και στεναχωρίαι, πλην ευλογητός ο Θεός, έχω πεποίθησιν να επιτύχω του ποθουμένου.
Και επειδή δεν μοι επαρκεί ο καιρός να τελειοποιήσω την περί Μοναχικής αγωγής μικράν πραγματείαν μου, δια τούτο ζητώ συγγνώμην δια την βραδύτητα της αποστολής αυτής, την οποίαν προσεχέστερον θα Σας αποστείλω, και πιστεύω να ικανοποιηθώσιν οι περί αυτής Πόθοι Σας, και μη νομίσητε ότι κατέβαλα κόπον δια να συλλέξω ύλην, και ικανοποιήσω απλώς τον διαληφθέντα φίλον σας, όστις πρόκειται να γράψη περί του ζητήματος τούτου, διότι εάν επρόκειτο περί τούτου, ήθελον τον παραπέμψη εις τους Πατέρας της Εκκλησίας εν τη Πατρολογία, όσοι δηλ. έγραψαν περί του ρηθέντος ζητήματος, αλλά κυρίως την πραγματείαν μου ταύτην την γράφω δι’ Υμάς, δια να λάβητε τας αλανθάστους περί Μοναχικώ ορίζοντι, την οποίαν πολλοί παρεξηγώσιν. Εάν δε ο ειρημένος φίλος ερανισθή εξ αυτής τας καταλλήλους πηγάς και συνεπώς μελετήση και εις όσα χωρία της Γραφής τον παραπέμπω, πιστεύω να επιτύχη.
Τα ταπεινά μου σέβη εκλιπαρώ θερμώς διαβιβάσατε τω τε Αγίω Προϊσταμένω κ.κ Ανθίμω και τω κλεινώ μοι Προηγουμένω κ. Γερμανώ. Ο Ιερομόναχος Αθανάσιος μετά της λοιπής συνοδείας μου Σας κατασπάζονται εν Κυρίω.
Της Υμετέρας Ελλογίμου κορυφής όλως υμέτερος Δανιήλ Μοναχός αγιογράφος. Κατουνάκια τη 12 Μαρ. 1907
Υ.Γ. Παρακαλώ να μοι οικονομήσητε τον β’ τόμον της Συμβολικής Μεσολωρά ος, εξεδόθη δαπάνη της Ιεράς Μονής Βατοπεδίου, ως ο ίδιος συγγραφεύς αυτών δηλοί εν τω προλόγω του παραρτήματος της Συμβολικής του.
Ο ίδιος».
Περιττεύει να ειπούμε ότι μελετώντας προσεκτικά μία επιστολή μπορείς να γνωρίσεις κατά τον πιο άμεσο και ζωντανό τρόπο τη ζωή, τα προβλήματα, τον χαρακτήρα και την προσωπικότητα του αποστολέως.
Διαβάστε τά ὑπόλοιπα πατώντας : Σύγχρονες Ἁγιορείτικες μορφές. Δανιήλ Κατουνακιώτης
http://anavaseis.blogspot.gr/2012/07/1907.html
Αγαλλιάσθω έρημος
Σύγχρονες Αγιορείτικες μορφές
Δανιήλ Κατουνακιώτης
«Τω λίαν μοι αγαπητώ κ. Γεώργιω Παπαγεωργιάδη εκ ψυχής κατασπαζόμενος ήδιστα προσαγορεύω!»
Υπτίαις χερσί κομισάμενος και αναγνούς μετά προσοχής και άκρας μου ευχαριστήσεως την περισπούδαστόν μοι Αυτής επιστολήν, ου μην δε, και τους εν τοις εσωκλείστοις φύλλοις, επί τη κηδεία του αειμνήστου Δ. Βερναρδάκη, εκφωνηθέντας λόγους, υπερήσθην τω Πνεύματι, ειδώς μετ’ εκλπήξεως και άκρας ευχαριστήσεως τα υπερφυή, ούτως ειπείν, πλεονεκτήματα της εξόχου ευφυΐας του μεγάλου τούτου ανδρός, τον οποίον η θεία πρόνοια επαρουσίασεν εις την καθ’ ημάς γενεάν όπως κλείση τα Ελληνικά γράμματα και αναδείξη αυτόν άλλον Ευριπίδη και κριτικώτατον Φώτιον, κατά την φαντασίαν, κρίσιν και εμβρίθειαν και διεγείρη πάντας τους φιλοθέους και ευσεβείς αυτού εγκωμιαστάς εις δόξαν και έπαινον Αυτού του Πανάγαθου Θεού, όστις κατά καιρούς ανατέλλει τοιούτους φωστήρας, οίτινες ομολογουμένως λαμβάνουσι τας μαρμαρυγάς της σοφίας παρ’ Αυτού του χορηγού των φώτων, κατά το «παν δώρημα τέλειον, άνωθεν εστί καταβαίνον εκ του Πατρός των φώτων».
Εάν, αγαπητέ μου, η απαράμιλλος γονιμότης του πνεύματος και έξοχος ευφυΐα και όσα άλλα υπερφυή πλεονεκτήματα εκόσμουν τον αοίδιμον τούτον άνδρα ήτο της παρομαρτούσης φύσεως πλεονεκτήματα, τότε ήθελον πολλοί τοιούτοι αναφαίνεσθαι, καθόσον, πόσοι ερασταί της σοφίας και των γραμμάτων καταβάλλωσιν άπειρους αγώνας και προσπαθείας όπως αναδειχθώσι τοιούτοι φιλόσοφοι; Εν τούτοις όμως ουδείς εξ αυτών ικανοποιεί τας προσδοκίας του.
Εκ των ειρημένων κατάδηλον γίνεται ότι η πλουτοποιός χάρις του Παναγίου Πνεύματος, εις έκτακτα τοιαύτα πρόσωπα επιδαψιλεύει από μικράς ηλικίας τοιαύτην σοφίαν και γονιμότητα Πνεύματος, προνοών πανσόφως τας κατ’ ακολουθίαν ωφελείας ας θα μεταδώσωσιν ούτοι ως θεόσοφοι άνδρες εις τα γράμματα και την Εκκλησίαν.
Και επειδή ο αείμνηστος ούτος διδάσκαλος επλεόνασε το τάλαντον της σοφίας του διά μέσου των ορθοδόξων φρονημάτων, και υπερήλασε και αυτούς σοφωτέρους των Ευρωπαίων τους εγκαυχωμένους επί προόδω, κατά τε την μάθησιν και εμβρίθειαν, διά τούτο οφείλομεν άπαντες ημείς οι Έλληνες και ευσεβείς Χριστιανοί γεραίρειν αυτόν και παρακαλείν τον Ύψιστον υπέρ αναπαύσεως της μακαρίας αυτού ψυχής, ην, είθε κατατάξη ο Κύριος μετά των θεραπόντων δούλων Αυτού. Αμήν.
Συν τούτοις παρακαλώ, όπως μοι αποστείλητε εν καιρώ τω προσήκοντι, και τους λοιπούς εγκωμιαστικούς λόγους, όταν, καθ’ α μοι γράφετε τους οικονομίσητε…
Κατά συνέπειαν δεν είδον να μοι γράφητε, εάν η Εκκλησία και η οικία ετελείωσαν. Εις απάντησιν σπεύδω εμπιστευτικώς να Σας γνωρίσω ότι ένεκα του επικειμένου χρέους και της δυσχερείας των οικονομικών μου, εις αυτήν ταύτην την κατάστασιν ευρίσκεται η οικοδομή καθώς την είδατε, εκτός τριών μόνο δωματίων και της τραπέζης, τα οποία μόλις ο Στέφανος ετελείωσε, και δια το σουβάτισμα αυτών του τε νάρθηκος της Εκκλησίας και των ταβανίων ηναγκάσθην να προσκαλέσω δύο μαστόρους, εις ους εκτός των φαγητών όπου τους έτρεφον, τους εμέτρησα συγχρόνως και δέκα οθωμανικάς λίρας.
Υπό το κράτος τοιαύτης στεναχωρίας διατελών αναγκάζομαι δι’ όλης της ημέρας να εργάζωμαι και μόνος μου, τούτο μεν προς απότισιν του χρέους, τούτο δε και προς εξοικονόμησιν των προς τροφήν και συντήρησιν της συνοδείας μου και πολλών άλλων φιλοξενουμένων αδελφών, απολύτως αναγκαίων μέσων.
Πλην ας έχη μυριάκις δόξαν ο Πανυπεράγαθος Κύριος, και μολονότι διατελώμεν εις μέρος απαράκλητον και δεν έχομεν την ελάχιστην απολαβήν ή εξωτερικήν παραμυθίαν, ούτε από το ησυχαστήριόν μας ούτε αλλαχόθεν, πάλιν εφέτος εξώφλησα εκτός των εξόδων, 42 λίρας οθωμανικάς, και τούτο βεβαίως εκ του ταπεινού εργοχείρου ημών.
Η απασχόλησις αυτή με θλίβει περισσότερον, διότι ήδη ήτο καιρός να ησυχάσω και χρησιμοποιήσω τον καιρόν μου, τώρα μοι παρουσιάσθησαν οι τοιούτοι πειρασμοί και στεναχωρίαι, πλην ευλογητός ο Θεός, έχω πεποίθησιν να επιτύχω του ποθουμένου.
Και επειδή δεν μοι επαρκεί ο καιρός να τελειοποιήσω την περί Μοναχικής αγωγής μικράν πραγματείαν μου, δια τούτο ζητώ συγγνώμην δια την βραδύτητα της αποστολής αυτής, την οποίαν προσεχέστερον θα Σας αποστείλω, και πιστεύω να ικανοποιηθώσιν οι περί αυτής Πόθοι Σας, και μη νομίσητε ότι κατέβαλα κόπον δια να συλλέξω ύλην, και ικανοποιήσω απλώς τον διαληφθέντα φίλον σας, όστις πρόκειται να γράψη περί του ζητήματος τούτου, διότι εάν επρόκειτο περί τούτου, ήθελον τον παραπέμψη εις τους Πατέρας της Εκκλησίας εν τη Πατρολογία, όσοι δηλ. έγραψαν περί του ρηθέντος ζητήματος, αλλά κυρίως την πραγματείαν μου ταύτην την γράφω δι’ Υμάς, δια να λάβητε τας αλανθάστους περί Μοναχικώ ορίζοντι, την οποίαν πολλοί παρεξηγώσιν. Εάν δε ο ειρημένος φίλος ερανισθή εξ αυτής τας καταλλήλους πηγάς και συνεπώς μελετήση και εις όσα χωρία της Γραφής τον παραπέμπω, πιστεύω να επιτύχη.
Τα ταπεινά μου σέβη εκλιπαρώ θερμώς διαβιβάσατε τω τε Αγίω Προϊσταμένω κ.κ Ανθίμω και τω κλεινώ μοι Προηγουμένω κ. Γερμανώ. Ο Ιερομόναχος Αθανάσιος μετά της λοιπής συνοδείας μου Σας κατασπάζονται εν Κυρίω.
Της Υμετέρας Ελλογίμου κορυφής όλως υμέτερος Δανιήλ Μοναχός αγιογράφος. Κατουνάκια τη 12 Μαρ. 1907
Υ.Γ. Παρακαλώ να μοι οικονομήσητε τον β’ τόμον της Συμβολικής Μεσολωρά ος, εξεδόθη δαπάνη της Ιεράς Μονής Βατοπεδίου, ως ο ίδιος συγγραφεύς αυτών δηλοί εν τω προλόγω του παραρτήματος της Συμβολικής του.
Ο ίδιος».
Περιττεύει να ειπούμε ότι μελετώντας προσεκτικά μία επιστολή μπορείς να γνωρίσεις κατά τον πιο άμεσο και ζωντανό τρόπο τη ζωή, τα προβλήματα, τον χαρακτήρα και την προσωπικότητα του αποστολέως.
Ἀπό το βιβλίο
Σύγχρονες Ἁγιορείτικες μορφές
Δανιήλ Κατουνακιώτης
σελ. (40-43)
Ἐκδόσεις
Ἱ. Μονής Παρακλήτου 2005
Μεταφορά στό Διαδίκτυο - Ἐπιμέλεια κειμένου : Ἀναβάσεις
Εὐχαριστοῦμε θερμά τόν Ἡγούμενο τῆς Ἱ.Μ. Παρακλήτου γιά τήν ἄδεια δημοσίευσης
ἀποσπασμάτων ἀπό τά βιβλία πού ἐκδίδει ἡ Ἱερά Μονή.Διαβάστε τά ὑπόλοιπα πατώντας : Σύγχρονες Ἁγιορείτικες μορφές. Δανιήλ Κατουνακιώτης
http://anavaseis.blogspot.gr/2012/07/1907.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου