Τέσσερα θαύματα τῆς Ἁγίας Ἀναστασίας τῆς Ρωμαίας.

Ἁγία Ἀναστασία ἡ Ρωμαία

Ἔκδοσις Ἱερᾶς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου

Ἅγιον Ὅρος

1. Θεραπεία παραλύσεως προσωπικοῦ νεύρου  (1957 )

Τό 1957 εἶχα πάει στήν Κερασιά, στό κελλί τοῦ πατρός Ἰεροθέου τοῦ Χιώτη, γιά νά ἑορτάσουμε τά Εἰσόδια τῆς Θεοτόκου. Λόγω τοῦ μεγάλου ὑψομέτρου στήν Κερασιά κάνει πολύ κρύο. Ἤμουν κοντά σέ σόμπα, ὅπου εἶχε πολλή ζέστη. Ἐν συνέχεια βγῆκα ἔξω γιά κάποια ἐργασία. Τότε, μέ τήν ἀπότομη ἀλλαγή θερμοκρασίας, χωρίς νά τό καταλάβω, ἔπαθα ψύξι, μέ ἀποτέλεσμα νά παραλύση τό πρόσωπό μου. Τόσο πολύ ἐπιδεινώθηκε ἡ κατάστασίς μου, ὥστε δέν μποροῦσα οὔτε νά φάγω. 

Σκέφθηκα πλέον νά πάω ἔξω σέ ἰατρούς, ἀλλά ὁ μακαριστός Γέροντάς μου πατήρ Γερόντιος μέ συμβούλεψε: Νά πᾶμε στήν Ἱερά Μονή Γρηγορίου, ἐκεῖ πού ἔχουν τά λείψανα τῆς ἁγίας Ἀναστασίας τῆς Ρωμαίας, νά σέ σταυρώσουν. Εἶναι πολύ θαυματουργός. Πιστεύω θά σέ κάνη καλά. 
Ἔτσι κι ἔγινε. Ἐπισκεφθήκαμε τό Μοναστήρι μέ τόν Γέροντά μου, καί ἐκεῖ ὁ μακαριστός πάπα-Κωνσταντῖνος μέσα στό Ἱερό μέ σταύρωσε μέ τά ἱερά λείψανα τῆς Ἁγίας. 

Κατόπιν πήγαμε στό ἀρχονταρίκι νά ξεκουραστοῦμε. Τότε μου λέει ὁ Γέροντας νά κουνήσω τή σιαγόνα μου. Ἀμέσως ἡ σιαγόνα ἐκινήθη καί ἔκτοτε σιγά σιγά ἔγινα τελείως ὑγιής. Γιά ὅλα τά ἀνωτέρω δέν βρίσκω λόγους νά ἐκφράσω τίς εὐχαριστίες μου πρός τήν ἁγία Ἀναστασία.

Γέρων Ἀκάκιος Μοναχός Κατουνακιώτης

Ἀδελφότης Δανιηλαίων Κατουνάκια Ἁγίου Ὅρους.
( σελ. 59-60 ) 

______________________________

2. Θεραπεία ἀσθενοῦς παιδιοῦ (1960)

Ὁ μακαριστός ἀδελφός της Ἱερᾶς Μονῆς μας τοῦ Ὁσίου Γρηγορίου, πατήρ Δημήτριος Μοναχός Γρηγοριάτης (1976), εἶχε πολλή ἀρετή καί ἦταν τέλειος ἐργάτης τῆς ὑπομονῆς, τῆς ὑπακοῆς καί τῆς προσευχῆς. Εἶχε στόν κόσμο ἕνα ἀνηψάκι, τό ὁποῖο ἀρρώστησε βαρειά καί μεταφέρθηκε στό νοσοκομεῖο. Μόλις τό ἔμαθε ὁ πατήρ Δημήτριος, ἐπιδόθηκε στήν προσευχή. Ἔκανε πολλά κομποσχοίνια, παρακαλώντας τόν Χριστό καί τήν ἁγία Ἀναστασία τή Ρωμαία, πρός τήν ὁποία ἔτρεφε μεγάλη εὐλάβεια. Μετά τίς ἐξετάσεις οἱ γιατροί ἀπεφάνθησαν ὅτι χρειάζεται χειρουργική ἐπέμβασις, ὤρισαν δέ καί τήν ἡμέρα ἐγχειρήσεως. Τοῦ παιδιοῦ.

Τήν παραμονή τῆς ἐγχειρήσεως ὁ πατήρ Δημήτριος παρεκάλεσε κάποιον ἱερέα τῆς Μονῆς, νά τελέση μία θεία Λειτουργία ὑπέρ ἰάσεως τοῦ ἀνηψιοῦ του στό παρεκκλήσι τῆς ἁγίας Ἀναστασίας. Τήν ἑπομένη ἡμέρα οἱ γιατροί ἔμειναν κατάπληκτοι, ὅταν διεπίστωσαν ὅτι τό παιδί ἦταν τελείως καλά. Τότε ἐκεῖνο εἶπε ὅτι στόν ὕπνο τοῦ εἶδε μία μαυροφόρα γυναίκα, πού τόν ἐρώτησε πού πονάει. 

Ὅταν αὐτό τῆς ἔδειξε τό μέρος, ἐκείνη ἄγγιξε μέ τό χέρι τῆς ἐκεῖ. Ἀμέσως σταμάτησε ὁ πόνος καί ἔγινε τελείως καλά. Ὅταν τό παιδί τήν ἐρώτησε ἀπό ποῦ εἶναι, ἐκείνη ἀπάντησε:

 -Εἶμαι στό Μοναστήρι πού εἶναι καί ὁ θεῖος σου, ὁ πατήρ Δημήτριος, καί μ΄ ἔστειλε νά σέ κάνω καλά. Ἄλλοτε ὁ πατήρ Δημήτριος  εἶχε ἰδῆ τήν ἁγία Ἀναστασία ὀφθαλμοφανῶς. Ἦταν σέ νεαρή ἡλικία, σάν μικρή κοπέλα. 
(σελ. 60-61)   

______________________________

3. Θεραπεία Καρδιοπάθειας (β) (1991)

Ὁ υἱός μου ἦταν ἀκόμη ἀβάπτιστος, ὅταν τόν Μάϊο τοῦ 1991 ἀσθένησε σοβαρά. Νοσηλεύτηκε γιά εἴκοσι ἡμέρες στό Νοσοκόμειο Παίδων « Ἀγλαϊα Κυριακοῦ ». Παρουσίασε « Σύνδρομο Καβασάκι », ὅπως λέγεται ἰατρικά. Ἔδειξε πέντε ἀπό τά ἑπτά συμπτώματα τῆς ἀσθένειας αὐτῆς ( μηνιγγίτιδα, ὑψηλό πυρετό, κόκκινα ἐξανθήματα, κλπ). Αὐτό τό σύνδρομο εἶναι περίπτωσις ἕνα στό ἑκατομμύριο καί ἀφήνει μόνιμη βλάβη στά στεφανιαῖα ἀγγεῖα. Εἰδοποιήσαμε στήν Ἱερά Μονή Ὁσίου Γρηγορίου καί ἔγινε Παράκλησις στό παρεκκλήσι τῆς ἁγίας Ἀναστασίας. Ἀπό ἐκείνη τή στιγμή ἡ κατάστασις τοῦ υἱοῦ μου σταθεροποιήθηκε, ὅποτε συνεχίστηκε ἡ θεραπεία. Σέ εἴκοσι ἡμέρες ἡ θεραπεία τελείωσε καί τό νήπιο ἐξῆλθε ὑγιέστατο. Κατά τή διάρκεια τῆς θεραπέιας ὁ ἰατρός δέν μᾶς εἶπε τίποτε γιά τή σοβαρότητα τῆς καταστάσεως. Ὅταν τελείωσε ἡ θεραπεία, ὁ ἰατρός μᾶς εἶπε: « Εἴσαστε πολύ τυχεροί. Πέσατε ἀπό τήν Ἀκρόπολι καί μείνατε ὄρθιοι. Πάντως τό παιδί δέν σώθηκε μέ δική μας ἐπέμβασι ». Εὐχαριστῶ τήν ἁγία Ἀναστασία γιά τήν θεραπεία καί τήν προστασία της.

Γ.Π

Ἀσπρόπυργος Ἀττικῆς(σέλ. 91-92 )      

______________________________________

Θεραπεία Σπονδυλολισθήσεως

Ἔπαθα σπονδυλολίσθησι καί ἐπί πέντε συνεχῆ χρόνια εἶχα πολλούς πόνους ἀπό τήν μέση καί κάτω. Τόν τελευταῖο καιρό ἄρχισαν νά παραλύουν τά πόδια μου. Ἡ κατάστασίς μου ἦταν ἀπελπιστική. Ὁ ἰατρός μετά ἀπό ἀξονική τομογραφία, στήν ὁποία ἐν τῷ μεταξύ εἶχα ὑποβληθῆ, μοῦ συνέστησε ἐγχείρησι. 
Στίς 28 Ὀκτωβρίου τοῦ 1991, παραμονή τῆς ἑορτῆς τῆς Ἁγίας Ἀναστασίας τῆς Ρωμαίας, πῆγα μέ μεγάλη δυσκολία μαζί μέ τόν ἄνδρα μου στήν ἀγρυπνία πρός τιμήν τῆς Ἁγίας στόν Ναό της πού βρίσκεται στό Βαθύ Αὐλίδος, Μετόχι τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου. Τήν παρεκάλεσα νά μέ θεραπεύση. 
Γυρίζοντας στό σπίτι μου ἔβαλα στήν μέση μου λαδάκι ἀπό τήν κανδήλα τῆς Ἁγίας. Ἀπό τήν ἄλλη κιόλας ἡμέρα ἄρχισα νά αἰσθάνωμαι καλύτερα. Μέσα σέ 15 ἡμέρες τά προβλήματά μου ἐξαφανίσθηκαν τελείως. Περπατῶ ἔκτοτε πολλές ὧρες χωρίς τόν παραμικρό πόνο. Εὐχαριστῶ τήν Ἁγία γιά τό καλό πού μου ἔκανε καί τήν παρακαλῶ νά εἶναι πάντοτε προστάτις τῆς οἰκογένειάς μου.

Α.Σ.Ζ.

Χαλκίδα

(σελ. 92 )

Ἀποσπάσματα ἀπό τό βιβλίο: 

Ἁγία Ἀναστασία ἡ Ρωμαία 

Ἔκδοσις Ἱερᾶς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου 

Ἅγιον Ὅρος 

Μεταφορά και πηγή στο διαδίκτυο "Αναβάσεις" 

http://anavaseis.blogspot.gr/2012/10/blog-post_467.html

Μητροπολίτης Κυθήρων Σεραφείμ:«Οὐδέποτε ἐζήτησα συγγνώμην ἐπί τῆς δογματικῆς διδασκαλίας τῆς ἐκκλησίας ἀπό τόν σεβ. Μεσσηνίας»

«Οὐδέποτε ἐζήτησα συγγνώμην ἐπί τῆς δογματικῆς διδασκαλίας τῆς ἐκκλησίας ἀπό τόν σεβ. Μεσσηνίας»

Μητροπολίτης Κυθήρων Σεραφείμ

Μὲ ἐπιστολήν-παρέμβασιν εἰς τόν «Ο.Τ.» ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Κυθήρων καί Ἀντικυθήρων κ. Σεραφείμ ἀπαντᾶ εἰς τήν ἐπιστολήν, τήν ὁποίαν εἶχεν ἀποστείλει εἰς τόν «Ο.Τ.» ὁ Σεβ. Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομος καί εἰς τήν ὁποίαν ἔδιδεν ἀπαντήσεις εἰς τόν «Ο.Τ.» ὑποστηρίζων ὅτι οὐδέποτε διετύπωσεν ἀντορθοδόξους θέσεις, ἐνῶ διετύπωνε τήν ἄποψιν-θέσιν ὅτι ὁ Σεβ. Κυθήρων καί Ἀντικυθήρων, ὁ ὁποῖος τόν εἶχεν ἐλέγξει διά δηλώσεις του, συμφώνως πρός τάς ὁποίας ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία εἶναι διηρημένη μετά τῆς Παπικῆς «Ἐκκλησίας», τοῦ εἶχε ζητήσει συγγνώμην.

Ὁ Σεβ.Μητροπολίτης Κυθήρων καί Ἀντικυθήρων κ. Σεραφείμ, ἀφοῦ παραθέτει τάς σχετικάς δηλώσεις τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν κ. Ἱερωνύμου διά τήν ὑπόθεσιν (ὕστερα ἀπό διευκρινίσεις τοῦ Σεβ.Μεσσηνίας κ. Χρυσοστόμου εἰς τήν Ἱ. Σύνοδον διά τά περί διηρημένης Ἐκκλησίας) δηλώνει ὅτι οὐδέποτε ἐζήτησε συγγνώμην ἀπό τόν Σεβ. Μητροπολίτην Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομον. Ὑπογραμμίζει δέ πώς παραμένει ἀσάλευτος εἰς τάς Ὀρθοδόξους Ἐκκλησιολογικάς θέσεις.

Ἡ ἐπιστολή

Τό πλῆρες κείμενον τῆς ἐπιστολῆς τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Κυθήρων καί Ἀντικυθήρων κ. Σεραφείμ πρός τόν «Ο.Τ.» ἔχει ὡς ἀκολούθως: «Πρός Τήν Διεύθυνσιν τῆς Ἐφημερίδος “ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ”, Ἀθήνας

Κύριε Διευθυντά, Εἰς τό ὑπʼ ἀριθ. 1943/28-9-2012 φύλλον τῆς ἐφημερίδος σας, σελ. 4, εἰς τήν ὁποίαν δημοσιεύεται ἡ ἀπό 12/9/2012 ἐπιστολή τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Μεσσηνίας κ.Χρυσοστόμου πρός τόν Ο.Τ. ὑπό τόν τίτλον˙ “Δέν εἶμαι ἐκφραστής ἀντορθοδόξων ἐκκλησιαστικῶν θέσεων”, ὁ Σεβασμιώτατος ὑπερασπιζόμενος ἑαυτόν καί ἀντικρούων τήν κατηγορίαν ὅτι τυγχάνει ἐκφραστής ἀντορθοδόξων ἐκκλησιολογικῶν θέσεων “περί τοῦ Σχίσματος” καί τῆς “διηρημένης Ἐκκλησίας μετά τῶν Παπικῶν”  ἐπικαλεῖται :
α) τήν Συνοδικήν ἀπόφασιν τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου, τῆς 11ης Ὀκτωβρίου 2010
β) τήν αἴτησιν συγγνώμης ἀπό μέρους μου (τοῦ Σεβ. Κυθήρων) κατά τήν ἰδίαν Συνεδρίαν καί
γ) τήν διακήρυξιν (τῆς Ἱερᾶς Συνόδου διά τοῦ Δελτίου Τύπου) ὅτι “οὐδεμία ἐκκλησιολογική παρεκτροπή ὑφίσταται στόν Σεβ. Μητροπολίτην Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομον”.

Ἐπειδή, ὡς πρός τό δεύτερον παρατιθέμενον στοιχεῖον, τό ὁποῖον ἐπικαλεῖται ὁ Σεβ. Μεσσηνίας καί ἀφορᾶ εἰς τό πρόσωπόν μου, δηλ. εἰς “τήν αἴτησιν συγγνώμης ἀπό μέρους τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Κυθήρων κ. Σεραφείμ κατά τήν ἰδίαν Συνεδρίαν” καί κατωτέρω “τήν ἔκφρασιν συγγνώμης τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Κυθήρων κ. Σεραφείμ, συμφώνως πρός τήν δημοσιευθεῖσαν ἐπιστολήν του”, ἐγείρονται ἐρωτήματα, ἐρωτῶ τόν Σεβ. Ἀδελφόν, διά νά ἔχουν σαφῆ γνῶσιν τοῦ θέματος οἱ ἀναγνῶσται τῆς ἐφημερίδος, ὡρισμένοι ἐκ τῶν ὁποί ων, ἀνήκοντες εἰς τόν ἐπιστημονικόν κόσμον, ἐξέφρασαν τήν περί τούτου ἀπορίαν των εἰς ἐμέ:  “εἰς ποίαν ἐπιστολήν παραπέμπει, τί ἀκριβῶς γράφεται εἰς αὐτήν καί διά ποῖον λόγον ἐζήτησα συγγνώμην;”.

Ἐάν ὁ Σεβασμιώτατος ἀναφέρεται εἰς τήν ὑπʼ ἀριθ. 1049/10-11- 2010 ἐπιστολήν μου πρός τόν Μακ. Πρόεδρον τῆς Ἱερᾶς ἡμῶν Συνόδου, ἐκεῖ πράγματι ἐζήτησα συγγνώμην παρʼ αὐτοῦ διά τόν λόγον, τόν ὁποῖον ἀναφέρω εἰς αὐτήν, ἀφοῦ προηγουμένως ὁ Σεβ. Μεσσηνίας ἔδωκε ἐξηγήσεις καί ἀνεθεώρησε ἐνώπιον τοῦ Μακ. Προέδρου καί τῆς Συνοδικῆς Ἀντιπροσωπείας τήν ἐσφαλμένην ἐκκλησιολογικήν τοποθέτησιν περί μή ὑπάρξεως, μετά τό σχίσμα, τῆς Μιᾶς καί Ἀδιαιρέτου Ἐκκλησίας, ἀλλʼ οὔσης διῃρημένης.

Ἰδού τό σχετικόν ἀπόσπασμα τῆς ἐν θέματι ἐπιστολῆς μου πρός τόν Μακαριώτατον Πρόεδρον:
“...Ὁ Σεβ. Μεσσηνίας ἀπαντῶν εἰς ἐρωτήσεις Συνοδικῶν Μητροπολιτῶν προσεπεβεβαίωσε τήν πίστιν του εἰς τήν Μίαν Ἁγίαν Καθολικήν καί Ἀποστολικήν Ἐκκλησίαν, ἀπέρριψε τήν προτεσταντικῆς προελεύσεως ῾θεωρίαν τῶν κλάδων᾽ ὡς κατασκεύασμα παρῳχημένων ἐποχῶν καί ἐδήλωσε ὅτι τά περί διῃρημένης Ἐκκλησίας γραφέντα ὀφείλονται εἰς ἀτυχῆ φραστικήν διατύπωσιν καί ἀφεώρων εἰς τήν ἱστορικήν, μᾶλλον, θεώρησιν τοῦ σχίσματος τοῦ 1054 καί ὄχι εἰς τήν ἐκκλησιολογικήν, τήν ἀληθῆ ὑπόστασιν τῆς Ἁγίας ἡμῶν Ἐκκλησίας. 

Μετά ταῦτα Ὑμεῖς, ὁ Μακαριώτατος Πρόεδρος, συνοψίζοντες τά προηγούμενα ἐπεσημάνατε ὅτι ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία εἶναι ἡ Μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία, ἐκ τῆς ὁποίας ἀπεσχίσθησαν οἱ ἑτερόδοξοι, χωρίς ὅμως νά διαιρεθῇ ἡ Μία Ἁγία τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία, διά τό ὁποῖον δέν διεφώνησεν ὁ Σεβ. Μεσσηνίας. 

Ἰδιαιτέραν αἴσθησιν προεκάλεσε εἰς τόν ὑπογράφοντα ἡ ἐπίμονος θέσις τοῦ Σεβασμιωτάτου ὅτι δέν θά δυνηθῇ νά ἐπιστρέψῃ εἰς τήν Θεόσωστον Ἐπαρχίαν του, ἐάν δέν ἀποκατασταθῇ πλήρως ὑπό τῆς ΔΙΣ ὡς πρός τό Ὀρθόδοξον περί Ἐκκλησίας φρόνημά του. 

(Αὐτό καί εἰς τήν ἀπό 17/6/2010 ἀπαντητικήν ἐπιστολήν του ἐμφαίνεται καί εἰς τακτικήν Συνεδρίασιν τῆς παρελθούσης ΙΣΙ ἐτονίσθη, εἰς ἥν καί ἀπεποιήθη τήν κατηγορίαν τοῦ αἱρετικοῦ, τήν ὁποίαν, ὅμως, ὁ ὑποφαινόμενος οὐδέποτε ἀπέδωσε ὑπό τήν κανονικήν τοῦ ὅρου ἔννοιαν, ὡς ἐδήλωσεν εἰς τήν Συνεδρίαν ἐκείνην τῆς Ἱεραρχίας).
Κατόπιν ὅλων αὐτῶν, ἀφοῦ εἰσήλθομεν εἰς τήν Αἴθουσαν τῶν Συνεδριάσεων τῆς Ἱερᾶς Συνόδου καί ἀνεκοινώθησαν συνοπτικῶς τά γενόμενα, ἐξερχόμενος τῆς Αἰθούσης καί συναντήσας εἰς τό ἰδιαίτερον Γραφεῖον τοῦ Μακαριωτάτου τόν Σεβ. Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομον ἔδωκα ὡς ἀρχαιότερος κατά τήν Ἀρχιερωσύνην καί τήν ἡλικίαν τόν λειτουργικόν ἀσπασμόν λέγων: ῾ὁ Χριστός ἐν τῷ μέσῳ ἡμῶν᾽, τόν ὁποῖον καί ἀνταπέδωκε ὁ Σεβασμιώτατος εἰπών: ῾Καί ἔστι καί ἔ σται εἰς αἰῶνα αἰῶνος᾽.

Προηγουμένως ἐζήτησα συγγνώμην, συμφώνως πρός τήν λειτουργικήν πρᾶξιν, ἐάν ἐν τῇ διεξαγωγῇ αὐτοῦ τοῦ θεολο- γικοῦ ἀγῶνος ὡς ἄνθρωπος τόν ἐλύπησα, τοῦθʼ ὅπερ καί ἐκεῖνος ἔπραξε”.

 [Ὁλόκληρος ἡ ὡς ἄνω ἐπιστολή μου πρός τόν Μακ. Πρόεδρον καί αἱ ἐπακολουθήσασαι ταύτης “ὀφειλόμεναι ἐξηγήσεις” ὑπάρχουν εἰς τήν ἱστοσελίδα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Κυθήρων  (http://www.imkythiron. gr/o-mitropolitis/ekklisiologika/ eggr.seb.mitr/ti-mas-10-11- 2010-pros-mak.-arx/po-gia-toekklisiologiko- thema.html) καὶ  ἐδώ  καί ἐδημοσιεύθησαν πρό διετίας εἰς τόν “Ὀρθόδοξον Τύπον”].

Κατά τά ὡς ἄνω ἐζήτησα τήν συγγνώμην τοῦ Σεβασμιωτάτου ὄχι διά θέματα ἀφορῶντα εἰς τήν οὐσίαν τοῦ πράγματος, δηλ. εἰς τήν δογματικήν διδασκαλίαν τῆς Ἐκκλησίας περί τῆς Μιᾶς καί ἀδιαιρέτου Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας, διότι ἡ τοιαύτη ἐκκλησιολογική θέσις παραμένει ἀπαρασάλευτος καί ἀδιαπραγμάτευτος διά πάντα συνειδητόν πιστόν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, Κληρικόν καί λαϊκόν, καί ἀσφαλῶς καί διά τόν ὑποσημειούμενον, ἀλλά διά τό “ἐάν ἐν τῇ διεξαγωγῇ αὐτοῦ τοῦ θεολογικοῦ ἀγῶνος ὡς ἄνθρωπος τόν ἐλύπησα”, πρᾶγμα τό ὁποῖον καί ἐκεῖνος εἰς τήν συνέχειαν ἔπραξε. Αὐτό, ὅμως, ἐπειδή δέν ἔχει σχέσιν μέ τήν οὐσίαν τῆς γενομένης ἐκκλησιολογικῆς διαμάχης, δέν ὠφελεῖ εἰς τίποτε νά τό χρησιμοποιεῖ ὁ Σεβασμιώτατος Μεσσηνίας.

Εἰλικρινῶς φρονῶ ὅτι θά τόν συνέφερε νά ἐπικαλεῖται τήν ἐν θέματι ἐπιστολήν μου διά τάς κατά τά ὡς ἄνω δοθείσας ἐξηγήσεις του ἐνώπιον τῆς Συνοδικῆς Ἀντιπροσωπείας, αἱ ὁποῖαι καί τόν ἀπαλλάσσουν τῆς εἰρημένης ἐκκλησιολογικῆς ἐκτροπῆς, ἐκτός καί ἄν θεωρῇ ὅτι ὁ ὑπογράφων δέν ἀπέδωκε ὀρθῶς τά γενόμενα.
Αὐτό ὅμως, ἐάν τυχόν συμβαίνῃ, θά πρέπει εὐθέως καί ἀπεριστρόφως νά τό δηλώσῃ καί νά προβῇ ἐκεῖνος εἰς τάς δηλώσεις, αἱ ὁποῖαι τόν ἐκφράζουν.
Ἄλλου εἴδους συγγνώμην δέν ἐζήτησα, οὔτε πρόκειται ποτέ νά ζητήσω, διότι χάριτι Θεοῦ παραμένω ἀσάλευτος εἰς τάς ὀρθοδόξους ἐκκλησιολογικάς θέσεις. Ἐάν, παρʼ ἐλπίδα, τοιοῦτόν τι ἔχει κάπου καταγραφῇ εἰς βάρος μου εἶναι μέγα λάθος, δέν ἀνταποκρίνεται εἰς τήν ἀλήθειαν καί ἐκφράζω διʼ ἕν τοιοῦτο ἐνδεχόμενον τήν ἔντονον διαμαρτυρίαν μου.
Ταῦτα, παρακαλῶ θερμῶς νά δημοσιεύσετε εἰς τόν “Ὀρθόδοξον Τύπον”, κύριε Διευθυντά, πρός ἄρσιν πάσης παρεξηγήσεως καί τήν ἀποφυγήν τοῦ σκανδαλισμοῦ ἀναγνωστῶν τινων τῆς ἐφημερίδος σας ἐκ τῆς ὑποτιθεμένης ἀλλαγῆς πορείας πλεύσεως τοῦ ὑπογράφοντος.
Εἶναι ἀδήριτος ἀνάγκη εἰς χαλεπούς διά τήν Ἁγίαν μας Ἐκκλησίαν καιρούς, κατά τούς ὁποίους τό φοβερόν καί ἀπαίσιον τέρας τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ἀνορθοῦται ὡς ἄλλη πολυκέφαλος λερναία ὕδρα καί ἐπαπειλεῖ νά καταλύσῃ πάντα δογματικόν καί ἐκκλησιολογικόν φραγμόν, τά ἱερά δόγματα καί τούς θείους κανόνας τῆς Ἐκκλησίας, τήν ἱεράν παράδοσιν καί παρακαταθήκην τῆς ἀμωμήτου Ὀρθοδόξου πίστεώς μας, (ἀφοῦ ἐνίοτε ἐπισήμως προσφέρονται ὡς δῶρα εἰς ἀλλοπίστους ὑπό ἐκπροσώπων τῆς Ἐκκλησίας μας “ἱερά” βιβλία ἀλλοθρήσκων, ἐναντιούμενα εἰς τά θεῖα μηνύματα τοῦ Ἁγίου καί Ἱεροῦ Εὐαγγελίου καί τήν Θεότητα τοῦ Θείου Ἱδρυτοῦ τῆς Ἐκκλησίας Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ), νά δίδεται ὑφʼ ὅλων τῶν Ὀρ θοδόξων ἡ καλή χριστιανική μαρτυρία πίστεως εἰς δόξαν τοῦ Τριαδικοῦ μας Θεοῦ, τοῦ τῶν πάντων Ποιητοῦ καί Δεσπότου.

Μετʼ ἐξαιρέτου τιμῆς
Ὁ Μητροπολίτης
†Ὁ Κυθήρων Σεραφείμ»
 
Ὀρθόδοξος Τύπος  ἀρ. τεύχ. 28 Ὀκτωβρίου 2012
 http://anavaseis.blogspot.gr/2012/10/blog-post_29.html

Ἕνα σύγχρονο θαῦμα τῆς Ἁγίας Ἁναστασίας τῆς Ρωμαίας. (Ἐορτή 29 Ὀκτωβρίου)

Οι γιατροί μιλούν για θαύμα, άλλα… εκείνος παραπέμπει στην Αγία Αναστασία

Θεοπούλας Παναγιώτου

Πρόλογος
Σε εποχές που ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι στρέφονται προς τά γηϊνα και αγνοούν και περιφρονούν και αμφισβητούν την Ουράνια Πολιτεία, σε εποχές που λησμονούν καί ειρωνεύονται τον Δημιουργό, Εκείνος δέν παύει να δείχνει, διά του Υίου Του καί Σωτήρος μας Ίησού Χριστού καί των Αγίων Του, την αγάπη Του.
Δέν παύει να φροντίζει, μέ τον μοναδικό τρόπο που Εκείνος γνωρίζει, αύτους που Τόν αναζητούν. Δέν παύει να καλεί, ώς Καλός Ποιμένας, τά άπολωλότα πρόβατα, ενισχύοντας την πίστη τους. Δέν παύει να γιατρεύει, να κατηχεί καί να οδηγεί τό πιό τέλειο δημιούργημα Του μέσα άπό σειρά ανεξήγητων, γιά πολλους άπό εμάς, γεγονότων, τά οποία είθισται να ονομάζουμε σημερα θαύματα.

Σέ καιρους λοιπόν γενικής αμφισβήτησης καί κλονισμού τής πίστης, ό καλός Θεός συνηθίζει να μιλά καί να επικοινωνεί μέ τρόπο θαυματουργικό, ώστε οί πιστοί που γεύονται την δωρεά τής Χάρης του Υψίστου, να άποκτουν βιώματα τέτοια, τά όποία καθιστούν άκλόνητη την πίστη τους.
“Ολοι λίγο-πολυ οί Χριστιανοί έχουμε γευθεί και ζήσει -άν καί δεν την αξίζουμε- την θεία Χάρη, έχουμε βιώσει στην προσωπική μας ζωή τό θαύμα. Καί οί περισσότεροι άπό εμάς δεν παύουμε να τό αναζητούμε μέχρι καί τήν τελευταία αναπνοή μας.

Τό θαύμα, που αποκλειστικά παρουσιάζει στό τεύχος αυτό ό «Στύλος Όρθοδοξίας», σχετίζεται με έναν 35χρονο νεαρό, ό όποιος κτύπησε πολυ σοβαρά με τό όχημα που όδηγούσε καί ένώ οί γιατροί είχαν σηκώσει τά χέρια ψηλά καί περίμεναν τόν βέβαιο κατ’ αυτους θάνατο, εκείνος έζησε τό θαύμα, μέσα άπό τήν θεία παρέμβαση της Αγίας Αναστασίας της Ρωμαίας.
Τρία χρόνια μετά τό θαυματουργικό γεγονός, πήραμε τήν άδεια του νεαρού καλού φίλου καί συνεργάτη να δημοσιεύσουμε τό θαύ-μα, ύπό τήν προυπόθεση πώς δεν θά δημοσιεύσουμε τά στοιχεία του. Καί αυτό, γιατί δεν επιθυμεί να γίνει «τροφή» στά τηλεοπτικά καναλια καί σε κάθε λογης «περίεργους» σύγχρονους αμφισβητίες της αδιάλειπτης παρουσίας του Θεού.
Ή διήγηση του άγαπητού Κώστα συνδέεται, όπως ήδη αναφέραμε με τήν Αγία Αναστασία τή Ρωμαία, τήν μνήμη της όποίας ή Αγία Εκκλησία μας τιμά στίς 29 Όκτωβρίου. Λείψανα της Αγίας Αναστασίας σώζονται στήν Ιερά Μονή του Όσίου Γρηγορίου στό “Αγιο Όρος.
Στό Μοναστήρι μάλιστα αυτό, στίς 12 Νοεμβρίου (29 Όκτωβρίου, με τό Παλαιό Ημερολόγιο), γίνεται μεγάλο Πανηγύρι. Ή Εορτή αυτή έχει αποκτήσει έδώ καί τρία χρόνια γιά έναν εκλεκτό φίλο καί συνεργάτη του «Σ.Ο.» ξεχωριστή σημασία, άφού διά μέσου της Αγίας Αναστασίας, βίωσε τό θαύμα κατά τέτοιο τρόπο, που άφησε άνεξίτηλα τά σημάδια στήν ζωή του.
Βέβαια, ό στενός κύκλος του, άλλά καί ό Ηγούμενος της Μονης του Όσίου Γρηγορίου, Αρχιμανδρίτης π. Γεώργιος Καψάνης, γνωρίζουν τά στοιχεία καί έκ της διηγήσεως θά κατανοήσουν σε ποιόν άναφέρεται ή διήγηση.

Το ατύχημα
Ο νεαρός  Κώστας, πατέρας δύο ανήλικων παιδιών, επέστρεφε άπό την Αθήνα στην πόλη που κατοικεί, στις 11 Σεπτεμβρίου 2002, με την μοτοσυκλέτα του, μεγάλου κυβισμού. Είχε μόλις τακτοποιήσει ορισμένες εργασίες και επέστρεφε καταπονημένος.
Κατά την διαδρομή, ή μοτοσυκλέτα ανατρέπεται και ό ίδιος στην κυριολεξία απογειώνεται και πέφτει με όρμη σε μιά κολώνα. Ή σύγκρουση, όπως διηγείται ό ίδιος, προκαλεί θραύση στην λεκάνη και στά πλευρά και στις απολήξεις τών πέντε χαμηλών σπονδύλων τής σπονδυλικής του στήλης.
Μία εκ τών απολήξεων κόβει μία φλέβα, ή όποία προκαλεί, σύμφωνα με την διάγνωση τών θεραπόντων ιατρών, όπισθοπεριτωναϊκό αιμάτωμα άπό την εσωτερική αιμορραγία. Τό γεγονός αυτό έκανε τους γιατρούς να σηκώσουν στην κυριολεξία τά χέρια, άφού τέτοια περίπτωση δεν δεχόταν χειρουργικη επέμβαση.
Μετά την πάροδο 24 ωρών στην εντατική, ό Κώστας εξαντλημένος άπό την απώλεια αίματος, όδηγείται στό χειρουργείο. «Ήμουν ετοιμοθάνατος, είχα χάσει τρία κιλά αίμα, όταν οί γιατροί αποφασίζουν να κάνουν μιά προσπάθεια σωτηρίας. Με χειρουργούν στην κοιλιακη χώρα γιά να μην με αφήσουν να πεθάνω, όπως οί ίδιοι είπαν αργότερα, χωρίς ίατρικη προσπάθεια.
Ή εγχείρηση άποτυχαίνει, άφού δεν κατάφεραν να φθάσουν στό σημείο που χρειαζόταν καί απλώς περίμεναν, όπως έλεγαν, να πεθάνω», διηγείται εμφανώς συγκινημένος σήμερα ό Κώστας.

Το ανεξήγητο
ΚΑΤΑ περίεργο όμως τρόπο καί ενώ οί δικοί του άνέμεναν τό μοιραίο, ό Κώστας έζησε. « Ή φλέβα έκλεισε μόνη της καί οί γιατροί μιλούν μέχρι σήμερα γιά θαύμα», λέει.
Ό νεαρός πατέρας παραμένει στό νοσοκομείο επί δέκα ήμέρες. Γυρίζει εν συνεχεία σπίτι του καί μετά την πάροδο 15 ήμερών περνα καί πάλι τό κατώφλι του νοσοκομείου γιά μιά άκόμη επέμβαση, με την όποία καθαρίζεται τό αίμάτωμα.
Στίς 26 Όκτωβρίου του 2002, άνήμερα του Άγιου Δημητρίου, επιστρέφει στό σπίτι του, στην καλη σύζυγο καί τά δύο κοριτσάκια του. Ή βελτίωση στην υγεία του, όπως όμολογεί ό ίδιος, είναι ραγδαία. Μέχρι τό σημείο αυτό τίποτε δεν του είχε προκαλέσει εντύπωση.

Ή συνομιλία με την ‘Αγία
ΤΑ ΞΗΜΕΡΩΜΑΤΑ της 29ης Όκτωβρίου 2002, όμως, ένα όνειρο η όραμα αλλάζει την ζωή του, άφού δίνει την απάντηση σ’ αυτό που οί γιατροί αποκάλεσαν ομόφωνα θαύμα.
Να πώς διηγήθηκε ό ίδιος, τό όνειρο αυτό: «Βλέπω μία κοντη καί πολυ νεαρη κοπέλα, που φορούσε ένα σκούρο γκριζωπό ράσο καί ένα μαντήλι —κάτι σάν κουκούλα— στό κεφάλι, να με πλησιάζει.
Δεν μπορούσα, ωστόσο, να διακρίνω τό πρόσωπο της. Εξέπεμπε, όμως, ή παρουσία της μία εξαιρετική γλυκύτητα. Περπατούσε χιαστά πάνω άπό ένα τεράστιο φίδι, γιά τό όποίο έδειχνε αδιαφορία. Εντύπωση μου προκαλούσε καί τό χρώμα του ουρανού, άλλά καί τό πρωτόγνωρο —άλλόκοτο— πρωτοφανες φώς της ήμέρας.
Πριν προλάβω να την ρωτήσω ποιά είναι, σταματάει σε μία απόσταση 4-5 μέτρων καί μου λέει. “Είμαι ή Αγία Αναστασία. Εγώ σε έσωσα”. Τό ύφος της έδειχνε πώς δεν έκανε κάτι σπουδαίο, πι¬θανόν γιά να μην νιώσω υποχρεωμένος γιά την πράξη της.
Με ιδιαίτερα προκλητικό καί δύσπιστο ύφος, την ρωτώ. “Γιατί με έσωσες;”. Καί εκείνη, με ύφος που έδειχνε πώς απλώς ακολούθησε κάποια εντολή, μου άπαντά: “Γιατί μου τό ζήτησε ή Παναγία”».
“Όπως αναφέρει ό Κώστας, κατά την διάρκεια της συνομιλίας, ή παρουσία της Άγιας Αναστασίας είχε δημιουργήσει στην όλη ατμόσφαιρα μία εξαιρετικη γλυκύτητα.

Έκδηλα συγκλονισμένος άπό τό όνειρο-όραμα, ό Κώστας σηκώνεται καί τηλεφωνεί σε έναν γνωστό του καί φίλο του Μοναχό.
Εκείνος στην κυριολεξία ξαφνιάζεται άπό τό πρωινό τηλεφώνημα. Ό Κώστας άποκρύπτει τό όνειρό του καί απλώς ρωτά τόν Μοναχό: «Ξέρεις τίποτε γιά κάποια ‘Αγία Αναστασία;».
“Όπως μάς λέει, μέχρι τότε είχε άκούσει γιά την ‘Αγία Άνα-στασία, άλλά ουδέποτε την είχε επικαλεστεί. «Ποιά Άγια Αναστασία, την Ρωμαία που γιορτάζει σήμερα;», άπαντά ό Μοναχός.
Ή άπάντηση του Μοναχού, συγκλονίζει άκόμη περισσότερο τόν Κώστα. Αποφεύγει, όμως να πεί, ό,τιδήποτε γιά τό όνειρο.
Λίγες ήμέρες άργότερα, ό Κώστας δέχεται ένα τηλεφώνημα άπό γνωστό του Ιερωμένο, ό όποίος ενδιαφέρθηκε να μάθει γιά την πορεία τής άναρρωσής του.
Κατά την συζήτηση, του άναφέρει πώς όταν συναντηθούν, θά του άναφέρει ένα όνειρο με την Άγια Αναστασία την Ρωμαία, προκειμένου να λύσει όρισμένες άπορίες του.
Ή επίμονη όμως του Ιερωμένου, να του πεί περί τίνος πρόκειται, έκαμψε τόν Κώστα, που του είπε εν τάχει τί είχε συμβεί.
«Κώστα, ξέρείς που βρίσκομαί αυτη την στίγμη καί γίατί επέμεινα να μου πείς;», είπε ό Ιερωμένος. Καί πρόσθεσε, χωρίς να άναμένει άπάντηση: «Είμαι στην Ιερά Μονη Γρηγορίου, στό “Άγιο “Όρος καί σε λίγο πρόκειται μαζί με άλλους προσκυνητες να προσκυνήσουμε τό “Άγιο Λείψανό της, τό όποίο βρίσκεται στην Μονή».
Γίά δεύτερη φορά ό Κώστας συγκλονίζεταί. «Καταλαβαίνείς τό σόκ που έπαθα», μάς λέει.

Επίλογος
Λόγω τής εργασίας του, ό Κώστας επισκέπτεται, σχεδόν σε καθημερινή βάση, Ιερούς Ναούς καί Μοναστήρια.
“Έτσι, τόν Απρίλιο του 2004, εξιστορουσε σε έναν Μοναχό, έξω άπό την πύλη του Μοναστηρίου του στό Λουτράκί τής Κορίνθίας τό όνείρο.
Κατά την δίάρκεία τής συνομίλίας, περνα κάποιο αυτοκίνητο. Ό όδηγός του καί ή μικρη κόρη του ήταν γνωστοί στόν Μοναχό. Τόν χαιρετουν καί καθώς άπομακρύνονταί, ό Μοναχός λέεί στόν Κώστα: « Ό κύριος …, Κώστα, έχει τάμα να χτίσεί ένα εκκλησάκί στην περίοχη πρός τιμην τής ‘Άγίας Αναστασίας τής Ρωμαίας. Καί γι’ αυτό την κόρη του την ονόμασε Αναστασία».
“Όλα αυτά έχουν στην κυριολεξία προκαλέσει άκλόνητα θεμέλια πίστης στόν Κώστα καί στην οικογένειά του, άλλά καί στους φίλους του.
Ό ίδιος φροντίζει να μην λείπει στό Πανηγύρι που γίνεται πρός τιμην της Άγιας Αναστασίας κάθε χρόνο στην Μονη του ‘Όσίου Γρηγορίου καί διατηρεί μία σχέση επικοινωνίας με την Άγια Αναστασία, μέσω της καθημερινής προσευχής του.
Τό βέβαιο είναι, πώς αύτη ή γνωριμία του με την Άγια Αναστασία του άλλαξε ολόκληρη την ζωή. Μέσω της γνωριμίας αύτης, έθεσε προτεραιότητα στό θέλημα του Χριστου καί βιώνει καθημερινα τό θαύμα της Όρθόδοξης Πίστης. Δόξα τω θεώ!

(*) Έφημερ. «Στύλος Όρθοδοξίας», Φύλλο 62/Νοέμβριος 2005, σελ. 16-17. Έπιμέλ. ήμετ.
VatopaidiFriend -  hristospanagia3.blogspot.gr
 http://anavaseis.blogspot.gr/2012/10/29_7583.html

Τό ἀγεφύρωτον χάσμα μεταξύ ἀνοργάνου καί ὀργανικῆς ὕλης. Μητροπολίτου Πειραιῶς Σεραφείμ.

Ζ.  Τό ἀγεφύρωτον χάσμα μεταξύ ἀνοργάνου καί ὀργανικῆς ὕλης

Ἄλλη ἀπόδειξις τῆς δημιουργίας τοῦ κόσμου ὑπό τοῦ  Θεοῦ εἶναι ὁ δι’ ἀγεφυρώτου χάσματος χωρισμός τῆς συμπαντικῆς ὕλης εἰς δύο βαθμίδας, ἤτοι, α) τήν ἀνόργανον (ἠλεκτρόνια καί λοιπά σωματίδια, ἄτομα, στοιχεῖα, ἀέρια, ὑγρά, ὀρυκτά) καί β) τήν ἐνόργανον, ἤ ἄλλως τήν ζῶσαν, ἐν ἧ αἱ μυριάδες τῶν εἰδῶν καί γενῶν ὅλων τῶν ἐνοργάνων ὄντων, ἀψύχων τε (φυτῶν-δένδρων) καί ἐμψύχων, ἀπό ἀπόψεως βεβαίως μόνον ὀργανικῆς.

Καί εἶναι ὄντως ἀγεφύρωτον τό χάσμα μεταξὺ ἀνοργάνου καί ἐνοργάνου ὕλης. 

Διότι ἡ μέν πρώτη - ὑπείκουσα, ὡς ὄγκος, ὑπό τόν παγκρατῆ νόμον τῆς βαρύτητος - χαρακτηρίζεται διά τῆς ψιλῆς μόνον κινήσεως, ἤτοι τῆς μηχανικῆς καί τυφλῆς (ἀλόγου) κινήσεως τῶν ἠλεκτρονίων περί τούς πυρῆνας, τῶν πρωτονίων καί νετρονίων, ὅταν δια­σπῶνται οἱ πυρῆνες, καί τῶν λοιπῶν θεμελιωδῶν σωματίων τῆς ὕλης, ἐπίσης δέ καί διά τῆς μηχανικῆς ὡσαύτως μεταστοιχειώσεως, μεταμορφώσεως καί μεταβολῆς, ἁπασῶν τῶν κινήσεων καί μεταβολῶν τούτων τελουμένων, ὑπό τό κράτος αἰωνίων φυσικῶν νόμων - ἐννόμων δυνάμεων- πανσόφων καί ἀναλλοιώτων, πρός ἐπίτευξιν πάντοτε ὡρισμένων τελολογικῶν σκοπῶν. 

Ἡ δέ δευτέρα, ἡ ἐνόργανος ἡ ζῶσα, χαρα­κτηρίζεται καί διακρίνεται, ἀπό ἀπόψεως ὀργανικῆς κατ' ἀρχήν, α) ὑπό κινήσεως ὀντοτικῆς καί ὀντοποιητικῆς, κινήσεως δηλαδή ὀργανικῆς – ζωϊκῆς, κινήσεως θρέψεως, ἀφομοιώσεως καί ἀνομοιώσεως, ἤ ἀφετεροιώσεως καί καταλλαγῆς τῆς ὕλης,

κινήσεως, τέλος, πάντοτε σκοπίμου (ἥν ἄλλοι ἀπεκάλεσαν «ζωϊκήν δρᾶσιν», ἄλλοι «ζωϊκήν δύναμιν», ἄλλοι «διευθυντήριον καί δημιουργικήν ἰδέαν», ἄλλοι «ζωϊκήν ὁρμήν», ὁ δέ Ἀριστοτέλης «ἐντελέχειαν»)^[1] διά τῆς κατ' εἰδικούς τρόπους προσλήψεως ξένων καί νεκρῶν - ἀνοργάνων οὐσιῶν καί μεταβολῆς αὐτῶν εἰς ἴδια ζῶντα κύτταρα καί ἰδίους, διαφόρους εἰς ἕκαστον εἶδος καί γένος, ἱστοὺς καί ὀργανισμούς· β) ὑπό σκοπίμου ἐπίσης (ἐλλόγου) κινή­σεως ἀναπτύξεως - αὐξήσεως τῶν ὀργανισμῶν μέχρις ὡρισμέ­νων καί ἀναλλοιώτων πάντοτε ὁρίων γ) ὑπό κινήσεως σκοπίμου ζωῆς καί ἐπιδράσεως ἐπὶ τοῦ ἐν γένει περιβάλλοντος, μέχρις ὡρισμένων πάλιν ὁρίων καί μέ ὡρισμένας καί ἀναλλοιώτους ἱκανότητας προσαρμογῆς καί ἐπιλογῆς, καί δ) ὑπό κινή­σεως- ἱκανότητος σκοπίμου ὡσαύτως καί ἐλλόγου ἀναπαραγωγῆς καί διαιωνίσεως τῶν ὀργανισμῶν δι' ὡρισμένων πάντοτε καί ἀναλλοιώτων ὀργάνων, συστημάτων καί τρό­πων ἀναπα­ραγωγῆς.

Τάς ἰδιότητας ταύτας δέν ἔχει ἡ ἀνόργανος ὕλη, καίτοι οἱ ὀργανισμοὶ τῶν ἐνοργάνων ὄντων σχηματίζονται ἐξ αὐτῆς. Καί τό χάσμα τοῦτο μεταξὺ αὐτῆς καί τῶν ἐνοργάνων ὄντων δέν θά γεφυρωθῇ ποτέ. Τυχαίως ἤ τεχνητῶς δέν θά παραχθῇ ποτέ  ἐκ τῆς ἀνοργάνου ὕλης ζῶν ὀργανισμός^[2].

Εἶναι δέ ἀνόητος καί ἐπιστημονικῶς ἀβάσιμος ὡς προαναπτύξαμεν καί αὖθις ἐπαναλαμβάνομεν ἡ ἀπόπειρα τῶν ἱδρυτῶν καί τῶν ὀπαδῶν τῶν ὑλιστικῶν θεωριῶν, ὅπως χαρακτηρισθῇ ὁ στα­λακτίτης ὡς συνδετικός κρίκος μεταξὺ ἀνοργάνου καί ἐνοργάνου ὕλης ἤ ἡ τεχνητῶς παρασκευα­σθεῖσα ἐξ ἀμμωνίου οὐρία διότι ὁ σταλακτίτης εἶναι ἁπλή φυσική- μηχανική συσσώρευσις ἁλάτων.

 Ὅσον ἀφορᾷ δέ εἰς τήν οὐρίαν οὔτε ζωϊκήν- ζωτικήν κίνησιν (ἐντελέχειαν) ἔχει, μήτε θρέψιν ἀποκτᾶ, διά καταλλαγῆς ἄλλης ὕλης (ἀφομοιώσεως καί ἀνομοιώσεως), οὔτε ἱκανότητα ἀναπα­ρα­γωγῆς κέκτηται!!!

Ἀλλά καί οἱ ἰοὶ (οἵτινες δέν ἀποκαλοῦνται πλέον «διηθητοί», διότι ἀπεκαλύφθησαν καί μή «διηθητοὶ» τοιοῦτοι) οὐδόλως δύνανται νά πληρώσουν τό προμνησθὲν χάσμα μεταξὺ ἀνοργάνου καί ὀργανικῆς ὕλης. Διότι ὡς ἐβεβαιώθη ἀπολύτως διά τῶν νεωτάτων ἐπιτεύξεων τῆς ἐπιστήμης, εἶναι καί οὗτοι ἁπλῶς αὐτοπαραγόμενα λευκώματα, πολὺ ἐπίπλοκα χημικῶς, περιέχοντα ὡρισμένας ὁμάδας πυρηνικῶν ὀξέων.

 Εἶναι νοσογόνα σωματίδια, μή ὑπάρχοντα αὐτοτελῶς, ἀλλά πολλαπλασιαζόμενα ἐννόμως, ὡς ζῶντα κύτταρα, μόνον ἐντός ζῶντος κυττάρου ἤ ἐπιζῶντος κυτταρικοῦ σώματος. Δὲν ἀποτελοῦν ἄρα ζῶντα κύτταρα ἤ ζῶντας ὀργανισμούς, ἀλλά παράσιτα αὐτῶν, ἀποτελοῦντα τό μεταίχμιον μεταξὺ ἀνοργάνου - νεκρᾶς, καί ὀργανικῆς - ζώσης ὕλης· ἡ δέ τεχνητή παρασκευή των ἐν τοῖς χημικοῖς ἡμῶν ἐργαστηρίοις ἀπεδείχθη ἀδύνατος, καίτοι διαθέτομεν ὅλας τάς φυσικάς συνθήκας καί θερμοκρασίας, ὑφ' ἃς εὑρίσκετο ἡ Γῆ, ὅταν ἐπ' αὐτῆς ἐνεφανίσθη τό φαινόμενον τῆς ζωῆς. 

Διά τοῦτο, δέν εἶναι δυνατόν νά ὑποστηριχθῇ ὅτι ἐγένοντο πότε καί οὗτοι αὐτομάτως, διά τυχαίας συναναμίξεως τῶν χημικῶν στοιχείων, ἐξ ὧν σχηματίζονται. Οὔτε, ἐπίσης, ὅτι ἐξ αὐτῶν προῆλθον προοδευ­τικῶς διά τῆς ἐξελίξεως ἄλλοι πολυσύνθετοι καί πολυκύτταροι ὀρ­γανισμοί, ὑπό τήν ἐπίδρασιν οἱωνδήποτε φυσικῶν συνθηκῶν ἤ παραγόν­των, διότι οὐδέποτε ἐγένετο, οὔτε θά γίνῃ ποτέ, οἱαδήποτε ἐξέλιξις ἤ μεταμόρφωσις ἐνοργάνου τινός ὄντος εἰς ἕτερον. 

Ἐφόσον δέ καί διά τῶν ἰῶν ἐπεδιώχθησαν προφανέστατα, καί προκαλοῦνται ἐννόμως, καί ὑφ' ὡρισμένας προϋποθέσεις, ὡρισμένα καί πάλιν ἀποτελέσματα καί ὡρισμένοι εἰδικοὶ ἑκάστοτε σκοποί, βεβαιούμεθα ἁπλῶς καί δι' αὐτῶν περί τῆς παντοδυναμίας καί τῆς πανσοφίας τοῦ Δημιουργοῦ. Καί πειθόμεθα, ἅπαξ ἔτι, ὅτι ἀληθῶς «πάντα ὅσα ἠθέλησεν ἐποίησεν».

Τό ἀδύνατον λοιπόν τῆς αὐτομάτου γενέσεως καί τῆς παραγωγῆς τε­χνητῆς ζωῆς ἐν τοῖς χημικοῖς ἡμῶν ἐργαστηρίοις (καίτοι ἔχομεν εἰς τήν διάθεσιν ἡμῶν, διά τεχνητῶν μέσων, ὅλας τάς φυσικάς καταστάσεις, ὑφ' ἃς διετέλεσεν ὁ πλανήτης ἡμῶν ἀπό τῆς πυκνώσεως αὐτοῦ, καί ἴδια ἀπό τῆς ἐπ’ αὐτοῦ ἐμφανίσεως τῶν πρώτων ζώντων ὀργανισμῶν, μέχρι σήμε­ρον) βεβαιοῦν τό ἀγεφύρωτον χάσμα μεταξὺ ἀνοργάνου καί ὀργανικῆς ὕλης, διαγγέλλει συνάμα πανηγυρικῶς ὅτι: 

α) Καί οἱ μονο­κύτταροι ἀκόμη ὀργανισμοὶ δέν ἐγένοντο αὐτομάτως ἐκ τῆς ἀνοργάνου ὕλης, πολὺ δέ περισσότερον οἱ λοιποί, οἱ πολυκύτταροι, οἵτινες ὡσαύτως δέν προῆλθον ἐπὶ τῆς σκηνῆς τῆς ζωῆς οὔτε διά τῆς ἐξελίξεως, 

β) ὅτι ἀποκλειομένης τῆς αὐτομάτου γενέσεως τῶν πρώτων ἐνοργάνων ὄντων, δέν δύναται, λογικῶς ἐπίσης, νά γίνῃ δεκτή ἐκδοχή τῆς αὐτιαιτιότητος ἤ τῆς αὐτοδημιουργίας αὐτῶν, ὅτι δηλαδή ἐδημιούργησαν αὐτά ἑαυτά, 

γ) ὅτι αἱ ἰδιότητες τάς ὁποίας ἐμφανίζουν οἱ Κόσμοι τῶν ἐνοργάνων ὄντων, ἀπό ἀπόψεως ὀργανικῆς κατ' ἀρχήν (καί τάς ὁποίας ἐμνημονεύσαμεν), μή ὑπάρχουσαι προηγουμέ­νως εἰς τήν ἀνόργανον ὕλην, ἐξ ἧς οἱ ὀργανισμοὶ των σχηματίζονται, εἶναι ἀναμφιβόλως ἰδιότητες θέσει καί ὄχι φύσει, ἰδιότητες δηλαδή δοταί, δοθεῖσαι προφανῶς εἰς τά ὀργανικά ὄντα ἔξωθεν (ὑπό δοτῆρος δηλαδή ἐκτός τῆς ὕλης), ἀφ’ ἧς τά ὄντα ταῦτα ἐνεφανίσθησαν εἰς τό εἶναι δημιουργικῶς, καί 

δ) ὅτι, ἀποκλειομένης τῆς προελεύσεως καί τῶν ἰδιοτήτων τούτων ἐκ τοῦ μηδενός, ἀποδεικνύεται καί πάλιν ὅτι, Οὐσία καί δύναμις, ὑπερεπέκεινα καί ἀνωτέρα τῆς ὕλης, παν­τοδύναμος καί πάνσοφος, παρέσχε καί εἰς τά ὀργανικά ὄντα τάς ἰδιότητας ταύτας (ἀφοῦ τά ἔφερεν εἰς τό εἶναι δημιουργικῶς), ἵνα δι' αὐτῶν καί ὑπό τό κράτος εἰδικῶν καί πανσόφων ἐννόμων δυνάμεων - ἤτοι τῶν εἰδικῶν βιολογικῶν κ.λπ. νόμων - ὑπ' Αὐτῆς καί πάλιν τεθεισῶν, ἐπιτελοῦν ἕν ἕκαστον, κατ' ἰδίαν, καί ἐν ὑπερόχοις σχέσεσι καί ἀλληλεπιδράσεσιν, ὡρισμένους πάντοτε σκοπούς.

Εἶναι δέ ὅλως ἀβάσιμος ἐπίσης καί ὁ ἰσχυρισμός τινων, ὅτι ἰδιαίτεροι χρωματισμοὶ τῶν ἐνοργάνων ὄντων δέν ὑπάρχουν οὐσιαστικῶς, καθ' ἑαυτούς, ἅτε προερχόμενοι ἐκ τῆς ἐξιδιασμένης διατάξεως τῶν στοιχείων τῆς ἐξωτερικῆς ἐπιφανείας (ἐπιδερμίδος, τριχώματος, φλοιοῦ κλπ.) τῶν ἐνοργάνων ὄντων, καί τῆς εἰδικῆς ἐπίσης ἐξ αὐτῶν κυματοειδοῦς ἐκπομπῆς μονάδων ὕλης, ὧν οἱ κραδασμοί, ἐρεθίζοντες τόν ἀμφιβληστροειδῆ τῶν ὀφθαλμῶν, προκαλοῦν τόν σχηματισμόν τῆς ἐντυπώσεως τῶν χρω­μάτων, σχετικῶν πάντοτε πρός τήν ἔντασιν καί τήν πυκνότητα τῶν κραδασμῶν.

 Διότι καί ἡ ἐπιστημονική αὕτη διαπίστωσις δέν αἴρει ποσῶς τήν ἀλήθειαν ὅτι πρόκειται πάλιν περί ἰδιοτήτων θέσει, δοθεισῶν εἰς τά ἐνόργανα ὄντα ἔξωθεν, πρός ἐξυπηρέτησιν ὡρισμένων σκοπῶν. Ἡ γενεσιουργός δηλονότι αἰτία καί τῆς ἐξιδιασμένης ταύτης διατάξεως τῶν στοιχείων τῆς ἐξωτερικῆς ἐπιφανείας τῶν ὀργανισμῶν κλπ. τῶν ἐνοργάνων ὄντων (δερμάτων, τριχωμάτων, ὀστράκων, κ.ἄ) καί ἡ δύ­ναμις τῆς ἐννόμου ἐκπομπῆς εἰδικῶν σωματίων ἐξ αὐτῶν, πρός παραγωγήν τοῦ φαινομένου τῶν εἰδικῶν χρωματισμῶν, εὑρίσκεται μέν εἰς τά ὄντα, ἐκδηλοῦται ὅμως ἀφ’ ἧς ταῦτα ἐμφανίζονται εἰς τό εἶναι ὡς ἐνόργανα τοιαῦτα, καί εἶναι διάφορος εἰς τε τά ποικίλα εἴδη καί γένη, ὡς καί κατά τάς περιόδους τῆς ἀναπτύξεως καί τῆς παρα­κμῆς τῶν ὀργανισμῶν. 

Δι' ἀναλόγου δέ καί εἰδικῆς πάλιν μηχανοχημικῆς ἀλλά καί ψυχικῆς λειτουργίας ἐπροικίσθησαν τά ὁρῶντα ὄντα, ὥστε νά ἐπέρχηται, διά τῆς ἐπιδράσεως τῶν κραδασμῶν ἐπί τῶν ὀρ­γάνων τῆς ὁράσεως αὐτῶν, τό εἰδικόν πάντοτε ἀποτέλεσμα τῆς ὁράσεως ὡρισμένων χρωμάτων. 

Τό αὐτό ἰσχύει καί διά τάς γεύσεις καί τάς ὀσμάς, δι' ἅς ὡσαύτως προϋποτίθενται εἰδικαί πάντοτε ἐκπομ­παί σωματίων ὕλης, ὡρισμένης πυκνότητος καί ἀναλογιῶν, ὅπως καί εἰδικά ὄργανα αἰσθήσεων, διά τήν αἴσθησιν αὐτῶν.

Ἑπομένως οὐδεμία δύναται νά ὑπάρξῃ ἀντίρρησις, ὅτι καί αἱ προμνησθεῖσαι ἰδιότητες τῶν ἐνοργάνων ὄντων εἶναι ἰδιότητες θέσει καί ὄχι φύσει, ἐφόσον δέν ὑπάρχουν εἰς τήν ἀνόργανον ὕλην, ἐξ ᾖς καί οἱ ὀργανισμοὶ τῶν ὄντων σχηματίζονται. 

Ἐδόθησαν δέ καί αὗται ὑπό τοῦ πανσόφου καί παντοδυνάμου Δημιουργοῦ, ἵνα διά τῆς ἀλληλεπιδράσεως αὐτῶν ἐπέρχηται ὡρισμένον πάντοτε καί ἀναλλοίωτον διά μέσου τῶν αἰώ­νων ἀποτέλεσμα. Ἡ πολλαπλῆ δηλαδή ἐξυπηρέτησις τῆς ζωῆς τῶν ἐνορ­γάνων ὄντων, ὀργανική τε καί ψυχική.

Ὅτι δέ ὑπάρχει ἀγεφύρωτον χάσμα μεταξὺ τῆς ἀνοργάνου καί τῆς ὀργανικῆς ὕλης, ἐγένετο ὁμοφώνως σχεδόν δεκτόν ἤδη ὑπό τῶν κορυφῶν τῆς ἐπιστήμης τόσον τοῦ παρελθόντος αἰῶ­νος ὅσον καί τῆς καθ' ἡμᾶς ἐποχῆς. 

Ἐγένετο δεκτόν ὡσαύτως ὅτι ὑπάρ­χουν ἀγεφύρωτα ἐπίσης χάσματα καί μεταξὺ τῶν διαφόρων ἐνοργάνων ὄντων, ἤτοι μεταξὺ φυτῶν καί δένδρων, μεταξὺ τῶν ἑρπόντων ἐπὶ τῆς Γῆς καί τῶν σχιζόντων τόν ἀέρα, μεταξὺ πάντων τῶν ζῴων, καί, τέλος, μεταξύ τῶν ζῴων καί τοῦ ἀνθρώπου. Διότι καί τά σπέρ­ματα τῶν διαφόρων εἰδῶν καί γενῶν εἶναι βασικῶς διάφο­ρα, ἐξ οὗ καί αἱ διασταυρώσεις περιορίζονται εἰς ὡρισμένα μόνον εἴδη καί γένῃ στενῶς συγγενῆ, μή δυνάμενα νά ὑπερβοῦν τά ὑπό τοῦ Δημιουργοῦ τεθέντα ὅρια. 

Ἀλλά καί αἱ σάρκες καί τά αἵμα­τα τῶν διαφόρων ἐμψύχων ὄντων ἔχουν ὡσαύτως βασικάς διαφοράς, ὅπως παρατηρεῖ καί ὁ θεῖος Παῦλος (Α΄ πρός Κορ. ΙΕ΄ 39). Τό αἷμα δέ τοῦ ἀνθρώπου εἶναι  ὅλως διάφορον ἀπό τοῦ αἵματος ὅλων τῶν αἱματοφόρων ζῴων, ἀλλά καί τοῦ τόσον ὑμνηθέντος πιθήκου, ἐξ οὗ τινες τῶν συνανθρώπων μας ἐπιθυμοῦν εἰσέτι νά κατάγωνται. Ἐπεκυρώθη οὕτω, ἐπαναλαμβάνομεν, κατόπιν τῶν ὡς ἀνωτερω, τό ἀπόφθεγμα  «πᾶν ὄν, μόνον ἐξ ὁμοίου ὄντος γεννᾶται καί ἀναπαράγεται». Καί κατεδικάσθηκαν ὁριστικῶς αἱ θεωρίαι τόσον τῆς αὐτομάτου γενέσεως τῶν ἐνοργάνων ὄντων, ὅσον καί τῆς ἐξελίξεως αὐτῶν, ὑφ' ὅλας αὐτῆς τάς μορφάς^[3].

---

^[1] Ἐν τῷ ὅρῳ «ἐντελέχεια» περιελαμβάνοντο ἀναντιρρήτως καί αἱ ψυ­χικαί ἐκδηλώσεις τῶν ἐμψύχων ὄντων, ἐξαιρουμένου τοῦ ἀνθρωπίνου πνεύματος.

[2]  Κατά τήν ὁμολογίαν διακεκριμένων χημικῶν, οἷοι ὁ Γερμανός Λίντικ (1806-1873), ὁ Γάλλος Σερβέλ, (1786-1889) καί οἱ Ἄγγλοι Σέρ Χάμφρεϋ Δαϋγ (1778- 1828) καί Σέρ Ἑρρῖκος Ροσκόλ (1833-1915), οὐδ' ἐλαχίστη ἐλπίς ὑπάρχει ὅτι θά δυνηθῇ ποτέ ὁ χημικός νά ὑπερπηδήσῃ τό μέγα χάσμα, τό διαχωρίζον τά προϊόντα τῆς ἀνοργάνου φύσεως ἀπό τά ἐνόργανα ὄντα. Κατά τόν μέγαν ἐπίσης βιολόγον Εὐτύχιον Χόππε Σέϋλε (1825-1898), καθηγητήν τῶν Πανεπιστημίων Βερολίνου, Τυβίγγης καί Στρασβούργου, ἡ «ζωή εἶναι μοναδικόν καί μέγα μυστήριον». Κατά τόν διάσημον ὡσαύτως Γερμανόν βοτανικόν Φερδινάνδον Cohn (1828-1898) «αἱ ἐν τοῖς ὀργανισμοῖς δυνάμεις δέν εἶναι δυνατόν νά ἀναλυθοῦν εἰς τάς γνωστάς δυνάμεις τῶν ἀτόμων, τό δέ μεταξύ ὀργανικῆς καί ἀνοργάνου φύσεως χάσμα οὔτε ἐγεφυρώθη, οὔτε θά γεφυρωθῇ ποτέ». Τάς αὐτάς γνώμας διεκήρυξαν καί πολλοί ἄλλοι διακεκριμένοι σύγχρονοι εἰδικοί ἐπιστήμονες. Ὡσαύτως, ὁ καθηγητής τῆς βιολογικῆς χημείας τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν μακαριστός Ἀναστ. Χρηστομάνος, ἐν σειρᾷ σχετικῶν διατριβῶν ἐν τῇ ἐφημερίδι «Βραδυνή» Ἀθηνῶν, ἔγραψε, σύν ἄλλοις, καί τά ἀκόλουθα: «Δέν γεννᾶται ἀμφιβολία ὅτι, καί ἄν ὑπερνικήσωμεν εἰς τό ἀπώτερον μέλλον τάς τεχνικάς δυσκολίας καί κατορθώσωμεν μίαν ἡμέραν νά συνθέσωμεν λεύκωμα τοῦ αὐτοῦ μοριακοῦ βάρους πρός τά ἐν τῇ φύσει εὑρισκόμενα, πάλιν νεκρόν λεύκωμα θά ἔχωμεν... νομίζω ὅτι συμφώνως πρός τόν μεγάλον φυσιολόγον καί φιλόσοφον τοῦ π. αἰῶνος Du Bois Raymond, δέν δυνάμεθα παρ' ὅλας τάς προόδους τῆς ἐπιστήμης, νά περιμένωμεν ὅτι θά κατορθώσωμεν νά ἐπιτύχωμεν ποτέ τήν σύνθεσιν τοῦ ζῶντος λευκώ­ματος». Καί ἀληθῶς. Διότι η ζωή, ἀσχέτως τοῦ ὅτι δέν δύναται νά περιορισθῇ εἰς τήν σύστασιν τοῦ «ζῶντος λευκώματος», δέν εἶναι ἀποτέλεσμα οἱωνδήποτε χημικῶν ἑνώσεων ἤ φυσικῶν παραγόντων, μηχανικῶν καί τυφλῶν. Προῆλθεν, ὑφ' ὅλας αὐτῆς τάς μορφάς, διά τῆς δημιουργικῆς παρεμβάσεως τοῦ παντο­δυνάμου Θεοῦ, καί μόνον ἐπί τῆς Γῆς, ἀποδειχθέντος ἀπολύτως, διά τῆς ἀναλύσεως τοῦ φωτός διά τοῦ φασματοσκοπίου, ὅτι εἰς οὐδέν ἄλλο οὐράνιον σῶμα ὑπάρχουν φυσικαί συνθῆκαι, ἐπιτρέπουσαι τήν ἐπ' αὐτοῦ ὕπαρξιν ζωῆς, μορφῆς ὁμοίας μέ τάς επί τοῦ πλανήτου τούτου ἤ καί παρεμφεροῦς.

^[3]  μακαριστοῦ Δ. Σπηλιώτου, χημικοῦ καί διδάκτορος φυσικῶν ἐπιστημῶν «Ἡ Θεω­ρία τῆς καταγωγῆς ἐν τῇ σφαίρᾳ τοῦ ἐπιστητοῦ», ἐκδοσ. 1938, ἔνθα παρατίθενται ἐν περιλήψει καί αἱ ἐναντίον τῶν θεωριῶν τῆς «αὐτομάτου γενέσεως» καί τῆς «Ἐξελίξεως» γνῶμαι πολλῶν καί διεθνοῦς φήμης ἐπιστημόνων.

  Διαβάστε τά ὑπόλοιπα πατώντας Κόσμος-Εξέλιξις ή δημιουργία   

http://anavaseis.blogspot.gr/2012/10/blog-post_7639.html

Το πάτημα του ποδιού, του γαμπρού ή της νύφης κατά το μυστήριο του γάμου. Το έθιμο να «στήνει» η νύφη το γαμπρό στην Εκκλησία.

Το πάτημα του ποδιού, του γαμπρού ή της νύφης κατά το μυστήριο του γάμου. Τί σημαίνει αύτη η πράξη;

Κατά το χρόνο που διαβάζεται το Αποστολικό Ανάγνωσμα του γάμου 1 και συγκεκριμένα κατά την τελευταία φράση: «η δε γυνή ίνα φοβήται τον άνδρα» συνηθίζουν κάποιες νύφες να πατάνε το πόδι του γαμπρού. Με τον τρόπο αυτό θέλουν επιπόλαια να δείξουν μέσα σε πλήθος προσκεκλημένων ανθρώπων, ότι είναι χειραφετημένες γυναίκες και δεν φοβούνται τους άνδρες, αλλά τους υποτάσσουν με το πάτημα που κάνουν κάτω από τη δική τους εξουσία.
Η πράξη αυτή αποτελεί μια διαστρέβλωση της παραπάνω φράσεως. Το ρήμα «φοβούμαι» δε σημαίνει στο αποστολικό ανάγνωσμα φόβο, αλλά σεβασμό. Ο Απόστολος Παύλος γράφοντας στους Εφεσίους, εννοεί τη βαθιά υπόληψη και τιμή που οφείλει να τρέφει η γυναίκα απέναντι στον άνδρα. Πολλοί μάλιστα, δυστυχώς, και πολλές μητέρες νυφών και φίλες περιμένουν εναγωνίως, πότε θα γίνει το πάτημα για να γελάσουν.
Συμβαίνει κάποιες φορές το πάτημα να το κάνει ο γαμπρός προς τη νύφη θέλοντας να δείξει στους οικείους του ότι είναι άνδρας και ότι αυτός θα κατεξουσιάζει τη γυναίκα του ως τύραννος. Νομίζω ότι η πράξη αυτή καθεαυτή διακωμωδεί το μυστήριο του γάμου.

Αντί οι νεόνυμφοι να προσεύχονται κατά την ιεροτελεστία του μυστηρίου, είναι εντελώς απαράδεκτο να προκαλούν οι ίδιοι και τους προσκεκλημένους του μυστηρίου σε περισπασμό και θόρυβο. Οι καλοί μελλόνυμφοι, πριν από την τέλεση του μυστηρίου και αφού πρώτα έχει προηγηθεί το μυστήριο της εξομολογήσεως, τακτοποιούνται μεταξύ τους με ποιο τρόπο θα συμμετέχουν στο μυστήριο της ζωής τους, που είναι το μυστήριο του γάμου τους.
Και σίγουρα θα πρέπει να ενδιαφέρονται πως θα είναι όσο το δυνατόν απαλλαγμένοι και αποδεσμευμένοι από ό,τι θα τους περισπά και δε θα τους επιτρέψει την μετά πολλής ευλάβειας συμμετοχή τους στα δρώμενα και ιερολογούμενα του γάμου τους.
Βρίσκει ο πονηρός πάντα αφορμές να εφορμά στο μυστήριο και να δημιουργεί θορύβους και περισπασμούς. Το μυστήριο του γάμου, αγαπητοί μου, πρέπει να ξαναβρεί τη σωστή του θέση. Και τα όσα σας γράφω με αγάπη εκεί οδηγούν, δηλ. στη σωστή και ορθόδοξη βίωση των τελουμένων για τη στερέωση του νέου σας σπιτικού, όπως ακριβώς θέλει ο Θεός και η Αγία Του Εκκλησία.
Κάποιοι νεόνυμφοι κατά την ώρα εκείνη, αντί να πατήσουν το πόδι του άλλου, γυρνάνε και φιλούν ο ένας τον άλλο. Ταπεινά φρονώ ότι ούτε κι αυτό πρέπει να γίνεται μέσα στο ναό. Και μόνο μια κίνηση των νεόνυμφων μπορεί να προκαλέσει τους προσκεκλημένους σε σχόλια και θορύβους. Αυτό που πρέπει να τηρήσετε από την πρώτη στιγμή που θα εισέλθετε στο ναό μέχρι να φύγετε είναι η προσήλωση στα λόγια του ιερουργούντος κληρικού το μυστήριο σας και η προσωπική σας προσευχή, ο Κύριος και Θεός μας να ευλογήσει και το δικό σας γάμο.

1 Έφεσίους 5, 33

 Το έθιμο να «στήνει» η νύφη το γαμπρό στην Εκκλησία

Είναι κι αυτό μια συνήθεια εκ μέρους ορισμένων νυφών να στήνουν το γαμπρό στην Εκκλησία. Η αναμονή αυτή πιστεύουν ότι κάνει το γαμπρό να λιώνει σε αγωνία περιμένοντας. Με τον τρόπο αυτό αναγνωρίζει ότι η γυναίκα είναι το παν στη ζωή του. Αποτελεί για πολλούς ένα αθώο έθιμο.
Όμως πίσω από την αθωότητα και το αστείο κρύβεται μια πονηρή πράξη. Επιθυμεί η γυναίκα να αποδείξει ότι έχει μεγαλύτερη αξία από τον άνδρα, γεγονός πού είναι αντίθετο ως θεωρία από την ορθόδοξη διδασκαλία περί ισότητας των προσώπων.
Εκτός τούτου η καθυστέρηση αυτή έχει επιπτώσεις: α) στο πρόγραμμα του ιερού ναού που επιλέγουμε να τελεσθεί το μυστήριο και ό,τι συνεπάγεται αυτό σε μυστήρια που έπονται του δικού μας μυστηρίου και β) η αναμονή πολλών συγγενικών μας προσώπων. Είναι πολύ εγωιστικό να μην τηρείται το πρόγραμμα που εμείς ορίσαμε. Κάποιοι πιθανόν και από τους παρευρισκομένους του γάμου να πρέπει να παρευρεθούν και σε άλλο μυστήριο. Καλό είναι να έχουμε όλα τα προαναφερθέντα στη σκέψη μας.

www.orthmad.gr
hristospanagia3.blogspot.gr
 http://anavaseis.blogspot.gr/2012/10/blog-post_3047.html

D.Sourlantzis ΣΟΥΡΛΑΝΤΖΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ-πάσα πνοή ήχος πλ.του Α΄

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΣΟΥΡΛΑΝΤΖΗΣ

Πνευματικοί Διάλογοι με τον Ρουμάνο ησυχαστή π. Ηλίε Κλεόπα. Ένατη συνομιλία (ερωτ. 255 -256)

Πνευματικοί Διάλογοι με τον Ρουμάνο ησυχαστή π. Ηλίε Κλεόπα. Ένατη συνομιλία (ερωτ. 255 -256)

255. Σε ποια περίπτωση επιτρέπεται να συγκεντρώνει κανείς χρήματα;

Για τέσσερις λόγους, λέγουν οί Θείοι Πατέρες, συγκεντρώνουν οί άνθρωποι χρήματα. Από την μανία για την απόκτηση περιουσίας, ή οποία είναι προσκύνησις των ειδώλων καί σημάδι απιστίας, για να έχουν, όπως λέγουν οί ίδιοι, στα γεράματα των, νομίζοντας ότι ό Θεός θα παύση τότε να φροντίζη  γι' αυτούς. Άλλα Αυτός πού σε τρέφει σήμερα θα παύση να σε θρέψη καί αύριο;
Άλλοι συγκεντρώνουν υλικά αγαθά χάριν απολαύσεως, για να τρώγουν καί να ζουν με πολυτέλεια. Άλλοι από κενοδοξία καί έπαινο του κόσμου. Ενώ άλλοι συγκεντρώνουν αγαθά για άλλους, δηλ. για οικογένειες, για ασθενείς, για πτωχά μοναστήρια κ.λ.π. Αυτοί δεν αμαρτάνουν αλλά έχουν καί μισθό, διότι δεν σπαταλούν την περιουσία τους στα μάταια ούτε την αποκτούν για να την κρύψουν από φιλαργυρία.
Όσοι από τους μοναχούς είναι αληθινοί στην ζωή τους καί φυλάγουν με ευλάβεια τον θεσμό της ακτημοσύνης, για κάθε Τι το γήινο, δεν είναι υποχρεωμένοι να κάνουν υλική ελεημοσύνη. Αυτοί βοηθούν καλλίτερα τον κόσμο, με την αγία προσευχή καί το παράδειγμα της ζωής τους.

Τα μοναστήρια ανέκαθεν έκαναν ελεημοσύνη στους πτωχούς καί αδυνάτους της ζωής. στις τράπεζες των μονών, ακόμη καί στις σκήτες υπάρχει ειδική τράπεζα για τους πτωχούς, όπου τρώγουν πτωχοί, τουρίστες, προσκυνητές καί ασθενείς. Ή τράπεζα του φαγητού καί το αρχονταρίκι για την ανάπαυση τους  ήταν πάντοτε δωρεάν στα μοναστήρια. Οποιοσδήποτε έρχεται τρώγει καί φιλοξενείται δωρεάν επί τρεις ημέρες.
Αυτή είναι ή ελεημοσύνη των μοναχών, κατά τους Αγίους Πατέρας. Αυτό γίνεται στα μοναστήρια, αλλά εν ονόματι όλων, διότι όλοι έχουν μέρος άπ' αυτή. και εάν κάποιος από τους μοναχούς, έχει κάτι περισσότερο σε χρήματα ή σε άλλα αγαθά, να το δίνη στον οικονόμο, διότι αυτός είναι διορισμένος να μοιράζει την ελεημοσύνη καί όχι οί άλλοι μοναχοί.
Θυμάμαι, όταν κάποτε ήλθε στον ηγούμενο μας, πρωτοσύγκελο Ίωαννίκιο Μορόϊ, ένας πτωχός καί πολύτεκνος οικογενειάρχης να ζήτηση βοήθεια. Ό ηγούμενος τον ρώτησε: «Αδελφέ, έχεις αγελάδα για να σου δίνη γάλα;». «όχι, πάτερ, του είπε ό πτωχός, με Τι να την αγοράσω;». Τότε ό ηγούμενος συμβουλεύθηκε τους πατέρας της Γεροντίας, καί του δώρισε
μία αγελάδα, ή οποία καί γέννησε μετά από δύο εβδομάδες.
Ό ηγούμενος μας  έλεγε τα εξής: «Αφήστε ας πάω εγώ στην κόλαση, διότι μαζεύω χρήματα για την αδελφότητα παρά να πάτε εσείς» καί δεν επέτρεπε σε κανένα να έχει χρήματα στο κελί του. «Ό μοναχός πού έχει ιδιαίτερη περιουσία, είναι δεύτερος Ιούδας, έλεγε ό Γέροντας, είναι κλέπτης καί ληστής, διότι κλέβει από την περιουσία της αδελφότητας καί την πηγαίνει στους συγγενείς του». Αυτά μας διδάσκει ό Μέγας Βασίλειος καί ό άγιος Θεόδωρος ό Στουδίτης.

256. Πατέρες, πρόσθεσε ό πατήρ Κλεόπας, όταν ήμουν δόκιμος μοναχός στην Μονή Συχαστρία, ποτέ δεν κλείδωνα το κελί μου, διότι τίποτε σχεδόν δεν είχα μέσα καί Τι να κλέψει ό κλέπτης.
Ότι είχα ανάγκη έπαιρνα από την Μονή. Άλλα να δείτε κάποτε, πώς θέλησε ό νοητός εχθρός να με προκαλέσει στο πάθος της φιλαργυρίας. Κατά το έτος 1937, Όταν ήμουν μάγειρας στο μοναστήρι, ήλθε ένας χριστιανός καί μου είπε: «Πάτερ Κλεόπα, κοίταξε Τι ωραίο νόμισμα έκοψαν».
 Καί μου έδωσε καί μένα ένα. Εγώ επήγα το νόμισμα στο κελί μου, το έβαλα στο παράθυρο μέσα σ' ένα χαρτί, για να μη το βλέπει κανείς καί κλείδωσα την πόρτα. Άλλα, ενώ δούλευα στο μαγειρείο, έτρεχα πάντοτε στο κελί καί από το τζάμι κοίταζα μήπως καί χάθηκε το νόμισμα.
Δεν πέρασε πολύς καιρός καί μία ημέρα, βλέποντας ότι ό εχθρός με νίκησε από την φιλοχρηματία, πρώτα κλείδωσα από μέσα το κελί καί σκεπτόμουν Τι έπαθα. Κατόπιν έκανα το σημείο του σταυρού, ξεκλείδωσα την πόρτα καί έδωσα το νόμισμα σ' ένα πτωχό. Έτσι λοιπόν, λυτρώθηκα από την φιλαργυρία από τότε.

Εκδόσεις Ορθόδοξος Κυψέλη 1980

Πηγή στο διαδίκτυο - Ἐπιμέλεια κειμένου   Αναβάσεις

________________________________________________

Τό κείμενο προέρχεται ἀπό τά ἀρχεῖα τοῦ πατρός Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου, τόν ὁποῖον καί εὐχαριστοῦμε θερμά γιά τήν παραχώρηση τῶν ἀρχείων, ὅπως ἐπίσης εὐχαριστοῦμε καί τόν γέροντα τῆς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου πατέρα Γεώργιο Καψάνη γιά τήν εὐλογία καί τήν ἄδεια δημοσίευσης.

Διαβάστε τα υπόλοιπα πατώντας  Πνευματικοί Διάλογοι με τον Ρουμάνο ησυχαστή π. Ηλίε Κλεόπα
http://anavaseis.blogspot.gr/2012/10/255-256.html

Τό ἀντίδωρο καί ὁ Ἁγιασμός θεραπεύουν. Τό λάδι τοῦ καντηλιοῦ καί ὁ Ἁγιασμός θεραπεύουν. Μοναχοῦ Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου

Τό ἀντίδωρο καί ὁ Ἁγιασμός θεραπεύουν

 Θαύματα Ἁγίων καί ἐμπειρίες Ὀρθοδόξων Ἀφρικανῶν στήν Ἱεραποστολή τῆς Ἀφρικῆς

 Μοναχοῦ Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου

Τό παρακάτω περισταστικό τό ἔμαθα ἀπό τόν Κατηχητή τῆς ἐνορίας τῶν Ἀρχαγγέλων, τῆς πόλεως Καζομπαλέσα, πού λέγεται Νικόλαος Kabunda. Ἡ πόλις αὐτή εἶναι στό νότιο Κογκό καί δίπλα στά σύνορα μέ τήν Ζάμπια. Μόλις πρίν δύο χρόνια κτίσθηκαν ταυτόχρονα ἀπό τό οἰκοδομικό συνεργεῖο τοῦ Κλιμακίου Κολουέζι εὐρύχωρος ἐνοριακός ναός, δημοτικό σχολεῖο, βαπτιστήριο καί σπίτι ἱερέως.
Ὁ ἴδιος ὁ Κατηχητής κάποια ἡμέρα τοῦ ἔτους 2003 ἀρρώστησε βαρειά, προφανῶς ἀπό ἑλονοσία. Ὑπέφερε ἐπί τρεῖς μῆνες. Εἶχε ἀδυνατίσει πολύ καί λόγῳ ἐλλείψεως χρημάτων, δέν ἦταν δυνατόν νά πάει στόν γιατρό.
Ὁ διάκονος τῆς ἐνορίας καί νῦν ἱερεύς π. Ἀβραάμ τόν ἐπισκέφθηκε, πρίν πεθάνει γιά νά τόν παρηγορήσει. Ὁ Νικόλαος τοῦ ζήτησε βοήθεια. Νά βρῆ ἄν μπορεῖ ἕνα αὐτοκίνητο καί νά τόν μεταφέρουν στήν συμπρωτεύουσα Λουμπουμπάσι, 100 χιλιόμετρα μακριά.
Βρῆκαν κάποιο μεταφορικό μέσο καί ἔφθασαν στό σπίτι τοῦ ἱερέως π. Ἰωσήφ Kashinda, προκειμένου νά τόν ἐξομολογήσει καί κατόπιν ν᾿ ἀναλάβη τήν φροντίδα γιά τήν κηδεία του.

Ὁ Νικόλαος τοῦ ζήτησε χρήματα γιά τήν θεραπεία του, ἀλλά ὁ π. Ἰωσήφ τοῦ εἶπε:
-Χρήματα δέν ἔχω νά σοῦ δώσω. Ἔχω μόνο Ἁγιασμό καί ἅγιο Ἀντίδωρο ἀπό τήν Ἐκκλησία μας. Αὐτά νά πάρεις κι, ἄν εἶναι θέλημα Θεοῦ, θά γίνεις καλά.
Ὁ Νικόλαος μέ τίς εὐχές καί τήν προτροπή τοῦ π. Ἰωσήφ ἔφαγε τό Ἀντίδωρο, ἤπιε καί τόν Ἁγιασμό καί σιγά σιγά ἐπανῆλθε ἡ ὑγεία του. Ἔπεσε ὁ πυρετός, σηκώθηκε ἀπό τό κρεββάτι καί ζήτησε νά φάει φαγητό.
Τό θαῦμα αὐτό τό εἶδαν καί τό ἄκουσαν πολλοί ἄνθρωποι καί πίστευσαν ἀκράδαντα ὅτι ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας εἶναι ἡ ἀληθινή Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, ὅπου κατοικεῖ τό Ἄγιο Πνεῦμα καί δίνει στόν κόσμο, σωτηρία, ἄφεσι ἁμαρτιῶν καί θεραπεία ψυχικῶν καί σωματικῶν παθῶν.

Τό λάδι τοῦ καντηλιοῦ καί ὁ Ἁγιασμός θεραπεύουν

Τήν διήγησι αὐτή μᾶς τήν εἶπε ὁ Κατηχητής τῆς ἐνορίας τῆς Ἁγίας Ἀναστασίας τῆς Ρωμαίας ἀπό τό χωριό Mungulunga τῆς ἐπαρχίας Κατάγκα τοῦ Κογκό.
Ὁ Κατηχητής Πέτρος Kulianga μᾶς ἀνέφερε τήν περίπτωσι μιᾶς Χριστιανῆς τῆς ἐνορίας του, ὀνόματι Εἰρήνης, ἡ ὁποία κάποιο καιρό ἔμεινε ἔγκυος.
Μετά ἀπό τρεῖς μῆνες, κατά τήν συνήθεια τῶν ἐγκύων γυναικῶν, ἐπῆγε ἡ κοπέλλα στόν γιατρό νά τήν ἐξετάσει ἐάν πράγματι εἶναι ἔγκυος καί πῶς πάει ἡ περίοδος τῆς ἐγκυμοσύνης της. Ὁ γιατρός τήν διαβεβαίωσε ὅτι εἶναι ἔγκυος καί τῆς ἔδωσε τίς κατάλληλες ὁδηγίες. Σέ λίγο καιρό ἀρρώστησε ἡ γυναῖκα καί εἶχε αἱμορραγία. Αἰσθανόταν ὅτι θά ἀποβάλει τό ἔμβρυο.
Ἐπῆγε ἀμέσως στόν γιατρό. Ἐκεῖνος ἀποφάνθηκε καί τῆς εἶπε ὅτι δέν εἶναι ἔγκυος. Ἡ γυναῖκα στενοχωρήθηκε καί τσακώθηκε μέ τόν γιατρό γιά τήν κακή διάγνωσι πού ἔκανε. Ὁ γιατρός τῆς εἶπε ὅτι πρέπει νά κάνη ἐγχείρησι διότι τό ἔμβρυο ἔχει πεθάνει μέσα στήν κοιλιά της.
Ἡ γυναῖκα ντρεπόταν νά εἰπεῖ τό πρόβλημά της στόν ἱερέα μας, τόν π. Τιμόθεο. Τοῦ τό εἶπε ὅμως μία ἄλλη μικρότερη ἀδελφή της καί ὁ π. Τιμόθεος τήν ἐπισκέφθηκε. Τῆς ἔδωσε λάδι ἀπό τό καντήλι τῆς Παναγίας νά ἐπαλείψει τήν κοιλιακή της χώρα καί Ἁγιασμό γιά νά πιεῖ.
Τό θαῦμα ἔγινε! Διεκόπη ἡ αἱμορραγία της καί ἐγέννησε τό ἔμβρυο, χωρίς νά κάνει ἐγχείρησι.
Κατόπιν ἐπῆγε στόν γιατρό νά τοῦ γνωστοποιήσει τά συμβάντα. Ἐκεῖνος παραξενεύθηκε πῶς δηλαδή ἀπέβαλλε, χωρίς νά γίνει ἐγχείρησις καί χωρίς ἡ ἴδια νά πεθάνει ἀπό σηψαιμία. Κατόπιν εἶπε ὁ γιατρός στήν κοπέλλα Εἰρήνη: «Νά πιστεύεις στόν Ἰησοῦ Χριστό, διότι τό γεγονός αὐτό πού σοῦ συνέβη εἶναι θαυμαστό. Ἡ Ἐκκλησία τήν ὁποία ἀκολουθεῖς ἔχει πολλή δύναμι...».

Ἐπιμέλεια κειμένου   Αναβάσεις

________________________________________________

Τό κείμενο προέρχεται ἀπό τά ἀρχεῖα τοῦ πατρός Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου, ἀπό τήν ἱεραποστολή τοῦ Κογκό, τόν ὁποῖον καί εὐχαριστοῦμε θερμά γιά τήν παραχώρηση τῶν ἀρχείων, ὅπως ἐπίσης εὐχαριστοῦμε καί τόν γέροντα τῆς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου πατέρα Γεώργιο Καψάνη γιά τήν εὐλογία καί τήν ἄδεια δημοσίευσης.

 Διαβάστε τά ὑπόλοιπα πατώντας  π.Δαμασκηνός - Ἀφρική-Μαγεία

http://anavaseis.blogspot.gr/2012/10/blog-post_4282.html

Κατάνυξις: Τι απαντά ο Καράογλου στον Μπουτάρη

Κατάνυξις: Τι απαντά ο Καράογλου στον Μπουτάρη: Αναδημοσίευση από http://www.thestival.gr Απάντηση στον Δήμαρχο Θεσσαλονίκης έδωσε ο Υπουργός Μακεδονίας...

Κατάνυξις: "Χουντικό καρακιτσαριό" σύμφωνα με τον Μπουτάρη οι...

Κατάνυξις: "Χουντικό καρακιτσαριό" σύμφωνα με τον Μπουτάρη οι...: Αναδημοσίευση από http://www.thestival.gr «Χουντικό καρακιτσαριό» αποκάλεσε ο Δήμαρχος Θεσσαλονίκης, ...

Κατάνυξις: Σχολικό βιβλίο-ντροπή, ψέματα για το έπος του '40!...

Κατάνυξις: Σχολικό βιβλίο-ντροπή, ψέματα για το έπος του '40!...: Αναδημοσίευση από http://www.dimokratianews.gr Ανθρώπινη επιθυμία και επιδίωξη και λαχτάρα είναι να κάνουμε τα πα...

Κατάνυξις: Το έπος και το αίσχος!…

Κατάνυξις: Το έπος και το αίσχος!…: Αναδημοσίευση από  http://papailiasyfantis.wordpress.com Με τον ίδιο επαίσχυντο τρόπο, που «γιόρτασαν» οι αρχιφασίστες τα εκατόχρον...

Κατάνυξις: Αλβανοί Εθνικιστές και Τσάμηδες πετροβόλησαν τους ...

Κατάνυξις: Αλβανοί Εθνικιστές και Τσάμηδες πετροβόλησαν τους ...: Αναδημοσίευση από http://www.veteranos.gr Δεν ξέχασαν την συνεργασία που είχαν με τους Ιταλούς οι Τσάμηδες και ξέσπασαν εναντίον των Ε...

Κατάνυξις: ΣΚΕΨΕΙΣ ΠΟΎ ΓΕΝΝΗΘΗΚΑΝ ΑΠΟ ΤΟ ΥΠΕΡΒΛΑΣΦΗΜΟ CORPUS-...

Κατάνυξις: ΣΚΕΨΕΙΣ ΠΟΎ ΓΕΝΝΗΘΗΚΑΝ ΑΠΟ ΤΟ ΥΠΕΡΒΛΑΣΦΗΜΟ CORPUS-...: Ἴσως γιά πρώτη φορά στά χρονικά τοῦ Ἑλληνικοῦ θεάτρου καί τῆς 7 ης τέχνης, ἀνέβηκε ἕνα τόσο βλάσφημο «ἔργο»! Καί ὄχι τυχαῖα, σέ μ...

ΝΙΚΟΣ ΒΟΥΡΛΙΩΤΗΣ "Με ενοχλεί η Χρυσή Αυγή στη Βουλή"

Ίσως να είναι και η πρώτη φορά που ο δημοφιλής τραγουδιστής Νίκος Βουρλιώτης θεώρησε σκόπιμο να μιλήσει ανοικτά για τις αντιθέσεις του απέναντι στην "Χρυσή Αυγή".
Μιλώντας στην εκπομπή "Μίλα" της Τατιάνας Στεφανίδου υπερασπίστηκε την θέση του λέγοντας ότι η Χ.Α. τον ενοχλεί που υπάρχει στο ελληνικό κοινοβούλιο. Διαβάστε τι δήλωσε στη συνέντευξη του:
«Πολλές φορές μένω έκπληκτος απέναντι σε όλα αυτά τα πράγματα που βλέπω να γίνονται που δεν ξέρω τελικά ούτε πώς να το αντιμετωπίσω, ούτε  καν πώς να το χαρακτηρίσω.
Δεν ξέρω αν ισχύει αυτό που λέμε για Δημοκρατία και για ελευθερία σ’ αυτόν τον τόπο.
Με ενοχλεί που η Χρυσή Αυγή είναι στη Βουλή. Θεωρώ ότι στη Βουλή θα έπρεπε να είναι πολιτικά κόμματα με πολιτικές θέσεις».
 http://www.inews.gr/254/nikos-vourliotis--me-enochlei-i-chrysi-avgi-sti-vouli.htm

Οἱ ἀδικίες, τά χρήματα καί ἡ ὑπερηφάνεια, εἶναι τά αἴτια ἀπωλείας ἰσχύος καί δόξης ἑνός λαοῦ. Ἡ ἀπιστία καί ἡ ἔκλυσις τῶν ἠθῶν συμπληρώνουν τήν φθορά ἑνός λαοῦ. π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος

Ὁμιλία π. Ἀθανασίου Μυτιληναίου
Τύποι ὑπερηφάνων ἀνθρώπων. Ἀντιμετώπισις τῆς ἁμαρτίας τῆς ὑπερηφανείας.
Οἱ ἀδικίες, τά χρήματα καί ἡ ὑπερηφάνεια, εἶναι τά αἴτια ἀπωλείας ἰσχύος καί δόξης ἑνός λαοῦ. 
Ἡ ἀπιστία καί ἡ ἔκλυσις τῶν ἠθῶν συμπληρώνουν τήν φθορά ἑνός λαοῦ.

Χωρίον Σοφία Σειράχ 10, 7-8, Πραγματοποιήθηκε στίς 31/05/1988


Γιά νά κατεβάσετε καί νά ἀποθηκεύσετε τήν ὁμιλία πατῆστε ἐδῶ (δεξί κλίκ, 'Ἀποθήκευση προορισμοῦ ὡς, ἤ Ἀποθήκευση δεσμοῦ ὡς)
Τό ἠχητικό ἀρχεῖο προέρχονται ἀπό τό arnion.gr
http://anavaseis.blogspot.gr/2012/10/blog-post_28.html

Ὁμιλία Μητροπολίτου Κυθήρων Σεραφείμ στήν ἑορτή τῆς Ἁγίας Σκέπης καί 28ης Ὀκτωβρίου 2012

Ὁμιλία Μητροπολίτου Κυθήρων καί Ἀντικυθήρων κ.κ. Σεραφείμ στήν ἑορτή τῆς Ἁγίας Σκέπης καί τήν 28η Ὀκτωβρίου 2012

Γιά νά κατεβάσετε καί νά ἀποθηκεύσετε τήν ὁμιλία πατῆστε ἐδῶ (δεξί κλίκ, 'Ἀποθήκευση προορισμοῦ ὡς, ἤ Ἀποθήκευση δεσμοῦ ὡς)

Πηγή ἀρχείου Ι. Μητρόπολις Κυθήρων

 http://anavaseis.blogspot.gr/2012/10/28-2012.html

Θεραπεία τῆς αἱμορροούσης καί ἀνάσταση τῆς θυγατρός τοῦ ἀρχισυναγώγου (9,18-26). Σύντομο Κύρηγμα Μητροπολίτου Γόρτυνος Ἱερεμίου

Θεραπεία τῆς αἱμορροούσης καί ἀνάσταση τῆς θυγατρός τοῦ ἀρχισυναγώγου (9,18-26)

Κυριακή Ζ΄ Λουκᾶ

Μητροπολίτης Γόρτυνος Ἱερεμίας

1. Στήν περικοπή μας αὐτή ἐδῶ περιγράφονται δύο θαύματα τοῦ Ἰησοῦ. ῞Ενας ἄρχοντας τῆς συναγωγῆς (βλ. Μάρκ. 5,22), πιθανόν τῆς Καπερναούμ, ὀνομαζόμενος Ἰάειρος ἀπό τούς εὐαγγελιστές Μᾶρκο καί Λουκᾶ, καί τόν παρακαλοῦσε νά θεραπεύσει τήν θυγατέρα του, γιά τήν ὁποία ὁ Λουκᾶς ἀναφέρει ὅτι ἦταν δώδεκα ἐτῶν (Λουκ. 8,42). Αὐτή «ἄρτι ἐτελεύτησεν» (στίχ. 18), ἀλλά ὁ Ἰάειρος ἐπίστευε ὅτι ὁ Ἰησοῦς μπορεῖ νά τήν ἐπαναφέρει στήν ζωή.
Φαίνεται λοιπόν ὅτι εἶχε πίστη, ἀλλά ὄχι μεγάλη. Γιατί παρακαλεῖ τόν Χριστό ὄχι νά πεῖ μόνο ἕνα λόγο ἀπό μακρυά καί νά τήν θεραπεύσει (βλ. 8,8), ἀλλά νά πάει σπίτι του καί νά ἐπιθέσει τό χέρι Του ἐπάνω της (στίχ. 18).

2. Ὁ εὐαγγελιστής Ματθαῖος λέγει ὅτι ἡ νεάνιδα ἀπέθανε. Ὁ ἄλλοι ὅμως Εὐαγγελιστές τήν παρουσιάζουν ὡς ἑτοιμοθάνατη («ἐσχάτως ἔχει», Μάρκ. 5,23· «αὕτη ἀπέθνησκεν», Λουκ. 8,42).
Αὐτή ἡ φαινομενική ἀσυμφωνία ἐξηγεῖται ἀπό τό ὅτι ὅταν ὁ Ἰησοῦς ἐπορεύεται πρός τήν οἰκία τοῦ Ἰαείρου ἦλθε κάποιος ἀπό τήν οἰκία του καί τοῦ ἀνέφερε ὅτι πέθανε ἡ θυγατέρα του (βλ. Μάρκ. 5,35. Λουκ. 9,49).
Ὁ Ματθαῖος δέν ἀναφέρει μέν τήν πληροφορία αὐτή, ἀλλά λόγω αὐτῆς παρουσιάζει τήν νεάνιδα ἀπό
τήν ἀρχή, κατά τό αἴτημα τοῦ πατέρα της, ὡς θανοῦσα μέ τό ἔκφραση μάλιστα «ἄρτι» (στίχ. 18).
Ὁ Θεοφύλακτος ἔχει ἄλλη ἑρμηνεία: Παρουσιάζει ὁ Ματθαῖος τόν Ἰάειρο νά λέγει ἀπό τήν ἀρχή ὅτι ἡ θυγατέρα ἐτελεύτησε (ἀντίθετα ἀπό τούς ἄλλους Εὐαγγελιστές πού τήν παρουσιάζουν ὅτι ζεῖ ἀκόμη),
γιατί αὐτή ἦταν πραγματικά στίς τελευταῖες της ἀναπνοές· ἤ εἶπε ὁ πατέρας γιά τήν κόρη του ὅτι
πέθανε αὐξάνοντας τήν συμφορά, γιά νά ἑλκύσει τήν εὐσπλαγχνία τοῦ Ἰησοῦ (MPG 123,229).


3. Καθώς ὁ Ἰησοῦς πήγαινε μέ τούς μαθητές του στήν οἰκία τοῦ Ἰαείρου, τόν πλησίασε μία γυναίκα
πού ἔπασχε ἀπό αἱμορραγία γιά δώδεκα χρόνια καί ἄγγιξε ἐκ τῶν ὄπισθεν τό ἄκρο τοῦ ἐξωτερικοῦ του ἐνδύματος (στίχ. 20).
Ἄς παρατηρήσουμε τήν ἀντιστοιχία τῶν δώδεκα ἐτῶν τῆς ἀσθενείας τῆς αἱμορροούσης καί τῆς ἡλικίας τῆς θυγατέρας τοῦ Ἰαείρου. Ἡ αἱμορροοῦσα γυναίκα θεωρεῖτο ἀκάθαρτη (βλ. Λευιτ.
15,19-30), γι᾽ αὐτό καί αὐτή ἦλθε «ὄπισθεν» καί ἄγγιξε τό κράσπεδο τοῦ Ἰησοῦ (στίχ. 20). «Ἀκάθαρτος οὖσα διά τό πάθος, οὐ προσῆλθε φανερῶς ἡ γυνή, εὐλαβουμένη μήπως κωλυθῇ» (MPG 123,229). Καί ὅμως ὁ Ἰησοῦς τήν ἐθεράπευσε καί μάλιστα τήν προσεφώνησε μέ τήν τρυφερή ἔκφραση «θύγατερ» καί μέ τό ἰσχυρό ρῆμα «θάρσει» (στίχ. 22).
Τῆς εἶπε «θάρσει», γιατί αὐτή θά ἐφοβήθη ὅτι ἔκλεψε, ἄς τό ποῦμε ἔτσι, τήν δωρεά, ἐπειδή ἦλθε «ὄπισθεν» καί ἄγγιξε τό κράσπεδο τοῦ Ἰησοῦ. Καί τήν προσεφώνησε «θύγατερ» γιά τήν πίστη της. «Ἡ πίστις σου σέσωκέ σε», τῆς εἶπε στήν συνέχεια (στίχ. 22). «Δείκνυσι ὅτι,
ἐάν μή πίστιν προσήγαγεν, οὐκ ἄν ἔλαβεν τήν χάριν, κἄν τά ἱμάτια ἦσαν» (Θεοφύλακτος, MPG 123,232).

Λέγεται ὅτι ἡ θεραπευθεῖσα αἱμορροοῦσα γυναίκα ἔκανε ἀνδριάντα στόν Σωτῆρα της καί στήν βάση τοῦ ἀνδριάντος ἐφύετο βοτάνη πού βοηθοῦσε τίς αἱμορροοῦσες γυναῖκες. Κατά τά χρόνια ὅμως τοῦ Ἰουλιανοῦ οἱ ἀσεβεῖς κατέστρεψαν τόν ἀνδριάντα αὐτόν.

4. Τό μήνυμα τοῦ θαύματος αὐτοῦ εἶναι ὅτι δέν καθίσταται ἀκάθαρτος ὁ ἄνθρωπος γιά κάτι πού εἶναι
φυσικό καί δέν εὐθύνεται αὐτός γι᾽ αὐτό καί ἀκόμη ὅτι δέν εἶναι κατώτερη ἡ γυναίκα γιά τήν ἔμμηνο ρύση της. Γι᾽ αὐτό καί τήν περικοπή περί αἱμορροούσης τήν διαβάζει συνήθως ἡ Ἐκκλησία σέ μνῆμες ἁγίων γυναικῶν. – Εἶναι βέβαιο ὅτι ἀπό τό θαῦμα στήν αἱμορροοῦσα γυναίκα θά ἐνδυναμώθηκε ἡ πίστη τοῦ Ἰαείρου, στό σπίτι τοῦ ὁποίου πορευόταν ὁ Ἰησοῦς.

5. Ὅταν ὁ Ἰησοῦς ἔφθασε στήν οἰκία τοῦ ἄρχοντος Ἰαείρου εἶδε νά εἶχαν συγκεντρωθεῖ ἤδη οἱ αὐλικοί γιά νά θρηνήσουν μέ θλιβερά μοιρολόγια τόν θάνατο τῆς κόρης. Ὅλοι βεβαίως πίστευαν ὅτι ἀπέθανε ἡ θυγατέρα τοῦ ἄρχοντα καί γι᾽ αὐτό, ὅταν ὁ Ἰησοῦς τούς εἶπε ὅτι «καθεύδει», αὐτοί «κατεγέλων» αὐτόν (στίχ. 24). Καί ὁ Ἰησοῦς βέβαια δέν ἀρνεῖτο ὅτι πραγματικά ἡ κόρη ἀπέθανε, ἀλλά συνέκρινε τόν θάνατο μέ τόν ὕπνο. Καί ὅπως αὐτός πού κοιμᾶται ξυπνᾶ, ἔτσι καί ἡ νεάνιδα θά ἀνασταινόταν μέ τήν δύναμη τοῦ Χριστοῦ.
«Καθεύδειν δέ λέγει αὐτήν, διότι παρ᾽ αὐτῷ ὁ θάνατος ὕπνος ἦν, δυναμένῳ εὐκόλως ἀναστῆσαι»
(Θεοφύλακτος, MPG 123,232). Ἀφοῦ τό πλῆθος διασκορπίστηκε ὁ Ἰησοῦς Χριστός ἐπανέφερε τό νεκρό κοράσιο στήν ζωή (στίχ. 25).
Τέτοια δύναμη ἀνήκει πραγματικά μόνο στόν Θεό καί τό θαῦμα διαδόθηκε σέ ὅλη τήν γῆ (στίχ. 26).

6. Ἄς παρατηρήσουμε ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστός ἀνέστησε τήν κόρη ὅταν ἐξεβλήθη ὁ ὄχλος ἀπό τό δωμάτιό της, διότι «ἔνθα ὄχλος καί περισπασμός, οὐ θαυματουργεῖ ὁ Ἰησοῦς» (Θεοφύλακτος, MPG
123,232) καί ὅτι πάλι ὁ Ἰησοῦς ἐκράτησε τό χέρι τῆς νεκρᾶς δίνοντας δύναμη σ᾽ αὐτήν. «Καί ἐσένα –λέγει ὁ Θεοφύλακτος – ὅταν νεκρωθεῖς στίς ἁμαρτίες σου, θά ἀναστηθεῖς, ὅταν ὁ Χριστός σοῦ κρατήσει τό χέρι, γιατί μ᾽ αὐτό θά πράττεις τά καλά ἔργα, καί ὅταν θά σοῦ ἐκβάλει τόν ὄχλο καί τόν περισπασμό (τῆς ψυχῆς)» (MPG 123,232).



Περιοδικό Παναγία Προυσιώτισσα
τεύχος 85, 19 Αὐγούστου 2012
Ι. Μητρόπολις Γόρτυνος & Μεγαλοπόλεως
 http://anavaseis.blogspot.gr/2012/10/918-26.html

Προς τα ουράνια σκηνώματα. Ε’ Καρποφορία καί συγκομιδή. Δανιήλ Κατουνακιώτης.

Προς τα ουράνια σκηνώματα

 Σύγχρονες Ἁγιορείτικες μορφές
 Δανιήλ Κατουνακιώτης

   Η ακάματη συγγραφή, η πνευματική καθοδήγησις των πνευματικών του που ξεκίνησαν να βαδίσουν τον «ματωμένο δρόμο» της ισάγγελης ζωής, η δημιουργία του πνευματικού εκείνου καταφυγίου πάνω στα ξερολίθια των Κατουνακίων, ο καθημερινός αγώνας για τον προσωπικό εξαγιασμό, ο θείος έρωτας της ασκήσεως και η ανεξικακία του για κάθε ίσως αδελφό που τον πίκρανε, ύφαναν σιγά-σιγά τα πενήντα χρόνια στα Κατουνάκια. Μία ζωή ολόκληρη.
   Τώρα είχε υπερβεί τα ογδόντα… Πότε πέρασαν αλήθεια; «άνθρωπος ωσεί χόρτος αι ημέραι αυτού, ωσεί άνθος του αγρού ούτως εξανθήσει». Ήταν πράγματι ένα σπάνιο άνθος μέσα στο μεγάλο περιβόλι της Παναγίας. Και τα άνθη από το περιβόλι αυτό, όταν δεν τα διαβρώσει κανένα μιαρό σκουλήκι, ευωδιάζουν και μετά την πτώση τους στο χώμα. Ευωδιάζουν με την ανάμνησή τους, για τη συνέπεια ζωής και θεωρίας, για την απλότητά τους, για «την μίμηση της πολιτείας του Χριστού», για την αδοξία και την απάρνηση του «εγώ» τους.
   Το φθαρτό σκήνωμα δεν έπαψε ποτέ να τον ενοχλεί. Πάντα τους Αγίους τους τυραννεί ο «σκόλοψ τη σαρκί». Σε ένα του γράμμα προς ένα έμπιστο πνευματικό του τέκνο, με ημερομηνία 26-4-1923 γράφει: «Η επιστολή σου με εύρε επί κλίνης οδύνης συνεπεία στεναχωρίας και γριπποειδούς πυρετού και οιδήματος του δεξιού οφθαλμού, κάτωθεν και επί των βλεφάρων, όπου ησθανόμην αφορήτους πόνους, αλλ’ αι παρακλήσεις και αι ευχαί σου συνετέλεσαν, ίνα μη αιφνιδίως ακούσης τον θάνατο του πατρός σου, και μετά εξαήμερον οδύνην, παραδόξως ανέλαβον».

   Το καλοκαίρι του 1929 ήταν το τελευταίο που τον ξεκούρασε η δροσερή απλωταριά, όπου συνήθιζαν να τα λένε με τον Αλέξανδρο, με τους επισκέπτες, με τα παιδιά του. Ο χειμώνας έφτασε πρώιμα. Έπεσε στο κρεβάτι με δυνατό κρυολόγημα. Έβλεπε τους υποτακτικούς του που αγωνίζονταν να τον περιποιηθούν, κι έβλεπε και τον εαυτό του που έχανε τις δυνάμεις του. Ήταν όμως τόσο χαρούμενος. Ο γεωργός, όταν χρυσίζουν στον κάμπο τα στάχυα, ξεχνάει τους κόπους. Κι αυτός φεύγοντας από τον κόσμο, θα άφηνε πίσω του μια ευλογημένη θυμωνιά… Και στη θέση του, γέροντα, τον παπα-Δανιήλ, έναν ασκητικό, λιγόλογο, ευλαβέστατο ιερέα, μουσικολογιότατο και αγγελόφωνο…
   Στις 8 Σεπτεμβρίου, ημέρα του γενεθλίου της Παναγίας, η ψυχή του «πτηνού της ερήμου» πέταξε στα ουράνια σκηνώματα.
   Αποβραδύς είχε λουστεί με κρύον ιδρώτα.
-    Γερόντιε, να μεταλάβω, είπε. Δεν αισθάνομαι καλά.
   «…Τον κοινωνήσαμε, διηγείται ο π. Γερόντιος. Με δάκρυα στα μάτια και τρεμάμενη φωνή έδωσε σ’ όλους τους υποτακτικούς του, που μαζευτήκαμε γύρω στο προσκεφάλι του, τις τελευταίες συμβουλές και ευχές.
  - Γέροντα εμείς τι θα γίνουμε τώρα;
  - Ο Χριστός ν’ ανταμείψει τους κόπους σας, μας ευχήθηκε. Και προείπε για το μέλλον:
  - Ο Θεός δεν είναι άδικος, Γερόντιε. Σεις με υπηρετήσατε. Θα στείλει λοιπόν αγγέλους να σας υπηρετήσουν. Και την Καλύβη θα τη μεγαλώσετε, και δύο ιερείς θα έχετε. Και πολλά καλογέρια θα έρθουν.»
Μετά τα μεσάνυχτα η γλώσσα δυσκολευόταν να κινηθεί, τα χείλη του άσπρισαν. Έλεγε πολλά, αλλά δεν τα καταλάβαινες. Το πρωί έγινε στην Καλύβη Θ. Λειτουργία. Πέρασαν 2-3 ώρες. Το πρόσωπό του έλαμπε, χαμογελούσε μπροστά στην απόλαυση κάποιας ιερής εκστάσεως. Μετά το ευχέλαιο έφυγε. Πόσο ευτυχισμένος ήταν που εκδημούσε την ημέρα αυτή της εορτής της Μεγάλης του Προστασίας, της Πανύμνητης Μητέρας του Κυρίου!».
   Τον πήρε ο Θεός σε ηλικία ογδοντατριών ετών πάνω στην πνευματική του ακμή, με απέραντη γαλήνη πνεύματος, σοφό, βαθύνουν, διορατικό, πραότατο, ελεήμονα, κατάφορτο καρπών πνευματικών.
   Η είδησις του θανάτου του διαδόθηκε σαν αστραπή στο αγιώνυμο όρος. Ύστερα από δύο ημέρες ήρθε και το συλλυπητήριο γράμμα από τη Μεγίστη Λαύρα:
   «… Η απώλεια του αειμνήστου Γέροντος Δανιήλ δεν είναι απώλεια μερική, αλλά γενική του ιερού ημών τόπου… Εν τω προσώπω του μάκαρος Δανιήλ το άγιον Όρος απώλεσε μίαν οσιακήν φυσιογνωμίαν της συγχρόνου Αγιορείτικης γενεάς…».
   Αλλά και οι πατέρες της Ιεράς Σκήτης των Καυσοκαλυβίων σε συλλυπητήρια επιστολή σημειώνουν: «… θα έπρεπε να ζη ακόμη… Ο μακαρίτης ήτο ο καυτήρ παντός καινοτομούντος και μέγας παράγων της Αγιορειτικής πολιτείας, καταρδεύσας διά των συγγραμμάτων του πάσαν Ορθόδοξον ψυχήν και πάσαν κυμαινομένην καρδίαν».
   Ας είσαι ευλογημένος γερο-Δανιήλ που ετίμησες την άγονη ασκητική σου γη με τόση γόνιμη προσφορά. Ναι, αλήθεια, «πνεύμα Θεού εν σοι, και γρηγόρησις και σύνεσις και σοφία περισσή ευρεθή εν σοι».

Ἀπό το βιβλίο 

Σύγχρονες Ἁγιορείτικες μορφές

Δανιήλ Κατουνακιώτης

σελ. 103-105

Ἐκδόσεις 

Ἱ. Μονής Παρακλήτου 2005

Μεταφορά στό Διαδίκτυο - Ἐπιμέλεια κειμένου :  Ἀναβάσεις

Εὐχαριστοῦμε θερμά τόν Ἡγούμενο τῆς Ἱ.Μ. Παρακλήτου γιά τήν ἄδεια δημοσίευσης 

ἀποσπασμάτων ἀπό τά βιβλία πού ἐκδίδει ἡ Ἱερά Μονή.

Διαβάστε τά ὑπόλοιπα πατώντας :  Σύγχρονες Ἁγιορείτικες μορφές. Δανιήλ Κατουνακιώτης

 http://anavaseis.blogspot.gr/2012/10/blog-post_8223.html

Ὅτι οἱ μάγοι δὲν εἶναι, οὔτε πρέπει νὰ ὀνομάζωνται Χριστιανοί. Ἁγ. Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου

Ὅτι οἱ μάγοι δὲν εἶναι, οὔτε πρέπει νὰ ὀνομάζωνται Χριστιανοί.

Ἅγιος Νικόδημος Ἁγιορείτης

Καὶ λοιπὸν οἱ τὰ τοιαῦτα πάντα ἐνεργοῦντες Χριστιανοί, πῶς ἠμποροῦν πλέον νὰ εἶναι ἢ νὰ ὀνομάζωνται Χριστιανοί; Χριστιανοὶ καὶ μάγοι; Χριστιανοὶ καὶ γητευταί; Χριστιανοὶ καὶ ἐπαοιδοί; Χριστιανοὶ καὶ φαρμακοί; Χριστιανοὶ καὶ δαιμονολάτραι; ἄπαγε! μὴ γένοιτο! καὶ τί συμφωνίαν ἔχει τὸ φῶς μὲ τὸ σκότος; ἡ ἀλήθεια μὲ τὸ ψεῦδος;
Οἱ υἱοὶ τοῦ Θεοῦ, μὲ τοὺς υἱοὺς τοῦ Διαβόλου; ὁ Χριστὸς μὲ τὸν Βελίαρ; ὅθεν ματαίως οἱ τοιοῦτοι καυχῶνται πῶς εἶναι Χριστιανοί· διότι κᾀνένα ὄφελος δὲν λαμβάνουν ἀπὸ μόνον τὸ ψιλὸν ὄνομα τοῦ Χριστιανισμοῦ· ἐπειδὴ τὰ ἔργα αὐτῶν εἶναι σατανικά, εἶναι ἀντιχριστιανικά· ναὶ Χριστιανοὶ καὶ εὐσεβεῖς, μὰ μὲ τὸν λόγον μόνον καὶ μὲ τὸ σχῆμα· μὲ τὸν τρόπον δὲ καὶ μὲ τὸ ἐπιτήδευμα, προδόται τοῦ Χριστιανισμοῦ, ἀσεβεῖς καὶ Ἐθνικοί· ὅθεν δίκαιον εἶχεν ὁ Χρυσόστομος Ἰωάννης, νὰ ὀνομάζῃ χείρονας τῶν Ἑλλήνων τοὺς τοιούτους Χριστιανούς, καὶ νὰ λέγῃ οὕτω περὶ αὐτῶν· «τῷ μὲν λόγῳ πολλοὶ Χριστιανοί, τῷ δὲ τρόπῳ ὀλίγοι καὶ σπάνιοι· τῷ σχήματι ὡς Χριστιανοί, καὶ ὡς Χριστοῦ μαθηταί· τῷ δὲ τρόπῳ προδόται· τῷ λόγῳ εὐσεβεῖς, τῷ δὲ τρόπῳ ἀσεβεῖς, τοῖς δὲ ἔργοις Ἐθνικοί· καθὼς εἶπεν ὁ Προφήτης Δαβὶδ καὶ ἐμίγησαν ἐν τοῖς ἔθνεσι, καὶ ἔμαθον τὰ ἔργα αὐτῶν. (Ψαλμ. ρε´ 34) καὶ ἀληθῶς ἐπληρώθη ἡ προφητεία ἐν ἡμῖν· οὗτοι ποταποὶ Χριστιανοί, προσέχοντες μύθοις; καὶ γενεαλογίαις; καὶ μαντείαις;
καὶ ἀστρολογίαις; καὶ φαρμακείαις; καὶ φυλακτηρίοις; καὶ ὀρνέων φωναῖς; καὶ ἐν πηγαῖς λυχναπτοῦντες, καὶ ἀπολυόμενοι, καὶ παρατηρήσεις ἡμερῶν καὶ ἐνιαυτῶν, καὶ κληδωνισμούς, καὶ ὀνείρατα, καὶ συναντήματα παρατηρούμενοι, καὶ ἄλλ᾿ ἕτερα τοιαῦτα; καὶ πῶς Χριστιανοὶ εὑρεθήσονται οἱ τὰ τοιαῦτα πράσσοντες; ποίᾳ δὲ παρρησίᾳ τολμῶσιν ἑαυτοὺς ὀνομάζειν Χριστιανούς; ἢ πῶς τολμῶσι προσελθεῖν τοῖς θείοις μυστηρίοις, οἱ χείρονες τῶν Ἑλλήνων ὑπάρχοντες; τοῖς ταῦτα πράττουσιν οὐδὲν ὄφελος τοῦ καλεῖσθαι αὐτοὺς Χριστιανούς· ὥσπερ γὰρ ἡ κόρη ἡ παρθένος, ἕως ὅτου φυλάττει τὴν παρθενίαν αὐτῆς, εὐλόγως καὶ ἀξίως παρθένος καλεῖται καὶ ἔστιν· ἐπὰν δὲ ἀπατηθῇ ὑπό τινος καὶ φθαρῇ, καὶ τὴν παρθενίαν ἀπολέσῃ, οὐκ ἔτι ἔσται παρθένος... οὕτω καὶ ὁ καλούμενος Χριστιανός· ἐὰν τὰς συνθήκας παραβῇ καὶ τὰς ἐπαγγελίας καταπατήσῃ, καὶ τὸν λόγον τοῦ Ἁγίου Εὐαγγελίου ἀθετήσῃ, καὶ τὰ τῶν ἐθνῶν πράττῃ, οὐδὲν ὄφελος τὸν τοιοῦτον καλεῖσθαι Χριστιανόν». (Λόγ. περὶ ψευδοπροφητῶν).

nektarios.gr
http://anavaseis.blogspot.gr/2012/10/blog-post_6769.html