Αξιοκρατία, αξιολόγηση, αριστεία, αστική αντιπροσωπευτική δημοκρατία, εθνική ανεξαρτησία, κοινωνική απελευθέρωση…. Όλες οι αξίες της μεταπολίτευσης ξεσκίζονται.
Οι τρεις τελευταίες – της πρώιμης – ξεσκίστηκαν από τους
εκσυγχρονιστές, αρχής γενομένης στο συμβολικό έτος 1985… Οι τρεις πρώτες
– της ύστερης – ξεσκίστηκαν στα τρία πρώτα χρόνια του μνημονίου, αλλά
έγιναν δημόσια και συλλογικά αποδεκτά τον τελευταίο Ιούλιο (του 2013 ).
Δεν κάνω μια μεθοδολογική ανάλυση.
Δεν έχω την ψυχική ηρεμία να το κάνω, ούτε τη διάθεση, αλλά δεν στοχεύω
και πολύ στη λογική (σας). Εξάλλου πάλι θα προσπαθήσω να ξεκλέψω λίγο
χρόνο να περπατήσω, αλλά και να ανατροφοδοτηθώ στον πλάτανο της κεντρικής πλατείας (της Παντάνασσας) και αν μου χαριστεί και από δίπλα στις δεκαπενταύγουστες – συχνά εθιμοτυπικές – παρακλήσεις. Παρακλήσεις προς την Παναγιά που έχουμε θέσει σε αορίστου χρόνου διαθεσιμότητα οι νεοέλληνες.
Και για να μην αυτομαστιγωνόμαστε μόνο οι λαϊκοί, πρώτη και καλύτερη η … θεσμική Εκκλησία στη διαθεσιμότητα! Που αντί να προκρίνει ως αυτονόητα πρώτη την Πίστη (που φέρνει προσωπικούς καρπούς και συλλογικούς θενθρώπινους αγώνες), προτείνει με το αντιπαράδειγμα της πρακτικής της τη χρηματιστηριακή διπλωματία της πολιτικής κορυφής,
όπως δυο επιφανείς Μητροπολίτες ετοιμάζουν αναπτυξιακές συμπράξεις. Ο
ένας έχει στραφεί στην ενοικίαση σε ιδιώτες μεγάλης μοναστικής
περιουσίας σε παραθαλάσσια περιοχή και ο άλλος τραπεζικές καταθέσεις με
σύμπραξη με το νέο-κατοχικό κράτος της φτωχοποίησης, της διάλυσης των
δημόσιων αγαθών και τις διαθεσιμότητες, απολύσεις και εξεφτελισμού σε
όλο το επιστητό του πεδίου εργασίας.
Οι … νεορώσοι πάντως επιστρέφουν και δείχνουν δείχνουν με την απέραντη ενεργητική υπομονή και επιμονή τους να σηματοδοτούν άλλες πρακτικές. Μένει να δούμε αν αυτό έχει Πίστη όπως ο κόκος του σιναπιού ή πρόκειται για … τσόφλι…
******
Αρχίζοντας σήμερα μέσα σε άθλιο κλίμα αντισυνταγματικών διαθεσιμοτήτων
και απολύσεων και στο στενό δημόσιο τομέα (εκπαίδευση) τις πρώτες
παρακλητικές προσπάθειες ας προσέξουμε δυο αυτόνομα γραμμένες σκέψεις
τις τελευταίες μέρες και ας αφήσουμε τη χάρη να κυλίσει σαν το γάργαρο
νερό στις βουνίσιες πηγές…
Ι) Ως ΜτΒ έγραψα πριν λίγες μέρες:
«Ανάγκη αγώνων, ανάγκη αλληλεγγύης, μα
και ανάγκη ανατροφοδότησης… Όταν όμως όλα πλακώνουν μαζί, δύσκολη – μα
πολύ δύσκολη – μια δίκαιη και έντιμη σύνθεσή τους… Αλλά δεν θα πω τα
χάπια μου, θα πω “βοήθα Παναγιά”!!!!»
ΙΙ) Ο αγαπητός μου Υποβολέας σημείωσε πριν λίγες ώρες:
«Άνοιξε τα πορτοπαράθυρα της ψυχής σου
να μπει φώς. Αλλά πρόσεχε, με το μαλακό. Ζήτα την βοήθεια του Θεού.
Σιγά σιγά, αργά να ανοίγεις τις χαραμάδες. Με τρόπο. Σιγαλά και μαλακά.
Δεν θέλει βία. Όχι απότομα. Γιατί θα δεις ότι υπάρχει πολύ ακαθαρσία και
θα πανικοβληθείς. Ξέρεις, σκόνες, αράχνες, μούχλα, μα πιο πολύ εκείνη η
συνήθεια του σκότους που δεν αντέχει τις αλλαγές».
****
Καλό δεκαπενταύγουστο και με το συμπάθιο φίλες και φίλοι αναγνώστες, μόνιμοι ή περαστικοί…
http://manitaritoubounou.wordpress.com/2013/08/01/ftwx-xeskeksygxr-dia8espanagias/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου