Πνευματικοί Διάλογοι με τον Ρουμάνο ησυχαστή π. Ηλίε Κλεόπα. Ένατη συνομιλία (ερωτ. 249 -252)
249. Ή φιλοξενία καί φιλαδελφία, επιβάλλεται κατά το ίδιο μέτρο σε όλους; Ερώτησε ένας μοναχός.
Ό Σωτήρ λέγει να αγαπάς τον πλησίον σου, όπως τον εαυτό σου, δηλαδή με το μέτρο πού αγαπάς τον εαυτό σου. Ενώ άλλοι Άγιοι Πατέρες λέγουν: «Καμία εκδήλωση αγάπης να μη προσφέρεις προς όλους κατά το ίδιο μέρος, αλλά με διάκριση.
Πρώτα να βοηθάς καί ελεείς αυτούς πού σε επισκέπτονται στο σπίτι σου, κατόπιν τους ομογενείς σου καί μετά τους αλλογενείς». Έτσι καί ή φιλοξενία στα μοναστήρια να είναι διακριτική, αναλόγως των περιστάσεων. Διότι μας ρίχνει στον ανεμοστρόβιλο του κόσμου από όπου πολλές φορές από το πικρό βγαίνει το γλυκό καί ωφέλιμο.
250. Ένας Πνευματικός πατήρ ρώτησε τον Γέροντα: Πάτερ Κλεόπα, ανάλογα με την πείρα πού έχετε, πού ευρίσκεται σήμερα καθαρότερη ή πίστης, στους απλούς πιστούς ή στους διδασκάλους;
Ας ακούσομε τον άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο, πού λέγει: «Εάν θέλεις να βρεις πίστη καθαρή, στον ταπεινό λαό θα την βρεις.... Την ειλικρίνεια, την ταπείνωση καί την μετάνοια των για τίς αμαρτίες τους, την δέχεται ό Θεός σαν μία θυσία, όπως τους αμαρτωλούς του Ευαγγελίου. Την καθαρή, ειλικρινή καί αφοσιωμένη πίστη των πιστών της χώρας μας δεν θα βρεις σ' άλλο μέρος.
Ό άγιος Έφραίμ ό Σύρος, στον λόγο του για τον τελώνη καί φαρισαίο, λέγει μεταξύ των άλλων τα εξής: «Υπάρχει το φαινόμενο ενώσεως σ' αυτά τα πρόσωπα, της δικαιοσύνης καί υπερηφάνειας άφ' ενός καί της ταπεινώσεως με την αμαρτία άφ' ετέρου καί βλέπεις ποιο από τα δύο αυτά πρόσωπα έφθασε γρηγορότερα στον Θεό; Ό φαρισαίος ζεύχθηκε την δικαιοσύνη καί την υπερηφάνεια αλλά δεν ευαρέστησε τον Θεό. Ενώ ό τελώνης ζεύχθηκε την αμαρτία με την ταπείνωση, με την οποία δικαιώθηκε ενώπιον του Θεού». Διότι ό Θεός «υπερηφάνοις αντιτάσσεται ταπεινοίς δε δίδωσι χάριν» (Α' Πέτρ. 5, 5).
Ενώ £να άλλο χωρίο λέγει: «"Άνευ εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν». (Ίωάν. 15, 5). Υπάρχει ένας εσωτερικός φαρισαίος στις καρδιές μας, ό όποιος δεν μας αφήνει να ταπεινωθούμε. Εάν τον αποβάλουμε από μέσα μας πολύ γρήγορα θα φθάσουμε στον Θεό. Μετά να μη ξεχνάμε ότι ό Θεός είναι ένας Θεός των καρδιών μας. Αυτός γνωρίζει την καρδιά του καθενός μας. Γι' αυτό είναι μεγάλη αμαρτία να κρίνουμε κάποιον.
Επίσης ό άγιος Ιωάννης ό Χρυσόστομος λέγει: «Ό Θεός δεν δοξάζεται στους πολλούς αλλά στους λίγους όχι στους δυνατούς αλλά στους αδυνάτους, στους ειλικρινείς καί πιστούς. Διότι τους άρχοντες καί δυνατούς συνήθως τους νικάει ό σατανάς με την υπερηφάνεια, με το μίσος, με την φιλαργυρία, με την αλαζονεία καί την απιστία».
251. Ποια είναι ή ανώτερη φιλοσοφία για ένα χριστιανό; Τον ρώτησε ό ίδιος Πνευματικός.
Όλοι οί Θείοι Πατέρες λέγουν ότι ή μεγαλύτερη φιλοσοφία είναι να γνωρίζεις την αδυναμία σου. Διότι λέγει ό Χριστός: «Όταν ποιήσητε πάντα τα διαταχθέντα υμίν να λέγητε, ότι αχρείοι δούλοι εσμέν, ότι ό ώφείλομεν ποιήσαι πεποιήκαμεν» (Λουκ. 17,10). Άλλα εφαρμόζει κάποιος όλα όσα διέταξε ό Χριστός; Μόνο με την ταπείνωση εφαρμόζονται όλα.
Κατά τον άγιο Ισαάκ τον Σύρο ή ταπείνωσης είναι δύο ειδών: ταπείνωσης λόγω της αμαρτίας, ή οποία είναι ή συνείδησης του καθενός καί ταπείνωσης λόγω της δικαιοσύνης.
Ή πρώτη είναι μόνο ή εξομολόγησης των προσωπικών αμαρτιών, αλλά κανείς δεν πιστεύει ότι αυτό είναι ταπείνωσης, επειδή γνώρισε κάποιος τίς αμαρτίες του. Μόνο αυτή είναι αληθινή ταπείνωσης, όταν κάποιος έχει όλες τίς αρετές, αξιώνεται να κάνη καί θαύματα καί πιστεύει ότι είναι στάκτη καί σκόνη. Άλλα στα αληθινά μέτρα της ταπεινώσεως φθάνουν μόνο οί Άγιοι. Θυμάμαι τώρα μία ιστορία: Κάποτε μία παρθένος έμαθε από στήθους όλη την Αγία Γραφή. Κατόπιν επήγε σ' ένα άγιο ησυχαστή καί του είπε αυτό το γεγονός.
Ό γέροντας τότε την ρώτησε: Σου συνέβη ποτέ να δεχθείς την ύβρη σαν έπαινο καί την ατιμία σαν τιμή; όχι. Απάντησε εκείνη. Τότε τίποτε δεν έκανες, της είπε ό γέροντας. Πήγαινε στο σπίτι σου καί διάβασε πάλι από την αρχή την Αγία Γραφή.
252. Μία άλλη φορά κάποιος τον ρώτησε: Πάτερ Κλεόπα, είπε ένα λόγο για την ερημική ζωή. Είναι αυτή παλαιότερη ή, ή κοινοβιακή ζωή;
Ό Χριστός θεμελίωσε πρώτα την ζωή της έρημου με την διαμονή του στην έρημο επί 40 ημέρες, στο Σαραντάριο όρος, όπου πειράχθηκε από τον διάβολο καί νίκησε. Κατόπιν, αφού εξέλεξε τους 12 αποστόλους θεμελίωσε την κοινοβιακή ζωή.
Τό κείμενο προέρχεται ἀπό τά ἀρχεῖα τοῦ πατρός Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου, τόν ὁποῖον καί εὐχαριστοῦμε θερμά γιά τήν παραχώρηση τῶν ἀρχείων, ὅπως ἐπίσης εὐχαριστοῦμε καί τόν γέροντα τῆς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου πατέρα Γεώργιο Καψάνη γιά τήν εὐλογία καί τήν ἄδεια δημοσίευσης.
Διαβάστε τα υπόλοιπα πατώντας Πνευματικοί Διάλογοι με τον Ρουμάνο ησυχαστή π. Ηλίε Κλεόπα
http://anavaseis.blogspot.gr/2012/10/249-252.html
Ό Σωτήρ λέγει να αγαπάς τον πλησίον σου, όπως τον εαυτό σου, δηλαδή με το μέτρο πού αγαπάς τον εαυτό σου. Ενώ άλλοι Άγιοι Πατέρες λέγουν: «Καμία εκδήλωση αγάπης να μη προσφέρεις προς όλους κατά το ίδιο μέρος, αλλά με διάκριση.
Πρώτα να βοηθάς καί ελεείς αυτούς πού σε επισκέπτονται στο σπίτι σου, κατόπιν τους ομογενείς σου καί μετά τους αλλογενείς». Έτσι καί ή φιλοξενία στα μοναστήρια να είναι διακριτική, αναλόγως των περιστάσεων. Διότι μας ρίχνει στον ανεμοστρόβιλο του κόσμου από όπου πολλές φορές από το πικρό βγαίνει το γλυκό καί ωφέλιμο.
250. Ένας Πνευματικός πατήρ ρώτησε τον Γέροντα: Πάτερ Κλεόπα, ανάλογα με την πείρα πού έχετε, πού ευρίσκεται σήμερα καθαρότερη ή πίστης, στους απλούς πιστούς ή στους διδασκάλους;
Ας ακούσομε τον άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο, πού λέγει: «Εάν θέλεις να βρεις πίστη καθαρή, στον ταπεινό λαό θα την βρεις.... Την ειλικρίνεια, την ταπείνωση καί την μετάνοια των για τίς αμαρτίες τους, την δέχεται ό Θεός σαν μία θυσία, όπως τους αμαρτωλούς του Ευαγγελίου. Την καθαρή, ειλικρινή καί αφοσιωμένη πίστη των πιστών της χώρας μας δεν θα βρεις σ' άλλο μέρος.
Ό άγιος Έφραίμ ό Σύρος, στον λόγο του για τον τελώνη καί φαρισαίο, λέγει μεταξύ των άλλων τα εξής: «Υπάρχει το φαινόμενο ενώσεως σ' αυτά τα πρόσωπα, της δικαιοσύνης καί υπερηφάνειας άφ' ενός καί της ταπεινώσεως με την αμαρτία άφ' ετέρου καί βλέπεις ποιο από τα δύο αυτά πρόσωπα έφθασε γρηγορότερα στον Θεό; Ό φαρισαίος ζεύχθηκε την δικαιοσύνη καί την υπερηφάνεια αλλά δεν ευαρέστησε τον Θεό. Ενώ ό τελώνης ζεύχθηκε την αμαρτία με την ταπείνωση, με την οποία δικαιώθηκε ενώπιον του Θεού». Διότι ό Θεός «υπερηφάνοις αντιτάσσεται ταπεινοίς δε δίδωσι χάριν» (Α' Πέτρ. 5, 5).
Ενώ £να άλλο χωρίο λέγει: «"Άνευ εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν». (Ίωάν. 15, 5). Υπάρχει ένας εσωτερικός φαρισαίος στις καρδιές μας, ό όποιος δεν μας αφήνει να ταπεινωθούμε. Εάν τον αποβάλουμε από μέσα μας πολύ γρήγορα θα φθάσουμε στον Θεό. Μετά να μη ξεχνάμε ότι ό Θεός είναι ένας Θεός των καρδιών μας. Αυτός γνωρίζει την καρδιά του καθενός μας. Γι' αυτό είναι μεγάλη αμαρτία να κρίνουμε κάποιον.
Επίσης ό άγιος Ιωάννης ό Χρυσόστομος λέγει: «Ό Θεός δεν δοξάζεται στους πολλούς αλλά στους λίγους όχι στους δυνατούς αλλά στους αδυνάτους, στους ειλικρινείς καί πιστούς. Διότι τους άρχοντες καί δυνατούς συνήθως τους νικάει ό σατανάς με την υπερηφάνεια, με το μίσος, με την φιλαργυρία, με την αλαζονεία καί την απιστία».
251. Ποια είναι ή ανώτερη φιλοσοφία για ένα χριστιανό; Τον ρώτησε ό ίδιος Πνευματικός.
Όλοι οί Θείοι Πατέρες λέγουν ότι ή μεγαλύτερη φιλοσοφία είναι να γνωρίζεις την αδυναμία σου. Διότι λέγει ό Χριστός: «Όταν ποιήσητε πάντα τα διαταχθέντα υμίν να λέγητε, ότι αχρείοι δούλοι εσμέν, ότι ό ώφείλομεν ποιήσαι πεποιήκαμεν» (Λουκ. 17,10). Άλλα εφαρμόζει κάποιος όλα όσα διέταξε ό Χριστός; Μόνο με την ταπείνωση εφαρμόζονται όλα.
Κατά τον άγιο Ισαάκ τον Σύρο ή ταπείνωσης είναι δύο ειδών: ταπείνωσης λόγω της αμαρτίας, ή οποία είναι ή συνείδησης του καθενός καί ταπείνωσης λόγω της δικαιοσύνης.
Ή πρώτη είναι μόνο ή εξομολόγησης των προσωπικών αμαρτιών, αλλά κανείς δεν πιστεύει ότι αυτό είναι ταπείνωσης, επειδή γνώρισε κάποιος τίς αμαρτίες του. Μόνο αυτή είναι αληθινή ταπείνωσης, όταν κάποιος έχει όλες τίς αρετές, αξιώνεται να κάνη καί θαύματα καί πιστεύει ότι είναι στάκτη καί σκόνη. Άλλα στα αληθινά μέτρα της ταπεινώσεως φθάνουν μόνο οί Άγιοι. Θυμάμαι τώρα μία ιστορία: Κάποτε μία παρθένος έμαθε από στήθους όλη την Αγία Γραφή. Κατόπιν επήγε σ' ένα άγιο ησυχαστή καί του είπε αυτό το γεγονός.
Ό γέροντας τότε την ρώτησε: Σου συνέβη ποτέ να δεχθείς την ύβρη σαν έπαινο καί την ατιμία σαν τιμή; όχι. Απάντησε εκείνη. Τότε τίποτε δεν έκανες, της είπε ό γέροντας. Πήγαινε στο σπίτι σου καί διάβασε πάλι από την αρχή την Αγία Γραφή.
252. Μία άλλη φορά κάποιος τον ρώτησε: Πάτερ Κλεόπα, είπε ένα λόγο για την ερημική ζωή. Είναι αυτή παλαιότερη ή, ή κοινοβιακή ζωή;
Ό Χριστός θεμελίωσε πρώτα την ζωή της έρημου με την διαμονή του στην έρημο επί 40 ημέρες, στο Σαραντάριο όρος, όπου πειράχθηκε από τον διάβολο καί νίκησε. Κατόπιν, αφού εξέλεξε τους 12 αποστόλους θεμελίωσε την κοινοβιακή ζωή.
Εκδόσεις Ορθόδοξος Κυψέλη 1980
Πηγή στο διαδίκτυο - Ἐπιμέλεια κειμένου Αναβάσεις
________________________________________________
Τό κείμενο προέρχεται ἀπό τά ἀρχεῖα τοῦ πατρός Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου, τόν ὁποῖον καί εὐχαριστοῦμε θερμά γιά τήν παραχώρηση τῶν ἀρχείων, ὅπως ἐπίσης εὐχαριστοῦμε καί τόν γέροντα τῆς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου πατέρα Γεώργιο Καψάνη γιά τήν εὐλογία καί τήν ἄδεια δημοσίευσης.
Διαβάστε τα υπόλοιπα πατώντας Πνευματικοί Διάλογοι με τον Ρουμάνο ησυχαστή π. Ηλίε Κλεόπα
http://anavaseis.blogspot.gr/2012/10/249-252.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου