Το μεταναστευτικό ζήτημα είναι μια οξυμμένη πλευρά
της καπιταλιστικής κρίσης. Η μετανάστευση ωθείται και συχνά επιβάλλεται
(μια από τις τέσσερις «ελευθερίες» του σύγχρονου καπιταλισμού).
Παλιότερα έπαιξε με επίκεντρο την εσωτερική – σχεδόν βίαιη –
μετανάστευση στις χώρες, μικρές και μεγάλες, αλλά και με εξωτερική προς
τις βιομηχανικές από τις αγροτικές.
Το κεφαλοχώρι της Κέρτεζης με τα πολλά νερά και το πλούσιο οροπέδιό του έχει ήδη ξεζουμιστεί από την εξωτερική μετανάστευση στην Αμερική, τον Καναδά, την Αυστραλία και την Γερμανία κατά κύριο λόγο. Το ίδιο έχει πάθει από την εσωτερική: Αθήνα, Πάτρα, Αίγιο, Βάρδα και Καλάβρυτα αποτελούν τους σχετικούς κόμβους.
Στα τέλη του Ιούλη εμφανίστηκε μια τεράστια αντίθεση εν μέσω της πολλαπλής κρίσης.
Κάποια από τα ερημοποιημένα χωράφια
των εσωτερικών κυρίως μεταναστών (και μερικά των εξωτερικών)
καλλιεργούνται υπερεντατικά με διαδοχικές νέες φυτείες από λίγους
«μεγαλοαγρότες» του χωριού.
Από
τα παλιά «μισιακά» χωράφια (ενοίκιο με την μισή σοδειά) έχουμε περάσει
στο συμβολικό «ενοίκιο» που πιάνει δεν πιάνει σε τιμή τα 50 € – συχνά σε
είδος…
Στα χωράφια τώρα βλέπεις καλλιέργειες, εκτός από τα παραδοσιακά φασόλια και τις πατάτες, «κατσαρού» μαρουλιού και μπρόκολου, αλλά όχι σταριού…
Ο πολυχρεωμένος «μεγαλοαγρότης» στην φτωχευμένη ΑΤΕ καθοδηγεί, αποφασίζει, εμπορεύεται και οι …πακιστανοί
εργάζονται στους χώρους που έσφυζαν από ζωή από κερτεζίτες που
βρίσκονται πια ή στα πέρατα της οικουμένης ή στις εξαντλημένες από
εργασία πόλεις… Και απ’ ότι γνωρίζω η πόνος της μετανάστευσης και ο
φόβος των εθνικιστών εδώ αμβλύνεται, αφού είναι αμοιβαία χρήσιμοι…, έστω
και με όρους τυπικής δουλικότητας… που μένει να υπερβαθεί σε όρους
συναδέλφωσης…
******
Την ίδια περίοδο λειτουργούν τα δεκάδες ορθόδοξα ξωκλήσια, περιμένοντας το καθένα τη σειρά του… Οι κερτεζίτες είναι και σ’ αυτό το ζήτημα διχασμένοι. Οι μεν εκκοσμικευμένοι: είτε «φτιαγμένοι» είτε «ριγμένοι» στο μέτρημα της μεταπολίτευσης. Οι δε θρησκεύοντες: είτε από ουσιαστική πίστη, είτε από μεταφυσικό άλλοθι στα δεινά ή στις νεοελληνικές αλχημίες…
Πριν λίγο καιρό δώσαμε στοιχεία για τον εορτασμό της «Αγίας Τριάδας» στον «καλόγερο» του καστανόδασους, ενώ αναμένεται (6/8) ο εορτασμός της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος στα έλατα,
στο ξωκλήσι που απέμεινε από το πάλαι ποτέ Μετόχι της Αγίας Λαύρας που
εξαφανίστηκε στην περίοδο των Ορλωφικών. Ενδιάμεσα λειτουργήθηκε το
πρόσφατα ανεγερθέν ναϊδριο του Αγίου Παντελεήμονα (27/7) στα «πάνω αλώνια»
που χάθηκαν και της πλατανοσειράς που θεριεύει…
Η
πλειοψηφία των εορταζόντων δεν αποτελείται από τους μόνιμου κατοίκους,
αλλά από συνταξιούχους, αδειούχους και πολλά παιδιά που επιστρέφουν (όχι
ακόμα κακήν κακώς) στα πάτρια εδάφη… Η μόνιμη διαμονή για
αγροτοκτηνοτροφική εργασία ούτε εύκολη είναι, ούτε ικανή να θρέψει
δεκαπλάσιους απ’ αυτούς που κάποτε έφυγαν…
Η Κέρτεζη δηλαδή δείχνει το κοινωνικό αδιέξοδο
της νοτιοανατολικής ευρωπαϊκής μας χώρας που έμπλεξε με το μονοδιάστατο
«ανήκομε εις την Δύσιν», την ίδια στιγμή που εγγύς Ανατολή είναι
μπαρουταποθήκη. Γι αυτό και τα ξωκλήσια που λειτουργούνται αποτελούν ένα
καίριο πυλώνα για να αλλάαξουμε προσανατολισμό και να δημιουργήσουμε
τις νέες αναγκαίες πολιτικές συνθήκε με φυσικά νέα πολιτικά υποκείμενα
αναδιατάσσοντας τα φθαρμένα… Οι κοινές τράπεζες μετά τη Θ. Λειτουργία δείχνουν πρακτικά και συμ-βολικά το δρόμο…
Τα λέμε αραία – αραία…
http://manitaritoubounou.wordpress.com/2012/08/01/kert-metan-xwkkl/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου