Γέρων Ἀνδρέας Γρηγοριάτης (+1913-1988). Μέρος Δ'

Γέρων Ἀνδρέας Γρηγοριάτης (+1913-1988). Μέρος Δ'

Μοναχοῦ Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου

 Ὁ π. Ἀνδρέας διηκόνησε τό μοναστήρι, χωρίς νά φροντίση γιά τό δικό του συμφέρον. Ἠμποροῦσε καί νά ἱερωθῆ, ἀλλά δέν ἐπεδίωξε τό ἀξίωμα, παρά μόνο τήν ἀξία. Λόγῳ τῶν πολλῶν του διοικητικῶν ἐνασχολήσεων, δέν διέπρεψε πολύ στήν νηπτική καί θεωρητική ζωή.
Μέ τήν ἁπλότητά του, τήν ἀγωνία του γιά τήν νέα Ἀδελφότητα, τήν διακριτική του συμπεριφορά καί ἀγάπη μᾶς ἐπωκοδόμησε πνευματικά.
Ἀγαποῦσε καί ἐσέβετο ὅλους τούς Πατέρες τῆς Μονῆς. Ἰδιαίτερα ἦτο εὐτυχισμένος πού ἔβλεπε νέους μοναχούς νά πλαισιώνουν τήν παλαιά Ἀδελφότητα καί νά συνεργάζωνται ἁρμονικά μέ τόν νέο ἡγούμενο, τόν σεβαστό Γέροντα π. Γεώργιο.
Σ᾿ ὅλους ἔλεγε τόν καλογερικό χαιρετισμό: "Εὐλογεῖτε", ἀκόμη καί στόν τελευταῖο Δόκιμο. Δέν ἤθελε νά σκανδαλίζη κανέναν καί ἀπέφευγε τίς ἀνωφελεῖς συζητήσεις. Σέ ὧρες πού ἐργάζοντο μαζί οἱ Πατέρες, στίς λεγόμενες  Παγκοινιές (ὅλοι ἀπό κοινοῦ) συνιστοῦσε ἀδελφικά νά λέγωνται ἀπό κάποιον Ἀδελφό οἱ Χαιρετισμοί τῆς Θεοτόκου ἤ νά ψάλλουν κάποιο τροπάριο.
Μέ τούς νέους Πατέρας ἔζησε 14 χρόνια. Στό διάστημα αὐτό δέν ἐνώχλησε κανέναν, οὔτε καί ἐμίσησε ἤ κατέκρινε. Τούς ἀγαποῦσε μυστικά καί ποτέ δέν τούς ἐπαινοῦσε δημοσίως, διότι ἔλεγε ὅτι αὐτό δέν εἶναι κατά Θεόν.
Ὅσοι ἀπό τούς Ἀδελφούς εἶχαν κάποιον πειρασμό, προσευχόταν περισσότερο, χωρίς νά τούς τό λέγη. Ἐάν κάποιος ἀρρώσταινε, τόν ἐπισκεπτόταν καί τοῦ ἄφηνε ἀθόρυβα κάποιο γλυκό ἤ ἕνα φροῦτο, διατηρῶντας τήν σοβαρότητά του καί ἀποφεύγοντας τίς λεγόμενες ἀδελφικές διαχύσεις.
Μία φορά εὑρέθηκε γιά διοικητικές ὑποθέσεις στό χωριό Προμύρι τοῦ Βόλου. Ὁ ἄλλος Ἀδελφός καθυστέρησε νά γυρίση. Τόν ἐρώτησε:
-Ποῦ ἤσουν;
Χωρίς νά περιμένη ἀπάντησι τοῦ εἶπε: Ἄϊντε νά φᾶς καί μετά πήγαινε νά ξεκουρασθῆς. Σοῦ ἔκανα ἐγώ τόν κανόνα τῆς προσευχῆς σου καί τό Μικρό Ἀπόδειπνο.
Ἐπειδή συχνά ἔβγαινε στόν κόσμο γιά τά διοικητικά θέματα τῆς Μονῆς, ἀκολουθοῦσε πιστά τόν νεαρό Γέροντά μας σάν μικρό παιδί. Ὁσάκις ἐμπαινε ἤ ἔβγαινε ἀπό τό πλοῖο ἤ ἀπό κάποιο αὐτοκίνητο, τοῦ φιλοῦσε τό χέρι ζητῶντας τήν εὐλογία του.
Ταξιδεύοντας μέ λεωφορεῖο ἀπό Θεσσαλονίκη γιά Ἀθήνα καί τανάπαλιν ἔδινε κασσέτες μέ ἁγιορείτικη μουσική ἤ ὁμιλίες τοῦ Γέροντος γιά νά διδάσκη καί τέρπει πνευματικά καί τούς συνταξιδιῶτες του.
Ἀπέφευγε νά δαπανᾶ ἀλόγιστα, ὅπως ἔλεγε τά χρήματα τῆς Μονῆς. Στήν Ἀθήνα γιά νά πάη στήν Κηφισιά καί νά γυρίση χρησιμοποιοῦσε 4 συγκοινωνίες γιά νά μή ἐπιβαρύνη τό μοναστήρι πληρώνοντας ἕνα ταξί νά τόν μεταφέρη γρογορώτερα καί ἀσφαλέστερα.
Ἀπέναντι στόν σεβαστόν Γέροντά μας, παρότι εἶχαν μία διαφορά 20 καί πλέον χρόνων, ἔτρεφε ἀπέραντο σεβασμό, ἐκτίμησι καί ἀγάπη. Δέν ἐπιθυμοῦσε νά ἔλθη σέ ρῆξι μαζί του γιά ὁποιοδήποτε διοικητικό  ἤ ἄλλο θέμα. Φρόντιζε κάθε θέμα νά διεκπεραιώνεται μέσῳ τῆς ὑπακοῆς πρός τόν Γέροντα.
 

Ἱερά Μονή Ὁσίου Γρηγορίου  

Ἅγιον Ὅρος Ἄθω  
2005

Ἐπιμέλεια κειμένου   Αναβάσεις

________________________________________________

Τό κείμενο προέρχεται ἀπό τά ἀρχεῖα τοῦ πατρός Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου, τόν ὁποῖον καί εὐχαριστοῦμε θερμά γιά τήν παραχώρηση τῶν ἀρχείων, ὅπως ἐπίσης εὐχαριστοῦμε καί τόν γέροντα τῆς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου πατέρα Γεώργιο Καψάνη γιά τήν εὐλογία καί τήν ἄδεια δημοσίευσης.

 Διαβάστε τά ὑπόλοιπα πατώντας   π.Δαμασκηνός - Γρηγοριάτικο γεροντικό

  

http://anavaseis.blogspot.gr/2013/05/1913-1988_27.html