ΕΥΧΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ

ΣΤΗ ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Υπό Σεβ/τάτου Μητροπολίτου Αντινόης

κ. κ. ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ

            Με ιδιαίτερη χάρη οι ιεροί υμνογράφοι της Ορθόδοξής μας Εκκλησίας εξυμνούν το γεγονός της θείας Οικονομίας μέσα από τους ιερούς ύμνους της σημερινής γιορτής της ενσάρκωσης του Υιού και Λόγου του Θεού, του Κυρίου και Σωτήρα μας Ιησού Χριστού.  

Το γεγονός τούτο της θείας ενσάρκωσης του Θεού Λόγου αποτελεί μοναδικό και ανεπανάληπτο.  Δι’ αυτού διασημαίνεται όχι μόνον η απαρχή της σωτηρίας του ανθρωπίνου γένους, αλλά ταυτόχρονα εκφράζεται η άπειρη αγάπη του Τριαδικού Θεού προς το πλάσμα Του, δηλαδή τον άνθρωπο.

            Οι άγγελοι στον ουρανό πανηγυρίζουν, συναγάλλονται, συνευφραίνονται και συνδοξολογούν μετά των ποιμένων της ταπεινής πόλης της Βηθλεέμ.  Τα σύμπαντα σκιρτούν χαρμοσύνως και αγάλλονται.  Η γη προσφέρει το σπήλαιο· η έρημος την φάτνη· οι ουρανοί τον αστέρα· οι μάγοι τα δώρα·  εμείς δε όμως, τα λογικά δημιουργήματα του Πλάστη και Δημιουργού των όλων, που ως Βρέφος σήμερα τίκτεται, σπαργανώνεται και κατακλίνεται στη φάτνη των αλόγων, προσφέρομε τον εαυτό μας, την καρδιά μας και την ψυχή μας στο Θείο Βρέφος.

            Ο άνθρωπος, από την αρχή της δημιουργίας του, προικίσθηκε με πολλά χαρίσματα και σοφία.  Ο Θεός τον τίμησε ως βασιλέα της φύσεως. Αποτελούσε δε την κορωνίδα της όλης δημιουργίας, έως ότου ο Διάβολος φθόνησε τόσο πολύ την τιμή και δόξα με την οποία περιέβαλλε ο Δημιουργός τον άνθρωπος, ώστε διά δόλου κατόρθωσε να εξαπατήσει τους πρωτοπλάστους. 

Η παρακοή της θείας εντολής αποτέλεσε την απαρχή όλων των οδεινηρών του ανθρωπίνου γένους.  Μέσα στην απεγνωσμένη προσπάθειά τους ο Αδάμ και η Εύα προσπαθούν να καλύψουν την γύμνωσή τους.  Η γύμνωση αυτή δεν είναι η γύμνωση του σώματος, αλλά η πνευματική γύμνωση της στέρησης της θείας Χάριτος του Θεού, η οποία εγκατέλειψε τον άνθρωπο την στιγμή που εκείνος εγκατέλειψε τον Θεό και εμπιστεύθηκε τον όφιν, τον αρχέκακο και μισάνθρωπο. 

Ο νους και η συνείδηση του ανθρώπου σκοτίζονται και αμαυρώνονται.  Οι πρωτόπλαστοι μένουν αμετανόητοι. Δεν εκμεταλλεύονται τις τρεις ευκαιρίες που τους προσφέρει ο Θεός για συγχώρηση.  Ο ένας επιρρίπτει τις ευθύνες στον άλλον, και το χειρότερο απ’ όλα ήτο το γεγονός, ότι ο Αδάμ, που ευηγερτήθηκε περισσότερον απ’ όλα τα δημιουργήματα, επιρρίπτει την ευθύνη της δικής του πτώσεως στον ίδιο τον Θεό του. 

Αυτή η αγνωμοσύνη του Αδάμ και η προσβολή του Θεού είναι η λεγομένη προπατορική αμαρτία.  Έκτοτε, η αμαρτία αυτή κληρονομείται από τον κάθε άνθρωπο, ως καταγόμενοι από τον Αδάμ, και διά του μυστηρίου του Ιερού Βαπτίσματος συγχωρείται και αποπλένεται. 

Η πτώση των Πρωτοπλάστων υπήρξε μεγάλη, όση μεγάλη ήτο και η ευεργεσία που δέχθηκαν από τον Θεό.  Εκείνος, τους χάρισε όλη την φύση και έθεσε μία εντολή να τηρήσουν.  Εκείνοι, είχαν τα πάντα και θέλησαν να σφετερισθούν την θεότητα· από εγωκεντρισμό και εγωπάθεια επιδιώκουν παρανόμως να γίνουν θεοί όμοιοι με τον Δημιουργό τους.  Ο Θεός θέλησε να τους τελειοποιήσει με την εξάσκηση της υπακοής στο θείο Θέλημά Του, αλλά εκείνοι θέλησαν άκοπα να αρπάξουν τα ύψη της τελειότητας.  Τα αποτελέσματα υπήρξαν οικτρά όχι μόνον γιά τον Αδάμ, αλλά και για όλους τους απογόνους του. Φόβος, δειλία, αλληκατηγορία, ψεύδος, συγκοφαντία, μίσος, φθόνος, φόνος, έχθρα, φθορά και τέλος αυτός ο θάνατος διαδέχθηκαν την παραδείσια ζωή των Πρωτοπλάστων.

Ο άνθρωπος από βασιλέας της κτίσεως, βρέθηκε σκλάβος της αμαρτίας και του θανάτου.  Ό,τι κι’ αν έκαμνε δεν μπορούσε να αποκαταστήσει την σχέση του με τον Θεό.  Η διάνοιά του σκοτίσθηκε τόσο πολύ, που αντί να λατρεύει τον Αληθινό Θεό, στράφηκε στη λατρεία των στοιχείων της φύσεως.  Τα είδωλα αντικατέστησαν τον Τριαδικό Θεό και ο άνθρωπος οδηγείτο από πλάνη σε πλάνη.

Η αγάπη του Θεού όμως δεν άφησε το πλάσμα των χειρών Του έρημο και απροστάτευτο.  Ως στοργικός Πατέρας προετοιμάζει τον δρόμο για την σωτηρία.  Ο Θεός διά μέσου των Προφητών διαγγέλλει τα χαρμόσυνα μηνύματα περί της αποστολής του εκλεκτού Υιού και Λογου του Θεού.  Ο Μεσσίας, ο Σωτήρας του κόσμου, θα προέλθει από Παρθένο Αγνή Κόρη, η οποία διά της αγιότητάς Της ευηρέστησε τον Θεό και απέδειξε, ότι ο άνθρωπος είναι δυνατόν να κατανικήσει την αμαρτία και να γίνει σκεύος εκλογής.  Ο Θεός Λόγος θα γεννηθεί εκ Πνεύματος Αγίου και Μαρίας της Παρθένου και θα γίνει άνθρωπος όμοιος με εμάς, χωρίς αμαρτία.  Η αποστολή Του θα είναι μία, να σώσει τον λαό Του από την σκλαβιά της αμαρτίας και την τυραννίδα του θανάτου.

Ο Μωϋσής, εν Πνεύματι Αγίω, βλέπει την φλεγομένη και μη καιομένη Βάτο.  Ο Ιακώβ την Κλίμακα που ενώνει γη και ουρανό.  Ο Ιεζεκιήλ την Ανατολική Πύλη του αγιαστηρίου διά της οποίας μόνον Κύριος ο Θεός θα διέλθει δι’ αυτής.  Ο Αββακούμ την Δρόσο.  Ο Ησαϊας την Παρθένον Μαρία, εκ της οποίας εγεννήθη ο Ιησούς, ο λεγόμενος Χριστός, που στην Ελληνική μεταφράζεται Εμμανουήλ και σημαίνει ο Θεός είναι μαζί μας.

Και πράγματι, όταν ήλθε το πλήρωμα του χρόνου έστειλε ο Θεός τον Υιό Του, ο Οποίος γεννάται εκ της Παρθένου Μαρίας και ως βρέφος σπαργανούται και περιτέμνεται. Ως νήπιον, καταδιώκεται από τον παράφρονα Ηρώδη.  Ως άνδρας τέλειος, συναναστρέφεται με τους ανθρώπους και διδάσκει τα πλήθη. Ως πλάνος, από τους Ιουδαίους συκοφαντείται.  Ως ληστής, συλλαμβάνεται και αδίκως καταδικάζεται.  Ως κακούργος, σταυρώνεται και την τρίτη ημέρα ως Θεός Παντοδύναμος αναστήνεται.  Και όλα αυτά τα υπέστη γιά να αποκαταστήσει τον Αδάμ και τους εξ Αδάμ.

            Η Γέννηση του Υιού και Λόγου του Θεού υπήρξε η εκπλήρωση της θεϊκής υποσχέσεως περί της σωτηρίας των ανθρώπων, και η οποία αρχίζει με την γέννηση στην Βηθλεέμ και καταλήγει στην επί του Γολγοθά Σταύρωση, την ένδοξη τριήμερη Ανάσταση και την Ανάληψη του Θεανθρώπου Ιησού Χριστού στα δεξιά του Θεού.  Διά της Θείας Οικονομίας ο Υιός και Λόγος του Θεού κατήργησε εκείνον, που κατείχε την εξουσία του θανάτου, δηλαδή, τον Διάβολο, και χαρίζει σ’ όλους που πιστεύσουν στο Όνομά Του ζωήν αιώνιο.

            Η Γέννηση του Χριστού ανέτειλλε στην ανθρωπότητα το Φως της αληθινής Θεογνωσίας.  Ο άνθρωπος, ελεύθερος πλέον από το σκοτάδι της περί Θεού αγνωσίας, μπορεί να γνωρίσει τον αληθινό Θεό και Πλάστη του μέσα από το Φως του Ευαγγελίου και της Εκκλησίας.  Απελευθερομένος από το ψευδοκράτος και την πλάνη της ειδολωλατρείας, μπορεί και προσκυνεί τον Ένα Τριαδικό Θεό.  Γνωρίζει τον δρόμο, που θα τον οδηγήσει στην κατάκτηση των αρετών και της αγιότητας.  Ελεύθερος μπορεί να βαδίσει τον δρόμο προς την σωτηρία.

            Ο Θεός αφήνει τους ουρανούς και κατέρχεται στη γη.  Γίνεται άνθρωπος, για να ανεβάσει στα ύψη της θεότητας τον άνθρωπο.  Ο Άσαρκος, λαμβάνει σάρκα.  Ο Ασώματος, δέχεται σώμα.  Εκείνος, που δεν Τον χωρούν τα σύμπαντα, περιορίζεται στα όρια της ανθρώπινης φύσεως, και ταυτόχρονα πληρεί τα πάντα με την θεϊκή Του παρουσία.

            Θεός και άνθρωπος.  Δύο φύσεις και δύο θελήσεις, που παραμένουν ασυγχύτως ενωμένες υποστατικά στο ένα Θεανδρικό Πρόσωπο του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. 

«Ο Λόγος σαρξ εγένετο», όχι ότι ο άνθρωπος έγινε θεός, ούτε ότι ο άνθρωπος ανέβηκε στον ουρανό, αλλά ότι ο Θεός Λόγος από αγάπη προς τον άνθρωπο ανέλαβε όλη την ανθρώπινη φύση για να την αγιάσει και να την σώσει.  Ο Θεός Λόγος, με την γέννησή Του, κατανίκησε την αμαρτία και λύτρωσε το ανθρώπινο γένος από τη φθορά και τον θάνατο.  Και χωρίς αυτή τη Θεία Οικονομία, κανείς δεν θα μπορούσε να κληρονομήσει την αιώνια Βασιλεία του Θεού.

Ο Θεός Λόγος αυτο-αποκαλύπτεται στον άνθρωπο και τον καλεί να γίνει μέτοχος της Βασιλείας Του.  Καλεί όλους τους ανθρώπους να εισέλθουν διά της στενής και τεθλιμμένης οδού.  Δεν θέλει κανένα να χαθεί.  Όλοι αξιώνονται να γίνουν υιοί, κατά χάριν, και συγκληρονόμοι Χριστού.

Η Γέννηση του Σωτήρα και Λυτρωτή μας Ιησού Χριστού, του Υιού και Λόγου του Θεού Πατρός, αγαπητοί μου εν Χριστώ αδελφοί, μας απευθύνει, σήμερα, ένα μήνυμα και μία πρόσκληση. 

Να ακολουθήσουμε όλοι το αστέρι, που θα μας οδηγήσει στην Βηθλεέμ της Ιουδαίας.  Μας προσκαλεί να γονατίσουμε μαζί με τους ταπεινούς ποιμένες μπροστά στο Δημιουργό του παντός.  Μας προσκαλεί να γίνουμε συνοδοιπόροι με τους τρεις Μάγους και να προσφέρουμε ως πολύτιμα δώρα τα δάκρυα της μετανοίας.  Μας προσκαλεί να ανοίξουμε την πόρτα της ψυχής μας και να δεχθούμε μέσα στη φάτνη της καρδιάς μας το Βρέφος της Αειπαρθένου Μαρίας.  Μας προσκαλεί να αφήσουμε τη χλυδή, τη ματαιοδοξία, το μίσος και την κακία, που οδήγησαν τον Ηρώδη στη κατάκρισή του.  Μας καλεί να δεχθούμε με την απλότητα της καρδιάς μας το αγγελικό μήνυμα, ότι «σήμερον εγεννήθη υμίν Σωτήρ, ος εστιν Χριστός Κυρίου» και να ψάλλουμε γηθοσύνως το «Δόξα εν υψίστοις θεώ και επί γης ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκία».

 http://www.enromiosini.gr/arthrografia/%CF%83%CF%84%CE%B7-%CE%B3%CE%B5%CE%BD%CE%BD%CE%B7%CF%83%CE%B7-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%87%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%85-2/

ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΤΟΙΜΟΙ;

Παπαδημητρίου Απόστολος

            Πόσο γρήγορα κυλούν οι αιώνες! Η νεωτερικότητα, δηλαδή η αμφισβήτηση αρχικά και απόρριψη της θείας αυθεντίας στον χριστιανικό λεγόμενο κόσμο δεν διήρκεσε ούτε δύο αιώνες. Ήδη έχουμε εισέλθει, κατά τους φιλοσόφους και φιλοσοφούντες, στην εποχή της μετανεωτερικότητας. Μακρύς ο όρος και αναρωτούμαι ποιόν θα χρησιμοποιήσουν προς υποκατάστασή του, καθώς δεν θεωρώ πως θα διαρκέσει πολύ αυτή η εποχή.

            Η νεωτερικότητα εξήλθε νικήτρια σε πόλεμο, τον οποίο έδωσε κατά σκιώδους αντιπάλου! Θριαμβολόγησε για τη νίκη εκείνη, η οποία έληξε με την απόρριψη του Μεσσία, ο οποίος με τη διδασκαλία του έφερε, κατά τους οπαδούς της, τον σκοταδισμό στον ελληνορωμαϊκό κόσμο! Αυτά λίγο πολύ λέγονται και διδάσκονται στα σχολεία του δυτικού κόσμου. Ποιος όμως ήταν ο σκιώδης αντίπαλος και γιατί η καύχηση είναι κενή; Σκιώδης αντίπαλος ήσαν οι «χριστιανοί» οι πορευόμενοι με ολοένα αποκλίνουσα πορεία από τον δρόμο που χάραξε ο Μεσσίας-Χριστός, οι έχοντες απορρίψει τον ευαγγελικό λόγο πολύ πριν από τους έκδηλους εχθρούς του Χριστού. Πρέπει να επισημάνουμε ότι οι οπαδοί του αθέου «διαφωτισμού» δεν ασχολήθηκαν με τον Χριστό, τον οποίο αγνόησαν ή περιφρόνησαν. Ασχολήθηκαν με τις αστοχίες των «χριστιανών», που υπήρξαν πάμπολλες και βαρύτατες. Και ήταν άκρως ευνοϊκό να δώσουν την μάχη κατά των «προλήψεων» και «δεισιδαιμονιών», όπως αποκαλούσαν την πίστη, στο πεδίο των ανθρωπίνων αδυναμιών. Το άκρως σημαντικό είναι ότι ως κριτήριο για την καταδίκη του ξεπεσμένου «χριστιανικού» κόσμου χρησιμοποίησαν το Ευαγγέλιο, το μόνο που μπορεί να κρίνει και ενδοκοσμικά τις πράξεις και τις παραλείψεις όλων των ανθρώπων και όχι μόνο των χριστιανών ή «χριστιανών».

            Η ελευθερία συνιστά το υπέρτατο αγαθό των ανθρώπων χωρίς Θεό. Στο όνομα αυτής απορρίπτεται κάθε αυθεντία επί γης, αρχικά, και ο Θεός, στη συνέχεια, με την ακραία εκτίναξη του φιλοσοφικού στοχασμού! Τι όμως γνώριζαν και γνωρίζουν και σήμερα από ελευθερία οι αρνητές του Θεού; Αναλίσκονται στο να συνθέτουν ωραίους ορισμούς αυτής και να τους προβάλλουν στους θαυμαστές τους, που αρέσκονται ναρκισσευόμενοι να σέρνουν ξοπίσω τους. «Δεν πιστεύω τίποτα, δεν ελπίζω τίποτα, είμαι λεύτερος» αποτελεί σκέψη του Καζαντζάκη, την οποία αναμασούν οι, μετά από μισό αιώνα δόξας, μάλλον φθίνοντες θαυμαστές του. Ποιος ασχολήθηκε άραγε με τη ζωή του, για να διαπιστώσει αν ο διαπρεπής συγγραφέας μας υπήρξε πράγματι ελεύθερος; Εμβάθυνση στα του βίου του αποδεικνύει τον ενδόμυχο φόβο του, τον τόσο στερητικό της ελευθερίας, τον φόβο, τον οποίο μόνον η αγάπη μπορεί να εκδιώξει, η αγάπη του Χριστού και όχι του συγχρόνου κόσμου, στον οποίο επιχειρείται άκρως εμπαθής ταύτιση αγάπης και ηδονής! Αν διαβάζαμε τους βίους των αθέων ή αθρήσκων, όπως οι ευσεβείς τα συναξάρια των αγίων, θα καταλαμβανόμασταν από τρομερή και άκρως δυσάρεστη έκπληξη εκ της ανακολουθίας λόγων και έργων. Πόσο ελεύθερος είναι ο άθεος Σάρτρ, όταν διακηρύσσει ότι «ο άλλος είναι η κόλασή του»; Πόσο δεσμευμένος και ανελεύθερος ήταν, στον αντίποδα, ο άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ, που χαιρετούσε τον κάθε επισκέπτη του με τον παιάνα «Χριστός ανέστη, χαρά μου»;

            Ο κόσμος, την εποχή που ο Θεός αποφάσισε να επισκεφθεί το πλάσμα του, ήταν βυθισμένος σε πάθη ατιμίας, όπως χαρακτηριστικά περιγράφει ο απόστολος Παύλος στην προς Ρωμαίους επιστολή του. Ο ευτελισμός του ανθρωπίνου προσώπου, το οποίο οι κρατούντες είχαν υποβιβάσει σε πράγμα (δούλοι, γυναίκες και παιδιά) συνιστά το μέτρο της κατάπτωσης του αρχαίου κόσμου. Ο διαρκής εμπλουτισμός του πανθέου με νέες θεότητες μαρτυρεί το υπαρξιακό κενό των ανθρώπων, που βίωναν έντονη την παρακμή και επιδίωκαν με διασκεδάσεις επί διασκεδάσεων και όργια επί οργίων να απολαύσουν κάποια φευγαλέα ευχαρίστηση! Άραγε ο σύγχρονος κόσμος, ο χωρίς Θεό πλέον, διαφέρει ουσιωδώς από τον κόσμο κατά την εποχή που ο Θεός έγινε άνθρωπος; Πληθώρα συνανθρώπων μας μειδιούν μελαγχολικά, όταν γίνεται λόγος για ανθρώπινα δικαιώματα. Πανίσχυροι άνθρωποι του κεφαλαίου οδηγούν καθημερινά στην απόγνωση και στον θάνατο εκατομμύρια συνανθρώπων μας μέσω των αθλίων «παιχνιδιών» τους, οικονομικών και πολεμικών. Και οι λεγόμενοι πολιτισμένοι, βυθισμένοι στο τρομακτικό υπαρξιακό κενό, αναζητούν τη «λύτρωση» σε πάθη ατιμίας, τα οποία γίνονται κυρίαρχο θέμα στη μετανεωτερική Δύση, την εγγύς του αφανισμού.

            Νίκησαν οι οπαδοί του «διαφωτισμού» τους κήρυκες της ανελευθερίας εκπροσώπους της αιρετικής δυτικής χριστιανοσύνης. Ο Χριστός όμως απευθύνει ακόμη και σήμερα το ερώτημα: «Τις ελέγχει με περί αμαρτίας»; Τι θα μπορούσαν να του προσάψουν όλοι αυτοί, που όρισαν στη ζωή τους να υπηρετούν τη φθορά; Συνήθως αντιπαρέρχονται την πρόκληση. Και αν κάποιοι κοντοστέκονται, για να αναμετρηθούν περιορίζονται να προσάψουν την κατηγορία για διασπορά προσδοκιών (μεσσιανικές τις χαρακτηρίζουν), που απονευρώνουν τον άνθρωπο από κάθε αγωνιστική και διεκδικητική διάθεση (μαρξιστική κριτική). Αλλά ποιοι υπήρξαν οι μεγαλύτεροι πλάνοι στην ιστορία; Πρώτοι εκείνοι, που προέβαλλαν την επιστήμη ως το μέσο για την επίλυση όλων των βιολογικών μας προβλημάτων (άλλου είδους προβλήματα δεν αναγνώριζαν στο όνομα δήθεν της επιστήμης, της νέας θεάς τους!). Έπειτα οι άλλοι που απαίτησαν από τους ανθρώπους να αποθέσουν την ελευθερία στα πόδια τους με αντάλλαγμα ομόλογο κοινωνικής δικαιοσύνης χωρίς χρόνο εξόφλησης!

            Σήμερα η απληστία για πλούτο έχει σαρώσει κάθε ανθρώπινη προσδοκία. Η πολιτική, το «αριστούργημα» της νεωτερικότητας, αποτελεί το κύριο μέσο καταλήστευσης των «ελευθέρων» ατόμων (πρόσωπα δεν υπάρχουν εκτός Εκκλησίας). Η επιστήμη φαντάζει ανήμπορη να αποκριθεί στις εκκλήσεις δισεκατομμυρίων συνανθρώπων μας για ένα εμβόλιο, για ένα ποτήρι γάλα, ακόμη και για ένα ποτήρι καθαρό νερό! Και οι πολλοί ως πρόβατα μη έχοντα ποιμένα πορεύονται πίσω από δημαγωγούς σταυρωτήδες τους ή καταρρέουν χωρίς όραμα χωρίς ελπίδα! Δεν ελπίζουν πλέον, μήπως είναι ελεύθεροι;

            Αν δεν καθίσουμε αυτές τις ημέρες να κατανοήσουμε το μήνυμα της φάτνης, θα μας φανούν δυσνόητα και τα άλλα του σταυρού και της ανάστασης του Χριστού. Ο στάβλος, το αχούρι επί το λαϊκότερο, προβάλλει το μήνυμα της ταπείνωσης, το άκρως αποκρουστικό στους κύκλους της μεταφυσικής εξέγερσης. Η υπερηφάνεια και η αλαζονεία αποτέλεσαν τα κύρια όπλα καταπολέμησης του Χριστού, που κατά το πάθος του δίδαξε ως μάθημα για προχωρημένους την άκρα ταπείνωση. Ζήτησε από μας να άρουμε τον σταυρό μας, πριν ακόμη άρει Αυτός τον δικό του σταυρό. Το πάθος του απέδειξε την πλήρη ταύτιση λόγων και έργων, σε αντίθεση με τους παντοίους δημαγωγούς, που επιλέγουν να θυσιάζουν τους λαούς.

            Αν δεν υπήρχε ο Θεός, ο κόσμος θα ήταν αδικαίωτος. Οι φτωχοί και καταφρονεμένοι που αίρουν τον σταυρό τους, που πεινούν και διψούν, που γυμνητεύουν και σφαδάζουν στο κρεβάτι του πόνου, που διώκονται, συλλαμβάνονται, βιάζονται, εξορίζονται, που γεύονται τη φρίκη του πολέμου και τη στέρηση της ελευθερίας, καθώς και οι άλλοι που πόθησαν στη ζωή τους έναν κόσμο ειρήνης, δικαιοσύνης, ελευθερίας και αγάπης και υπέστησαν γι’ αυτό το μαρτύριο, θα παρέμεναν αδικαίωτοι στο όνομα δήθεν της ελευθερίας από κάθε αυθεντία.

            Συνειδητοποιούμε την τραγωδία του ανθρώπου, που βιώνει το υπαρξιακό κενό; Μήπως είναι καιρός να αναπτερώσουμε τις χαμένες μας ελπίδες; «Χριστός γεννάται την πριν πεσούσαν αναστήσων εικόνα».

http://www.enromiosini.gr/arthrografia/%CE%B5%CE%B9%CE%BC%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B5-%CE%B5%CF%84%CE%BF%CE%B9%CE%BC%CE%BF%CE%B9/

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΧΡΙΣΤΟΥ

Δημητρίου  Π. Λυκούδη

Θεολόγου – Φιλολόγου

ΜΑ.,ΜΑ. Θεολογίας

Υπ. Δρος Παν/μιου Αθηνών

Χριστούγεννα! Προετοιμασία, συνεστιάσεις και ξέφρενες διασκεδάσεις! Γέμισε  ο κόσμος φώτα, πλημμύρισε το σκοτάδι. Το άκουσες; Ναι, πράγματι! Τόσο φως και όμως τόσο σκοτάδι. «Φως, περισσότερο φως…..», ψέλλισε ο Γκαίτε πριν ξεψυχήσει, ένα βροχερό πρωϊνό  του  1832, σ’ ένα αρχοντικό  της  Βαϊμάρης.
Πλησιάζουν  Χριστούγεννα. Φέτος  αποφάσισα  ν’ αφήσω  τις  φυλλάδες μου, ν’ ανασκουμπωθώ, να βγω στους δρόμους, να  ψάξω , ν’ αναζητήσω  τα Χριστούγεννα γύρω  μου. Κόσμος  βιαστικός, σκυθρωπός, αδέκαστος  και  φειδωλός στα  φιλάνθρωπα βλέμματα. «Περί φθοράς ανθρώπων», έγραφε  ο περιπατητικός φιλόσοφος  Δικαίαρχος τον Δ΄ αιώνα π.Χ.,  όμοια  και  αυτός μ’ εμένα,  αναζητούσε  Χριστούγεννα.
Το  άκουσες; Είναι  ελεημοσύνη η  αγαθή  προαίρεση. Η  αγαθή  προδιάθεση, το ζεστό αγκάλιασμα πονεμένων οφθαλμών. Χριστούγεννα άλλωστε! Φέτος αποφάσισα ν’ ανασκουμπωθώ, να βγώ στους δρόμους, ν’ αγαπήσω και ν’ αγαπηθώ…
Με τρομάζει το πλήθος που βιάζεται. Δεν αναζητώ  Χριστούγεννα  χωρίς Χριστό. Με αναπαύει η παρουσία της εικόνας Του. Είναι  ουτοπική η σκέψη του Γοργία του  Λεοντίνου, του μεγάλου σοφιστή και ρήτορα της αρχαιότητας, που δίδασκε ότι δεν υπάρχει αλήθεια ή ότι αν υπάρχει δεν μπορεί ο άνθρωπος να την μεταδώσει. Χριστούγεννα διαρκείας σημαίνει σταθερός προσανατολισμός, αναζήτηση της ελπίδας και της αλήθειας  στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού, ο οποίος  ως «Ήλιος της Δικαιοσύνης ανέτειλε τω κόσμω».
Περιπλανιέμαι ανάμεσα  στο  πλήθος. Με συνεπαίρνει  ο  άτακτος και αφιλόξενος βηματισμός. Τόσα πρόσωπα! Τόσοι ουρανοπολίτες! Εδώ δεν χρειάζεται θέμιστες και τυπολογικές- κανονιστικές διατάξεις. Δεν στο είπα; Είναι ελεημοσύνη  η αγαθή προδιάθεση, ένα γλυκό μειδίαμα, απόρροια  της πονεμένης συνοδοιπορίας μας..
Φέτος αποφάσισα  ν’ ανασκουμπωθώ. Να εορτάσω  αληθινά  Χριστούγεννα, μεστά  θείας  θαλπωρής και  συγκατάβασης. Και  αν δεν κατάλαβες  αληθινά  Χριστούγεννα τι σημαίνουν, συντόνισε  τον  δικό σου «παντοπόρο άπορο» βηματισμό μέσα στο άτακτο και βιαστικό πλήθος….  

http://www.enromiosini.gr/arthrografia/%CF%87%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%85%CE%B3%CE%B5%CE%BD%CE%BD%CE%B1-%CF%87%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%85/

ΤΑ ΠΡΟΕΟΡΤΙΑ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ

Προεορτάσωμεν λαοί, Χριστοῦ τὰ Γενέθλια…Προεόρτιον ἰδιόμελον εἰς τὸν Ἐσπερινὸν τῆς κ΄ Δεκεμβρίου. Ἦχος α΄
Ψάλλει ἡ χορωδία «Μαΐστορες τῆς Ψαλτικῆς Τέχνης»
Αἱ ἀγγελικαί…Προεόρτιον Προσόμοιον τῶν αἴνων τῆς κ΄ Δεκεμβρίου. Ἦχος πλ.β΄
Ψάλλει ἡ χορωδία «Μαΐστορες τῆς Ψαλτικῆς Τέχνης»
Ἐγγίζει ὁ Χριστός…Δοξαστικὸν τῶν αἴνων τῆς κ΄ Δεκεμβρίου. Ἦχος πλ.β΄
Ψάλλει ἡ χορωδία «Μαΐστορες τῆς Ψαλτικῆς Τέχνης»
Χριστὸς ἐν πόλει…Προεόρτιαι Ἰαμβικαὶ Καταβασίαι. Ἦχος α΄. Τὸ πάρον μέλος ὑπὸ Π.Μπερεκέτου
Ψάλλει ἡ χορωδία «Μαΐστορες τῆς Ψαλτικῆς Τέχνης»
Ἆρον σοῦ τὴν φωνὴν ἀληθῶς…Δεῦρο ὁ ἐν πυρίνῳ ποτέ…Προσόμοια τῶν ἁγίων Πατέρων τῆς Κυριακῆς πρὸ τῆς Χριστοῦ Γεννήσεως. Ἦχος πλ.α΄
Ψάλλουν πατέρες τῆς Ι.Μονῆς Βατοπαιδίου

 http://www.enromiosini.gr/orthodoxi-latreia/vizantini-mousiki/arxeia-ixou/eniautos/%CF%84%CE%B1-%CF%80%CF%81%CE%BF%CE%B5%CE%BF%CF%81%CF%84%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CF%83-%CF%87%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B3%CE%B5%CE%BD%CE%BD%CE%B7%CF%83%CE%B5%CF%89%CF%83/

Νικόλαος Σωτηρόπουλος, Εσχάτη πτωχεία του Θεού!

EΣXATH ΠTΩXEIA TOY ΘEOY!

Tοῦ θεολόγου Nικ. Ἰω. Σωτηροπούλου

Γράφει στοὺς χριστιανοὺς ὁ Ἀπόστολος Παῦλος: «Γινώσκετε τὴν χάριν τοῦ Kυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Xριστοῦ,ὅτι δι' ὑμᾶς ἐπτώχευσε πλούσιος ὤν, ἵνα ὑμεῖς τῇ ἐκείνου πτωχείᾳ πλουτήσητε» (B΄ Kορ. η΄ 9). Mεταφράζουμε τὸ λόγο: Γνωρίζετε τὴν εὐσπλαγχνία τοῦ Kυρίου μας Ἰησοῦ Xριστοῦ, ὅτι γιὰ σᾶς, ἐνῷ ἦταν πλούσιος,ἔγινε πτωχός, γιὰ νὰ γίνετε σεῖς πλούσιοι μὲ τὴν πτωχεία ἐκείνου. Ὁ λόγος εἶνε πάντοτε ἐπίκαιρος, διότι πάντοτε ὑπάρχουν πτωχεύσεις καὶ πάντοτε ὑπάρχουν πλουτισμοὶ καὶ μὲ τὴν κακὴ καὶ μὲ τὴν καλὴ ἔννοια. Ἰδιαιτέρως ὅμως ὁ λόγος εἶνε ἐπίκαιρος σήμερα λόγῳ τῶν Xριστουγέννων καὶ τῆς μεγάλης οἰκονομικῆς κρίσεως τῆς Ἑλλάδος, καὶ ἄλλων βεβαίως χωρῶν, ἡ ὁποία εἶνε ἀπόρροια τῆς μεγάλης πνευματικῆς κρίσεως.

Tί εἶνε ὁ Kύριος Ἰησοῦς Xριστός, γιὰ τὸν ὁποῖον ὁμιλεῖ ὁ Ἀπόστολος;Tὸ λέγει τὸ ὄνομά του. Eἶνε ὁ Kύριος,ὁ αὐθέντης καὶ δεσπότης μὲ τὴν ὑψίστη καὶ ἀπόλυτη ἔννοια. Eἶνε ὁ Kύριος ἡμῶν, ὅπως λέγει ἐδῶ ὁ Ἀπόστολος,καὶ ὁ Kύριος πάντων, ὅπως λέγει ἀλλοῦ (Ῥωμ. ι΄ 12). Eἶνε, μὲ ἄλλο ὄνομα, ὁ Θεός, ὅλη ἡ θεία οὐσία, ὅπως εἶνε ὁ Πατὴρ καὶ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα. Ὁ Ἀπόστολος Θωμᾶς συνδύασε καὶ τὰ δύο ὀνόματα μὲ τὴ συγκινητικὴ ὁμολογία του«Ὁ Kύριός μου καὶ ὁ Θεός μου» (Ἰωάν. κ΄ 28).

ὉXριστός,ὁ Kύριος καὶ ὁ Θεός, ἦταν πλούσιος, λέγει ὁ Ἀπόστολος. Πολλοὶ ἄνθρωποι λέγονται πλούσιοι.Ἀλλὰ καταχρηστικῶς λέγονται πλούσιοι. Διότι τὰ πλούτη δὲν ἀνήκουν σ' αὐτούς. Δὲν εἶνε κύριοι τῶν ἀγαθῶν, ἀλλὰ διαχειρισταί. Kαλοὶ ἢ κακοὶ διαχειρισταί. Kακοὶ ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον. Oὔτε ὁ ἑαυτός τους ἀνήκει στοὺς πλουσίους. Διότι δὲν αὐτοδημιουργήθηκαν,ἀλλὰ ἄλλος τοὺς δημιούργησε, τοὺς ἔφερεν ἀπὸ τὴν ἀνυπαρξία στὴν ὕπαρξι. Kαὶ τὰ ἀγαθὰ ἐκεῖνος δημιούργησε καὶ ἔδωσε στοὺς ἀνθρώπους. Πλούσιοι, ἐπαναλαμβάνουμε, λέγονται ἄνθρωποι καταχρηστικῶς. Kυριολεκτικῶς πλούσιος εἶνε ὁ Xριστός, διότι ὁ Xριστὸς εἶνε ὁ Kύριος καὶ ὁ Θεὸς καὶ τὰ πάντα ἀνήκουν σ' αὐτόν, εἶνε ἰδικά του. «Tοῦ Kυρίου ἡ γῆ καὶ τὸ πλήρωμα αὐτῆς, ἡ οἰκουμένη καὶ πάντες οἱ κατοικοῦντες ἐν αὐτῇ» (Ψαλμ. κγ΄ 1). Tοῦ Kυρίου τὰ σύμπαντα.Kαὶ ὑπεράνω ὅλων τῶν δημιουργημάτων καὶ τῶν ἀγαθῶν ὁ Kύριος Ἰησοῦς Xριστὸς ἔχει τὸν πλοῦτο τῆς θείας οὐσίας του, τῆς θεότητός του. Στὸ Kολ. β΄ 9 ὁ Ἀπόστολος γράφει: «Ἐν αὐτῷ (τῷ Xριστῷ) κατοικεῖ πᾶν τὸ πλήρωμα τῆς θεότητος σωματικῶς». Ἐδῶ «πλήρωμα» σημαίνει «πλοῦτος». Ὀνομάζεται δὲ ἔτσι ἡ θεία οὐσία ἤ, μὲ ἄλλη λέξι, ἡ θεότης τοῦ Xριστοῦ. Mεταφράζουμε τὸ χωρίο: «Mέσα σ' αὐτὸν (τὸν Xριστὸ) κατοικεῖ ὅλος ὁ πλοῦτος τῆς θεότητος οὐσιωδῶς». Mέσα στὸ Xριστὸ ὑπάρχει ὁ πλοῦτος τῶν θείων ἰδιοτήτων του, ἀλλ' ὁ Ἀπόστολος ἐδῶ ὁμιλεῖ γιὰ τὸν πλοῦτο τῆς θείας οὐσίας του.

Kυριολεκτικῶς καὶ ἀφαντάστως καὶ ἀπείρως πλούσιος ὁ Xριστός. Kαὶ γιὰ μᾶς τοὺς ἀνθρώπους «ἐπτώχευσε». Ἄνθρωποι πτωχεύουν χωρὶς νὰ τὸ θέλουν. Ἀλλ' ὁ Xριστὸς πτώχευσε ἑκουσίως ἀπὸ εὐσπλαγχνία γιὰ μᾶς τοὺς ἀνθρώπους.Kαὶ πτώχευσε μὲ πτωχεία ἐσχάτη. Tὴν πτώχευσι τοῦ Xριστοῦ στὸ Φιλιπ. β΄ 7 ὁ Ἀπόστολος ἐκφράζει μὲ τὸ ρῆμα «ἐκένωσε», ἄδειασε. Ὁ Θεὸς Xριστὸς ἄδειασε τὸν ἑαυτό του ὄχι βεβαίως ἀπὸ τὴ θεότητά του, ἀλλ' ἀπὸ τὰ μεγαλεῖα τῆς θεότητός του μὲ τὸ νὰ γίνῃ ἄνθρωπος, μὲ τὸ νὰ φορέσῃ τὴν πτωχὴ ἀνθρωπίνη φύσι. Kαὶ μετὰ τὴν ἐνανθρώπησι πολλὰ πράγματα δείχνουν περαιτέρω πτώχευσι τοῦ Xριστοῦ. Γεννήθηκε ὄχι σὲ κανένα μέγαρο, ὄχι σὲ κανένα ταπεινὸ σπίτι, ἀλλὰ σ' ἕνα σπήλαιο. Ἡ Παναγία μητέρα του τὸν σπαργάνωσε μὲ ράκη καὶ τὸν ἔθεσε μέσα σὲ μία φάτνη, παχνὶ ἀλόγων ζώων. Kαὶ ὡς θέρμανσι στὸν ψυχρὸ καιρὸ καὶ στὸ ψυχρὸ σπήλαιο εἶχε τὰ χνῶτα τῶν ζώων. Ὑπέστη καὶ τὴν ταλαιπωρία τῆς προσφυγιᾶς. Mεγάλωσε μέσα στὸ πτωχικὸ σπίτι τοῦ ξυλουργοῦ Ἰωσήφ. Kαὶ ὅταν βγῆκε στὸ δημόσιο βίο, δὲν εἶχε ποῦ ν' ἀκουμπήσῃ τὸ κεφάλι του.Σ' ἕνα γραμματέα, ποὺ θέλησε νὰ τὸν ἀκολουθήσῃ, εἶπε: «Aἱ ἀλώπεκες φωλεοὺς ἔχουσι καὶ τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ κατασκηνώσεις, ὁ δὲ Yἱὸς τοῦ ἀνθρώπου οὐκ ἔχει ποῦ τὴν κεφαλὴν κλίνῃ» (Mατθ. η΄ 20). Πολλὲς φορὲς ὁ Xριστὸς κοιμόταν στὸ ὕπαιθρο.Kαὶ ὁ Ἐλεήμων, ὁ τρέφων τὰ σύμπαντα, συνετηρεῖτο μὲ ἐλεημοσύνες. Kαὶ ὅταν ἦλθεν ἡ ὥρα τῆς ὑπερτάτης θυσίας, ξάπλωσε καὶ κοιμήθηκε τὸν ὕπνο τοῦ θανάτου ὄχι σ' ἕνα κρεββάτι, ἀλλὰ σ' ἕνα σταυρό. Kαὶ ἐτάφη σ' ἕνα ξένο τάφο…

Ὁ πάμπλουτος Θεὸς ἔγινε πάμπτωχος ἄνθρωπος. Ὁ κάτοχος τῶν πάντων ἔγινε τελείως ἀκτήμων.Kαὶ γιατί; Γιὰ νὰ πλουτίσῃ ἐμᾶς πνευματικῶς. Γιὰ νὰ δώσῃ σ' ὅσους τὸν ἐπικαλοῦνται τὸν πλοῦτο τῆς σωτηρίας. «Πλουτῶν εἰς πάντας τοὺς ἐπικαλουμένους αὐτόν», λέγει ὁ Ἀπόστολος (Ῥωμ. ι΄ 12).

Ὁ Θεὸς πτώχευσε καὶ γιὰ νὰ δώσῃ παράδειγμα νὰ τὸν μιμοῦνται οἱ πλούσιοι κατὰ τὸ ἀνθρωπίνως δυνατό. Ἀλλὰ τὸν μιμοῦνται; Πλούσιοι, ὅπως π.χ. ὁ μέγας Ἀντώνιος, ἀγάπησαν τὴν κατὰ Θεὸν πτωχείαν, μοίρασαν τὰ πλούτη τους στοὺς πτωχοὺς καὶ ἔζησαν ὡς ἀκτήμονες.

Ἀλλ' οἱ πλεῖστοι πλούσιοι, ἐπειδὴ νομίζουν, ὅτι ἡ εὐτυχία ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὰ ὑλικὰ ἀγαθά, στοὺς πτωχοὺς δίνουν ψίχουλα,ἢ δὲν δίνουν τίποτε, ἢ καὶ τοὺς ἐκμεταλλεύονται καὶ τοὺς ἀδικοῦν, ὥστε οἱ πλούσιοι νὰ γίνωνται πλουσιώτεροι καὶ οἱ πτωχοὶ πτωχότεροι.

Aὐτὸ τὸν καιρὸ ἡ Ἑλλάδα ἔχει δεινὴ οἰκονομικὴ κρίσι, τὸ Kράτος ἔφθασε σὲ χρεωκοπία καὶ ἡ χώρα μας ἔχασε τὴν ἐθνική της κυριαρχία, ὑποτάχθηκε σὲ ξένους τοκογλύφους. Kαὶ ἀπὸ τὰ 10 ἑκατομμύρια Ἕλληνες τὰ 3 ἑκατομμύρια βρίσκονται κάτω ἀπὸ τὸ ὅριο τῆς φτώχειας. Kαὶ χιλιάδες Ἕλληνες ἔχουν ἀπελπισθῆ καὶ αὐτοκτονήσει. Kαὶ γιατί ἡ Πατρίδα μας ἔφθασε στὸ κατάντημα αὐτό; Διότι πολιτικοὶ ἄρχοντες καὶ ἄνθρωποί τους δὲν πιστεύουν στὸ Xριστό, ἀλλὰ στὸ χρυσό, καὶ μὲ κλοπές, μίζες, προμήθειες, κομπῖνες, ἀτιμίες ρήμαξαν τὸ δημόσιο ταμεῖο καὶ πλούτησαν καὶ θησαύρισαν. Πολλοὶ ἔχουν, ἐκτὸς ἄλλων, καὶ πολλὲς δεκάδες διαμερίσματα ὁ καθένας! Παράδειγμα ἐσχάτης πτωχείας ὁ Ἀρχηγὸς τῆς Πίστεώς μας,παραδείγματα μεγάλου καὶ ἀτίμου πλουτισμοῦ καὶ θησαυρισμοῦ οἱ ἄρχοντες τοῦ κόσμου.Πόσο διαφέρει ὁ ἰδικός μας Ἄρχων ἀπὸ τοὺς ἄρχοντες τοῦ κόσμου!

Πρῶτοι, οἱ ὁποῖοι πρέπει νὰ μιμοῦνται τὸν πτωχεύσαντα Xριστό, εἶνε βεβαίως οἱ ἀντιπρόσωποί του, οἱ ἀρχιερεῖς. Ἀλλὰ τὸν μιμοῦνται; Δόξα τῷ Θεῷ, ὑπάρχουν ἀρχιερεῖς, οἱ ὁποῖοι εἶνε ἀφιλάργυροι, καὶ ἂν ἔχουν ἢ ἔρχεται στὰ χέρια τους χρῆμα, δὲν τὸ κρατοῦν, ἀλλὰ τὸ διαθέτουν γιὰ φιλανθρωπικοὺς καὶ ἄλλους καλοὺς σκοπούς, καὶ αὐτοὶ ζοῦν ἁπλῆ καὶ ἀσκητικὴ ζωή.Ἀλλὰ δυστυχῶς ὑπάρχουν καὶ ἀρχιερεῖς φιλοχρήματοι, ποὺ πλουτίζουν καὶ θησαυρίζουν,καὶ ζοῦν μὲ πολυτέλεια καὶ χλιδή, καὶ γίνονται σκάνδαλο καὶ αἰτία δυσφημήσεως τῆς Ἐκκλησίας. Ἕνας ἀπ' αὐτοὺς ἔχει περισσότερες ἀπὸ ἑκατὸ ἀρχιερατικὲς στολές! Kαὶ συνεχῶς μηνύει στὰ δικαστήρια εὐσεβεῖς, οἱ ὁποῖοι τὸν ἐλέγχουν γιὰ διάφορα ἄτοπα,καὶ ζητεῖ ἀπ' αὐτοὺς μεγάλα χρηματικὰ ποσὰ ὡς ἀποζημίωσι γιὰ ἠθικὴ βλάβη!…

Tί νὰ εἰποῦμε γι' αὐτὰ τὰ πράγματα;Tοῦτο νὰ εἰποῦμε: Ὅλα εἶνε θέματα πίστεως. Ὅποιος δὲν πιστεύει στὸ Xριστὸ καὶ στὴν αἰωνιότητα, αὐτός, ἂν μπορῇ, πλουτίζει καὶ θησαυρίζει μὲ θεμιτοὺς καὶ ἀθεμίτους τρόπους. Ἀλλ' ὅποιος πιστεύει στὸ Xριστό, στὴν αἰωνιότητα καὶ στὸ αἰώνιο συμφέρον,αὐτός, ἂν εἶνε πλούσιος, σκορπίζει τὸν πλοῦτο στοὺς πτωχοὺς καὶ εἶνε δυνατὸ νὰ φθάσῃ σὲ ἐσχάτη πτωχεία.

Ὅσοι πιστεύουμε, προπάντων ἂς ζητοῦμε ἀπὸ τὸ Θεὸ γιὰ τοὺς ἀπίστους πίστι, καὶ γιὰ τοὺς πιστοὺς αὔξησι τῆς πίστεως.

http://aktines.blogspot.gr/2012/12/blog-post_4990.html

Χριστὸς γεννᾶται. Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος

Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος - Χριστὸς γεννᾶται

(Ἀποσπάσματα ἐκ τῆς Ὁμιλίας ΛΗ´)

Χριστὸς γεννᾶται, δοξάσατε· Χριστὸς ἐξ οὐρανῶν, ἀπαντήσατε· Χριστὸς ἐπὶ γῆς, ὑψώθητε. ᾌσατε τῷ Κυρίῳ πᾶσα ἡ γῆ καί, ἵν᾿ ἀμφότερα συνελὼν εἴπω, Εὐφραινέσθωσαν οἱ οὐρανοί, καὶ ἀγαλλιάσθω ἡ γῆ, διὰ τὸν ἐπουράνιον, εἶτα ἐπίγειον.Κἀγὼ βοήσομαι τῆς ἡμέρας τὴν δύναμιν: Ὁ ἄσαρκος σαρκοῦται. Ὁ Λόγος παχύνεται. Ὁ ἀόρατος ὁρᾶται. Ὁ ἀναφὴς ψηλαφᾶται. Ὁ ἄχρονος ἄρχεται. Ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ Υἱὸς ἀνθρώπου γίνεται, «Ἰησοῦς Χριστὸς χθὲς καὶ σήμερον ὁ αὐτὸς καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας» (Ἑβρ. 13, 8) Ἓν ἐκ δύο τῶν ἐναντίων, σαρκὸς καὶ Πνεύματος· ὧν τὸ μὲν ἐθέωσε, τὸ δὲ ἐθεώθη. Ὢ τῆς καινῆς μίξεως! ὢ τῆς παραδόξου κράσεως! ὁ ὢν γίνεται καὶ ὁ ἄκτιστος κτίζεται καὶ ὁ ἀχώρητος χωρεῖται, διὰ μέσης ψυχῆς νοερᾶς μεσιτευούσης Θεότητι καὶ σαρκὸς παχύτητι. Καὶ ὁ πλουτίζων πτωχεύει· πτωχεύει γὰρ τὴν ἐμὴν σάρκαν, ἵν᾿ ἐγὼ πλουτήσω τὴν αὐτοῦ Θεότητα. Καὶ ὁ πλήρης κενοῦται· κενοῦται γὰρ τῆς ἑαυτοῦ δόξης ἐπὶ μικρόν, ἵν᾿ ἐγὼ τῆς ἐκείνου μεταλάβω πληρώσεως. Τίς ὁ πλοῦτος τῆς ἀγαθότητος; Τί τὸ περὶ ἐμὲ τοῦτο μυστήριον; Μετέλαβον τῆς εἰκόνος καὶ οὐκ ἐφύλαξα· μεταλαμβάνει τῆς ἐμῆς σαρκός, ἵνα καὶ τὴν εἰκόνα σώσῃ καὶ τὴν σάρκα ἀθανατίσῃ. Δευτέραν κοινωνεῖ κοινωνίαν, πολὺ τῆς προτέρας παραδοξοτέραν· τότε μὲν τοῦ κρείττονος μετέδωκε, νῦν δὲ μεταλαμβάνει τοῦ χείρονος. Τοῦτο τοῦ προτέρου θεοειδέστερον· τοῦτο τοῖς νοῦν ἔχουσιν ὑψηλότερον.

Ὁ Χριστὸς γεννιέται, δοξάσατε. Ὁ Χριστὸς ἀπὸ τὸν οὐρανὸ συναντῆστε (τον). Ὁ Χριστὸς ἐπάνω στὴν γῆ ὑψωθεῖτε. Τραγουδῆστε γιὰ τὸν Κύριο ὅλη ἡ γῆ καὶ νὰ γιὰ νὰ πῶ καὶ τὰ δυὸ μαζί: Νὰ εὐφρανθοῦν οἱ οὐρανοὶ καὶ νὰ ἀγαλλιάσει ἡ γῆ γιὰ τὸν ἐπουράνιο, ἔπειτα ἐπίγειο.Καὶ ἐγὼ θὰ φωνάξω τὴν δύναμη (σημασία) τῆς ἡμέρας: Ὁ ἄσαρκος σαρκώνεται. Ὁ Λόγος γίνεται ὑλικός. Ὁ ἀόρατος ὀρᾶται. Ὁ ἀναφὴς ψηλαφιέται. Ὁ ἄχρονος ἀρχίζει, «Ἰησοῦς Χριστὸς χθὲς καὶ σήμερα ὁ ἴδιος καὶ στοὺς αἰῶνες». Ἕνα (πρόσωπο) ἀπὸ δυὸ ἀντίθετα (φύσεις), σάρκα (ἀνθρώπινη φύση) καὶ Πνεῦμα (Θεία φύση). Ἀπὸ τὶς ὁποῖες ἡ μιὰ (ἡ Θεία) ἐθέωσε, καὶ ἡ ἄλλη (ἡ ἀνθρώπινη) ἐθεώθηκε. Ὢ τῆς καινούριας μίξεως! Ὢ τῆς παραδόξου συνθέσεως! Ὁ Ὧν δημιουργεῖται καὶ ὁ ἄκτιστος κτίζεται καὶ ὁ ἀχώρητος χωρεῖται διὰ μέσου νοερῆς ψυχῆς ποὺ μεσιτεύει στὴν Θεότητα καὶ (διὰ μέσου) τῆς ὑλικότητας τῆς σάρκας. Καὶ ὁ πλουτίζων πτωχεύει. Ἐπειδὴ πτωχεύει (λαμβάνοντας) τὴν δική μου σάρκα, γιὰ νὰ πλουτήσω ἐγὼ ἀπὸ τὴν δική του Θεότητα. Καὶ ὁ πλήρης ἀδειάζει, ἐπειδὴ ἀδειάζει ἀπὸ τὴν δόξα του γιὰ λίγο, γιὰ νὰ μεταλάβω ἐγὼ ἀπὸ τὴν πληρότητά του. Ποιὸς ὁ πλοῦτος τῆς ἀγαθότητας; Τί εἶναι αὐτὸ τὸ μυστήριο (ποὺ ἔγινε) γιὰ μένα; Μετάλαβα τὴν εἰκόνα (του) καὶ δὲν τὴν ἐφύλαξα. Μεταλαμβάνει τὴν δική μου σάρκα, καὶ γιὰ νὰ σώσει τὴν εἰκόνα καὶ γιὰ νὰ ἀθανατήσει τὴν σάρκα. Δεύτερη πραγματοποιεῖ κοινωνία, πολὺ παραδοξότερη τῆς πρώτης (τῆς δημιουργίας). Τότε μετέδωσε τὸ καλύτερο (τὴν εἰκόνα του), ἐνῷ τώρα μεταλαμβάνει τὸ χειρότερο (τὴν σάρκα μου). Αὐτὸ εἶναι ἀπὸ τὸ προηγούμενο θεοπρεπέστερο. Αὐτὸ εἶναι σὲ ὅσους ἔχουν νοῦ ὑψηλότερο.

«Χριστὸς γεννᾶται, δοξάσατε, Χριστὸς ἐξ οὐρανῶν, ἀπαντήσατε, Χριστὸς ἐπὶ γῆς, ὑψώθηκε. ᾌσατε τῷ Κυρίῳ πᾶσα ἡ γῆ…» Μ᾿ ἕνα λόγο: Ἂς εὐφραίνωνται οἱ οὐρανοὶ καὶ ἂς ἀγάλλεται ἡ γῆ γιὰ τὸν ἐπουράνιο, ποὺ κατόπιν ἔγινε ἐπίγειος. Ὁ Χριστὸς παρουσιάζεται μὲ ἀνθρώπινο σῶμα, ἀγαλλιᾶσθε μὲ τρόμο καὶ χαρά. Μὲ τρόμο γιὰ τὴν ἐνοχὴ τῆς ἁμαρτίας καὶ μὲ χαρὰ γιὰ τὴν ἐλπίδα τῆς σωτηρίας…
Πάλι διαλύεται τὸ σκοτάδι, πάλι ὑπάρχει τὸ φῶς. Πάλι τιμωρεῖται μὲ σκοτάδι ἡ Αἴγυπτος καὶ πάλι ὁ ἰσραηλιτικὸς λαὸς φωτίζεται μὲ τὸν πύρινο στύλο. Ὁ λαὸς ποὺ καθόταν στὸ σκοτάδι τῆς ἀγνοίας, ἂς δὴ τὸ μεγάλο φῶς τῆς θεογνωσίας. «Τὰ ἀρχαῖα παρῆλθεν, ἰδοὺ γέγονε τὰ πάντα καινά». Τὸ νεκρὸ γράμμα ὑποχωρεῖ. Τὸ πνεῦμα ἐπικρατεῖ. Οἱ σκιὲς τοῦ νόμου περνοῦν. Ἡ ἀλήθεια θριαμβεύει. Ὁ Μελχισεδέκ, ποὺ ἦταν ἕνας τύπος, τώρα δείχνει ποιὸν προεσήμαινε, δηλαδὴ τὸν Χριστό. Αὐτός, ποὺ ὡς Θεὸς δὲν ἔχει μητέρα, γεννιέται χωρὶς πατέρα. Γιατί στὸν Δημιουργό της φύσεως δὲν ἰσχύουν οἱ φυσικοὶ νόμοι. Ὅλα τὰ ἔθνη χειροκροτῆστε, γιατί «παιδίον ἐγεννήθη ἡμῖν, υἱὸς καὶ ἐδόθη ἡμῖν, οὗ ἡ ἀρχὴ ἐπὶ τοῦ ὠμοῦ αὐτοῦ καὶ καλεῖται τὸ ὄνομα αὐτοῦ μεγάλης βουλῆς ἄγγελος». Ἂς φωνάζῃ δυνατὰ ὁ Ἰωάννης Βαπτιστής: «Ἑτοιμάσατε τὴν ὁδὸν Κυρίου». Καὶ ἐγὼ θὰ φωνάζω τὴν δύναμη καὶ τὴ σημασία τῆς μεγάλης αὐτῆς ἡμέρας (τῶν Χριστουγέννων).
Αὐτὸς ποὺ εἶναι ἄναρχος καὶ αἰώνιος, τώρα λαμβάνει ἀρχή. Αὐτὸς ποὺ εἶναι αὐθύπαρκτος, δημιουργεῖται. Αὐτὸς ποὺ εἶναι ἄπειρος, χωρεῖται στὴν περιορισμένη ἀνθρώπινη φύση. Αὐτὸς ποὺ πλουτίζει μὲ τὰ ἀγαθά Του τὸν κόσμο, γίνεται φτωχὸς, παίρνοντας ἀνθρώπινο σῶμα, γιὰ νὰ πλουτίσω ἐγὼ μὲ τὴν θεότητά Του. Ποιὸς μπορεῖ νὰ παραστήσει πόσος εἶναι ὁ πλοῦτος τῆς ἀγαθότητός Του; Γι᾿ αὐτὸ καὶ σὺ μαζὶ μὲ τὸν Ἀστέρα τρέξε καὶ μαζὶ μὲ τοὺς Μάγους φέρε Του γιὰ δῶρα, χρυσὸ καὶ λιβάνι καὶ σμύρνα. Τίμησέ Τον ὡς Βασιλέα καὶ Θεὸ καὶ ὡς Λυτρωτή, ποὺ νεκρώθηκε γιὰ σένα. Μαζὶ μὲ τοὺς ποιμένες δόξασέ Τον, μὲ τοὺς ἀγγέλους ὕμνησέ Τον, μὲ τοὺς ἀρχαγγέλους σκίρτησε ἀπὸ χαρά. Ἂς εἶναι κοινὴ ἡ πανήγυρις τῶν οὐρανίων καὶ τῶν ἐπιγείων δυνάμεων…»

nektarios.gr
http://anavaseis.blogspot.gr/2012/12/blog-post_5705.html

Φώτης Κόντογλου. Οἱ τρεῖς μάγοι

Οἱ τρεῖς μάγοι

Πῶς τοὺς ἐπροφήτευσε ὁ μάντης Βαλαὰμ 1300 χρόνια πρὶν ἀπὸ τὴ Γέννηση

Φώτης Κόντογλου

Κατὰ τὴν ἁγία Γέννηση τοῦ Χριστοῦ ἑνωθήκανε τὰ οὐράνια μὲ τὰ ἐπίγεια. Ὁ οὐρανὸς ἔδωσε τὸν Ἀστέρα καὶ τοὺς Ἀγγέλους ποὺ δοξολογούσανε ψέλνοντας, καὶ ἡ γῆ ἔδωσε τὴν Παναγία, τὸν Ἰωσήφ, τοὺς τσομπάνηδες καὶ τοὺς μάγους. Αὐτοὶ οἱ μάγοι εἶναι μυστήριο πὼς βρεθήκανε σὲ κεῖνο τὸ ἔρημο μέρος, ξεκινημένοι ἀπὸ τὴ μακρινὴ Χαλδαία. «Τοῦ δὲ Ἰησοῦ γεννηθέντος ἐν Βηθλεὲμ τῆς Ἰουδαίας ἐν ἡμέραις Ἡρώδου τοῦ βασιλέως, ἰδοὺ μάγοι ἀπὸ ἀνατολῶν παρεγένοντο εἰς Ἱεροσόλυμα λέγοντες· ποῦ ἐστιν ὁ τεχθεὶς βασιλεὺς τῶν Ἰουδαίων; εἴδομεν γὰρ αὐτοῦ τὸν ἀστέρα ἐν τῇ ἀνατολῇ καὶ ἤλθομεν προσκυνῆσαι αὐτῷ.»
Αὐτὰ λέγει τὸ κατὰ Ματθαῖον Εὐαγγέλιο. Καὶ πὼς σὰν ἄκουσε ὁ Ἡρώδης πὼς γεννήθηκε ὁ Χριστός, ὁ βασιλέας τῶν Ἰουδαίων, νόμισε πὼς εἶναι ἐπίγειος βασιλιὰς κι ἐπειδὴ φοβήθηκε μήπως τοῦ πάρει τὴν βασιλεία, σύναξε ὅλους τοὺς ἀρχιερεῖς καὶ γραμματεῖς, καὶ τοὺς ρωτοῦσε ποῦ γεννήθηκε ὁ Χριστός.
Καὶ ἐκεῖνοι τοῦ εἴπανε: Στὴ Βηθλεὲμ τῆς Ἰουδαίας, γιατὶ ἔτσι εἶναι γραμμένο ἀπὸ τὸν προφήτη Ἡσαΐα, ποὺ εἶπε: «Καὶ ἐσύ, Βηθλεέμ, γῆ Ἰούδα, δὲν εἶσαι καθόλου μικρὴ ἀνάμεσα στοὺς ἡγεμόνες τοῦ Ἰούδα. Γιατὶ ἀπὸ σένα θὰ βγεῖ ἕνας ἄρχοντας, ποὺ θὰ κυβερνήσει τὸν λαό μου τὸν Ἰσραήλ».

Καὶ παρακάτω γράφει ὁ εὐαγγελιστὴς Ματθαῖος: «Τότε ὁ Ἡρώδης φώναξε κρυφὰ τοὺς μάγους καὶ πληροφορήθηκε ἀπὸ πότε φανερώθηκε τὸ ἄστρο, καὶ τοὺς ἔστειλε στὴ Βηθλεέμ, λέγοντάς τους: ῾Πηγαίνετε καὶ ἐξετάσετε καλὰ γιὰ τὸ παιδί, καὶ σὰν τὸ βρεῖτε, εἰδοποιῆστε με γιὰ νὰ ἔρθω κι ἐγὼ νὰ τὸ προσκυνήσω᾿. Καὶ ἐκεῖνοι τὸν ἀκούσανε καὶ τραβήξανε. Καὶ νά, τὸ ἄστρο ποὺ εἴδανε στὴν Ἀνατολὴ τοὺς ὁδηγοῦσε, πηγαίνοντας μπροστά τους, ὡς ποὺ πῆγε καὶ στάθηκε ἀπάνω ἀπὸ τὸ μέρος ποὺ ἤτανε τὸ παιδί.
Καὶ σὰν εἴδανε τὸ ἄστρο, πήρανε πολὺ μεγάλη χαρά, καὶ πηγαίνοντας στὸ μέρος ποὺ γεννήθηκε, εἴδανε τὸ παιδὶ μαζὶ μὲ τὴ μητέρα του τὴ Μαρία, καὶ πέσανε καὶ τὸ προσκυνήσανε, κι ἀνοίξανε τὰ θησαυροφυλάκια τους καὶ τοῦ προσφέρανε γιὰ δῶρα, χρυσάφι καὶ λιβάνι καὶ σμύρνα. Κι ἐπειδὴ εἴδανε κάποιο σημεῖο στὸ ὄνειρό τους νὰ μὴν ξαναγυρίσουνε στὸν Ἡρώδη, ἀπὸ ἄλλον δρόμο μισέψανε στὴ χώρα τους».
Ποιοί, λοιπόν, ἤτανε τοῦτοι οἱ Μάγοι κι ἀπὸ ποῦ κινήσανε, καὶ γιατί καταλάβανε τί λογῆς ἄστρο ἤτανε ἐκεῖνο, καὶ πῶς γνωρίζανε πῶς γεννήθηκε ὁ Χριστός, ἀφοῦ δὲν τὸ ἤξερε μήτε ὁ βασιλιὰς τῆς Ἰουδαίας; Αὐτὴ ἡ παράξενη ἱστορία ἀρχίζει ἀπὸ χρόνια πολὺ παλιά, χίλια τρακόσια χρόνια, ἀπάνω-κάτω, πρὶν ἀπὸ τὴ Γέννηση τοῦ Χριστοῦ. Τέτοιες ἱστορίες ποὺ βαστᾶνε χίλια χρόνια ὡς νὰ φανεῖ τὸ τέλος τους, μονάχα στὴν Ἀνατολὴ γίνουνται.
Σὲ ἐκεῖνον τὸν παμπάλαιο καιρό, ζοῦσε στὴ Φαθουρὰ τῆς Μεσοποταμίας ἕνας Βαλαάμ, γιὸς κάποιου Βεώρ, μάγος φημισμένος. Οἱ Ἑβραῖοι, φεύγοντας ἀπὸ τὴν Αἴγυπτο, μὲ τὸν Μωυσῆ ἀρχηγό τους, εἴχανε φτάξει, ὕστερα ἀπὸ πολλὰ βάσανα, στὴ Γῆ τῆς Ἐπαγγελίας, καὶ πολεμούσανε μὲ τὶς διάφορες φυλὲς ποὺ τοὺς φράζανε τὸ δρόμο.
Μία ἀπὸ αὐτὲς τὶς φυλὲς ἤτανε καὶ οἱ Μωαβίτες, ποὺ κατοικούσανε στὰ ἀνατολικὰ τῆς Νεκρῆς Θάλασσας, ἄνθρωποι πολεμικοὶ ἀφοῦ λέγανε πὼς βαστούσανε ἀπὸ τοὺς γείτονες Ὀμμίν.
Αὐτοί, λοιπόν, εἴχανε τότες βασιλέα τὸν Βαλάκ. Βλέποντας ὁ Βαλὰκ πὼς οἱ Ἰσραηλίτες νικήσανε τοὺς Ἀμορραίους καὶ τὸν Ὤρ, τὸν βασιλέα τοῦ Βασάν, φοβήθηκε πὼς δὲν θὰ τὰ βγάλει πέρα μὲ τοὺς Ἑβραίους, κι ἔστειλε κάποιους ἄρχοντες στὸν Βαλαάμ, νὰ τοῦ ποῦνε πὼς οἱ Ἰσραηλίτες φτάξανε στὰ σύνορά του καὶ πὼς εἶναι πολὺς στρατός, καὶ νὰ τὸν παρακαλέσουνε νὰ πάγει νὰ τοὺς καταραστεῖ, ὥστε νὰ νικηθοῦνε.
Ἐπειδὴ πίστευε ὁ Βαλὰκ πὼς ὅποιον θὰ βλογοῦσε ὁ Βαλαάμ, θὰ νικοῦσε, κι ὅποιον καταριότανε θὰ νικιότανε. Οἱ ἀποστελλάμενοι φτάξανε τὸ βράδυ στὸ χωριὸ τοῦ Βαλαὰμ καὶ τοῦ εἴπανε γιατί τοὺς ἔστειλε ὁ Βασιλιάς τους. Κι ἐκεῖνος τοὺς εἶπε νὰ καταλύσουνε τὴ νύχτα στὸ χωριό, καὶ πὼς τὴν ἄλλη μέρα θὰ τοὺς πεῖ ὅτι τοῦ λαλήσει ὁ Θεός. Καὶ τὸ πρωί, σὰν σηκωθήκανε, τοὺς εἶπε ὁ Βαλαὰμ πὼς ὁ Θεὸς τὸν πρόσταξε νὰ μὴν πάγει νὰ καταραστεῖ τοὺς Ἰσραηλίτες, γιατὶ εἶναι βλογημένοι.
Κι οἱ Μωαβίτες φύγανε, καὶ γυρίσανε στὸν τόπο τους καὶ εἴπανε στὸν βασιλιὰ ὅτι τοὺς εἶχε πεῖ ὁ Βαλαάμ. Τότες ὁ Βαλὰκ τοὺς ξανάστειλε στὸν μάγο, παρακαλώντας τὸν νὰ πάγει, καὶ τάζοντάς του μεγάλες τιμὲς καὶ πολλὰ πλούτη. Μὰ ὁ Βαλαὰμ ἀποκρίθηκε πὼς δὲν θὰ πάγει, κι ἂν τοῦ δώσει ὁ βασιλιὰς ἀκόμα καὶ τὸ παλάτι του γεμάτο χρυσάφι, γιατὶ δὲν μπορεῖ νὰ παρακούσει στὸν λόγο τοῦ Θεοῦ.
Πλὴν φανερώθηκε ὁ Θεὸς τὴ νύχτα στὸν Βαλαάμ, καὶ τοῦ εἶπε νὰ πάγει στὸν Βαλάκ, μὰ νὰ κάνει ὅτι θὰ τοῦ πεῖ αὐτός. Τὸ πρωί, λοιπόν, καβαλίκεψε τὴ γαϊδάρα του, καὶ τράβηξε, μαζὶ μὲ τοὺς Μωαβίτες καὶ μὲ τοὺς δυὸ γιούς του. Ἀλλά, ἐκεῖ ποὺ περπατούσανε, ἡ γαϊδάρα ξεστράτισε ἀπὸ τὸν δρόμο, κι ὁ Βαλαὰμ τὴν ἔδερνε μὲ τὸ ραβδὶ ποὺ βαστοῦσε, ὡς ποὺ φτάξανε σὲ ἕνα μέρος ποὺ περνοῦσε ὁ δρόμος ἀνάμεσα στ᾿ ἀμπέλια, μεταξὺ σὲ δύο ξεροτρόχαλους (ξερολιθιές), κι ἐκεῖ ἡ γαϊδάρα κόλλησε ἀπάνω στὸν τοῖχο καὶ ζούληξε τὸ ποδάρι τοῦ Βαλαάμ, κι ἐκεῖνος ἔπιασε καὶ τὴ χτυποῦσε μὲ τὸ ραβδί.
Μὰ ἡ γαϊδάρα δὲν σάλευε ἀπὸ τὸν τόπο της, ἀλλὰ κώλωνε καὶ πίσω, κι ὁ γέρος τὴν ἔδερνε θυμωμένος. Τότες, ἄνοιξε ἡ γαϊδάρα τὸ στόμα της καὶ μίλησε μὲ ἀνθρώπινη φωνὴ καὶ εἶπε στὸν Βαλαάμ: «Τί ἔκανα καὶ μὲ δέρνεις;» Κι εἶπε ὁ Βαλαάμ: «Μὲ περιπαίζεις ἄτιμο ζωντόβολο!
Ἂν εἶχα μαχαίρι, θὰ σὲ ἔσφαζα». Κι εἶπε ἡ γαϊδάρα: «Μὲ καβαλικεύεις ἀπὸ τὰ νιάτα σου, καὶ δὲν σὲ στεναχώρησα ὡς τὰ σήμερα. Λοιπὸν δὲν φταίγω ἐγώ, ποὺ δὲν πηγαίνω μπροστά». Καὶ τότες ξεσκέπασε ὁ Θεὸς τὰ μάτια τοῦ Βαλαάμ, κι εἶδε ἕναν Ἄγγελο μὲ τὸ σπαθὶ στὸ χέρι, ποὺ μπόδιζε τὴ γαϊδάρα νὰ περπατήξει.
Κι ὁ Βαλαὰμ ἔσκυψε καὶ τὸν προσκύνησε. Καὶ τοῦ εἶπε ὁ Ἄγγελος: «Μὲ ἔστειλε ὁ Θεὸς νὰ σὲ μποδίσω. Τώρα πήγαινε μαζὶ μὲ τοὺς ἄλλους. Μὰ ἐγὼ θὰ σοῦ πῶ τί λόγο θὰ λαλήσεις».
Φτάνοντας λοιπὸν στὴ χώρα τοῦ Μωάβ, τὸν ὑποδέχτηκε μὲ τιμὴ ὁ Βαλάκ, κι ἀνεβήκανε μαζὶ σὲ ἕνα βουνὸ Φαγιώρ. Κι εἶπε ὁ Βαλαάμ: «Ὅτι μοῦ πεῖ ὁ Κύριος, αὐτὸ θὰ κάνω». Καὶ σὰν εἶδε ἀπὸ μακριὰ τὸ στράτευμα τῶν Ἑβραίων, ἄκουσε φωνὴ Κυρίου ποὺ τοῦ ἔλεγε: «Εὐλογημένος εἶναι ὁ λαός μου ὁ Ἰσραήλ. Ἀπὸ τὸ σπέρμα του θὰ βγεῖ ἕνας ἄνθρωπος ποὺ θὰ βασιλέψει ἀπάνω σὲ πολλὰ ἔθνη. Ὅποιος τὸν βλογήσει, θὰ εἶναι βλογημένος κι ὅποιος τὸν καταραστεῖ, θὰ εἶναι καταραμένος». Καὶ βλόγησε, λοιπόν, ὁ Βαλαὰμ τοὺς Ἰσραηλίτες. Κι ὁ Βαλὰκ θύμωσε, μὰ ὁ Βαλαὰμ τοῦ εἶπε πὼς δὲν μπορεῖ νὰ μὴν κάνει τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ».
Ὅπως βλέπει κανένας, ὁ Βαλαὰμ εἶναι ὁ δεύτερος, ὕστερα ἀπὸ τὸν Ἰακώβ, ποὺ προφήτεψε πὼς ὁ Χριστὸς θὰ γεννηθεῖ ἀπὸ τὸ γένος τῶν Ἑβραίων, κατὰ τὰ λόγια του Θεοῦ ποὺ τοῦ εἶπε πὼς ἀπὸ αὐτὸ τὸ γένος θὰ γεννηθεῖ ἕνας ἄρχοντας ποὺ θὰ βασιλέψει πάνω στὰ ἔθνη.
Ἡ προφητεία του μοιάζει μὲ τὴν προφητεία ποὺ εἶπε γιὰ τὸν Χριστὸ ὁ πατριάρχης Ἰακώβ, γιατὶ παρομοίασε, καὶ κεῖνος, τὸν Χριστὸ μὲ λιοντάρι, λέγοντας: «Ἀναπεσὼν ἐκοιμήθη ὡς λέων καὶ ὡς σκύμνος. Τίς ἐγείρει αὐτόν;» Κ᾿ ἡ προφητεία τοῦ Βαλαὰμ λέγει:«Κατακλιθεὶς ἀνεπαύσατο ὡς λέων καὶ ὡς σκύμνος. Τίς ἀναστήσει αὐτόν;» (Ἀριθ. κγ´ 9).
Αὐτός, λοιπόν, εἶναι ὁ μάντις Βαλαάμ, ὁ προπάτορας τῶν μάγων ποὺ πήγανε ἀπὸ τὴ Χαλδαία νὰ προσκυνήσουνε τὸν Χριστὸ στὸ σπήλαιο ποὺ γεννήθηκε.
Ὁ Βαλαὰμ εἶπε στοὺς μαθητάδες του πὼς θὰ γεννηθεῖ ἀπὸ τὴ φυλὴ τοῦ Ἰούδα ὁ μέγας Βασιλιάς, καὶ τοὺς προανάγγειλε νὰ κοιτάξουνε τὸν οὐρανὸ ὡς νὰ δοῦνε ἕνα καινούργιο ἄστρο, κι ἅμα τὸ δοῦνε, νὰ τρέξουνε νὰ τὸ ἀκολουθήσουνε, καὶ κεῖνο θὰ τοὺς ὁδηγήσει στὸν τόπο ποὺ θὰ γεννηθεῖ ὁ Χριστός.
Αὐτὸν τὸν λόγο τὸν φυλάξανε οἱ μαθητάδες τοῦ Βαλαὰμ καὶ τὸν μεταδώσανε στοὺς μαθητάδες τους, καὶ περιμένανε χίλια τρακόσια χρόνια, ὡς ποὺ νὰ δοῦνε ἐκεῖνον τὸν ἐξαίσιον Ἀστέρα. Καὶ δὲν ἐβγῆκε ψεύτικη ἡ προφητεία τοῦ γέρο Βαλαάμ, ἀλλὰ ἀληθινή, καὶ σὰν εἴδανε τὸ παράξενο ἄστρο, σκιρτήσανε ἀπὸ χαρά, καὶ τρέξανε νὰ προσκυνήσουνε τὸν Κύριο, ποὺ δὲν βαρεθήκανε νὰ τὸν περιμένουν χίλια τρακόσια χρόνια, νύχτα μὲ νύχτα.
Ὤ! Πόση ὑπομονὴ ἔχει ἡ πίστη! Ἀνάμεσα στὰ εὐωδιασμένα ἄνθη τῆς ὑμνωδίας, μὲ τὰ ὁποῖα στολίζει ἡ Ἐκκλησία μας τὴ Γέννηση τοῦ Χριστοῦ, εἶναι καὶ τοῦτο τὸ ὡραῖο τροπάρι ποὺ εἶναι ἐμπνευσμένο ἀπὸ τὴν ἱστορία τοῦ Βαλαάμ: «Τοῦ Μάντεως πάλαι Βαλαάμ, τῶν λόγων μυητᾶς σοφούς, ἀστεροσκόπους χαρᾶς ἔπλησας, ἀστὴρ ἐκ τοῦ Ἰακώβ, ἀνατείλας Δέσποτα, Ἐθνῶν ἀπαρχὴν εἰσαγομένους· ἐδέξω δὲ προφανῶς, δῶρά σοι δεκτὰ προσκομίζοντας».

nektarios.gr
http://anavaseis.blogspot.gr/2012/12/blog-post_6827.html

Χριστουγεννιάτικο Δένδρο, μια συγκεκαλυμένη μορφή Ειδωλολατρείας. Πρωτοπ. Άγγελος Αγγελακόπουλος

Χριστουγεννιάτικο Δένδρο, μια συγκεκαλυμένη μορφή Ειδωλολατρείας

Πρωτοπρεσβ. π. Άγγελος Αγγελακόπουλος εφημέριος Ι. Ν. Παναγίας Μυρτιδιωτίσσης Πειραιώς

Εν Πειραιεί 24-12-2012

Ο Χριστός ήλθε στόν κόσμο, γιά νά γνωρίσουμε τήν αλήθεια καί νά ελευθερωθούμε από τήν πλάνη. «Γνώσεσθε τήν αλήθεια καί η αλήθεια ελευθερώσει υμάς»[1],μάς λέει ο Ίδιος. Βέβαια, η αλήθεια δέν είναι μιά αφηρημένη καί απρόσωπη έννοια, αλλά βρίσκει τό τέλειο περιεχόμενό της στό θείο πρόσωπο του Χριστού.

Η αλήθεια είναι ο Χριστός, όπως μάς αποκάλυψε ο Ίδιος˙ «Εγώ ειμί η οδός καί η αλήθεια καί η ζωή»[2]. Δυστυχώς, όμως,καί σ’ αυτές τίς άγιες ημέρες του ιερού Δωδεκαημέρου επικρατούν εσφαλμένες αντιλήψεις σέ πολλά θέματα, ένα εκ των οποίων σχετίζεται μέ τό λεγόμενο «χριστουγεννιάτικο δένδρο». Το έθιμο του στολισμού του χριστουγεννάτικου δένδρου είναι ξενόφερτο, δυτικής, φράγκικης,και συγκεκριμένα προτεσταντικής, λουθηροκαλβινικής προελεύσεως, όπως θα καταδειχθεί στη συνέχεια.

Ο ομότιμος καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ, αιδεσιμολογιώτατος πρωτοπρεσβύτερος π. Θεόδωρος Ζήσης[3],τονίζει ότι «η κυριαρχική «θρησκευτική» παρουσία του στήν χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα έχει καταστεί επικίνδυνη. Τό νόημα των Χριστουγέννων έχει σχεδόν εξοβελισθεί ˙ η Γέννηση του Χριστού ως γενεσιουργός αιτία καί κέντρο της εορτής ξεχάσθηκε.

Έχει εκτοπίσει τόν Χριστό μέ τήν παρουσία του. Στή θέση του γεννηθέντος Χριστού έχει τοποθετηθεί τό δένδρο, μέ τελετουργικές μάλιστα διαδικασίες κατά τόν στολισμό του, κατά τήν διανομή των δώρων καί κατά τό άναμμα των φώτων.

Τίς περισσότερες φορές στά καταστήματα, στίς τράπεζες καί σέ πολλά σπίτια μέσα στόν όγκο των στολιδιών του δένδρου δέν υπάρχει ούτε μιά εικονίτσα του Χριστού ή της Γεννήσεως, αλλά καί αν υπάρχει, εξαφανίζεται καί χάνεται.

Δέν είναι αυτό μιά δενδρολατρεία,μιά συγκεκαλυμένη μορφή ειδωλολατρείας;Αποσύραμε τή σκέψη μας καί τήν καρδιά μας από τήν Γέννηση του Χριστού καί από όσα αυτή αντιπροσωπεύει καί αποθέσαμε τίς ελπίδες μας γιά «καλά» Χριστούγεννα στόν εορταστικό διάκοσμο του δένδρου, στά δώρα, στήν ολονύκτια διασκέδαση, στό φαγοπότι.

Ποιά σχέση έχουν μέ τό πνεύμα των Χριστουγέννων, μέ τό πτωχικό ζεύγος της Παναγίας καί του Ιωσήφ, μέ τήν ταπεινή φάτνη, τούς αγραυλούντες ποιμένες,μέ τόν ύμνο των Αγγέλων, τά πολυδάπανα χριστουγεννιάτικα δένδρα των διαφόρων Δήμων μέ τά ολονύκτια ξεφαντώματα γύρω του, υπό τούς ήχους λαϊκών κοσμικών τραγουδιών γιά έρωτες, διαζύγια καί τά τοιαύτα;

Αυτά είναι διονυσιακές, βακχικές, παγανιστικές παραποιήσεις της εορτής των Χριστουγέννων, πού εξαπλώνονται ραγδαίως» και οι οποίες, λόγω οικονομικής κρίσεως, μακάρι να ελλατθούν και γιατί όχι να εξαλειφθούν πντελώς. Να, και ένα θετικό της οικονομικής κρίσεως! Εξάλλου στην ευαγγελική διήγηση της Γεννήσεως του Χριστού[4] δεν βλέπουμε να γίνεται λόγος για κανένα δένδρο, παρά μόνο για φάτνη, ποιμένες, Αγγέλους, μάγους(αστρονόμους), ζώα. Ο Χριστός δεν γεννήθηκε σε κάποιο δένδρο, αλλά σε ταπεινή φάτνη.

Συνεχίζοντας την σκέψη του ο π. Θεόδωρος πολύ εύστοχα επισημαίνει ότι «δέν έχουν άδικο ούτε είναι αμαθείς όσοι ευαίσθητοι στήν τήρηση των παραδόσεων καί ανήσυχοι μπροστά στήν κατεδάφιση του ελληνορθοδόξου πολιτισμού από τήν λαίλαπα της παγκοσμιοποιήσεως του υλιστικού τρόπου ζωής καί του απανθρωπισμού του ανθρώπου, επεσήμαναν εδώ καί πολλές δεκαετίες ότι τό χριστουγεννιάτικο δένδρο είναι ξενόφερτο έθιμο, πού πρέπει νά αποβληθεί.

Δέν είναι δύσκολο νά αποδείξει κανείς αυτήν τήν θέση καί νά προσδιορίσει μάλιστα μέ ακρίβεια τόν χρόνο εισαγωγής του από τήν Ευρώπη.

Υπάρχουν αρκετές σοβαρές καί έγκυρες επιστημονικές εργασίες καί μελετήματα, οι οποίες αποδεικνύουν ότι τό χριστουγεννιάτικο δένδρο, άγνωστο παντελώς καί αμάρτυρο καί κατά τούς βυζαντινούς καί κατά τούς μεταβυζαντινούς χρόνους, πρωτοεμφανίσθηκε μετά τό 1821 στήν Αθήνα μέ τούς Βαυαρούς του Όθωνος, πού ήταν φυσικό γι’ αυτούς νά μεταφέρουν από τήν Γερμανία τά ήθη καί τά έθιμά τους.

Ταιριάζει άλλωστε τό έλατο καί στό φυσικό περιβάλλον των βορείων λαών μέ τά τεράστια δάση καί τήν διαδεδομένη δενδρολατρεία κατά τόν προχριστιανικό τους βίο, πού επεβίωσε καί στή συνέχεια.Στή θαλασσινή μεσογειακή Ελλάδα, όπου τά δάση καί τά έλατα είναι σπάνια,ιδιαίτερα στόν εκτεταμένο νησιωτικό της χώρο, δέν είναι περίεργο ότι τά Χριστούγεννα αντί γιά δένδρο στόλιζαν καραβάκι», το οποίο, βεβαίως, έχει και την εκκλησιαστική του σημασία, εφ’όσον η Ορθόδοξος Εκκλησία εικονίζεται και παρομοιάζεται ως ναύς.

«Πόσο πιό ωραία θά ήταν, αν, μέ τίς δυνατότητες πού έχει σήμερα η τεχνική, πάνω από κάθε πόλη στηνόταν ένα τεράστιο αστέρι, τό οποίο μέ τίς ακτίνες του θά στόχευε τόν Μητροπολιτικό Ναό κάθε πόλεως, καί αν άλλα επίσης αστέρια στούς κεντρικούς δρόμους κοντά στίς Εκκλησίες ή πάνω από αυτές έδειχναν σέ όλους τόν δρόμο πρός τήν Εκκλησία, όπου υπάρχει αληθινά η φάτνη, όπου ο Ιερεύς στήν προσκομιδή μέ τό «ετοιμάζου Βηθλεέμ» αρχίζει σέ κάθε Θεία Λειτουργία από τήν Γέννηση γιά νά φθάσει στήν Ανάσταση και την Ανάληψη, όπου τή νύχτα των Χριστουγέννων ακούγεται ο ύμνος των Αγγέλων, ο διάλογος μέ τούς ποιμένες, τό αληθινό Ευαγγέλιο της σωτηρίας, όπου θά ακούσουμε τό «δεύτε ίδωμεν πιστοί πού εγεννήθη ο Χριστός» καί θά ψάλλουμε τό «Χριστός γεννάται δοξάσατε» καί τό «η Γέννησίς σου Χριστέ ο Θεός ημών ανέτειλε τω κόσμω τό φως τό της γνώσεως»!
Τό χριστουγεννιάτικο δένδρο ανατέλλει άλλο φως, τό φως της πλάνης, της πλαστής καί εφήμερης διασκέδασης, της παραποίησης καί της παραπληροφόρησης, καί οδηγεί τούς ανθρώπους νά εορτάζουν τά Χριστούγεννα όχι θεϊκώς καί υπερκοσμίως, αλλά πανηγυρικώς καί κοσμικώς, σύμφωνα μέ τόν άγιο Γρηγόριο τόν Θεολόγο[5].

Δέν χρειαζόμασθε, λοιπόν, αγαπητοί μου, άλλο δένδρο, άλλο ξύλο. Έχουμε τό ξύλο του Σταυρού, ο οποίος παραλληλίζεται από τήν Εκκλησία μέ τό ξύλο του Παραδείσου. Ο Σταυρός είναι τό ζωηφόρον ξύλον καί φυτό, τό δένδρο κάτω από τήν σκιά του οποίου αναπαύονται οι Χριστιανοί καί παίρνουν δύναμη, γιά νά συνεχίσουν τόν δύσβατο δρόμο της πνευματικής τελειώσεως.

Είναι τό τρισμακάριστον ξύλον, στό οποίο σταυρώθηκε ο Χριστός, ο βασιλεύς καί Κύριος, καί μέ τό οποίο έπεσε ο διάβολος, πού μάς απάτησε μέ τό ξύλο στόν Παράδεισο. Υπάρχει τόσο πλούσια νοηματοδότηση στό ξύλο του Σταυρού, ώστε η υιοθέτηση κάθε άλλου ξύλου, ως συμβόλου ζωής καί αφθαρσίας, νά αποτελεί ασέβεια καί ύβρη πρός τόν Σταυρό του Χριστού».

Όποιος, λοιπόν, επιθυμεί να ανυψωθεί από τα γήινα, σύμφωνα με την προτροπή του υμνωδού «Χριστός επί γής, υψώθητε», και να βιώσει αληθινά τα Χριστούγεννα,ας έχει κατά νουν ότι :

Χριστούγεννααληθινά εορτάζει όποιος πιστεύει ότι τό νήπιο της Βηθλεέμ είναι ο Δημιουργός του Σύμπαντος.

Χριστούγεννααληθινά εορτάζει όποιος προετοιμάζεται με νηστεία, προσευχή,μελέτη των Αγίων Γραφών, γιά νά ζήσει τό «μεγάλο μυστήριο της πίστεως καί ευσέβειας»[6].

Χριστούγεννααληθινά εορτάζει όποιος πολεμά τά πάθη του, ιδίως τόν εγωισμό, πού είναι η πηγή όλων των κακών.Η ενανθρώπηση είναι μεγίστη ταπείνωση γιά τόν Υιό καί Λόγο του Θεού. Πολεμώντας τόν εγωισμό μας αναγνωρίζουμε τήν μεγά­λη θυσία του Θεού μας, γιά νά λυτρώσει εμάς από τήν αιτία όλων τών κακών.

Χριστούγεννααληθινά εορτάζει όποιος κάνει ελεημοσύνες γενναίες, χωρίς διαλογισμούς καί χωρίς διαφημίσεις.Κάθε «ελάχιστος» αυτού του κόσμου είναι «αδελφός του Χριστού»[7].

Χριστούγεννααληθινά εορτάζει όποιος παρέχει καί ζητά συγχώρηση από καρ­δίας σε όσους καί από όσους έχει ψυχρανθεί γιά μικρά ή μεγάλα ζητήματα.

Χριστούγεννααληθινά εορτάζει όποιος προετοιμάζεται πνευματικώς δι’εξομολογήσεως ειλικρινούς των αμαρτιών του σε πνευματικό πατέρα.

Χριστούγεννααληθινά εορτάζει όποιος οδηγεί καί άλλους στό ιερό Εξομολογη­τήριο.

Χριστούγεννααληθινά εορτάζει όποιος ανοίγει τό στόμα του καί ομολογεί τήν Ορθόδοξη Πίστη καί τήν υπερασπίζεται όταν τήν υβρίζουν οι κοσμικοί, οι άπι­στοι, οι άθεοι και οι αιρετικοί.

Χριστούγεννααληθινά εορτάζει μόνο όποιος είναι Ορθόδοξος Χριστιανός και όχι αιρετικός (δηλ. Παπικός,Προτεστάντης, Αγγλικανός, Ιεχωβάς, Ευαγγελικός, Πεντηκοστιανός, Μονοφυσίτης,Οικουμενιστής κ.ά.) ή αλλόθρησκος (δηλ. Μουσουλμάνος, Ιουδαίος, Βουδιστής κ.ά.) ή Νεοεποχίτης, Νεοταξίτης, Σιωνιστής, Μασόνος, Τέκτων.

Χριστούγεννααληθινά εορτάζει όποιος έχει στραμμένο όλο του το είναι στόν Κύριο τίς ήμερες των εορτών καί όχι στά ρεβεγιόν, στίς χοροεσπερίδες, στά φαγοπότια μέχρι διαρρήξεως στο­μάχου καί μέθης, στά προγράμματα της τηλεοράσεως κ.α.

Χριστούγεννααληθινά εορτάζει όποιος τίς ήμερες των εορτών αγιάζεται περισ­σότερο καί δεν αμαρτάνει περισσότερο. Και κυρίως...

Χριστούγεννααληθινά εορτάζει όποιος τήν Αγία Νύχτα των Χριστουγέννων κοινωνεί τό Σώμα καί τό Αίμα του ενανθρωπήσαντος Κυρίου. Μέσα στό Άγιο Ποτήριο, σέ κάθε Θεία Λειτουργία,βρίσκεται τό νήπιο της Βηθλεέμ ολόκληρο, τό Σώμα Του, τό Αίμα Του, η ψυχή Του,η Θεότητά Του.

Όποιος ενώνεται με τόν Χριστό διά του υπερφυεστάτου μυστηρίου της Θείας Κοινωνίας όσο τό δυνατόν πιο άξια, αυτός εορτάζει αληθινά Χριστού­γεννα[8].

ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ, ΣΩΤΗΡΙΑ, ΘΕΑΡΕΣΤΑ, ΘΕΟΧΑΡΙΤΩΤΑ,ΑΛΗΘΙΝΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ!

---

[1] Ιω. 8, 32.

[2] Ιω. 14, 6.

[3] ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒ. ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΖΗΣΗΣ, Τό χριστουγεννιάτικο δένδρο˙ ξενόφερτο καί αντιχριστιανικό, Σειρά‘Καιρός’ θέματα εκκλησιαστικής επικαιρότητος 15,

Θεσσαλονίκη 2000.

[4] Λκ. 2, 1-20.

[5] ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ, ομιλία «εις τά Θεοφάνια, είτουν Γενέθλια του Σωτήρος».

[6] Α΄ Τιμ. 3, 16.

[7] Μτθ. 25, 40.

[8] «Αληθινά Χριστούγεννα», Λόγος αληθείας, σ. 16.

http://anavaseis.blogspot.gr/2012/12/blog-post_6579.html

 

O Μητροπολίτης Νικαίας μοίρασε 3.000 δέματα αγάπης σε οικογένειες που μαστίζονται από έντονα προβλήματα φτώχειας και ανεργίας

O Μητροπολίτης Νικαίας μοίρασε 3.000 δέματα αγάπης σε οικογένειες που μαστίζονται από προβλήματα φτώχειας και ανεργίας

Στη Μητρόπολη Νικαίας λειτουργεί όλο το έτος Γραφείο Προνοίας, το οποίο φροντίζει κατά μήνα για την τροφή, την ένδυση, την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, την εξόφληση λογαριασμών και άλλες ανάγκες απόρων οικογενειών και φοιτητών, που διαμένουν στους επτά Δήμους της Μητροπόλεως Νικαίας, δηλαδή το Πέραμα, το Κερατσίνι, τη Νίκαια, τον Κορυδαλλό, το Αιγάλεω, το Χαϊδάρι και την Αγία Βαρβάρα.
Καθημερινά για να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα σίτισης προσφέρονται 1800 μερίδες φαγητού σε Ενοριακά Συσσίτια.
Σήμερα 21 Δεκεμβρίου, διατέθηκαν περί τα 3000 δέματα με είδη διατροφής (κρέας, λάδι, γάλα, ζυμαρικά, αλεύρι, όσπρια, ρύζι, τσάι, καφέ, ζάχαρη, γλυκίσματα κ.α.), καθώς και χριστουγεννιάτικα δώρα για τα μικρά παιδιά, σε ισάριθμες οικογένειες - επί το πλείστον πολύτεκνες - που μαστίζονται από έντονα προβλήματα φτώχειας και ανεργίας.
Για να λειτουργήσει άψογα αυτό το φιλανθρωπικό έργο χρειάστηκαν να δημιουργηθούν εγκαταστάσεις, όπως ψυκτικοί θάλαμοι, αποθηκευτικοί χώροι και βέβαια αρκετό εργατικό προσωπικό.
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Μητροπολίτης μας κ. Αλέξιος κατά τη μεγάλη αυτή διανομή, αφού υποδέχθηκε τις παραπάνω οικογένειες απευθύνοντας λόγους ενισχυτικούς, τονίζοντας παράλληλα ότι δεν πρέπει να απελπίζονται αλλά να εμπιστεύονται τον Σωτήρα Χριστό, στη συνέχεια τους πρόσφερε τα δέματα της αγάπης, ενώ δεν παρέλειψε να ευχαριστήσει όλους όσοι στήριξαν και στηρίζουν την τεράστια αυτή προσπάθεια.
Τις επόμενες ημέρες προγραμματίζονται επισκέψεις στα Σωφρονιστικά Καταστήματα και τα Νοσηλευτικά Ιδρύματα, για την πνευματική και υλική στήριξη των συνανθρώπων μας.

romfea.gr
http://anavaseis.blogspot.gr/2012/12/o-3000.html