Δυσκολίες. Μέρος Θ'. Μητροπολίτου Κυροβογκράντ καί Νικολάεφ Νέστορος

Δυσκολίες. Μέρος Θ'

Ἀναμνήσεις ἀπό τήν Καμτσάτκα 

 Θυμᾶμαι μερικά σποραδικά περιστατικά ἀπό τήν πολύχρονη ἐνασχόλησή μου μέ τή θεραπεία τῶν πασχόντων ἰθαγενῶν.
Πῆγα κάποτε στήν καλύβα μιᾶς ἐβένης καί εἶδα τά δυό ἀγοράκια της, ἡλικίας ἕξι ὥς ὀκτώ ἐτῶν, νὰ εἶναι γεμάτα μολυσμένες πληγές. Ἡ ψώρα τά εἶχε καταφάει ἀπ’ τό κεφάλι ὥς τά πόδια. Καί ἡ ἐπιδείνωσή της  ἦταν γρήγορη, γιατί δέν ἔπαιρναν κανένα μέτρο καί δέν τηροῦσαν καμιά καθαριότητα. Προθυμοποιήθηκα νά περιποιηθῶ τίς πληγές τῶν παιδιῶν. Ἡ μητέρα τους ὅμως ἀντέδρασε μέ τό γνωστό πανικό τῆς ἄγνοιας.  Προσπάθησε νά προφυλάξει τά παιδιά της ἀπό τά χέρια μου, τραβώντας τα στό βάθος τῆς καλύβας.
-Ὄχι, ὄχι, ὄχι! ἐπαναλάμβανε φοβισμένη, βλέποντας τίς ἄγνωστες καί μυστηριώδεις γιά κείνη ἀλοιφές, πού ἔβλαλα ἀπό τήν τσάντα μου.
Βλέποντας τήν ἀρνητική της στάση, σκέφτηκα νά τήν πείσω παιδαγωγικά. Τῆς πρότεινα λοιπόν νά λούσει ἐκείνη ἕνα ἀπό τά παιδιά.
-Θά δεῖς πόσο θ’ ἀνακουφιστεῖ τό ψωριασμένο κεφαλάκι του μέ τό ζεστό νερό, τῆς εἶπα.
Συλλογίστηκε γιά λίγο ἡ ἐβένη. Τελικά ἔγνεψε μέ τό κεφάλι της συγκαταβατικά. Σηκώθηκε κι ἄρχισε νά ἑτοιμάζεται γιά τό λούσιμο τοῦ μεγαλύτερου ἀγοριοῦ. Τό μικρότερο παιδί ὅμως, βλέποντας τό ζεστό νερό, τήν πετσέτα, τούς ἐπιδέσμους καί τίς ἀλοιφές, νόμισε πώς θά ἔκανα κανένα κακό στόν ἀδελφό του.
Ἔβαλε τίς φωνές καί ὅρμησε καταπάνω μου γιά νά μ’ ἐμποδίσει. Μέ γρατζούναγε, μέ χτυποῦσε καί ξεστόμιζε ἀκατανόητες λέξεις. Ἡ μητέρα του τόν ἀπέσπασε μέ δυσκολία ἀπό πάνω μου, ὡστόσο κι ἐκείνη μέ κοιτοῦσε δύσπιστα. Καί πάλι τούς καθησύχασα πειστικά καί γλυκομίλητα.
Ἄρχισα νά λούζω τό μεγαλύτερο παιδί, φροντίζοντας νά μήν πάει καθόλου σαπουνάδα στά μάτια του.  Παράδοξα, τοῦ ἄρεσε πολύ. Διασκέδαζε κιόλας, νιώθοντας τό κεφάλι του ἀφρισμένο.  Γελοῦσε χαρούμενο καί μέ παρακαλοῦσε νά παρατείνω τό ἀνακουφιστικό ἐκεῖνο παιχνίδι.
Αὐτό ἦταν. Εἶχα κερδίσει τήν ἐμπιστοσύνη της. Ὡστόσο τό ἄλλο παιδί δέν δεχόταν ἀκόμα νά τό φροντίσω. Γιά δέκα περίπου μέρες ἔλουζα καθημερινά ἐκεῖνο τό ἐβενάκι καί ἔβαζα στίς πληγές του τίς κατάλληλες ἀλοιφές. Μετά ἡ ἀρρώστια ἄρχισε νά ὑποχωρεῖ. Σέ μερικές ἑβδομάδες εἶχε σχεδόν τελείως θεραπευθεῖ. Τό παιδί ξετρελάθηκε ἀπό τή χαρά του καί ἡ μητέρα του δέν ἤξερε πῶς νά ἐκδηλώσει τόν ἐνθουσιασμό τους. Ταυτόχρονα μέ παρακαλοῦσε νά κάνω καλά καί τ’ ἄλλο της παιδί.  Τῆς τό ὑποσχέθηκα, μέ τόν ὅρο ὅτι θά μέ βοηθοῦσε κι ἡ ἴδια σ’ αὐτό.
 Πρίν φύγω ἀπό κεῖ, τούς ἔδωσα πολλούς ἐπιδέσμους, ἀλοιφές, σαπούνια καί καθαρό ρουχισμό, ἀφοῦ προηγουμένως δίδαξα τήν ἐβένη πῶς νά φροντίζει γιά τήν καθαριότητα καί τήν ὑγιεινή τῶν παιδιῶν καί τῆς καλύβας της.
Καθώς, ἑτοιμαζόμουν νά φύγω, δέν μπόρεσα νά συγκρατήσω τά γέλια, ὅταν ἄκουσα ἐκείνη τήν ἁπλοϊκή γυναίκα νά λέει στούς ἀγωγιάτες μου:
-Νά μπεῖτε σ’ ὅλες τίς καλύβες καί νά πεῖτε στούς ἀνθρώπους ὅτι δέν πρέπει νά φοβοῦνται τόν ἰνοκλέκ (φίλο) παπα-Νέστορα.  Νά τόν ἀφήνουν νά τούς θεραπεύει μέ τό ἀφρισμένο νερό. Μόνο νά μήν τρῶνε ἐκεῖνο τό σκληρό λίπος, πού χρησιμοποιεῖ στό λούσιμο (ἐννοοῦσε τό σαπούνι).  Δέν εἶναι καθόλου νόστιμο. Ἐγώ ἔφαγα ἕνα κομμάτι κι ἀκόμα πονάει ἡ κοιλιά μου!

Μητροπολίτου Κυροβογκράντ καί Νικολάεφ Νέστορος

Ἀναμνήσεις ἀπό τήν Καμτσάτκα

Ἀπόδοση ἀπό τά ρωσικά

Ἔκδοση Τρίτη

Ἱερά Μονή Παρακλήτου Ωρωπός Ἀττικῆς 2001

σελ.145-159

Ἐπιμέλεια κειμένου και πηγή στο Διαδίκτυο  Ἀναβάσεις

 Διαβάστε τά ὑπόλοιπα πατώντας  Ἀναμνήσεις ἀπό τήν Καμτσάτκα

 http://anavaseis.blogspot.gr/2013/05/blog-post_96.html