Τὸ ἔργο τῆς ἀδελφότητος. (Μέρος Ε')
Μητροπολίτου Κυροβογκράντ καί Νικολάεφ Νέστορος
Καθημερινά ἔνιωθα νά μέ κυκλώνει ἡ ὑπερβολική ἀγάπη τοῦ ποιμνίου μου,
μικρῶν καί μεγάλων, ἀπ’ ἄκρη σ’ ἄκρη τῆς Καμτσάτκας. Μοῦ τή φανέρωναν
τά γεμάτα ζεστασιά κι ἐμπιστοσύνη βλέμματά τους, τά παιδιάστικα χαμόγελά
τους, τά δῶρα τους, ἡ ὑποδοχή καί ἡ φιλοξενία τους σέ κάθε ἐπίσκεψή
μου.
Οἱ ἀδελφές, πού ὑπηρετοῦσαν στούς κατά τόπους ἱεραποστολικούς σταθμούς, μέ πληροφοροῦσαν ὅτι οἱ ἰθαγενεῖς γνώριζαν τόν ἐρχομό μου μερικές ἡμέρες πρίν τή ἄφιξή μου! Καθώς φαίνεται ἀκόμα καί στήν ἀραιοκατοικημένη τούντρα εἶναι ἀδύνατο νά γλυτώσει κανείς ἀπό τ’ ἀνθρώπινα κουτσομπολιά. Ὁ κόσμος εἶναι παντοῦ ὁ ἴδιος!.....
Θυμᾶμαι τήν ἔκπληξη τοῦ παλιοῦ ἀμερικανοῦ περιηγητῆ Κένον, πού τά εἶχε χαμένα μέ τήν ταχύτητα μεταδόσεως κάθε λογῆς εἰδήσεως στήν ὁλιγάνθρωπη, παγωμένη ἔρημο.
Ὁ Κένον ταξίδευε μέ τή μεγαλύτερη δυνατή ταχύτητα. Διέθετε τά καλύτερα μέσα μεταφορᾶς. Καί ὅμως, παντοῦ ἡ εἴδηση γιά τήν ἄφιξη του ἔφτανε πρίν ἀπ’ αὐτόν.
Τό ἴδιο συνέβαινε καί σέ μένα. Οἱ περιοδεῖες μου ἦταν μέν προγραμματισμένες, ἀλλά συχνά τροποποιοῦνταν λόγω καιρικῶν ἤ ἄλλων ἐμποδίων. Τηλέφωνο καί τηλέγραφος δέν ὑπῆρχαν. Ἡ ταχυδρομική ἐπικοινωνία ἀραιή ἕως ἀνύπαρκτη. Καί ὅμως! Δυό-τρεῖς ἡμέρες πρίν τούς ἐπισκεφθῶ, ἔλεγαν στίς ἀδελφές.
«Ἑτοιμαστεῖτε! Ἔρχετε ὁ παπα-Νέστωρ!». Χαρά καί πανηγύρι στό χωριό. Ἔβγαιναν νά μέ προϋπαντήσουν μέ τά σκί καί τά ἕλκηθρα. Φώναζαν, τραγουδοῦσαν, γελοῦσαν, χειροκροτοῦσαν...
Μερικές φορές, πού καθυστέρησα περισσότερο ἀπ’ ὅσο ἦταν φυσικό, βγῆκαν ἀνήσυχοι στήν παγωμένη ἔρημο γιά νά μέ βροῦν. Κάποια χιονοθύελλα, σάν αὐτές πού σᾶς ἔχω ἤδη περιγράψει, μέ εἶχε ἀποκλείσει μέσα στά χιόνια. Τά σκυλιά τους μέ ξετρύπωναν κάθε φορά καί μέ παρέδιναν σῶο καί ἀβλαβή στά στοργικά χέρια τῶν ἀφεντικῶν τους.
Σχεδόν σέ κάθε περιοδεία, τώρα πιά, ἔβαζα τά θεμέλια κάποιας ἐκκλησίας, κάποιας στέγης, κάποιου σχολείου. Μέ τά συνεχή κηρύγματα, τήν κατήχηση καί τήν τέλεση τῆς λατρείας, ὅλο καί περισσότεροι βαπτίζονταν, ὅλο καί περισσότεροι ἐγκολπώνονταν τό σωτήριο μήνυμα τοῦ εὐαγγελίου τοῦ Κυρίου.
Ἐκτός ὅμως ἀπό τίς ἐθελόντριες ἀδελφές, ἡ πρόνοια τοῦ Θεοῦ μοῦ χάρισε κι ἕναν ἐξαίρετο, ζηλωτή κληρικό συνεργάτη.
Σ’ ἕνα ἀπό τά ταξίδια μου στήν Πέρμ, πέρασα κι ἀπό τήν ἰδιαίτερη πατρίδα μου, τή Βιάτκα. Ὁ ἐπιχώριος ἐπίσκοπος Φιλάρετος μέ γέμισε χαρά, ὅταν μοῦ ἀνακοίνωσε ὅτι θά ἐρχόταν στήν Καμτσάτκα σάν συνεργός τῆς ἱεραποστολῆς ὁ ἱερομόναχος π. Δανιήλ Σερστιάνικωφ, ἀπό τήν πόλη Γλάζοβα.
Πράγματι, ὁ π. Δανιήλ τέθηκε ἐπικεφαλῆς τοῦ παραρτήματος Πετροπαυλόφσκ τῆς ἀδελφότητος καί ἐργάστηκε δραστήρια στό ποιμαντικό ἔργο. Ἀργότερα χειροτονήθηκε ἐπίσκοπος Ὀχότσκ καί τοποθετήθηκε βοηθός ἐπίσκοπος τῆς ἐπαρχίας Καμτσάτκας.
Μητροπολίτου Κυροβογκράντ καί Νικολάεφ Νέστορος
Οἱ ἀδελφές, πού ὑπηρετοῦσαν στούς κατά τόπους ἱεραποστολικούς σταθμούς, μέ πληροφοροῦσαν ὅτι οἱ ἰθαγενεῖς γνώριζαν τόν ἐρχομό μου μερικές ἡμέρες πρίν τή ἄφιξή μου! Καθώς φαίνεται ἀκόμα καί στήν ἀραιοκατοικημένη τούντρα εἶναι ἀδύνατο νά γλυτώσει κανείς ἀπό τ’ ἀνθρώπινα κουτσομπολιά. Ὁ κόσμος εἶναι παντοῦ ὁ ἴδιος!.....
Θυμᾶμαι τήν ἔκπληξη τοῦ παλιοῦ ἀμερικανοῦ περιηγητῆ Κένον, πού τά εἶχε χαμένα μέ τήν ταχύτητα μεταδόσεως κάθε λογῆς εἰδήσεως στήν ὁλιγάνθρωπη, παγωμένη ἔρημο.
Ὁ Κένον ταξίδευε μέ τή μεγαλύτερη δυνατή ταχύτητα. Διέθετε τά καλύτερα μέσα μεταφορᾶς. Καί ὅμως, παντοῦ ἡ εἴδηση γιά τήν ἄφιξη του ἔφτανε πρίν ἀπ’ αὐτόν.
Τό ἴδιο συνέβαινε καί σέ μένα. Οἱ περιοδεῖες μου ἦταν μέν προγραμματισμένες, ἀλλά συχνά τροποποιοῦνταν λόγω καιρικῶν ἤ ἄλλων ἐμποδίων. Τηλέφωνο καί τηλέγραφος δέν ὑπῆρχαν. Ἡ ταχυδρομική ἐπικοινωνία ἀραιή ἕως ἀνύπαρκτη. Καί ὅμως! Δυό-τρεῖς ἡμέρες πρίν τούς ἐπισκεφθῶ, ἔλεγαν στίς ἀδελφές.
«Ἑτοιμαστεῖτε! Ἔρχετε ὁ παπα-Νέστωρ!». Χαρά καί πανηγύρι στό χωριό. Ἔβγαιναν νά μέ προϋπαντήσουν μέ τά σκί καί τά ἕλκηθρα. Φώναζαν, τραγουδοῦσαν, γελοῦσαν, χειροκροτοῦσαν...
Μερικές φορές, πού καθυστέρησα περισσότερο ἀπ’ ὅσο ἦταν φυσικό, βγῆκαν ἀνήσυχοι στήν παγωμένη ἔρημο γιά νά μέ βροῦν. Κάποια χιονοθύελλα, σάν αὐτές πού σᾶς ἔχω ἤδη περιγράψει, μέ εἶχε ἀποκλείσει μέσα στά χιόνια. Τά σκυλιά τους μέ ξετρύπωναν κάθε φορά καί μέ παρέδιναν σῶο καί ἀβλαβή στά στοργικά χέρια τῶν ἀφεντικῶν τους.
Σχεδόν σέ κάθε περιοδεία, τώρα πιά, ἔβαζα τά θεμέλια κάποιας ἐκκλησίας, κάποιας στέγης, κάποιου σχολείου. Μέ τά συνεχή κηρύγματα, τήν κατήχηση καί τήν τέλεση τῆς λατρείας, ὅλο καί περισσότεροι βαπτίζονταν, ὅλο καί περισσότεροι ἐγκολπώνονταν τό σωτήριο μήνυμα τοῦ εὐαγγελίου τοῦ Κυρίου.
Ἐκτός ὅμως ἀπό τίς ἐθελόντριες ἀδελφές, ἡ πρόνοια τοῦ Θεοῦ μοῦ χάρισε κι ἕναν ἐξαίρετο, ζηλωτή κληρικό συνεργάτη.
Σ’ ἕνα ἀπό τά ταξίδια μου στήν Πέρμ, πέρασα κι ἀπό τήν ἰδιαίτερη πατρίδα μου, τή Βιάτκα. Ὁ ἐπιχώριος ἐπίσκοπος Φιλάρετος μέ γέμισε χαρά, ὅταν μοῦ ἀνακοίνωσε ὅτι θά ἐρχόταν στήν Καμτσάτκα σάν συνεργός τῆς ἱεραποστολῆς ὁ ἱερομόναχος π. Δανιήλ Σερστιάνικωφ, ἀπό τήν πόλη Γλάζοβα.
Πράγματι, ὁ π. Δανιήλ τέθηκε ἐπικεφαλῆς τοῦ παραρτήματος Πετροπαυλόφσκ τῆς ἀδελφότητος καί ἐργάστηκε δραστήρια στό ποιμαντικό ἔργο. Ἀργότερα χειροτονήθηκε ἐπίσκοπος Ὀχότσκ καί τοποθετήθηκε βοηθός ἐπίσκοπος τῆς ἐπαρχίας Καμτσάτκας.
Μητροπολίτου Κυροβογκράντ καί Νικολάεφ Νέστορος
Ἀναμνήσεις ἀπό τήν Καμτσάτκα
Ἀπόδοση ἀπό τά ρωσικά
Ἔκδοση Τρίτη
Ἱερά Μονή Παρακλήτου Ωρωπός Ἀττικῆς 2001
σελ.253-264
22 Σεπτεμβρίου 2013
Διαβάστε τά ὑπόλοιπα πατώντας Ἀναμνήσεις ἀπό τήν Καμτσάτκα
http://anavaseis.blogspot.gr/2013/09/blog-post_7759.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου