Τὸ ἔργο τῆς ἀδελφότητος. (Μέρος Β')

 Τὸ ἔργο τῆς ἀδελφότητος. (Μέρος Β')

   Μητροπολίτου Κυροβογκράντ καί Νικολάεφ Νέστορος

Σέ μιά προσπάθεια διευρύνσεως τοῦ κύκλου τῶν δραστηριοτήτων τῆς ἀδελφότητος, ἐπισκέφθηκα μερικές μεγάλες πόλεις τῆς πατρίδας μου.  Μιά ἀπ’ αὐτές ἦταν ἡ Πέρμ, στήν ὁποία βρέθηκα τό 1910, τό 1911 καί τό 1914.
Τό 1911 μίλησα στή μεγάλη αἴθουσα τοῦ ναοῦ τοῦ ἁγίου Στεφάνου γιά τήν Καμτσάτκα, τήν ἄγρια φύση της, τούς βασανισμένους κατοίκους της... Τή συναρπαστική ἐντύπωση, πού προκάλεσαν οἱ πληροφορίες μου στό ἀκροατήριο, συμπλήρωσε προβολή σχετικῶν διαφανειῶν.
Τόν  ἴδιο χρόνο, μέ εὐλογία τοῦ ἐπισκόπου τῆς Πέρμ Παλλαδίου, ἱδρύθηκε τοπικό παράρτημα τῆς ἀδελφότητος, πού ἐξελίχθηκε σ’ ἕνα ἀπό τά πιό δραστήρια τῆς χώρας. Ἀπό τό νοσοκομεῖο τῆς ἴδιας πόλεως τρεῖς ἀδελφές νοσοκόμες τοῦ Ἐρυθροῦ Σταυροῦ προσφέρθηκαν ἐθελοντικά νά συνδράμουν τό ἱεραποστολικό ἔργο στή μακρινή, παγωμένη καί ἀπαράκλητη Καμτσάτκα. 
Τό παράδειγμά τους ἀκολούθησαν καί ἄλλες ἐρυθροσταυρίτισσες ἀδελφές ἀπό διάφορες μονάδες τῆς Ρωσίας, κι ἔτσι δέν ἄργησε νά σχηματιστεῖ μιά μικρή, ἀλλά συγκροτημένη ὁμάδα ἀδελφῶν νοσοκόμων, πού διακρίθηκαν γιά τήν αὐτοθυσία, τό ζῆλο, τήν ἐργατικότητα καί τήν ἀπέραντη ἀγάπη τους πρός τούς κατοίκους τῆς Καμτσάτκας, πού γιά πρώτη φορά ἔβλεπαν τέτοια συμπεριφορά καί τέτοιον ἡρωισμό ἀπό ρωσίδες γυναῖκες.
Τό σπουδαιότερο ἦταν, ὅτι δέν περιορίστηκαν μόνο στήν παροχή ἰατρικῆς βοήθειας πρός τούς ἀσθενεῖς. Ἡ προσφορά τους ἦταν πολύ πλατειά καί ἡ παρουσία τους, παρουσία πολιτισμοῦ καί γνώσεων μέσα σέ περιβάλλον πρωτογονισμοῦ καί ἄγνοιας, ἦταν πολύπλευρα εὐεργετική.
Καταπιάστηκαν μ’ ἐνθουσιασμό ν’ ἀναμορφώσουν τή ζωή τῶν ἰθαγενῶν μέ τή βελτίωση τῶν ὅρων ὑγιεινῆς διαβιώσεως· μέ τήν ὀργάνωση τοῦ νοικοκυριοῦ καί τῆς οἰκογενειακῆς ἑστίας·  μέ τήν ἀνατροφή τῶν παιδιῶν· μέ τήν πρακτική ἐκπαίδευση πάνω σέ καίρια προβλήματα καθημερινῆς ζωῆς μέ τήν παροχή βασικῶν γνώσεων πρώτων βοηθειῶν καί ἀντιμετωπίσεως τῶν κυριοτέρων ἀσθενειῶν.  Καί μέ τόσα ἄλλα...
Τά ὑλικά μέσα ἦταν ἐπαρκή ἀπό τούς πρώτους κιόλας μῆνες τῆς δραστηριοποιήσεως τῆς ἀδελφότητος, κι ἔτσι, ἀπό τήν πλευρά τουλάχιστον αὐτή, οἱ ἐθελόντριες δέν ἀντιμέτωπιζαν σοβαρά προβλήματα ἤ ἐλλείψεις. Ἀντίθετα, συνήθως δέν προλάβαιναν ν’ ἀξιοποιήσουν ὅσα ἔστελνε ἡ ἀδελφότητα.
Οἱ ταλαίπωροι ἰθαγενεῖς, πού πρώτη φορά γνώριζαν τόση στοργή, ἀνιδιοτελή ἀγάπη καί θερμό ἐνδιαφέρον, ἐκδήλωναν μέ κάθε τρόπο τόν ἐνθουσιασμό καί τήν εὐγνωμοσύνη τους ἀπέναντι στίς ἀδελφές, πού τίς ἔβλεπαν σάν ἐπίγειους ἀγγέλους.
 Στήν ἀρχή μάλιστα, βλέποντας τούς σταυρούς πού ἔφεραν στό στῆθος, τίς θεωροῦσαν κάτι σάν ἱερεῖς, καί τίς ὀνόμαζαν «νέβισχατ-πόπε» (γυναίκα-παπάς)!  Ἀργότερα ἄρχισαν νά τίς ἀποκαλοῦν μητέρες.
Τά φαρμακεῖα ἐκστρατείας, γιά τίς περιοδεῖες τίς δικές μου καί τῶν ἀδελφῶν νοσοκόμων, ἐμπλουτίσθηκαν μέ ἄφθονο καί ποικίλο ἰατροφαρμακευτικό ὑλικό. Οἱ ἰατρικοί σταθμοί καί τά ἱδρύματα ἐξοπλίστηκαν μέ ἔπιπλα, σκεύη, ρουχισμό, καί ἐφοδιάζονταν τακτικά μέ τρόφιμα.

      Μητροπολίτου Κυροβογκράντ καί Νικολάεφ Νέστορος

Ἀναμνήσεις ἀπό τήν Καμτσάτκα

Ἀπόδοση ἀπό τά ρωσικά

Ἔκδοση Τρίτη

Ἱερά Μονή Παρακλήτου Ωρωπός Ἀττικῆς 2001

σελ.253-264

Ἀναβάσεις

11  Σεπτεμβρίου  2013

 Διαβάστε τά ὑπόλοιπα πατώντας  Ἀναμνήσεις ἀπό τήν Καμτσάτκα

http://anavaseis.blogspot.gr/2013/09/blog-post_3608.html