Το πάθος της υπόνοιας
Σύγχρονες Ἁγιορείτικες μορφές
Δανιήλ Κατουνακιώτης
Η υπόνοια είναι εις ψευδής και αλλόκοτος φωτογράφος, όστις φωτογραφών διαστρέφει το εικονιζόμενον εις εναντίαν μορφήν…
Όσοι πειρασμοί συμβώσι του πάσχοντος υπό υπονοίας είτε εξ ανθρώπων είτε εκ Θεού διά την διόρθωσίν του, είτε εκ φυσικής συμπτώσεως, αυτός ούτος τα εκλαμβάνει ότι ο δείνα και ο δείνα τα υπεκίνησε, κατακρίνων δωρεάν τον ανεύθυνον…
Προς εξεικόνισιν ζωηράν και ολεθρίας ταύτης μαινάδος θα σοι φέρω απαθώς τον εν τη Μικρά Αγία Άννη εφησυχάζοντα π. Θεοφάνην. Ο τοιούτος, ως ίσμεν (γνωρίζομεν), νικηθείς τέλεον υπό του τοιούτου νοσήματος, απέσπασεν εαυτόν από όλους τους αδελφούς και γείτονας, διακηρύττων, ότι άπαντες τον αποστρέφονται, και ότι αυτός μόνος γνωρίζει το δίκαιον, οι δε λοιποί είναι άξιοι αποστροφής. Ο τοιούτος πέπονθεν το τοιούτον, διότι όσα τον διδάσκουσιν αι υπόνιαι, αυτά ταύτα προσκυνά, εις αυτά και μόνα βασίζεται.
Εάν, φίλτατέ μοι, γίνει προς στιγμήν Οικουμενική Σύνοδος υπό των Αγίων Πατέρων συγκροτουμένη και στηλιτεύσωσι των τοιούτων ότι είναι ηπατημένοι υπό τας υπονοίας των, οι τοιούτοι ουδέποτε θα το παραδεχθώσι, διϊσχυριζόμενοι ότι αυτοί μεν έχουσι δίκαιον, οι δε άγιοι Πατέρες άδικον.
(Επιστολή προς Καλλίνικον ησυχαστήν, 1-2-1896)
Μακράν, αδελφοί, από την τερατοτόκον υπόνοιαν.
Όσον το πάθος τούτο φαίνεται μικρόν και επουσιώδες, τοσούτον απ’ εναντίας, εάν δεν προληφθή, δύναται να γίνη μέγα και να φέρη ολέθρια αποτελέσματα. Το πάθος τούτο της υπονοίας το υποβάλλει συνήθως ο δόλιος δράκων εις τας ευήθεις και κούφας ψυχάς, αίτινες εισί κατειλλημέναι υπό του πάθους του φθόνου και της μνησικακίας.
Όταν τοίνυν (λοιπόν) παραδεχθή οποιοσδήποτε αδελφός τας υπαγορεύσεις του πάθους τούτου, πρώτον θα λάβη συνέριθον και συνήγορον την πονηράν περιέργειαν, και κατ’ ακολουθίαν, ό,τι του υποβάλλει ο λογισμός, αυτό τούτο θα το θεωρή αποτετελεσμένον γεγονός…
Όταν χρονίση το πάθος τούτο, τότε ο εχθρός φέρει εις τον αδελφόν διαφόρους φαντασίας συναδούσας προςτον σκοπόν της αποπλανήσεως καιούτω γίνεται η έκστασις των φρενών, εξ ης ρύσαιτο ημάς (είθε να μας σώση) ο Πανυπεράγαθος Θεός και Κύριος…
Διά να προληφθή δε το τοιούτον στυγηρόν πάθος, οφείλει ο αδελφός εκ πρώτης αφετηρίας να το αποφεύγη ως ιόν θανατηφόρον καταστηλιτεύων τούτο διά καθαράς εξομολογήσεως και μακαρίας αυτομεμψίας.
Ἀπό το βιβλίο
Σύγχρονες Ἁγιορείτικες μορφές
Δανιήλ Κατουνακιώτης
σελ. 112-113
Ἐκδόσεις
Ἱ. Μονής Παρακλήτου 2005
Μεταφορά στό Διαδίκτυο - Ἐπιμέλεια κειμένου : Ἀναβάσεις
Εὐχαριστοῦμε θερμά τόν Ἡγούμενο τῆς Ἱ.Μ. Παρακλήτου γιά τήν ἄδεια
δημοσίευσης
ἀποσπασμάτων ἀπό τά βιβλία πού ἐκδίδει ἡ Ἱερά Μονή.
Διαβάστε τά ὑπόλοιπα πατώντας : Σύγχρονες Ἁγιορείτικες μορφές. Δανιήλ Κατουνακιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου