Ἡ ἐξήγησις τῆς τάξεως τῆς μοναχικῆς κουρᾶς
Ἀκολουθοῦν ἐρωτήσεις καί ἀπαντήσεις, πού εἶναι ἀπαντήσεις στίς μοναχικές ὑποσχέσεις. Ἡ πρώτη εἶναι ἡ παρθενία, ἡ δεύτερη ἡ ὑπακοή στόν Γέρονται καί στούς ἀδελφούς καί ἡ τρίτη ἡ ἑκούσια πτωχεία.
Μετά ἀπ᾿ αὐτές τίς τρεῖς ὑποσχέσεις πού δίνει ὁ Ἀδελφός, ὁ λειτουργός τοῦ μυστηρίου ἱερεύς, ἐπεξηγεῖ σαφέστερα σέ τί συνίστανται αὐτές οἱ ὑποσχέσεις.
Κατ᾿ ἀρχήν ὅτι δίδονται ἐνώπιον τοῦ Ἁγίου Θεοῦ, ὅτι γράφθηκαν ἀπό τούς ἀγγέλους καί ὅτι θά ἀπολογηθοῦμε γι᾿ αὐτές στήν τελευταία κρίσι τοῦ κόσμου.
Βιώνοντας αὐτές τίς τρεῖς ὑποσχέσεις, δι᾿ αὐτῶν φαίνεται στήν ζωή μας ἡ ζωή τοῦ Κυρίου, δεδομένου ὅτι Αὐτός εἶναι ἡ αἰώνια ζωή. Ἡ μοναχική ζωή δέν εἶναι μία σωματική ζωή. Οἱ σαρκικές ἐπιθυμίες πρέπει νά σβήσουν.
Στό πρόσωπο τοῦ μοναχοῦ πρέπει νά διαχέεται ἡ σεμνότητα καί ὁ νοῦς νά καθαρίζεται συνεχῶς διά τῶν διαφόρων ἀσκήσεων, διότι τό σῶμα εἶναι καλεσμένο στήν ἁγιότητα καί τήν αἰώνια ζωή. Γι᾿ αὐτό καί ὁ μοναχός πρέπει νά γίνη τέλειος ὑποτακτικός τοῦ Θεοῦ, διά τοῦ πνευματικοῦ του Πατρός.
Ἡ νηστεία, ὁ κόπος, ἡ ἀγρυπνία τοῦ χαρίζουν τήν πραότητα.
Ἡ ὑπακοή του κατευθύνεται πρός ὅλους. Ἐνῶ τό διακόνημά του θά πρέπει νά τό ἐπιτελῆ χωρίς μεμψιμοιρία καί ἀντιλογία. Ἔτσι τοῦ συνιστᾶ ὁ λειτουργός ἱερεύς διά τῆς προσευχῆς τῆς Κατηχήσεως πού τήν διαβάζει μπροστά του.
Νά ὑπομένη τούς κακούς λογισμούς, πού θέλουν νά τοῦ κλονίσουν τήν ἀπόφασι τῆς πορείας του μέσα ἀπό δυσκολίες ἐπί τά ἴχνη τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Αὐτοί οἱ λογισμοί εἶναι ἱκανοί νά τόν ἐπιστρέψουν ὀπίσω καί μακράν ἀπό τήν ζωή τοῦ Πνεύματος στήν φυσική ζωή τοῦ κόσμου.
Ἡ φύσις θεραπεύεται μέ τόν θεῖο φόβο μπροστά στήν κάθε δοκιμασία.
Γιά τήν ἀπόκτησι τῆς πνευματικῆς ζωῆς ὁ μοναχός πρέπει νά νικήση ὅλη τήν ἀγάπη τῆς φύσεως, ἀκόμη καί τήν ἀγάπη του πρός τούς φυσικούς του γονεῖς καί ἀδελφούς. Οὔτε τήν παράλογη ἀγάπη τοῦ ἑαυτοῦ του, μά οὔτε καί τήν ἀγάπη πρός τήν δόξα θά πρέπει νά ἀφήση τήν ψυχή του νά ρέπη.
Νά μήν ἀφήνη τήν ψυχή του νά σκορπίζεται, ἀλλά νά τήν συγκεντρώνη ἀπό ὅλα τά ἐξωτερικά καί νά τήν κατευθύνη ὁλόκληρη πρός τόν Χριστό.
Γι᾿ αὐτό ὁ μοναχός πρέπει νά εἶναι πτωχός γιά νά μή δεσμεύεται μέ τίποτε, παρά μόνο μέ τόν Χριστό. Οἱ ἄνθρωποι θά τόν περιφρονήσουν, μή αἰσθανόμενοι τό μεγαλεῖο τῆς ζωῆς του, ἀλλά ἐκεῖνος, ἄς μή ξεχνᾶ, ὅτι οὔτε τήν ζωή τοῦ Ἰησοῦ ἐγνώριζαν αὐτοί πού Τόν ἐσταύρωσαν.
Οἱ ἄνθρωποι πού εἶναι δεμένοι μέ τήν φυσική ζωή, δέν καταλαβαίνουν τίποτε ἀπό τήν ὑπερφυσική ζωή, γι᾿ αὐτό καί τήν φοβοῦνται νομίζοντας ὅτι εἶναι κάτι κακό καί τήν καταδικάζουν μέ τά λόγια καί τά ἔργα τους. Ἀλλά οἱ Ὅσιοι τήν ἔζησαν αὐτή τήν ζωή, μία ζωή μαρτυρίου. Οἱ Βίοι τῶν Ἁγίων μᾶς δίνουν πνευματική τροφή καί κουράγιο στήν πορεία ὀπίσω τοῦ Ἰησοῦ. Ὁ Χριστός γενόμενος ἄνθρωπος ὁ Ἴδιος, μᾶς ἔδωσε αὐτή τήν δυνατότητα.
Παρ᾿ ὅλα αὐτά ἡ κατά Χριστόν ζωή δέν εἶναι μία ὀνειρώδης ζωή καί γιά ὀνειροπόλους, οὔτε μία ζωή γεμάτη ἀπό θαύματα. Ἡ ἀπάρνησις τοῦ ἑαυτοῦ μας καί ὁ σταυρός συνοψίζουν ὅλες τίς δυσκολίες, τίς ὁποῖες θά ἔχουμε ἀπό τήν παρά φύσιν ζωή μας-τήν ζωή τῆς ἁμαρτίας-καί μᾶς προειδοποιοῦν ὅτι θά ἔχουμε πολλή ἐξουδένωσι σ᾿ αὐτό τόν κόσμο. Καί, ὅταν ὅλα αὐτά θά τά ἐκπληρώσουμε, τότε ἡ ζωή μας θά εἶναι ζωή κατά Θεόν.
Μέσα ἀπ᾿ αὐτή τήν ζωή πηγάζει ἡ δύναμις τοῦ Θεοῦ, χάριν τῆς ὁποίας θά χαιρώμεθα στούς πειρασμούς καί στίς συμφορές μας. Σωματικά πικραινόμεθα, λόγῳ τῆς δυσκολίας ἀποκτήσεως τῶν ἀρετῶν, ἀλλά ψυχικά χαιρόμεθα γιά τόν μισθό, τόν ὁποῖο θά λάβουμε.
Ὁ Ἀδελφός πού κείρεται, στήν συνέχεια ἐρωτᾶται, ἐάν εἰλικρινά ὁμολογεῖ αὐτά μέ ὅλες τίς συνέπειες αὐτῆς τῆς ζωῆς. Καί ἀπαντᾶ ὅτι μέ τήν Χάρι τοῦ Θεοῦ εἶναι δυνατό αὐτό τό εἶδος τῆς ζωῆς. Ὁ ἱερεύς κατόπιν προσεύχεται στόν Θεό, ὑπενθυμίζοντας στόν Ἀδελφό ὅτι ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ μπροστά καί στόν πιό μεγάλο ἁμαρτωλό εἶναι πολύ μεγάλη, ἀπό ὅ,τι εἶναι ἡ ἀγάπη τοῦ μεγαλυτέρου ἁγίου γιά τόν Θεό.
Γι᾿ αὐτό ὁ Θεός δέν ξεχνᾶ τόν ἄνθρωπο, ὅπως καί ὁ ἄνθρωπος δέν ξεχνᾶ τόν Θεό. Γι᾿ αὐτό Αὐτός γνωρίζει τόν πόθο τοῦ Ἀδελφοῦ καί προσφέρει σ᾿ αὐτόν τήν δύναμί Του, γιά νά ἐκπληρώση τίς ἐντολές Του.
Τό κείμενο προέρχεται ἀπό τά ἀρχεῖα τοῦ πατρός Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου, τόν ὁποῖον καί εὐχαριστοῦμε θερμά γιά τήν παραχώρηση τῶν ἀρχείων, ὅπως ἐπίσης εὐχαριστοῦμε καί τόν γέροντα τῆς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου πατέρα Γεώργιο Καψάνη γιά τήν εὐλογία καί τήν ἄδεια δημοσίευσης.
Γιά νά διαβάσετε τα ὑπόλοιπα μέρη πατήστε Γέροντας Ἀρσένιος Μπόκα - βαθμίδες μοναχικῆς πολιτείας
http://anavaseis.blogspot.gr/2013/01/blog-post_1133.html
Μέρος Β'
Οἱ βαθμίδες τῆς μοναχικῆς πολιτείας
Ἱερομονάχου Γέροντα Ἀρσενίου Μπόκα (+1910-1989)
Μετά ἀπ᾿ αὐτές τίς τρεῖς ὑποσχέσεις πού δίνει ὁ Ἀδελφός, ὁ λειτουργός τοῦ μυστηρίου ἱερεύς, ἐπεξηγεῖ σαφέστερα σέ τί συνίστανται αὐτές οἱ ὑποσχέσεις.
Κατ᾿ ἀρχήν ὅτι δίδονται ἐνώπιον τοῦ Ἁγίου Θεοῦ, ὅτι γράφθηκαν ἀπό τούς ἀγγέλους καί ὅτι θά ἀπολογηθοῦμε γι᾿ αὐτές στήν τελευταία κρίσι τοῦ κόσμου.
Βιώνοντας αὐτές τίς τρεῖς ὑποσχέσεις, δι᾿ αὐτῶν φαίνεται στήν ζωή μας ἡ ζωή τοῦ Κυρίου, δεδομένου ὅτι Αὐτός εἶναι ἡ αἰώνια ζωή. Ἡ μοναχική ζωή δέν εἶναι μία σωματική ζωή. Οἱ σαρκικές ἐπιθυμίες πρέπει νά σβήσουν.
Στό πρόσωπο τοῦ μοναχοῦ πρέπει νά διαχέεται ἡ σεμνότητα καί ὁ νοῦς νά καθαρίζεται συνεχῶς διά τῶν διαφόρων ἀσκήσεων, διότι τό σῶμα εἶναι καλεσμένο στήν ἁγιότητα καί τήν αἰώνια ζωή. Γι᾿ αὐτό καί ὁ μοναχός πρέπει νά γίνη τέλειος ὑποτακτικός τοῦ Θεοῦ, διά τοῦ πνευματικοῦ του Πατρός.
Ἡ νηστεία, ὁ κόπος, ἡ ἀγρυπνία τοῦ χαρίζουν τήν πραότητα.
Ἡ ὑπακοή του κατευθύνεται πρός ὅλους. Ἐνῶ τό διακόνημά του θά πρέπει νά τό ἐπιτελῆ χωρίς μεμψιμοιρία καί ἀντιλογία. Ἔτσι τοῦ συνιστᾶ ὁ λειτουργός ἱερεύς διά τῆς προσευχῆς τῆς Κατηχήσεως πού τήν διαβάζει μπροστά του.
Νά ὑπομένη τούς κακούς λογισμούς, πού θέλουν νά τοῦ κλονίσουν τήν ἀπόφασι τῆς πορείας του μέσα ἀπό δυσκολίες ἐπί τά ἴχνη τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Αὐτοί οἱ λογισμοί εἶναι ἱκανοί νά τόν ἐπιστρέψουν ὀπίσω καί μακράν ἀπό τήν ζωή τοῦ Πνεύματος στήν φυσική ζωή τοῦ κόσμου.
Ἡ φύσις θεραπεύεται μέ τόν θεῖο φόβο μπροστά στήν κάθε δοκιμασία.
Γιά τήν ἀπόκτησι τῆς πνευματικῆς ζωῆς ὁ μοναχός πρέπει νά νικήση ὅλη τήν ἀγάπη τῆς φύσεως, ἀκόμη καί τήν ἀγάπη του πρός τούς φυσικούς του γονεῖς καί ἀδελφούς. Οὔτε τήν παράλογη ἀγάπη τοῦ ἑαυτοῦ του, μά οὔτε καί τήν ἀγάπη πρός τήν δόξα θά πρέπει νά ἀφήση τήν ψυχή του νά ρέπη.
Νά μήν ἀφήνη τήν ψυχή του νά σκορπίζεται, ἀλλά νά τήν συγκεντρώνη ἀπό ὅλα τά ἐξωτερικά καί νά τήν κατευθύνη ὁλόκληρη πρός τόν Χριστό.
Γι᾿ αὐτό ὁ μοναχός πρέπει νά εἶναι πτωχός γιά νά μή δεσμεύεται μέ τίποτε, παρά μόνο μέ τόν Χριστό. Οἱ ἄνθρωποι θά τόν περιφρονήσουν, μή αἰσθανόμενοι τό μεγαλεῖο τῆς ζωῆς του, ἀλλά ἐκεῖνος, ἄς μή ξεχνᾶ, ὅτι οὔτε τήν ζωή τοῦ Ἰησοῦ ἐγνώριζαν αὐτοί πού Τόν ἐσταύρωσαν.
Οἱ ἄνθρωποι πού εἶναι δεμένοι μέ τήν φυσική ζωή, δέν καταλαβαίνουν τίποτε ἀπό τήν ὑπερφυσική ζωή, γι᾿ αὐτό καί τήν φοβοῦνται νομίζοντας ὅτι εἶναι κάτι κακό καί τήν καταδικάζουν μέ τά λόγια καί τά ἔργα τους. Ἀλλά οἱ Ὅσιοι τήν ἔζησαν αὐτή τήν ζωή, μία ζωή μαρτυρίου. Οἱ Βίοι τῶν Ἁγίων μᾶς δίνουν πνευματική τροφή καί κουράγιο στήν πορεία ὀπίσω τοῦ Ἰησοῦ. Ὁ Χριστός γενόμενος ἄνθρωπος ὁ Ἴδιος, μᾶς ἔδωσε αὐτή τήν δυνατότητα.
Παρ᾿ ὅλα αὐτά ἡ κατά Χριστόν ζωή δέν εἶναι μία ὀνειρώδης ζωή καί γιά ὀνειροπόλους, οὔτε μία ζωή γεμάτη ἀπό θαύματα. Ἡ ἀπάρνησις τοῦ ἑαυτοῦ μας καί ὁ σταυρός συνοψίζουν ὅλες τίς δυσκολίες, τίς ὁποῖες θά ἔχουμε ἀπό τήν παρά φύσιν ζωή μας-τήν ζωή τῆς ἁμαρτίας-καί μᾶς προειδοποιοῦν ὅτι θά ἔχουμε πολλή ἐξουδένωσι σ᾿ αὐτό τόν κόσμο. Καί, ὅταν ὅλα αὐτά θά τά ἐκπληρώσουμε, τότε ἡ ζωή μας θά εἶναι ζωή κατά Θεόν.
Μέσα ἀπ᾿ αὐτή τήν ζωή πηγάζει ἡ δύναμις τοῦ Θεοῦ, χάριν τῆς ὁποίας θά χαιρώμεθα στούς πειρασμούς καί στίς συμφορές μας. Σωματικά πικραινόμεθα, λόγῳ τῆς δυσκολίας ἀποκτήσεως τῶν ἀρετῶν, ἀλλά ψυχικά χαιρόμεθα γιά τόν μισθό, τόν ὁποῖο θά λάβουμε.
Ὁ Ἀδελφός πού κείρεται, στήν συνέχεια ἐρωτᾶται, ἐάν εἰλικρινά ὁμολογεῖ αὐτά μέ ὅλες τίς συνέπειες αὐτῆς τῆς ζωῆς. Καί ἀπαντᾶ ὅτι μέ τήν Χάρι τοῦ Θεοῦ εἶναι δυνατό αὐτό τό εἶδος τῆς ζωῆς. Ὁ ἱερεύς κατόπιν προσεύχεται στόν Θεό, ὑπενθυμίζοντας στόν Ἀδελφό ὅτι ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ μπροστά καί στόν πιό μεγάλο ἁμαρτωλό εἶναι πολύ μεγάλη, ἀπό ὅ,τι εἶναι ἡ ἀγάπη τοῦ μεγαλυτέρου ἁγίου γιά τόν Θεό.
Γι᾿ αὐτό ὁ Θεός δέν ξεχνᾶ τόν ἄνθρωπο, ὅπως καί ὁ ἄνθρωπος δέν ξεχνᾶ τόν Θεό. Γι᾿ αὐτό Αὐτός γνωρίζει τόν πόθο τοῦ Ἀδελφοῦ καί προσφέρει σ᾿ αὐτόν τήν δύναμί Του, γιά νά ἐκπληρώση τίς ἐντολές Του.
Μετάφρασις ἐπιμέλεια
ὑπό ἀδελφῶν Ἱερᾶς Μονῆς
Ὁσίου Γρηγορίου Ἁγίου Ὅρους
2003
Τό κείμενο προέρχεται ἀπό τά ἀρχεῖα τοῦ πατρός Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου, τόν ὁποῖον καί εὐχαριστοῦμε θερμά γιά τήν παραχώρηση τῶν ἀρχείων, ὅπως ἐπίσης εὐχαριστοῦμε καί τόν γέροντα τῆς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου πατέρα Γεώργιο Καψάνη γιά τήν εὐλογία καί τήν ἄδεια δημοσίευσης.
Ἐπιμέλεια κειμένου και πηγή στο Διαδίκτυο Ἀναβάσεις
Γιά νά διαβάσετε τα ὑπόλοιπα μέρη πατήστε Γέροντας Ἀρσένιος Μπόκα - βαθμίδες μοναχικῆς πολιτείας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου