Ἡ περίπτωση του Μ. Μέρος Α'

Ἡ περίπτωση του Μ. Μέρος Α'

 Περιστατικά ἀπό τήν ζωή φυλακισμένων Ρουμάνων Μαρτύρων καί ὁμολογητῶν τοῦ 20οῦ αἰῶνος

Ἰωάννης Ἰανωλίδε

Αὐτός ἦταν ἕνας ὄμορφος νεαρός, ἔξυπνος καί ὁρμητικός. Μπῆκε στήν σειρά γιά “ἀναμόρφωση” στό Πιτέστι μέ τήν ἐτικέτα ὅτι εἶναι μεγάλος κερατᾶς καί ἀντιδραστικός. Στό πρῶτο σόκ προσπάθησε νά ἀντιδράσει βίαια, ἀλλά ἐξουδενώθηκε ἀμέσως.
Γιά τρεῖς μῆνες, ἡμέρα-νύχτα ὑποβλήθηκε σέ φρικαλέα βάσανα μέχρι πού ὑπέκυψε. Μετά ἔγινε ἕνας ἀπό τούς τραμπούκους. Χτυποῦσε δυνατά, ἄσπλαχνα καί μέ μιά τρελλή βία. Ἡ ματιά του ἦταν τρομακτική, σατανική, παραισθητική. Ἔβριζε κι ἔβγαζε ἀπό τό στόμα του τίς πιό βαρειές βλασφημίες.
Ἦταν μόνο 22 ἐτῶν. Εἶχε ἀρρωστήσει  βαρειά ἀπό φυματίωση. Εἶχε μεγάλο πυρετό, εἶχε ἀδυνατίσει καί εἶχε μεγάλες αἱμοπτύσεις. Ἦταν ὑποψήφιος γιά τό τελευταῖο του ταξίδι.
Σ᾿ αὐτήν τήν κατάσταση μεταφέρθηκε στό Τίργου Ὄκνα. Ἐδῶ συμπεριφερόταν μέ σφοδρότητα καί σκληρή ἀσπλαγχνία δικάζοντας, κατηγορώντας, τραυματίζοντας τούς ἄλλους μέ ἀτίθασες προσπάθειες.
Ὑπῆρχε μέσα του ἕνας ἐρεθισμός, μιά κακή δύναμη πού τόν ὑποδούλωνε καί ἡ ὁποία τόν ἔκανε νά εἶναι τρομοκρατικός.
Αὐτό τοῦ ἔδινε τήν δύναμη νά κυριαρχεῖ ἐπάνω στήν βαρειά νόσο πού τόν βασάνιζε καί συνέχιζε τίς δραστηριότητες τῆς “ἀναμόρφωσης”. Δεδομένου ὅτι ἦταν στό κρεβάτι καί δέν μποροῦσε νά τόν βοηθήσει κανείς παρά οἱ φίλοι τῆς “ἀναμόρφωσης”, παρέμεινε στόν κύκλο τῆς ἐπήρειας τῆς ἀσθενείας του. Ἦλθε ὅμως ἡ ἡμέρα πού μπῆκε στό δωμάτιο 4, τῶν ἡμιθανῶν, ὅπου ἦταν καί ὁ Βαλέριος, στόν ὁποῖον βασίλευε ἕνα πνεῦμα εἰρήνης καί χριστιανικῆς ἀγάπης. Ο Μ. εἶχε ἀκούσει γιά τόν Βαλέριο, ἀλλά δέν τόν εἶχε γνωρίσει μέχρι τότε.
Ἀπό τήν στιγμή πού πέρασε στό δωμάτιο 4, ὁ Μ. σταμάτησε ὁποιαδήποτε ἄσχημη συμπεριφορά. Σιωποῦσε. Ἔτρωγε τό φαγητό του, δεχόταν τήν κάθε περιποίησι καί εὐχαριστοῦσε. Μετά ἀπό λίγο καιρό ἄρχισε τό πρόσωπο του νά χαλαρώνει,  παρότι δέν τόν εἶχα ἰδεῖ ποτέ νά χαμογελάει.
Δίπλα στό κρεβάτι του ἦταν ἀκόμη ἕνας ἄλλος ἀναμορφωτής, στήν ἴδια κατάσταση καί μέ τήν ἴδια στάση.
Μιά ἡμέρα τούς ἔπλυνα τά χέρια καί τά πόδια. Ἐξογκωμένες κροῦστες βρωμιᾶς καί αἵματος ἐκάλυπταν τό δέρμα τους. Ἐθέρμανα νερό καί μέ ὑπομονή προσπάθησα νά μαλακώσω καί νά  βγάλω τίς κροῦστες. Ἀπέφευγα, ὅσο μποροῦσα, νά προκαλῶ πληγές, γι᾿ αὐτό κι ἔκανα περισσότερα ξεπλύματα, μέχρι νά φτάσω στό καθαρό δέρμα.
Ὁ Μ. ὑπέμενε τήν πρᾶξι αὐτή, χωρίς γογγυσμό. Παρατήρησα ὅτι τό κοίταγμα του ἦταν ἀκίνητο καί χάρηκα. Ὅταν συνειδητοποίησε ὅτι δέν ἀκούγεται ἀπό τόν ἄλλον ἀναμορφωτή  του γείτονα, μοῦ ψιθύρισε:
- Μοῦ πλένετε τά χέρια καί τά πόδια, ἀλλά σ΄ αὐτά δέν εἶναι μόνο ἀκαθαρσίες. Εἶναι τά αἵματα πού ἔχω χύσει ...Εἶναι τό αἷμα τῶν ἀδελφῶν καί φίλων μου!
Σιώπησε λίγο καί πρόσθεσε:
- Ξέρετε ὅτι σᾶς περίμενα νά μπεῖτε στήν σειρά γιά νά σᾶς σκότωνα μ΄ αὐτά τά χέρια;
Ἡ ψυχή μου σπαρταροῦσε ἀπό ταραχή, ἀπό συμπάθεια καί ἀπό πόνο. Τί θά μποροῦσα νά τοῦ εἰπῶ;
- Σιώπα, τοῦ εἶπα, ὅλα ἔχουν περάσει! Ὁ Θεός μᾶς γλύτωσε! Ἄν μπορεῖς, λέγε μιά προσευχή!
Συγκινημένος αὐτός μοῦ ἔπιασε τό χέρι καί μοῦ τό φίλησε. Θά μέ καίει σ᾿ ὅλη τήν ζωή μου ἐκεῖνο τό φανταστικό φιλί. Τώρα καταλαβαίνω πιό καλά τήν ἔνταση τοῦ γεγονότος τοῦ Γολγοθᾶ, ὅταν ὁ μετανοημένος ληστής ἐπέπληξε τόν ἄλλον.
Πρίν πεθάνει ὁ Μ. εἶδε τό τέλος πολλῶν ἀνθρώπων, πού πέθαιναν ἐκεῖ ὄμορφα καί ἐντυπωσιακά. Σιγά-σιγά ὁ Μ. κόντευε στόν θάνατο. Σκεφτήκαμε νά κάνουμε ἰδιαίτερες προσευχές γι΄ αὐτόν καί ὁ  καθένας, ὅπως ἤξερε προσπαθοῦσε νά τόν πλησιάζει καί νά τοῦ ἀνοίγει τήν ψυχή.

 Ἀναβάσεις

30 Ἰουλίου 2013

 ________________________________________________

 Διαβάστε τά ὑπόλοιπα πατώντας  Ρουμάνοι Μάρτυρες του 20ου αιώνα

 

http://anavaseis.blogspot.gr/2013/07/blog-post_6614.html